Ενσυναίσθηση: Τι είναι; Μπορεί να διδαχθεί;

Ενσυναίσθηση είναι η δυνατότητα που έχουμε να καταλαβαίνουμε ή να αισθανόμαστε τι ζει ή τι έχει να αντιμετωπίσει ένας άλλος άνθρωπος, μπαίνοντας στη δική του θέση. Είναι η διαδικασία κατανόησης της κατάστασης στην οποία βρίσκεται κάποιος μέσα από τη δική του προοπτική των πραγμάτων. Είναι να γινόμαστε για λίγο ο άλλος και να αισθανόμαστε όπως αισθάνεται. 

Σύμφωνα με τον Daniel Coleman «η ενσυναίσθηση οικοδομείται πάνω στην αυτεπίγνωση. Όσο περισσότερο ανοιχτοί είμαστε στις ίδιες μας τις συγκινήσεις τόσο περισσότερο ικανοί θα είμαστε στο να αντιληφθούμε τα συναισθήματα» Για την επίδειξη ενσυναίσθησης, η οποία είναι δείκτης συναισθηματικής νοημοσύνης, δεν είναι απαραίτητη η προφορική επικοινωνία καθώς μπορεί να στηρίζεται στη μη λεκτική επικοινωνία.

Ποτέ δεν πρόκειται να καταλάβουμε κάποιον άλλον άνθρωπο, μέχρι να αναλογιστούμε τα πράγματα από τη δική του σκοπιά- μέχρι να μπούμε στο σώμα του και να περιπλανηθούμε σε αυτό.
Οι άνθρωποι από τη φύση τους έχουν αυτή την ικανότητα. Σύμφωνα με τις νευροεπιστήμες το 98 % των ανθρώπων (οι εξαιρέσεις αφορούν τους σοβαρά ψυχικά πάσχοντες) έχουν την ικανότητα της ενσυναίσθησης- της ικανότητας δηλαδή να μπαίνουν στη θέση του άλλου και να καταλαβαίνουν τα συναισθήματα και τον τρόπο σκέψης του άλλου.

Η δυσκολία έγκειται στο ότι δεν μπαίνουν όλοι στη διαδικασία αυτή στην καθημερινή τους ζωή.

Μπορείτε εύκολα να φανταστείτε τον εαυτό σας να προσπερνά μια μητέρα που ζητιανεύει στα σκαλιά μιας εκκλησίας ή να μαθαίνει στις ειδήσεις για ένα μεγάλο σεισμό που έγινε σε μια μακρινή χώρα, αλλά να τα αφήσετε να φύγουν γρήγορα από το μυαλό σας.  

Η έλλειψη ενσυναίσθησης μπορεί επίσης να εμφανιστεί και στην καθημερινή σας ζωή. Όπως όταν πιάνετε τον εαυτό σας να φωνάζει στο 6χρονο παιδί σας, επειδή έκανε κάποια ζημιά ή όταν δεν έχετε καταλάβει ότι ο σύντροφός σας είναι λίγο πεσμένος μια μέρα. 

Επομένως, υπάρχει κάτι που θα μπορούσατε να κάνετε ώστε να αυξήσετε τα επίπεδα ενσυναίσθησης στην καθημερινή σας ζωή; Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που θα μπορούσατε να κάνετε ώστε να ενισχύσετε τα επίπεδα ενσυναίσθησής σας, τρεις απλές αλλά αποτελεσματικές τεχνικές.

1. Συνηθίστε να ακούτε ουσιαστικά τον άλλον

Αυτό που είναι σημαντικό είναι να είμαστε εκεί σε αυτό που πραγματικά βιώνει ο άλλος. Να αντιλαμβανόμαστε τα συναισθήματα και τις ανάγκες που το άτομο βιώνει μια συγκεκριμένη στιγμή.

Το να ακούμε τις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων τους δίνει την αίσθηση ότι κάποιος τους καταλαβαίνει. Ανεξάρτητα αν είναι ένας φίλος που μόλις διαγνώστηκε με μια σοβαρή ασθένεια ή ένας σύζυγος που είναι αναστατωμένος γιατί δούλευε πάλι μέχρι αργά.

Αφήστε τους ανθρώπους να πουν αυτό που θέλουν, μη διακόπτετε και επαναλάβετε αυτά που σας είπαν ώστε να ξέρουν ότι τους έχετε ακούσει. Αυτό είναι το να ακούμε ουσιαστικά αυτό που έχει ο άλλος να μας πει.

Η ουσιαστική ακρόαση έχει την ικανότητα να επιλύει ακόμα και μπερδεμένες καταστάσεις. Σε διαμάχες μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, αν και οι δυο πλευρές απλώς επαναλαμβάνουν αυτό που τους είπε ο άλλος πριν πουν τη γνώμη τους, οι διαμάχες λύνονται 50% γρηγορότερα!

2. Αναλογιστείτε τον ανθρώπινο παράγοντα πίσω από τα πάντα. 

Το δεύτερο βήμα είναι να κατανοήσουμε όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από διάφορες εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής και από τους οποίους εξαρτόμαστε κατά κάποιο τρόπο. 
Αφιερώστε λίγο χρόνο κάθε μέρα για να αναλογιστείτε όλους τους ανθρώπους που συνδέονται με πράγματα που κάνετε καθημερινά.

Έτσι, όταν πίνετε τον καφέ σας το πρωί σκεφτείτε τους ανθρώπους που συνέλεξαν τους κόκκους του καφέ. Όταν κουμπώνετε το παντελόνι σας, σκεφτείτε πέρα από την μάρκα ή το κατάστημα που το αγοράσατε: " Ποιος έραψε αυτό το κουμπί; Σε ποια χώρα να βρίσκεται; Πώς είναι η ζωή του;"

Σκεφτείτε για όλους τους ανθρώπους που θεωρείτε δεδομένους στη ζωή σας.
Συνεχίστε τη μέρα σας με αυτή τη σκέψη. Αναρωτηθείτε: "ποιός οδηγεί το ΜΕΤΡΟ, ποιός σφουγγαρίζει το δάπεδο του γραφείου σας ή ποιός γεμίζει τα ράφια του super market;" 
Όλη αυτή η διαδικασία θα ενθαρρύνει την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης προς τους άλλους.

3.  Γίνετε περίεργοι με τους άγνωστους

Το να μιλάτε με άγνωστους σε εσάς ενισχύει την ενσυναίσθηση. Όχι μόνο θα γνωρίσετε συναρπαστικούς ανθρώπους αλλά η συναναστροφή με αγνώστους θα κάμψει τις προκαταλήψεις που μπορεί να έχετε προς τους άλλους που βασίζονται στην εμφάνιση, την προφορά ή το κοινωνικό τους υπόβαθρο.

Θα είναι σαν να ανακτάτε την περιέργεια που είχατε σαν παιδιά, την οποία η κοινωνία μεγαλώνοντας σας υπαγόρευσε να απαρνηθείτε μπροστά στην ευπρέπεια. Μην περιοριστείτε σε επιφανειακές συζητήσεις, αλλά αποφύγετε να φτάσετε στο άκρο της ανάκρισης. Μην γίνετε ανακριτής, αλλά ένας ενδιαφέρων "εισβολέας".

Έτσι, με λίγη προσπάθεια σχεδόν όλοι μπορούν να ενισχύσουν τις ενσυναίσθητικές τους ικανότητες. Μπείτε, λοιπόν, στα ενσυναισθητικά σας παπούτσια και ανακαλύψτε τον κόσμο μέσα από τα μάτια των άλλων!

