Online συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία

Η αποτελεσματικότητα της εξ αποστάσεως ψυχοθεραπείας είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη και πειραματικά αποδεδειγμένη. Την τελευταία δεκαετία εκατοντάδες έρευνες αποδεικνύουν ότι η εξ’ αποστάσεως ψυχοθεραπεία είναι εξίσου αποτελεσματική με την κλασσική θεραπεία δια ζώσης, πρόσωπο με πρόσωπο στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή.

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των γονέων στη λήψη απόφασης επαγγέλματος;

Οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιλογή του επαγγέλματος ενός εφήβου και στην επαγγελματική του εξέλιξη. Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να βρουν την ευτυχία και να επιτύχουν στη ζωή τους. Ένας σημαντικός παράγοντας, λοιπόν, που έχει να κάνει με την ευτυχία και την επιτυχία κάποιου είναι και το επάγγελμα που έχει επιλέξει.

Το συνάισθημα του θυμού. Μύθοι και αλήθειες

Όλοι ξέρουμε τι είναι ο θυμός αφού κάθε άνθρωπος τον έχει βιώσει είτε ως ενόχληση ή ως ξέσπασμα. Είναι ένα απολύτως φυσιολογικό, συνήθως υγιές συναίσθημα. Όμως όταν σε κάνει να χάνεις τον έλεγχο είναι δυνατό να δημιουργηθούν προβλήματα- στη δουλειά, στις προσωπικές σχέσεις και γενικότερα στην ποιότητα ττης ζωής του ατόμου. Και όλο αυτό μπορεί να σε κάνει να νιώθεις έρμαιο ενός απρόβλεπτου και πολύ δυνατου συναισθήματος.

Ο σύντροφός μου πάσχει από κατάθλιψη. Πώς μπορώ να του συμπαρασταθώ;

Το να είσαι σε μία σχέση όταν ο ένας (ή και οι δύο) πάσχει από κατάθλιψη είναι πρόκληση. Η κατάθλιψη ίσως κάνει το σύντροφό σου να φαίνεται απόμακρος. Μπορεί να νιώθει ότι είναι βάρος ή να κλείνεται στον εαυτό του. Τίποτα όμως από αυτά δε σημαίνει ότι η σχέση σας είναι προβληματική. Οι δυο σας μπορείτε να το αντιμετωπίσετε μαζί.

Διαζύγιο: «Να προσπαθήσω κι άλλο ή τελείωσαν όλα;»

Γιατί παντρεύτηκες; Γιατί παντρεύτηκες το συγκεκριμένο άνθρωπο; Γιατί παντρεύτηκες τότε; Ό,τι και αν απάντησες, το πιθανότερο είναι πως οι λόγοι για τoυς οποίους παντρεύτηκες αντιπροσώπευαν για σένα μια ευκαιρία να προσθέσεις κάτι στη ζωή σου. Μόνο ένα ιδιόρρυθμο άτομο και για πολυ ιδιόρρυθμους λόγους θα παντρευόταν ξέροντας ότι με το γάμο θα χειροτερέψει η ζωή του.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα άγχος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα άγχος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

Πρωινό ξύπνημα. Πώς να γίνει αποδοτικότερο για τους εφήβους;

Πολλοί γονείς δυσκολεύονται να ξυπνήσουν το πρωι τα παιδιά τους για το σχολείο.Τους φαίνεται σχεδόν αδύνατο να φύγουν από το σπίτι χωρίς γκρίνια και καθυστερήσεις. Οι περισσότεροι αναρωτιούνται τι θα μπορούσαν να κάνουν ώστε το πρωινό ξύπνημα να είναι ευκολότερο και αποδοτικότερο τόσο για τους ίδιους όσο και για τα παιδιά.



Η αλήθεια είναι ότι οι έφηβοι θα ήταν ευτευχέστεροι  αν το σχολείο ξεκινούσε στις 10 ή 11 το πρωί (ή και ποτέ!). Αντί να κοιμηθούν μια λογική ώρα που θα τους επιτρέψει να ξυπνήσουν την επόμενη ημέρα ξεκούραστοι και γεμάτοι ενέργεια, οι έφηβοι προτιμούν να μένουν ξύπνιοι μέχρι αργά το βράδυ και να ξυπνούν κακοδιάθετοι και χωρίς όρεξη.

Οι έφηβοι χρειάζονται 8-10 ώρες ύπνο καθημερινά για να λειτουργήσουν και να αναπτυχθούν σωστά. Ο μέσος έφηβος δε κοιμάται ποτέ πριν τις 22.45μ.μ. Επομένως η ανικανότητά του να ξυπνήσει πριν τις 8.00π.μ. είναι θέμα βιολογίας και όχι συμπεριφοράς ή προσωπικότητας. Η εγκεφαλική λειτουργία του εφήβου έρχεται σε αντίθεση με την ώρα που  ξεκινούν τα σχολεία. 