Πολυδώρου Χριστίνα

Read More

Πώς να σταματήσετε το κάπνισμα αποτελεσματικά.

Πολλοί άνθρωποι κάθε μέρα σταματούν το κάπνισμα με την επιθυμία να καταφέρουν να «απελευθερωθούν» από μια πολύ δυνατή αυτοκαταστροφική συνήθεια, η ρίζα της οποίας είναι καθαρά ψυχολογική. Γιατί, πέρα από την ευχαρίστηση που προσφέρει, δεν ενισχύει σε τίποτα τη ζωή, πέρα από το να τη μολύνει και να τη βεβηλώνει. Αλλά αυτά τα ξέρετε ήδη διαφορετικά δε θα διαβάζατε ένα άρθρο που δίνει πληροφορίες για το πώς να το κόψετε.

Επομένως, καθώς προσπαθείτε να κόψετε το κάπνισμα, θα ανακαλύψετε δυο πράγματα (που ήδη ξέρετε): 



1. Το κάπνισμα περιλαμβάνει εθισμό στη νικοτίνη

Για κάποιους ο εθισμός στη νικοτίνη μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη δύναμη της θέλησης, ενώ άλλοι μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν αυτοκόλλητα νικοτίνης ή τσίχλες για αυτό το σκοπό.

Η νικοτίνη χρησιμοποιεί ένα απλό αλλά πάντα αποτελεσματικό κόλπο για να σε κάνει δικό της. Οι περισσότεροι καπνιστές ξεκίνησαν να καπνίζουν σε μια φάση αναζήτησης της ταυτότητάς τους, ή κατά τη διάρκεια αντιμετώπισης μιας κρίσης όπου ένιωσαν συναισθηματικά κενοί και θέλησαν να βρουν έναν τρόπο να γίνουν πάλι αποδεκτοί στον κόσμο γύρω τους. Για παράδειγμα, έφηβοι που έχουν δει ενηλίκους να καπνίζουν πιστεύουν ότι εαν και εκείνοι αρχίσουν να καπνίζουν θα αποκτήσουν και εκείνοι την αίγλη και τη δύναμη των ενηλίκων.

Από τη στιγμή όμως που η νικοτίνη μπαίνει στο σώμα, προκαλεί μια συνεχή ανάγκη για αυτή. Σαν ένα παράσιτο, η νικοτίνη καταλαμβάνει το σώμα, ώστε η αξία του τσιγάρου να είναι σημαντικότερη από οτιδήποτε άλλο στη ζωή, ακόμα και από την ίδια τη ζωή. Και εσείς βρίσκεστε εκεί αβοήθητοι, νομίζοντας ότι απολαμβάνετε τη ζωή κάνοντας άλλο ένα τσιγάρο. Και ξαφνικά σκέφτεστε: «Αυτή είναι η ζωή;», αλλά αμέσως φοβάστε ότι χωρίς το κάπνισμα η ζωή θα είναι κενή.

Για να μάθετε περισσότερα για το πώς εγκαθίσταται μια εξάρτηση πατήστε εδώ.



2. Το κάπνισμα συνοδεύεται από συνήθεις συμπεριφορές.

Το να ξεπεράσετε τις συνήθεις συμπεριφορές περιλαμβάνει σκόπιμες και συνεχείς προσπάθειες να «σπάσετε» παλιά πρότυπα, πρότυπα που κάνουν το τσιγάρο να φαίνεται σαν «παλιόφιλος», η απουσία του οποίου θα κάνει τη ζωή να φαίνεται άδεια. 

Μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι, μερικοί εντελώς ασυνείδητοι, που σας κάνουν να συνεχίζετε να κρατάτε τον εχθρό τόσο κοντά σας. Μερικοί για παράδειγμα, έχουν  τόσο έντονο αίσθημα απόγνωσης και απέχθειας του εαυτόυ σε υποσυνείδητο επίπεδο, που το κάπνισμα ικανοποιεί την κρυφή επιθυμία τους για αυτοκαταστροφή. 

Αλλά σταματώντας το κάπνισμα, θα ανακτήσετε τον σεβασμό στον εαυτό σας που μέχρι τώρα πετούσατε μακρυά.  
Και θυμηθείτε: Πολλοί που σταμάτησαν το κάπνισμα θα έχουν τουλάχιστον ένα πισωγύρισμα, γιατί «μια μόνο τζούρα» ανακαλεί παλιά συνηθισμένα πρότυπα συμπεριφοράς... 

Λόγοι για να σταματήσετε το κάπνισμα

Ρωτήστε τον εαυτό σας γιατί θέλετε να σταματήσετε το κάπνισμα. Καταγράψτε τους 5 πιο σημαντικούς λόγους. Ανατρέξτε στους λόγους αυτούς πολλές φορές την ημέρα, όταν θέλετε να ανάψετε ένα τσιγάρο. Μπορείτε ακόμα να βάλετε το χαρτί με τους λόγους στο πακέτο με τα τσιγάρα σας και να το βλέπετε κάθε φορά που παίρνετε το πακέτο στα χέρια σας. 

Παρακάτω είναι μερικές προτάσεις:

- Το να σταματήσω το κάπνισμα θα δυναμώσει την καρδιά μου, θα βελτιώσει την αναπνοή μου και θα ενισχύσει το κυκλοφορικό μου.

- Το να σταματήσω το κάπνισμα θα ενισχύσει το ανοσοποιητικό μου σύστημα ενάντια στο κρύωμα, τη γρίπη και άλλες αρρώστιες.

- Όταν σταματήσω το κάπνισμα θα είμαι πιο παραγωγικός σε ότι κάνω.

- Το να σταματήσω το κάπνισμα θα με βοηθήσει στο να πίνω λιγότερο.

- Όταν δε θα καπνίζω θα είμαι ένα καλό παράδειγμα για τα παιδιά (μου).

- Όταν θα σταματήσω να καπνίζω θα αναπνέω καλύτερα και δε θα με πιάνει βήχας.

- Όταν θα σταματήσω να καπνίζω θα βελτθωθεί η όσφρηση και η γεύση μου.

- Όταν θα σταματήσω το κάπνισμα θα έχω περισσότερη ενέργεια.

- Όταν θα σταματήσω το κάπνισμα θα είμαι πιο ελεύθερος και σίγουρος για τον εαυτό μου.

- Όταν θα σταματήσω το κάπνισμα θα έχω τον έλεγχο της ζωής μου.

- Σταματώντας το κάπνισμα θα προστατέψω τους γύρω μου από το παθητικό κάπνισμα.

Προετοιμάζοντας την πρώτη μέρα αποχής 

Θα σας βοηθήσει πολύ να είστε πλήρως προετοιμασμένοι για την πρώτη μέρα. Αυτό θα σας προετοιμάσει ψυχολογικά να απαλλαγείτε από παλιές συνήθειες και θα κάνει το κάπνισμα πιο δύσκολο μέχρι να έρθει η πρωτη μέρα,καθώς θα σκέφτεστε το κάθε τσιγάρο που κάνετε. 

Εδώ βρίσκονται μερικά πράγματα που μπορέιτε να κάνετε:

- Επαναλάβετε στον εαυτό σας αρκετές φορές την ημέρα τους λόγους για τους οποίους θέλετε να σταματήσετε το κάπνισμα.

- Μην κάνετε τίποτα άλλο όταν καπνίζετε, παραμόνο να επικεντρώσετε την προσοχή σας στο αίσθημα του να καπνίζετε.

- Όταν νιώθετε την ανάγκη να καπνίσετε, καθυστερήστε να το ανάψετε και επικεντρωθείτε στο τι προσπαθείτε να επιτύχετε.

- Να μετράτε τα τσιγάρα που κάνετε και αναλογιστείτε το καθένα από αυτά στο τέλος κάθε μέρας.

- Αλλάξτε μάρκα τσιγάρων, παίρνοντας κάποια με λιγότερη νικοτίνη.

- Καπνίστε λιγότερα τσιγάρα.

- Καπνίστε λιγότερο από κάθε τσιγάρο.

- Κατεβάστε λιγότερες τζούρες από κάθε τσιγάρο.

- Μειώστε τους καφέδες που πίνετε κάθε μέρα.

- Αρθείτε όσα τσιγάρα σας προσφέρουν.

- Αφήστε τα τασάκια σας να γεμίσουν και μην τα αδειάζετε.

- Σταματήστε να παίρνετε μαζί σας αναπτήρα ή σπίρτα.

- Όταν μπορείτε, αποφύγετε την ανάγκη για ένα τσιγάρο.

- Πλένετε τα δόντια σας μετά από κάθε γεύμα και παρατηρείστε πώς έιναι να έχετε καθαρή αναπνοή.

- Αρχίστε να γυμνάζεστε.

- Διαδώστε ότι προσπαθείτε να σταματήσετε το κάνισμα.

- Απολαύστε την ιδέα ότι σε λίγο καιρό θα θεωρήστε μη καπνιστής.

- Αναλογιστείτε τις «επιβραβεύσεις» που θα πάρετε όταν τα έχετε καταφέρει.


Αντιμετωπίζοντας τα συμπτώματα της στέρησης

Στα συμπτώματα στέρησης περιλαμβάνονται: σφοδρή επιθυμία για τσιγάρο, ένταση, ανησυχία, μούδιασμα στα χέρια και τα πόδια, ζαλάδα, βήχας και πείνα.

Μερικά συμπτώματα συνδέονται με την έλλειψη νικοτίνης ενώ άλλα έχουν να κάνουν με το ότι το σώμα επανέρχεται σε μια υγιή κατάσταση και ανακάμπτει απο την τοξική συνήθεια του καπνίσματος. Αν σταματήσετε να καπνίζετε με τη βοήθεια αυτοκόλλητων νικοτίνης ή καταναλώνοντας τσίχλες νικοτίνης, μπορεί να μην έχετε όλα τα συμπτώματα που αναφέρθηκαν.

Μπορείτε να αντιμετωπίσετε τη σφοδρή ανάγκη για τσιγάρο στρέφοντας εκείνη την ώρα την προσοχή σας σε κάτι άλλο. Συνήθως η κατάσταση αυτή διαρκεί λίγα λεπτά, οπότε η προσοχή σας πρέπει άμεσα να πάει σε κάτι απλό, δεν χρειάζεται να είναι περίπλοκη η εναλλακτική που θα βρείτε.

Η ένταση των μυών, η ανησυχία και η ευερεθιστικότητα μπορούν να μειωθούν χρησιμοποιώντας τεχνικές χαλάρωσης.

Μπορεί να νιώθετε μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα στα χέρια και τα πόδια σας. Αυτό συνήθως υποδεικνύει ότι βελτιώνεται η κυκλοφορία του αίματος καθώς ο οργανισμός σας απελευθερώνεται από την επήρεια του καπνίσματος.

Η ζαλάδα που μπορεί να νιώσετε σημαίνει ότι ο εγκεφαλός σας οξυγονώνεται περισσότερο τώρα που δεν προσλαμβάνετε πια το μονοξείδιο του άνθρακα που προερχόταν από το τσιγάρο.

Μερικοί πιάνουν τον εαυτό τους να βήχουν συχνότερα από όταν κάπνιζαν. Αυτό συμβαίνει γιατί με τη διακοπή του καπνίσματος οι πνεύμονες λειτουργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να απαλλαγούν από την πίσσα, που προξενούν ξεσπάσματα βήχα.

Η αυξημένη αίσθηση πείνας είναι ένα πολύ σύνηθες σύμπτωμα κατά τη διακοπή του καπνίσματος. Για να αποφύγετε να πάρετε βάρος είναι σημαντικό να γυμνάζεστε συστηματικά, να πίνετε πολύ νερό και να τρώτε πολλά μικρά και με λίγα λιπαρά γεύματα.

Πολυδώρου Χριστίνα




 

Read More

Η σημασία της σχέσης πατέρα-παιδιού.

Η συμβολή της μητέρας στην ανάπτυξη και στην ανατροφή του παιδιού είναι αδιαμφισβήτητη. Ο ρόλος και η σημασία της μητρικής φιγούρας έχει μελετηθεί και συνεχίζει να διερευνάται εκτενώς. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο πατέρας εμπλέκεται πλέον πιο ενεργά στην ανατροφή του παιδιού, δεν έχει δοθεί επαρκής προσοχή στο ρόλο του πατέρα στην ανάπτυξη του παιδιού και ιδιαίτερα στην επίδραση που έχει στο συναισθηματικό του κόσμο.

Η προσκόλληση του παιδιού στη μητέρα είναι ποιοτικά διαφορετική από ότι στον πατέρα (Sandhu, 2014). Πιο συγκεκριμένα, η αλληλεπίδραση παιδιού και πατέρα έχει πιο έντονο το στοιχείο της φυσικής δραστηριότητας και του παιχνιδιού. Αντίθετα, η αλληλεπίδραση παιδιού και μητέρας βασίζεται πιο πολύ στο συναισθηματικό δέσιμο και στην παροχή φροντίδας και στοργής. Έτσι η ποιοτικά διαφορετική αλληλεπίδραση επηρεάζει με διαφορετικό τρόπο τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού (Dumont & Paquette, 2012; Sandhu, 2014).

Πώς επηρεάζει τον συναισθηματικό κόσμο του παιδιού η σχέση του με τον πατέρα;

Η σχέση παιδιού-πατέρα είναι πιο ενεργητική και ενέχει σε μεγάλο βαθμό και τη φυσική δραστηριότητα. Στα πλαίσια αυτά το παιδί ενθαρρύνεται να εξερευνήσει το περιβάλλον του, να τολμήσει, να αναζητήσει, να πάρει πρωτοβουλίες, να πειραματιστεί νιώθοντας παράλληλα ασφάλεια χάρη στην πατρική φιγούρα (Dumont & Paquette, 2012; Sandhu, 2014; Rosenberg & Wilcox, 2006). Δημιουργείται μία σχέση λοιπόν επανατροφοδοτούμενη, η οποία ενδυναμώνεται σταδιακά όσο ο πατέρας παίζει το ρόλο του συνεργάτη στις εξερευνήσεις του παιδιού. Για παράδειγμα, όταν ο πατέρας παίζει κυνηγητό με το παιδί, το πετάει στον αέρα και το πιάνει, κάνουν βουτιές μαζί στη θάλασσα, το παιδί μαθαίνει τι σημαίνει ασφάλεια και φόβος, συνδέει το πατέρα του με το αίσθημα της προστασίας και της ζεστασιάς ενώ παράλληλα μαθαίνει τα όρια του (Dumont & Paquette, 2012; Sandhu, 2014; Rosenberg & Wilcox, 2006).