Κατά τη διάρκεια της εφηβείας εκτός από όλες τις άλλες αλλαγές που υφίσταται το σώμα, στον ανθρώπινο εγκέφαλο αλλάζουν και οι λειτουργίες του ύπνου και του ξυπνήματος. Πολλοί έφηβοι δεν είναι σε θέση ή το πρόγραμμά τους δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν πότε είναι ο οργανισμός τους πραγματικά έτοιμος να ξυπνήσει, με αποτέλεσμα να υποφέρουν από στέρηση ύπνου. Τα ποσοστά κατάθλιψης αυξάνονται σε εφήβους που κοιμούνται λιγότερο από 8 ώρες την ημέρα. Σε σχολεία ανά τον κόσμο που έχουν αλλάξει πρόγραμμα και ξεκινούν αργότερα μέσα στην μέρα έχει παρατηρηθεί ότι οι έφηβοι είναι πιο αποδοτικοί και ξεκούραστοι κατά η διάρκεια των μαθημάτων. 

Παρακάτω αναφέρονται μερικά πράγματα που θα μπορούσατε να κάνετε ώστε να βοηθήσετε τους εφήβους (αλλά και τους εαυτούς σας) ώστε να γίνει πιο εύκολο το πρωινό ξύπνημα.


Το προηγούμενο βράδυ

Αποφύγετε την καφεΐνη, το αλκοόλ και τη ζάχαρη. Μπορεί να επηρεάσουν την ποιότητα του ύπνου και να κάνουν δυσβάσταχτο το  ξύπνημα το πρωί. Ένα μικρό γλυκό πριν τον ύπνο είναι ικανό να μη σας αφήσει να ξεκουραστείτε όλη νυχτα.

Ηρεμήστε: Μην αφήσετε τον έφηβο να ξαπλώσει ενώ κάνει κάποια δραστηριότητα ή αν έχει πολύ ενέργεια. Δε θα είναι αποδοτικός ο ύπνος εάν ξαπλώσει αμέσως μόλις κλείσει τον υπολογιστή ή αμέσως μετά το διάβασμα. Πριν ξαπλώσει είναι καλό να κάνει μια δραστηριότητα που τον ευχαριστεί και τον χαλαρώνει.





Ύπνος

Κοιμηθείτε αρκετά. Ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται διαφορετικές ώρες ύπνου για να είναι καλά την επόμενη ημέρα. Επομένως, θα πρέπει να βρείτε το χρόνο που χρειάζεστε εσείς και τα παιδιά σας. Κάποιος μπορεί να χρειάζεται  6-7 ώρες, ενώ κάποιος άλλος με λιγότερες ή περισσότερες να είναι καλά. Πάντως, εάν δεν κοιμάστε όσες ώρες χρειάζεται ο οργανισμός σας, την επόμενη ημέρα θα το μετανιώνετε, καθώς θα είστε κουρασμένοι και εξαντλημένοι.

Καλύτερη ποιότητα ύπνου. Βρείτε τις συνθήκες που είναι ιδανικές ώστε η ποιότητα του ύπνου να είναι η βέλτιστη. Κάποιοι θέλουν φώς, ενώ άλλοι όχι. Φροντίστε να μειώσετε το θόρυβο κατά τη διάρκεια του ύπνου και γενικά φτιάξτε τις συνθήκες έτσι ώστε να «κοιμάστε καλα».

Αν θέλετε να μάθετε για τις αϋπνίες και τους τρόπους που θα μπορούσατε να τις ατμετωπίσετε πατήστε εδώ.


Πρωινό ξύπνημα

Φτιάξτε του μια ρουτίνα κατά το ξύπνημα που να του αρέσει. Αντί να ξυπνάει, να ντυθεί και να να φύγει τρέχοντας για να προλάβει να φτάσει στο σχολείο πριν χτυπήσει το κουδούνι, θα ήταν ευκολότερο για τον έφηβο να έχει  κάποιο λόγο να ξυπνήσει το πρωί για να κάνει κάτι που του αρέσει πριν φύγει για το σχολείο. Αυτό μπορεί να είναι κάτι για πρωινό που του αρέσει ή το να χαζέψει στον υπολογιστή του για λίγο πριν φύγει. 