Σύμφωνα με τους Rosenberg και Wilcox (2006), η αλληλεπίδραση πατέρα-παιδιού βοηθάει το παιδί να γίνει πιο υπομονετικό και ανεκτικό. Σιγά-σιγά αρχίζει να εξερευνά τον κόσμο γύρω του, να ορίζει και να ορίζεται, να μαθαίνει να αυτορυθμίζεται τόσο σε επίπεδο συναισθημάτων όσο και συμπεριφοράς (Dumont & Paquette, 2012; Sandhu, 2014). Στο πλαίσιο αυτό, του δίνεται η δυνατότητα να ασκήσει τη δημιουργικότητά του, την ικανότητά του να επιλύει προβλήματα αντίστοχα της ηλικίας του και να παίρνει αποφάσεις. Έτσι, οι γνωστικές λειτουργίες του παιδιού οξύνονται (Rosenberg & Wilcox, 2006).

Ο πατέρας φαίνεται ακόμη να επηρεάζει και τη συνασθηματική ανάπτυξη του παιδιού με έμμεσο τρόπο μέσα από τη σχέση του με τη μητέρα (Rosenberg & Wilcox, 2006). Όταν ο πατέρας είναι υποστηρικτικός και στοργικός με τη μητέρα, τότε και εκείνη νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά σε ό,τι αφορά στο γονεϊκό της ρόλο (Rosenberg & Wilcox, 2006). Αξίζει ακόμη να υπογραμμισθεί ότι η πατρική φιγούρα μπορεί να διαδραματίσει διαμεσολαβητικό ρόλο σε αρνητικές συμπεριφορές της μητέρας απέναντι στο παιδί και να μετριάσει τις συνέπειές τους (Papadaki & Giovazolias, 2013). Για παράδειγμα, η υποστηρικτική στάση του πατέρα έχει τη δυνατότητα να μειώσει τις συνέπειες μιας απορριπτικής στάσης της μητέρας απέναντι στο παιδί (Papadaki & Giovazolias, 2013).

Καταλήγουμε, λοιπόν, ότι ο γονεϊκός ρόλος του πατέρα είναι πολυσήμαντος και πολυδιάστατος. Αγγίζει την ψυχή του παιδιούμε τρόπο διαφορετικό από εκείνο της μητέρας και για αυτό η ενεργή συμμετοχή του στην ανατροφή του παιδιού είναι υψηλής σημασίας.

Πηγή: http://www.psychologynow.gr/oikogeneia-kai-paidi/i-simasia-tis-shesis-patera-paidioy-toy-nikoy-tsaknaki

Read More

Πώς να πούμε στα παιδιά μας ότι χωρίζουμε;

Χρόνια ακούμε ότι τα παιδιά χωρισμένων γονιών είναι προβληματικά. Επίσης  τείνουμε να αποδίδουμε κάθε αρνητική συμπεριφορά ενός  παιδιού στο χωρισμό των γονέων του.

Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν ισχύει όταν οι γονείς είναι κοντά στο παιδί τους , ανεξαρτητα με το αν είναι ζευγάρι μεταξύ τους. Αναμφίβολα κάθε παιδί επηρεάζεται άμεσα από το χωρισμό των γονέων του. Ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά του, όμως, διαθέτει μηχανισμούς άμυνας,  τη δυνατότητα να επεξεργαστεί το γεγονός αλλά και να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση.

Επομένως, αν θέλετε να προστατέψετε το παιδί σας, σκεφτείτε πώς ο χωρισμός μπορεί να γίνει με ειρηνικό τρόπο και όσο αυτό είναι δυνατό να κρατήσετε το παιδί μακριά από ενδεχόμενες συγκρούσεις. Άλλωστε, όπως είχε πει ο Herbert (1998) «εάν δεν μπορούμε να πετύχουμε στο γάμο μας , τουλάχιστον ας πετύχουμε στο διαζύγιο μας… για χάρη των παιδιών μας».

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το διαζύγιο πατήσε εδώ.

Οι περισσότεροι γονείς τρέμουν και στην ιδέα να ανακοινώσουν στα παιδιά τους ότι πρόκειται να χωρίσουν. Είναι  γεγονός ότι η ανακοίνωση του διαζυγίου στα παιδιά είναι μια από τις χειρότερες αλλά και πιο κρίσιμες στιγμές του χωρισμού.

Η ηλικία του παιδιού σας, η ωριμότητά του και οι αντικειμενικές συνθήκες θα υπαγορεύσουν σε σημαντικό βαθμό τον τρόπο που θα χειριστείτε το λεπτό ζήτημα της ανακοίνωσης του διαζυγίου.

Μην κάνετε όμως το λάθος να αποφύγετε να το ενημερώσετε επειδή θεωρείτε ότι είναι πολύ μικρό για να καταλάβει. Όλα τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν σε όποια ηλικία και αν είναι και όλα αναστατώνονται από το χωρισμό. Παρ’όλα αυτά είναι λιγότερο ευάλωτα και έκπληκτα στην ανακοίνωση από ότι εσείς νομίζετε.

Πώς να ανακοινώσετε  το διαζύγιο:

• Να είστε προετοιμασμένοι ότι τα παιδιά θα συγκλονιστούν ανεξάρτητα από το πώς θα αντιδράσουν εκείνη τη στιγμή. Πολλά παιδιά ξεσπούν σε κλάμματα και παρακαλάνε τους γονείς τους να κάνουν άλλη μια προσπάθεια.

• Η ανακοίνωση καλό είναι να γίνει στο σπίτι ή σε πολύ οικείο για το παιδί περιβάλλον. Επίσης πολύ σημαντικό είναι να είναι και οι δυο γονείς εκεί, ώστε τα παιδιά να πάρουν στον ασφαλή χώρο τους ένα ξεκάθαρο μήνυμα χωρίς να χρειαστεί να αναζητήσουν τον άλλο γονέα για να το επιβεβαιώσει. Επιπλέον, πολλά παιδιά που ξεσπούν σε κλάμματα καλό είναι να έχουν κοντά τους και τους γονείς για να βρεθούν κοντά τους και να τα αγκαλιάσουν αν το θελήσουν. Έτσι θα δουν ότι παρά το χωρισμό η οικογένειά τους παραμένει ενωμένη σε ότι αφορά τα ίδια.

• Οι δυο γονείς θα πρέπει να έχουν συνεννοηθεί να έχουν κοινή προσέγγιση. Δεν θα ήταν σωστό να πάρουν διαφορετικά μηνύματα από τον καθένα σχετικά με το χωρισμό, καθώς αυτό ενδέχεται να τους δημηιουργησει σύγχυση και ανασφάλεια.

• Αν τα παιδιά σας ανήκουν σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες, η ανακοίνωση καλό θα ήταν να γίνει συγχρόνως. Στη συνέχεια μπορέιτε να δώσετε περισσότερες πληροφορίες στο μεγαλύτερο παιδί, αν το ζητήσει. Όχι όμως προτού μάθουν τα βασικά όλα τα παιδιά. Η ταυτόχρονη ανακοίνωση βοηθά τα παιδιά να μη νιώθουν μόνα και ανήμπορα. Στη συνέχεια όμως σημασία έχει η κατ’ ιδίαν ενημέρωση, ώστε να δείξετε στο καθένα ότι το υπολογίζετε σαν προσωπικότητα.

• Η ανακοίνωση καλό είναι να γίνει 1-2 εβδομάδες πριν από την αποχώρηση του ενός γονέα από το σπίτι (οι έφηβοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο, περίπου 1-2 μήνες).

• Όποιος αναλάβει να ανακοινώσει το διαζύγιο, θα πρέπει να εμφυσίσει στα παιδιά σιγουριά για το μέλλον.