Να είστε πειθαρχημένοι. Ως γονείς θα πρέπει να είστε σταθεροί και απόλυτοι στο ότι ο έφηβος πρέπει να ξυπνήσει την ώρα που έχετε συμφωνήσει. Δεν είναι βοηθητικό το να είστε ελαστικοί στην ώρα που θα σηκωθεί από το κρεβάτι. Σκέψεις όπως «Άντε, κοιμήσου λίγο παραπάνω, κουράστηκες πολύ χθες» ή «Δεν χάλασε ο κόσμος να μην πας πρώτη ώρα στο σχολείο αν είσαι κουρασμένος» δε βοηθούν τον έφηβο. Είναι σημαντικό να κατανοήσει ότι μέρος του ότι μεγαλώνει έιναι και το ότι είναι υπεύθυνος να ρυθμίζει το χρόνο του και να φρονίζει να κοιμάται επαρκώς και καλά.  

Βρείτε εναλλακτικές ξυπνήματος.  Πολλά παιδιά περιμένουν από τους γονείς τους να τα ξυπνήσουν. Άλλα επιλέγουν να χρησιμοποιούν ξυπνητήρι. Πολλοί έφηβοι  προτιμούν να ξυπνούν με μουσική ή με εφαρμογές που αυξάνουν σιγά- σιγά το φώς στο δωμάτιο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι πλέον να ξυπνήσει κανείς. Ενθαρρύνετε τον έφηβο να ξυπνά με τρόπους  που δε σας εμπλέκουν στη διαδικασία και δεν εξαρτώνται από εσάς.

Πετάξτε τους το μπαλάκι. Αν είστε οι μόνοι που νοιάζονται για το αν και πότε θα ξυπνήσει ο έφηβος για το σχολείο, θα καταλήξετε σε απόγωση και με έναν κοιμησμένο έφηβο. Αντίθετα, μπορείτε να τον βοηθήσετε να βρει λόγους για να ξυπνάει στην ώρα του, που έχουν σημασία για αυτόν και όχι για εσάς. Έτσι, θα σας βλέπει σα σύμμαχο που βοηθάτε στο ξύπνημα που πρέπει να κάνει και όχι σαν εχθρό που τον βγάζει από το κρεβάτι ενώ δεν το θέλει.





Αποκλείστε λόγους που μπορεί να τον δυσκολεύουν να ξυπνήσει. Έφηβοι που πάσχουν από κατάθλιψη δυσκολεύονται πολύ να ξυπνήσουν το πρωί για το σχολέιο. Ο έντονο άγχος επίσης μπορεί να τους κάνει να θέλουν να μείνουν στο κρεβάτι, όπου νιώθουν ασφαλείς. Τέλος, η κατανάλωση αλκοόλ ή άλλων ουσιών δημιουργεί τεράστια δυσκολία στους εφήβους να ξυπνήσυν το πρωι. Σιγουρευτείτε ότι τα παιδιά σας είναι κουρασμένα σε φυσιολογικά επίπεδα και γι αυτό δυσκολεύονται να ξυπνήσουν και ότι δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι δυσκολίας.

Μην μιλάτε πολύ!  Ένας έφηβος που νυστάζει δεν έιναι σε θέση να κάνει σοβαρη συζήτηση μαζί σας ούτε να σκεφτεί σοβαρά. Αποφύγετε να υπενθυμίζετε στους εφηβους σημαντικά θέματα το πρωί ή να τους λέτε πόσο ανόητο ήταν το ότι έμειναν μέχρι αργά ξύπνιοι το προηγούμενο βράδυ. Προτιμήστε να κάνετε μια πιο ευχάριστη συζήτηση το πρωι.

Ξυπνήστε τον εγκέφαλό του. Βάλτε λίγη μουσική ή ενθερρύνετέ τον να βάλει μουσική που του αρέσει. Προσφέρετέ του ένα πρωτεϊνούχο πρωινό. Μερικά παιδιά χρειαζοννται χρόνο και τροφή για να ενεργοποιηθούν το πρωι, αφού δενν έχουν φάει τίποτα από το προηγούμενο βράδυ.
Αφήστε τους να έρθουν αντιμέτωποι με τις συνέπειες. Πολλοί γονείς θεωρούν ότι αν δεν επιμείνουν οι έφηβοι δεν πρόκειται να κάνουν καμία προσπάθεια να σηκωθούν από το κρεβάτι. Ενημερώστε τους από πριν ότι δεν είστε πια πρόθυμοι να επιμένετε στο πρωινό τους ξύπνημα πέραν της μιας φοράς που θα τους γνωστοποιήσετε ότι το ξυπνητήρι τους χτύπησε και φροντίστε να καταλάβουν ότι από εκεί και πέρα είναι μόνοι τους υπεύθυνοι να σηκωθούν και να ετοιμαστούν. Το ότι θα χάσουν κάποιοες φορές το σχολικό ή ότι θα πρέπει να περπατήσουν μέχρι το σχολείο επειδή  εσείς έχετε ήδη φύγει για τη δουλειά ή για τις πρωινές σας δραστηριότητες ενδέχεται να είναι αυτό που χρεάζονται για να αναλάβουν την ευθύνη του να ξυπνούν το πρωι χωρίς να εξαρτώνται από εσάς.

Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσετε ότι οι έφηβοι είναι πολύ κοντά στην ενηλικίωσή τους και σύντομαα θα αντιμετωπίζουν μόνοι τους τις προκλήσεις της ζωής. Βοηθήστε τους να ανεξαρτητοποιηθούν παίρνοντας την ευθύνη του να ξυπνάνε μόνοι τους, προσφέροντάς τους υποστήριξη αλλά αφήνοντας σε εκείνος τον έλεγχο.

Πολυδώρου Χριστίνα

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Οι τρόποι που το σώμα σας σας προειδοποιεί ότι είστε πολύ αγχωμένοι.

Έρευνες έχουν δείξει ότι όσοι βιώνουν έντονο άγχος και αγωνία τείνουν να σφίγγουν τους μύες τους, καθώς είναι σε υπερένταση. Γι’ αυτό νιώθουν κούραση και παθαίνουν κράμπες πολύ εύκολα. Ενδεχομένως γνωρίζετε ότι κάποια είδη πονοκεφάλων είναι απόρροια άγχους. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλα συμπτώματα στο σώμα που σχετίζονται με το άγχος ή άλυτα συναισθηματικά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζετε.





Χρόνιοι σωματικοί πόνοι που δεν έχουν προέλθει από κάποιο τραυματισμό είναι πιθανό να προέρονται από άγχος ή άλλες συναισθηματικές καταστάσεις. Πολλές φορές ο σωματικός πόνος προκαλείται στο σώμα για να υπενθυμίσει ότι υπάρχει κάποια συναισθηματική διεργασία που δεν έχει ολοκληρωθεί.

Παρακάτω είναι μερικοί από τους τρόπους που το σώμα σας δείχνει ότι το άγχος που βιώνετε είναι μεγαλύτερο από αυτό που χρειάζεται.

Ωστόσο, θα πρέπει να αναφερθεί ότι για να να χρεώσετε στη συναισθηματική σας κατάσταση τους πόνους που βιώνετε, είναι σημαντικό προηγουμένως να έχετε αποκλείσει οποιαδήποτε οργανική κατάσταση που μπορεί να προκαλεί τους πόνους αυτούς.

Πονοκέφαλοι


Ορισμένοι πονοκέφαλοι ενδέχεται να προκαλούνται λόγω του ότι προσπαθήσατε πολύ να αντιμετωπίσετε εμπόδια και ότι ανησυχείτε για μικρά πράγματα. Ο καλύτερος τρόπος για να τον αντιμετωπίσετε είναι να πάρετε το χρόνο που χρειαζεστε για να χαλαρώσετε, να μην σκέφτεστε για αυτό που σας απασχολεί, χωρίς να νιώθετε ενοχές για αυτό. Όσο σημανντικό και αν είναι αυτό που σας απασχολεί, δικαιούστε λίγη ηρεμία και ησυχία. Αυτό θα σας ανακουφίσει από τον πόνο και θα σας βοηθήσει να είστε πιο αποδοτικοί στη συνέχεια.


Πόνοι στον αυχένα



Η δυσαρέσκεια είναι ένα συναίσθημα που βαραίνει τον αυχένα σας, ανεξαρτητα από το αν πηγή αυτής της δυσαρέσκειας είναι ο εαυτος σας ή κάποιος άλλος. Δεν είναι εύκολο να συγχωρέσετε τους πάντες και τα πάντα και να τα αφήσετε όλα πίσω σας, αλλά αν θέσετε σαν στόχο την αλλαγή της συμπεριφοράς και της αντίδρασής σας σε κάτι που σας κάνει να δυσανασχετείτε, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Δε θα μπορούν πάντα όλα να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σας και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Οι άλλοι δεν έχουν πάντα πρόθεση να σας βλάψουν, ακόμα και αν έτσι σας φαίνεται. Αναλογιστείτε τα πράγματα που σας ευχαριστούν, τα προτερήματά σας ή τα πράγματα που έχετε καταφέρει στο παρελθόν. Επικεντρώνοντας την προσοχή σας σε αυτά θα καταφερετε να νιώσετε καλύτερα και να μειώσετε το βάρος που σηκώνει ο αυχένας σας.