• Όσο μικρό κι αν είναι το παιδί σας πρέπει να δώσετε εξηγήσεις για τη μεγάλη απόφαση που πήρατε. Να λάβετε υπόψη σας πως το παιδί διαισθάνεται ότι η ζωή του θα αλλάξει ριζικά και αυτό το πανικοβάλει. 

• Ξεκαθαρίστε στο παιδί ότι δε φέρει καμία ευθύνη για το χωρισμό.

• Μην αφήνετε αναπάντητα βασικά ερωτήματα. Κάθε απάντηση που δίνετε του παρέχει σιγουριά για το μέλλον και το βοηθά να προσαρμοστεί ευκολότερα στο διαζύγιο.

• Ο γονέας που θα φυγει από το σπίτι θα πρέπει να τονίσει στο παιδί του ότι δε θα λείπει από τη ζωή του, ότι θα το βλέπει συχνά και ότι θα μπορεί να απευθύνεται σε εκείνο ανά πάσα στιγμή.

• Πρέπει να εκδηλώσετε τρυφερότητα προς το παιδί και θετικά συναισθήματα και να μην προβάλλετε τα αρνητικά σας συναισθήματα.

• Τα παιδιά έχουν ανάγκη από ξεκάθαρα μηνύματα, όσο κι αν πληγώνονται από αυτά. Ο κάθε γονιός ξεχωριστά πρέπει να τονίζει στο παιδί ότι με την μαμά/τον μπαμπά δε θα είστε ποτέ ξανά ζευγάρι, αλλά πάντα θα σας ενώνει εκείνο. Είναι απαραίτητο το παιδί να διαπιστώσει ότι το εννοείτε πραγματικά, γιατί αλλιως δημιουργείται σύγχυση.

• Μην πιέσετε το παιδί να το μοιραστεί με τον κοινωνικό του περίγυρο εφόσον δεν το επιθυμεί. Δώστε του χρόνο. Προσπαθήστε να είστε κοντά του και να συζητάτε μαζί του ό,τι το απασχολεί προτρέποντάς το να εκφράζει τα συναισθήματα του.

Πρωταρχικά όμως συνεργαστείτε με τον πρώην σύντοφό σας. Η καλή συνεννόηση των γονιών είναι απαραίτητη για τη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος που θα επιτρέψει στο παιδί να εκφράσει τα συναισθηματά του και να αποδεχτεί όσο πιο ομαλά γίνεται το διαζύγιο των γονιών του.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για  το πώς βιώνει ένα παιδί τις μέρες των γιορτών με χωρισμένους γονείς πατήστε εδώ.

Πολυδώρου Χριστίνα

Read More

Ο σύντροφός μου πάσχει από κατάθλιψη. Πώς μπορώ να του συμπαρασταθώ;

Το να είσαι σε μία σχέση όταν ο ένας (ή και οι δύο) πάσχει από κατάθλιψη είναι πρόκληση. Η κατάθλιψη ίσως κάνει το σύντροφό σου να φαίνεται απόμακρος. Μπορεί να νιώθει ότι είναι βάρος ή να κλείνεται στον εαυτό του. Τίποτα όμως από αυτά δε σημαίνει ότι η σχέση σας είναι προβληματική. Οι δυο σας μπορείτε να το αντιμετωπίσετε μαζί.

Είναι σημαντικό να έχετε κατά νου ότι ο τρόπος που εκδηλώνεται η κατάθλιψη δε διαφέρει μόνο από άτομο σε άτομο, αλλά και από τη μια σχέση στην άλλη. Μπορείτε να ακολουθήσετε κάποιες οδηγίες και προτάσεις που θα βρείτε σε αυτό το άρθρο αλλά μόνο εσείς και ο σύντροφός σας μπορείτε να καθορίσετε τα όρια, τους συμβιβασμούς και τι είναι αυτό που τελικά μπορείτε να χειριστείτε μαζί.

Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει ελπίδα για τη σχέση. Ένας καταθλιπτικός σύντροφος μπορεί να προκαλέσει άγχος σε μια σχέση. Το ίδιο δύναται να προκαλέσει όμως και ένας θάνατος στην οικογένεια ή οικονομικά προβλήματα, ακόμα και μια διαφωνία. Η κατάθλιψη δεν είναι το πρώτο πρόβλημα που προκύπτει στη σχέση και σίγουρα δε θα είναι και το τελευταίο. Ακριβώς όπως και με οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα μπορείτε να μπείτε σε μια συμβουλευτική ή θεραπευτική διαδικασία και να δουλέψετε τα προβλήματά σας.

Μην παίρνετε τα συμπτώματα της κατάθλιψης προσωπικά

Ένα από τα βασικά συμπτώματα της κατάθλιψης είναι η διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Όλα φαντάζουν χειρότερα από ότι είναι στην πραγματικότητα και μερικές μέρες σου φαίνεται ακατόρθωτο ακόμα και το να σηκωθείς από το κρεβάτι το πρωί. Όταν κάποιος που πάσχει από κατάθλιψη είναι σε σχέση, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να εκδηλωθεί και σε πράγματα όπως το να βγείτε για μια βόλτα ή να κάνετε sex ή να κάνετε κάποια συζήτηση. Και είναι και πολύ πιθανό ο λόγος που υπάρχει ενδιαφέρον για αυτά να μην έχει καμία απολύτως σχέση μαζί σας.

Μέρος της δυσκολίας που έχετε να αντιμετωπίσετε είναι ότι τα περισσότερα από τα συμπτώματα της κατάθλιψης έρχονται σε αντίθεση με τα χαρακτηριστικά μιας υγιούς και επιτυχημένης σχέσης. Αν η σχέση σας είναι "καλή" θα πρέπει να είστε θετικοί! Προσπαθήστε να δοκιμάζετε καινούρια πράγματα, να έχετε κοινωνικές σχέσεις και με άλλους ανθρώπους και να κάνετε sex συχνά.

Δεν υπάρχει κάποιος οδηγός σχέσεων που να λέει ότι μια επιτυχημένη σχέση είναι αυτή όπου ο σύντροφος σου γυρνάει από τη δουλειά, λέτε λίγα πράγματα, χαζεύει στον υπολογιστή και κάνα δύωρο και μετά κοιμάται για τις επόμενες 10 ώρες. Αυτό που οι άλλες σχέσεις βλέπουν ως σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά στη σχέση, για εσάς είναι ρουτίνα. Αυτά μπορεί να είναι ανησυχητικά σημάδια αλλά δεν αφορούν απαραίτητα τη δική σας σχέση. Αν είχατε ένα σύντροφο με σπασμένο πόδι, ίσως να μην μπορούσε να βγαίνετε συχνά ή να κάνετε sex όπως κάνατε, αλλά ο λόγος θα ήταν προφανής. Με την κατάθλιψη, το πρόβλημα είναι κρυμμένο. Είναι πιο εύκολο να νομίζετε ότι εσείς είστε ο λόγος, αφού δεν υπάρχει κάτι προφανές να φταίει. Και αυτό γίνεται χειρότερο, όταν βλέπετε τον σύντροφο σας να φέρεται διαφορετικά όταν είναι με άλλους ανθρώπους, αλλά αυτό δεν είναι κάτι κακό.