Πόνοι στους ώμους



Οι δύσκολες αποφάσεις βαραίνουν τους ώμους σας, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για μια ή για πολλές αποφάσεις που καλείστε να λάβετε. Μπορεί κάποιος ή κάτι να σας πιέζει ή να είστε από τη φύση σας αγχώδης. Όποιος και αν είναι ο λόγος, προσπαθήστε να πάρετε το βάρος από τους ώμους σας. Μια καλή λύση είναι να μοιραστείτε το βάρος αυτό με κάποιον άλλο τον οποίο εμπιστεύεστε. Ακόμα και αν δεν είναι σε θέση να σας βοηθήσει, το να πείτε δυνατά αυτά που σας απασχολούν θα σας ξαλαφρώσει και θα σας βοηθήσει ενδεχομένως να βρείτε τη λύση.


Πόνοι στην ωμοπλάτη


Πόνοι στο πάνω μέρος της πλάτης είναι συχνά αποτέλεσμα του ότι αισθάνεστε ότι δεν σας αποδέχονται. Είναι ψυχοφθόρο το να μην έχετε την υποστήριξη που έχετε ανάγκη από την οικογένεια ή από τους φίλους σας. Μια λύση σε αυτο θα ήταν να προσπαθήσετε να ανοίξετε τους διαύλους επικοινωνίας σας. Επανασυνδεθείτε με ανθρώπους που αγαπάτε και ξέρετε ότι σας νοιάζονται. Ή βγείτε έξω και γνωρίστε καινούριους ανθρώπους. Προσπαθείστε να είστε φιλικοί και να μη διστάζετε να εμπιστευτείτε τους ανθρώπους που σας κάνουν να νιώθετε ασφάλεια.


Πόνοι στην πλάτη- μέση


Το κάτω μέρος της πλάτης σας συνδέεται με το φόβο της απώλειας και την εμμονή με τα χρήματα. Ανησυχίες σχετικά με την οικονομική σας κατάσταση είναι δυνατό να αποβούν καταστροφικές για την υγεία σας και τις σχέσεις σας με τους άλλους ανθρώπους. Όμως, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι τα χρήματα δε φέρνουν την ευτυχία. Δεν χρειάζεται να είστε πλούσιοι για να είστε χαρούμενη μια δεδομένη στιγμή. Προσπαθήστε να κάνετε πράγματα που αγαπάτε και σας δημιουργούν ευχαρίστηση (στο μέτρο του δυνατού ως προς την οικονομική σας κατάσταση) και όντας σε καλή διάθεση θα είστε πιο παραγωγικοί, άρα το οικονομικό ώφελος δε θα αργήσει αν έρθει (αν σας είναι ακόμα τόσο σημαντικό). 


Πόνοι στους αγκώνες


Οι άνθρωποι από τη φύση τους είναι επιφυλακτικοί στις μεγάλες αλλαγές και φοβούνται το καινούριο. Οι σπασμοδικές κινήσεις είναι συχνά η απάντηση του σώματός τους σε τέτοιες καταστάσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργούννται πόνοι στις αρθρώσεις και τους συνδέσμους. Άλλωστε, η ζωή δεν ειναι τόσο περίπλοκη όσο την κάνουμε μερικές φορές να φαίνεται. Μην σπαταλάτε χρόνο και ενέργεια προσπαθώντας να αλλάξετε πράγματα που δεν μπορείτε να επηρεάσετε. Αφήστε τη ζωή να κυλίσει και προσπαθήστε να προσαρμοστείτε στα πράγματα που δεν μπορείτε να αλλάξετε, ενεργώντας μόνο μέχρι το σημείο που σας επιτρέπεται.


Πόνοι στα χέρια


Οι εσωστρεφείς άνθρωποι ενδέχεται να αντιμετωπίζουν πόνους στα χέρια, που δε δείχνει τίποτα περισσότερο από έλλειψη συντροφικότητας. Αν αντιμετωπίζετε τέτοιου είδους δυσκολία, ίσως είναι καιρός να βγείτε από το καβούκι σας. Οι φιλίες μπορούν να δημιουργηθούν στα πιο απίθανα μέρη. Αποκτήστε ενδιαφέροντα και χόμπι, νιώστε μέρος ενός συνόλου και όλα θα έρθουν από μόνα τους. Αρκεί να είστε ανοιχτοί προς τους άλλους.


Πόνοι στο ισχίο


Πολλοί άνθρωποι συνηθίζουν τη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους σε τέτοιο σημείο που η κάθε μέρα τους να είναι απόλυτα προβλέψιμη. Όταν προκύπτει μια νέα κατάσταση, ενδέχεται να παρουσιάσουν πόνους στους γοφούς, που υποδηλώνει το φόβο τους για την αλλαγή που έρχεται. Θυμηθείτε ότι η ζωή είναι ένα ποτάμι που κυλάει συνεχώς και δε γυρίζει πίσω και αυτό είναι που την κάνει συναρπαστική. Αντιμετωπίστε την κάθε αλλαγή σαν μια καινούρια περιπέτεια και μην προκαταβάλεστε αρνητικά μπροστά σε κάθε νέα μεγάλη απόφαση που καλείστε να πάρετε.


Πόνοι στα γόνατα


Κανείς δεν αρέσκεται στο χαρακτηρισμό του αλαζόνα, όμως οι πόνοι στα γόνατα ενδέχεται να είναι σημάδια μιας εγωκεντρικής προσωπικότητας. Κοιτάξτε γύρω σας. Ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από εσάς. Δώστε σημασία στους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω σας (φίλους, γονείς, συναδέλφους). Κανείς δε χάνει με το να δίνει στους άλλους. Αντίθετα, θα νιώσετε πιο γεμάτοι.


Πόνοι στην κνήμη- γάμπες


Μερικές φορές οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι έντονες, είδικά αν υπάρχει κτητικότητα ή ζήλια μεταξύ των συντρόφων. Ηρεμήστε και προσπαθήστε να δείξετε εμπιστοσύνη στον άνθρωπό σας και τους σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή σας. Μην προσπαθήσετε να τους αλλάξετε ή να τους ελέγξετε. Αντίθετα, αναλογιστείτε τι είναι αυτό που σας τράβηξε σε αυτούς. Αν ανακαλύψετε ότι βρίσκεστε σε μια κατάσταση που δεν σας αρέσει ή σας κάνει κακό, ίσως είναι καιρός να αναλογιστείτε το ενδεχόμενο να προχωρήσετε στη ζωή σας.


Πόνοι στους αστραγάλους


Οι ρυθμοί της καθημερινότητας μας κρατούν τόσο απασχολημένους που βάζουμε σε δεύτρη μοίρα την προστασία του εαυτού μας. Η δουλειά πολλές φορές γίνεται απαιτητική και εμείς παραμελούμε τις ανάγκες μας ή τις αφήνουμε πίσω προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους μας.

Αν έχετε πέσει σε αυτή την παγίδα, ίσως είναι καιρός να κάνετε ένα διάλειμμα. Κάντε μια παρασπονδία, πηγαίνετε για ύπνο νωρίς για αλλαγή, αφεθείτε σε μια ρομαντική περιπέτεια ή προγραμματίστε ένα ταξίδι. Μόνο εσείς μπορέιτε να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα.


Πόνοι στα πόδια


Η αδράνεια σας κρατάει καθηλωμένους και δεν αφήνει το σώμα σας να προχωρήσει. Όταν νιώθετε αποτυχημένοι ή ότι όλα πάνε στραβα, ίσως τα πόδια σας αρχίσουν να σας πονούν. Για να αντιμετωπίσετε τον πόνο, ξεκινήστε να δίνετε σημασία στην ομορφιά του κόσμου. Παρατηρήστε τις λεπτομέρειες απο τις οποίες αποτελέιται το περιβάλλον σας. Φροντίστε να χρησιμοποιήσετε και τις πέντε σας αισθήσεις σε αυτή τη διαδικασία. Δοκιμάστε καινούρια πράγματα που σας κινούν το ενδιαφέρον. Βάλτε στόχο να χαμογελάτε συχνότερα, γιατί σας πηγαίνει!


Επομένως, την επόμενη φορά που θα σας πιάσει κάποιος ανεξήγητος πόνος στο σώμα σας (επαναλαμβάνω αφού έχετε με το γιατρό σας αποκλείσει οποιαδήποτε οργανική αιτία του πόνου αυτού) προσπαθήστε να χαλαρώσετε αντί να πάρετε αμέσως ένα παυσίπονο. Θεραπεύστε την αιτία του πόνου σας μειώνοντας την ένταση και το άγχος που νιώθετε. Το σώμα σας σας δίνει ένα μήνυμα που στέλνουν τα συναισθήματά σας. Μην το βάζετε στο αθόρυβο με τη χρήση παυσίπονου. Ακούστε το σώμα σας, γιατί θέλει το καλύτερο για εσάς.    



Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

Πώς να σταματήσετε την υπερανάλυση των σκέψεών σας

Οι ασταμάτητες σκέψεις με τη μορφή των γρήγορα εναλασσόμενων, επαναλαμβανόμενων μοτίβων και της υπερανάλυσης γύρω από ένα συγκεκριμένο θέμα, είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα του άγχους και άλλων ψυχικών διαταραχών. Μπορούν επίσης να εμφανιστούν οΑποιαδήποτε στιγμή βρίσκεστε σε μια θέση ανησυχίας ή σε μία κατάσταση άγχους, ακόμα κι αν δεν αντιμετωπίζετε συμπτώματα άλλων τύπων ψυχικών διαταραχών.