Είναι δύσκολο να μην παίρνετε τα πράγματα προσωπικά. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο να σκέφτεστε τι μπορεί να κάνατε εσείς που οδήγησε τον σύντροφό σας στην κατάθλιψη. Όταν πάσχει κάποιος από κατάθλιψη αισθάνεται απόλυτη ανικανότητα να είναι ο εαυτός του. Και αυτό γίνεται 10 φορές χειρότερο όταν είναι με αγαπημένους του ανθρώπους (αυτούς που ήξεραν τον παλιό, αληθινό του εαυτό). Το να είναι με αγνώστους είναι πολλές φορές πιο εύκολο, γιατί μπαίνει στη διαδικασία να δώσει μια παράσταση. Παριστάνει για λίγο ότι δεν έχει τίποτα και είναι απόλυτα καλά. Κάτι τέτοιο μπορεί να σας πληγώσει πραγματικά και να σας κάνει να σκεφτείτε ότι εσείς προκαλείτε την κατάθλιψη. Αλλά δεν είναι έτσι. Όταν ο σύντροφός σας είναι καταθλιπτικός όταν είναι μαζί σας, είναι καλό σημάδι κατά έναν περίεργο λόγο. Σημαίνει ότι σας αγαπά και σας εμπιστεύεται τόσο ώστε να μοιράζεται την πραγματική του κατάσταση μαζί σας. Μερικές φορές σας το κρύβει, άλλες σας διώχνει μακριά. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να είστε εκεί για αυτόν.

Ακόμα και σε μια υγιή σχέση δεν μπορεί κανείς να θεωρήσει καθαρά δική του ευθύνη την καλή συναισθηματική κατάσταση του συντρόφου του. Η κατάθλιψη μπορεί να κάνει τον σύντροφό σας να φαίνεται ότι βαριέται με αυτά που του λέτε ή που σας αρέσουν και να τον κάνει να μην βρίσκει ενδιαφέρον πια σε αυτά που τον ευχαριστούσαν. Αυτά είναι πράγματα που καλείστε να αντιμετωπίσετε. Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε ότι το να έχει κάποιος κατάθλιψη είναι πολύ διαφορετικό από το να βρίσκεται σε μια σχέση που δεν του αρέσει. Από τη στιγμή που ο σύντροφός σας παραδέχεται ότι δεν είστε ο λόγος που φαίνεται να μην είναι χαρούμενος, αποδεχτείτε το και προσπαθήστε να δουλέψετε άλλα ζητήματα που προκύπτουν μαζί.


Φτιάξτε ένα πλάνο για να αντιμετωπίσετε μαζί την κατάθλιψη

Θα πρέπει να μην παίρνετε προσωπικά τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και να τα αγνοείτε. Το γεγονός ότι η κατάθλιψη είναι αυτή που καταστρέφει το κίνητρο του συντρόφου σας για ρομαντισμό και για οποιοδήποτε ενδιαφέρον για τη σχέση γενικότερα και όχι εσείς, δεν το κάνει να σας πονάει λιγότερο όταν νιώθετε παραμελημένοι.

Μια υποστηρικτική σχέση αγάπης έχει πραγματικά τη δυνατότητα να είναι ένα τεράστιο εφόδιο για κάποιον που πάσχει από κατάθλιψη. Ωστόσο, αυτό μπορεί να δουλέψει όταν και οι δυο προσπαθείτε συνεχώς. Αυτό περιλαμβάνει να δείχνετε κατανόηση, αλλά και έμπρακτα να αντιμετωπίζετε καταστάσεις που απορρέουν από την ασθένεια. Υπάρχουν ποικίλοι τρόποι να το πετύχετε αυτό (να ενημερωθείτε σχετικά με την κατάθλιψη και όλες της τις εκφάνσεις, να ενθαρρύνετε το πάσχον άτομο να βάζει στόχους και να προσπαθεί να τους πετυχαίνει, να παρακολουθείτε την πρόοδο που κάνει). Αλλά ο καλύτερος τρόπος είναι να ξεκινήσετε θεραπεία μαζί.

Ακόμα και αν δεν ξεκινήσετε μαζί θεραπεία το να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό θα κάνει πολλή μεγάλη διαφορά στη θεραπεία της κατάθλιψης. Μπορεί να μην υπάρχει ένα καθορισμένο "τέλος" στη θεραπεία, αλλά θα μπορέσετε να δουλέψετε προς ένα συγκεκριμένο στόχο που διαχειρίσιμο και από τους δύο.

Σε αυτή τη φάση είναι πολύ σημαντικό να μην πιέζετε το σύντροφό σας να θεραπευτεί. Μπορείτε να είστε υποστηρικτικοί αλλά δεν είναι σωστό να πιέσετε το σύντροφό σας να κάνει τίποτα. Αν αρνείται να δεχτεί βοήθεια, τότε είναι στη δικαιοδοσία σας να επιλέξετε αν θέλετε να συνεχίσετε να είστε υποστηρικτικοί ή αν θέλετε να παραμείνετε στη σχέση, αλλά θα πρέπει να επιλέξει εκείνος πότε και πώς θα βοηθηθεί.

Δώστε στο σύντροφό σας τη δυνατότητα να έχει άσχημες μέρες

Το να πάσχει κάποιος από κατάθλιψη είναι πολύ μπερδεμένο. Μπορεί να έχετε κανονίσει πράγματα ή να έχετε θέσει στόχους και να πιστεύετε σε αυτά. Ωστόσο, υπάρχουν μέρες που ο σύντροφός σας θα ξυπνάει, θα νιώθει αβοήθητος, θα σιχαίνεται τον εαυτό του που νιώθει έτσι, θα σκέφτεται το γεγονός ότι ακόμα και έτσι νιώθει αβοήθητος, θα σκέφτεται τη δουλειά που έχει κάνει μέχρι τώρα για να μην νιώθει αβοήθητος και θα νιώθει ακόμα περισσότερο αβοήθητος και θα μένει κουλουριασμένος στο κρεβάτι μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Αυτά συμβαίνουν.

Φυσικά εσείς δε θα βλέπετε αυτόν τον εσωτερικό μονόλογο. Θ α αντικρίζετε κάποιον να κάθεται στο κρεβάτι ή τον καναπέ να περνάει όλη του την ημέρα εκεί και να μην απαντάει ούτε στα τηλέφωνα, ούτε τα μηνύματά σας. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζετε ότι θα υπάρχουν και άσχημες μέρες που πρέπει να σεβαστείτε. Μια μόνο μέρα δε σημαίνει και το τέλος του κόσμου.

Βρείτε τι μπορεί να διαχειριστεί ο καθένας σας και μείνετε σε αυτό 

Το να υποστηρίζετε ένα σημαντικό για εσάς πρόσωπο σε μια δύσκολη περίοδο είναι πάντα αγχογόνο. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αξίζει, αλλά μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ευημερία σας. Δεν μπορείτε να βοηθήσετε τον άνθρωπό σας αν υπερβάλετε στο να βοηθήσετε έμπρακτα με κάθε μέσο. Είναι πολύ ρομαντικό να σκέφτεστε ότι θα κάνετε ότι περνάει από το χέρι σας για να βοηθήσετε αυτόν που αγαπάτε, αλλά αυτή η νοοτροπία θα θέσει σε κίνδυνο τη δική σας ψυχική υγεία. Όταν βοηθάτε τον σύντροφό σας σιγουρευτείτε ότι έχετε θέσει σαφή όρια στο τι μπορείτε και τι δεν μπορείτε να
διαχειριστείτε προκειμένου να προστατέψετε τον εαυτό σας.

Αυτό δε σημαίνει να έχετε μια ιδέα του πόσα μπορείτε να ανεχτείτε μέχρι να χωρίσετε. Πιο εποικοδομητικά, πρέπει να προσδιορίσετε τι είναι αυτό που χρειάζεστε για να είστε χαρούμενοι, υγιείς και ικανοί για να συνεχίσετε να υποστηρίζετε και τον εαυτό σας και τον άνθρωπό σας. Αυτό μπορεί να σημαίνει να βρίσκετε χρόνο να κάνετε κάποιο χόμπυ ή για να βρίσκεστε μόνοι σας ή να βγαίνετε με άλλους ανθρώπους. Αυτό περιλαμβάνει ακόμα και το να αρνείστε να γίνεστε ο θεραπευτής του συντρόφου σας. Μην πάρετε πάνω σας αυτή την ευθύνη.

Μπορείτε να θυμίζετε στον σύντροφό σας να λαμβάνει τη φαρμακευτική του αγωγή, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι είναι και δική σας ευθύνη, να τον ενθαρρύνετε να πηγαίνει στη θεραπεία του, αλλά θα πρέπει να το κάνει και μόνος του από κάποιο σημείο. Μπορείτε να είστε ένας καλός σύντροφος, αλλά αν δεν συμπαραστέκεστε ο ένας στον άλλον εξίσου (ή τουλάχιστον με κάποιο τρόπο που να είναι κοντά στο αμοιβαίο) θα υπάρχει δυσαρέσκεια στη σχέση.

Αυτό περιλαμβάνει και το να αφήνετε τον σύντροφό σας να καταλάβει ότι δεν είστε ευτυχισμένος. Όταν ο άνθρωπός σας έχει κατάθλιψη, είναι πολύ πιθανό να φοβάστε να τον αφήσετε να καταλάβει ότι κάτι σας απασχολεί. Τα συναισθήματα είναι ορατά, αλλά αν φοβάστε να του πείτε ότι σας απογοήτευσε ή να αναφέρετε κάτι που σας θύμωσε ή σας στενοχώρησε μπορεί να πυροδοτήσει κάποιο καταθλιπτικό επεισόδιο. Ίσως να μην προκύψει πρόβλημα αν αφήσετε μικρά πράγματα ασχολίαστα, αλλά θα πρέπει να έχετε την ευχέρεια να μοιραστείτε κάτι που για αρκετό διάστημα ή συνεχόμενα δεν σας αρέσει ή σας φέρνει σε δύσκολη θέση.

Πολυδώρου Χριστίνα

Read More

Πώς θα καταλάβω αν το παιδί μου έχει κάποιο πρόβλημα στην ανάπτυξη του λόγου;

Κάθε παιδί είναι μοναδικό. Έτσι, η ανάπτυξη του λόγου του είναι μοναδική και πολύπλοκη διαδικασία, αφού το κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό.

Μέσα σε ένα σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα μαθαίνει τις βασικές φωνολογικές, μορφολογικές, συντακτικές και σημασιολογικές δομές χωρίς εμπρόθετες ενέργειες και διαδικασίες παρά μόνο μέσα από το στενό του περιβάλλον και μόνο με την αυθόρμητη χρήση της γλώσσας.

Εδώ, περιγράφονται κατά μέσο όρο ποια θα είναι τα φωνολογικά επιτεύγματα κάθε παιδιού κατά ηλικία, τι μπορείτε να κάνετε εσείς ως γονείς για να βοηθήσετε το παιδί σας να αναπτύξει ομαλά την ομιλία του και ποια χαρακτηριστικά θα σας κάνουν να αναζητήσετε βοήθεια από τον παιδίατρό σας ή κάποιον λογοπαιδικό.

0-6 μηνών

Το μωρό σας αντιδρά στους ήχους, κοιτάει ή στρέφει το κεφάλι προς την πηγή τους. Επίσης αρχίζει να παράγει και εκείνο ήχους.

Τι να κάνετε: Μιλήστε του με ήρεμο και γλυκό τρόπο

Τραγουδήστε και γελάστε μαζί του

Εξηγήστε του τους ήχους που ακούει

Ονομάστε τα οικεία άτομα και πράγματα της καθημερινής του ζωής

Πείτε του τι κάνετε

Τι να προσέξετε: Παρατηρήστε αν το μωρό σας αντιδρά στους ήχους. Αν όχι, ελέγξτε την ακοή του.

Αναζητήστε βοήθεια αν το μωρό σας στην προσπάθειά του να επικοινωνήσει δεν κάνει βλεμματική επαφή.

Έως 12 μηνών

Καταλαβαίνει απλές οδηγίες, λέει "μαμά" και "μπαμπά" και ανταποκρίνεται όταν ακούει το όνομά του.

Τι να κάνετε: Παίξτε με τη φωνή σας, αρέσει πολύ στο μωρό. Η μελωδία της ομιλίας το βοηθά να καταλάβει και να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα πιο αποτελεσματικά.

Βοηθήστε το μωρό σας να ανακαλύψει τη χαρά της επικοινωνίας. Ενθαρρύνετε κάθε είδους αμοιβαία αλληλεπίδραση (το γέλιο, το χαμόγελο, το κοίταγμα, τις εκφράσεις του προσώπου κλπ).

Βοηθήστε το να καταλάβει πως τα πάντα είναι λόγος.

Τι να προσέξετε: Σε αυτό το στάδιο η τηλεόραση προσφέρει ελάχιστα ερεθίσματα στο παιδί. Μην το αφήνετε να κάθεται και να βλέπει για πολλή ώρα γιατί δεν προάγει την πραγματική επικοινωνία.

Έως 18 μηνών

Το ηλικιακό φάσμα κατά το οποίο ονομάζει οικεία αντικείμενα, το λεξιλόγιο του εμπλουτίζεται και καταλαβαίνει απλές οδηγίες και προτάσεις.

Τι να κάνετε:  Μιλήστε του κανονικά χρησιμοποιώντας γραμματικά σωστές προτάσεις και απλές λέξεις και όχι "μωρουδίστικα".

Δώστε του βιβλία από χαρτόνι ή ύφασμα που είναι κατάλληλα για την ηλικία του και συζητήστε τα μαζί του: τα χρώματα και τα σχήματα τραβούν το ενδιαφέρον.

Τι να προσέξετε: Αναζητήστε βοήθεια αν το παιδί σας σταματήσει να μιλάει ή αν η ομιλία του παραμένει στάσιμη ή υπάρχουν ενδείξεις ότι χειροτερεύει.

Έως 2 χρονών

Η περίοδος που καταλαβαίνει σύνθετες οδηγίες, λέει το όνομά του και χρησιμοποιεί προτάσεις με 2-3 λέξεις.

Τι να κάνετε: Εμπλουτίστε το λεξιλόγιό του.

Εξηγήστε του τις λέξεις που δεν καταλαβαίνει.

Επαναλάβετε τη λέξη που δε λέει σωστά αλλά μην του ζητάτε να την επαναλαμβάνει κάθε φορά.

Τι να προσέξετε: Αναζητηστε βοήθεια αν το λεξιλόγιό  του εκτός από "μπαμπά" και "μαμά" διαθέτει ελάχιστες λέξεις, αν η ομιλία του είναι δυσκατάληπτη ή αν δεν συνδυάζει 2 λέξεις για να σχηματίσει σύντομες φράσεις και προτάσεις.

Έως 3 χρονών 

Πλέον το παιδί μπορεί να καταλαβαίνει απλές ιστορίες. Έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί προτάσεις, πληθυντικό και προθέσεις αλλά και να κάνει ερωτήσεις.

Τι να κάνετε: Μάθετε στο παιδί σας πως να λέει ιστορίες: βοηθήστε το να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.