Η υπερανάλυση των σκέψεων σας μπορεί να χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες σκέψεις προηγούμενων γεγονότων που σας έχουν δημιουργήσει άγχος ή θλίψη, μπορεί όμως και να δηλώνουν τις ανησυχίες σας σχετικά με την εξέλιξη μελλοντικών καταστάσεων. Είναι μία σειρά σκέψεων που τις έχετε μεγαλοποιήσει και που σας καταναλώνουν τον πολύτιμο χρόνο σας χωρίς να έχουν συχνά καμία λογική βάση.

Ίσως μοιάζουν κάπως έτσι: «Πάντα ξεχνάω τι πρέπει να κάνω, είμαι τόσο ηλίθιος! Αν δεν θυμάμαι όλες τις εκκρεμότητες που έχω, θα με απολύσουν. Δεν ξέρω τι θα κάνω αν συμβεί αυτό.... Θα έπρεπε να είχα πάρει αυτή την δουλειά που μου προσέφεραν πριν από έξι μήνες. Αν χάσω τη δουλειά μου, δεν θα έχω καθόλου χρήματα. Πρέπει να εργάζομαι περισσότερες ώρες για να κρατήσω αυτή τη δουλειά. Αυτό με κάνει να νιώθω περισσότερη κατάθλιψη. Είμαι τόσο δυστυχισμένος. Τι θα κάνω;»

Όταν σκέψεις σαν αυτές πλημμυρίζουν το μυαλό σας, σας απορροφούν την ενέργεια, σας εμποδίζουν από το να απολαμβάνετε την παρούσα στιγμή και μπορεί να δημιουργήσουν μια «θηλιά» στον εγκέφαλό σας, η οποία να σας κάνει να αισθάνεστε ότι είναι πολύ δύσκολο να απελευθερωθείτε. Μπορεί επίσης να καταστήσουν πιο δύσκολη τη συγκέντρωσή σας στην ολοκλήρωση καθημερινών εργασιών, μπορεί ακόμη και να επηρεάσουν τη μνήμη και τον ύπνο σας.

Το συναίσθημα που απορρέει από τις καλπάζουσες σκέψεις είναι αρκετά ενοχλητικό και τρομακτικό, γιατί δημιουργεί μια αίσθηση ότι βρίσκεστε εκτός ελέγχου. Όμως, το να κάνετε τέτοιου τύπου σκέψεις δεν σημαίνει ότι πράγματι είστε εκτός ελέγχου ή τρελοί, αλλά ότι νιώθετε ανήσυχοι και ότι το επίπεδο πίεσής σας είναι υψηλότερο από ό, τι συνήθως.




Παρακάτω, θα βρείτε μερικές τεχνικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε προκειμένου να δαμάσετε τις καλπάζουσες σκέψεις σας και να νιώσετε πιο ήρεμοι.

Χρησιμοποιήστε τη «πνευματική αποστασιοποίηση»

Το μυαλό μας συνήθως ανησυχεί για τα πράγματα που είναι πεπεισμένο ότι ισχύουν, όμως στην πραγματικότητα τις περισσότερες φορές αυτά δεν ισχύουν. Μπορείτε να ισορροπήσετε την τάση του μυαλού σας να προβλέπει το χειρότερο αποτέλεσμα μίας κατάστασης με το να σκέφτεστε εναλλακτικά σενάρια που θα έχουν θετικό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ο σύζυγός σας φαίνεται απόμακρος και παράλληλα αρχίζει να στέλνει και να δέχεται πολλά email. Εσείς σκέφτεστε αμέσως ότι μάλλον έχει εξωσυζυγική σχέση. Ένα εναλλακτικό σενάριο είναι, ότι αυτή την περίοδο χρειάζεται να εργάζεται επιπλέον ώρες πάνω σε ένα project που έχει αναλάβει στη δουλειά του. Αναλύστε τι είναι πιο πιθανό να συμβαίνει και αν δεν βγάζετε νόημα με τις σκέψεις σας, καλύτερα να τον ρωτήσετε. Τις περισσότερες φορές, το χειρότερο σενάριο που το μυαλό σας επεξεργάζεται, δεν είναι και αυτό που συμβαίνει.


Εστιάστε στο παρόν

Η συγκέντρωσή σας στο παρόν, θα σας βοηθήσει να αποδεχθείτε αλλά και να απελευθερωθείτε από αυτό που δεν μπορείτε να ελέγξετε. Θα σας βοηθήσει επίσης να συνειδητοποιήσετε, ότι δεν μπορείτε να αλλάξετε το παρελθόν σας και ότι το μέλλον σας δεν έχει συμβεί ακόμα, για αυτό και είναι χάσιμο χρόνου να συνεχίζετε να επικεντρώνετε τη σκέψη σας σε αυτά. (Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχετε επίγνωση για το τι συνέβη στο παρελθόν ή για το τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον.) Στη συνέχεια, δοκιμάστε να πάρετε μια βαθιά ανάσα και αναρωτηθείτε για το πώς αισθάνεστε.