Ενθαρρύνετε το να εγκαταλείψει το μπιμπερό και την πιπίλα, εφόσον τη χρησιμοποιεί ακόμα.

Τι να προσέξετε: Αναζητήστε βοήθεια αν η ομιλία του παραμένει δυσκατάληπτη, χρησιμοποιεί μόνο λίγα ρήματα ή/και καθόλου άρθρα ή επίθετα, αν δεν χρησιμοποιεί πληθυντικό ή αν δεν κάνεει απλές προτάσεις.

Έως 4 χρονών

Η ομιλία του παιδιού σας πλησιάζει περισσότερο αυτή των ενηλίκων όσον αφορά τη γραμματική και το συντακτικό.

Τι να κάνετε: Διαβάστε ιστορίες μαζί και διηγηθείτε ο ένας στον άλλον. Έτσι ενθαρρύνεται μια θετική στάση προς την ανάγνωση και το λόγο (προφορικό και γραπτό).

Τα παιδιά χρειάζονται το παράδειγμά σας: αφήστε τα να σας βλέπουν να διαβάζετε.

Τι να προσέξετε: Αναζητήστε βοήθεια αν δυσκολεύεται να αρχίσει μια πρόταση ή να επαναλαμβάνει συλλαβές ή λέξεις, αν χρησιμοποιεί μικρές και όχι σωστά οργανωμένες προτάσεις, αν η ομιλία του δεν είναι πάντα κατανοητή ή αν δεν μπορεί να διηγηθεί απλά και πρόσφατα γεγονότα.

Τέλος, παρότι το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό ανάπτυξης, δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στο ότι το παιδί μας είναι μικρό και θα μιλήσει αργότερα. Αν υπάρχει υποψία για κάποια διαταραχή στην επικοινωνία και το λόγο του παιδιού θα ήταν πολύ χρήσιμο να ενημερωθεί ο παιδίατρος που το παρακολουθεί και αν κριθεί σκόπιμο να ληφθεί μια λογοθεραπευτική αξιολόγηση, για να διαπιστωθούν τυχόν αποκλίσεις.

Η έγκαιρη παρέμβαση σε καθυστέρηση ή διαταραχή του λόγου  θα βοηθήσει το παιδί να αποφύγει δευτερογενείς συνέπειες, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, μειωμένη κοινωνική δραστηριότητα, φόβο για επικοινωνία και μαθησιακές δυσκολίες.

Πολυδώρου Χριστίνα

Read More

Άλις Μίλερ: Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ

«Το σώμα ξέρει τι του λείπει, δεν μπορεί να ξεχάσει τις στερήσεις, το κενό είναι πάντα παρόν και περιμένει να γεμίσει.

Από τότε που επέστρεψα στα αισθήματά μου, τα οποία επί μακρόν ήταν εγκλωβισμένα μέσα μου, να εκφραστούν και κατάφερα να τα νιώσω, απελευθερωνόμουν ολοένα και περισσότερο από το παρελθόν μου. Τα αληθινά συναισθήματα δεν αποβάλλονται δια της βίας…

Προσπαθούσα να φαντασιώνομαι θετικά συναισθήματα και να αγνοώ τα αρνητικά, ώστε να βρίσκομαι σε συμφωνία με την Ηθική, με το σύστημα αξιών που αποδεχόμουν. Όμως, οι προσπάθειές μου ήταν μάταιες…

Το σώμα ξέρι τι του λείπει, δεν μπορεί να ξεχάσει τις στερήσεις, το κενό είναι πάντα παρόν και περιμένει να γεμίσει…

Mε έναν καλό, όχι ουδέτερο θεραπευτή μπορεί κανείς να βρει την αλήθεια του. Μπορεί να απαλλαγεί από τα συμπτώματά του, να απελευθερωθεί από την κατάθλιψη και να νιώσει τη χαρά της ζωής.

Μπορεί να εξέλθει από την κατάσταση της εξάντλησης και να νιώσει το απόθεμα ενέργειας μέσα του, εφόσον αυτή η ενέργεια δεν θα καταναλώνεται πλέον στην απώθηση της αλήθειας του.

Διότι η κούραση που προκαλεί η κατάθλιψη, εμφανίζεται κάθε φορά που καταπιέζουμε τα δυνατά συναισθήματά μας, οπότε υποτιμούμε τις μνήμες του σώματος και δεν τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία…

Το σώμα γνωρίζει ακριβώς τι μας λείπει, τι χρειαζόμαστε, τι δεν ανεχόμαστε, τι μας προκαλεί αλλεργία.

Ωστόσο πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν στα φάρμακα, στα ναρκωτικά ή στο αλκόολ, που κλείνουν ακόμα περισσότερο τον δρόμο προς την αλήθεια. Γιατί; Μήπως επειδή η αναγνώριση της αλήθειας είναι επώδυνη; Προφανώς! Αυτή η οδύνη όμως είναι προσωρινή και με έναν καλό θεραπευτή υποφερτή….

Ποτέ δεν πόθησαν έναν Παράδεισο, για τον οποίον προϋπόθεση της ευτυχίας θα ήταν η υπακοή και η άγνοια. Πιστεύω στη δύναμη της αγάπης, κάτι που δεν σημαίνει να είναι κανείς καλός και υπάκουος.

Για μένα η αγάπη έχει να κάνει με το να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας, την ιστορία μας, τα συναισθήματα και τις ανάγκες μας. Μέσα σε αυτά περικλείεται και η λαχτάρα για γνώση. Προφανώς ο Θεός ήθελε να "κλέψει" από τον Αδάμ και την Εύα αυτή την πίστη στον εαυτό τους».

Αποσπάσματα από το βιβλίο της Άλις Μίλερ, Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ, εκδ. Ροές.

Η Άλις Μίλερ (1923-2010) σπούδασε στη Βασιλεία (Ελβετία) φιλοσοφία, ψυχολογία και κοινωνιολογία. Μετά τη διδακτορική διατριβή της, εκπαιδεύτηκε στη Ζυρίχη ως ψυχαναλύτρια και, για 20 χρόνια, άσκησε αυτό το επάγγελμα ενώ παράλληλα δίδασκε.

Το 1980 αποφάσισε να σταματήσει την ψυχαναλυτική και διδακτική πρακτική και να ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων. Δημοσίευσε συνολικά 13 βιβλία (μεταφρασμένα μέχρι σήμερα σε 30 γλώσσες), με τα οποία γνωστοποίησε στο ευρύ κοινό τα αποτελέσματα των ερευνών της όσον αφορά τις αιτίες και τις συνέπειες των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας.

Όπως έχει πει η ίδια, «Το κύριο θέμα όλων των βιβλίων μου είναι η άρνηση των δεινών που έχουμε υποστεί στην παιδική μας ηλικία. Καθένα από τα βιβλία πραγματεύεται κάποια πτυχή αυτού του φαινομένου και επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα».

Η Άλις Μίλερ ασχολήθηκε συστηματικά με τους κρυφούς χειρισμούς των γονέων κατά τη διάρκεια της ανατροφής των παιδιών τους, με τις διάφορες στρατηγικές προφύλαξης ενάντια στα τραύματα της παιδικής ηλικίας, με τις συνέπειες της απώθησης αυτών των τραυμάτων σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο και, τέλος, με τις σύγχρονες δυνατότητες ανάλυσης των συνεπειών των παιδικών τραυμάτων. Γι' αυτές τις έρευνές της η συγγραφέας κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση.

Πηγή: http://www.doctv.gr/page.aspx?itemid=spg8114

Read More