Κρατήστε σημειώσεις

Η συγγραφή των αγωνιών σας στο χαρτί, σας επιτρέπει να τις αξιολογήσετε οποιαδήποτε στιγμή θέλετε αργότερα. Δεν χρειάζεται να τις απορρίψετε εξ ολοκλήρου και μπορείτε να αισθάνεστε ασφάλεια γνωρίζοντας ότι είστε σε θέση να τις επανεξετάσετε όποτε επιθυμείτε. Επίσης, η ενέργεια που ασκείτε να τις γράψετε, δεσμεύει το μυαλό σας και μειώνει τη δύναμη των καλπάζουσων σκέψεων σας. Όταν οι σκέψεις μένουν μόνο στο μυαλό σας, αισθάνεστε ένα χάος, ενώ η γραπτή τοποθέτησή τους, τις οργανώνει. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε χαρτί και μολύβι ή έναν υπολογιστή, ανάλογα με το τι σας εξυπηρετεί καλύτερα. Αφού έχετε αφιερώσει μερικά λεπτά στο να οργανώσετε τις σκέψεις σας και να τις μεταφέρετε στο χαρτί ή στην οθόνη του υπολογιστή σας, το μυαλό σας θα είναι πιο ήρεμο. Εάν θέλετε, μπορείτε να θέσετε ένα χρονικό όριο για να τις ξαναδιαβάσετε, να κάνετε ένα διάλειμμα και να επιστρέψετε αργότερα για να τις αξιολογήσετε.





Πάρτε βαθιές ανάσες

Οι βαθιές ανάσες μετατοπίζουν την αντίδραση μάχης ή φυγής του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, στη χαλαρή αντιμετώπιση του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος. Δοκιμάστε να μετρήσετε μέχρι το τρία καθώς εισπνέετε και μέχρι το πέντε καθώς εκπνέετε. Δώστε προσοχή μόνο στην αναπνοή σας, καθώς προσπαθείτε να την επιβραδύνετε. Το μυαλό σας θα περιπλανηθεί, αλλά προσπαθείστε να συγκεντρωθείτε στην αναπνοή σας.

Οποιαδήποτε από αυτές τις τεχνικές αποφασίσετε να χρησιμοποιήσετε, θα χρειαστεί τακτική άσκηση για μεγάλο χρονικό διάστημα προκειμένου να δείτε αποτελέσματα. Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι περιμένουν άμεσα αποτελέσματα και εγκαταλείπουν την προσπάθεια πολύ σύντομα. Αντί αυτού, χρειάζεται να είστε συνεπείς και υπομονετικοί λόγω ότι χρειάζεται χρόνος για να αναπτυχθούν οι νέες συνήθειες.

Αν διαπιστώσετε ότι δεν είστε σε θέση να θέσετε τις καλπάζουσες σκέψεις σας υπό έλεγχο, σκεφτείτε το ενδεχόμενο να συμβουλευτείτε έναν ψυχολόγο. Οι αγχωτικές σκέψεις μπορεί να αποτελούν μέρος μιας ψυχικής διαταραχής που μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την ψυχοθεραπεία ή τη φαρμακευτική αγωγή ή με το συνδυασμό και των δύο.

Πηγή: http://www.psychologynow.gr/psyhopathologia/pos-na-stamatisete-tin-yperanalysi-ton-skepseon-sas

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

Κρίση πανικού. Αντιμετωπίζεται; Πώς;


Ο πιο σίγουρος τρόπος για να αντιδράσετε σε μια κρίση πανικού είναι να εκπαιδεύσετε τον εαυτό σας να δεχτεί τον πανικό με ηρεμία. 




Σε αυτό το άρθρο θα βρείτε συγκεκριμένες και απλές οδηγίες που θα σας δώσουν τη δύναμη να περάσετε όσο πιο ανώδυνα γίνεται μια κρίση πανικού.

Καθώς διαβάζετε, αναλογιστείτε τι κάνετε εσείς όταν βρίσκεστε σε αυτή τη θέση και τι θα μπορούσατε να κάνετε διαφορετικά. Η εμπειρία έχει δείξει ότι αυτό που το ένστικτό σας σας λέει να κάνετε εκείνη τη στιγμή, ουσιαστικά γιγαντώνει αντί να μειώσει τη δυσφορία που νιώθετε. Το μυστικό για να «απαντήσετε» σε μια κρίση πανικού είναι να κάνετε κάτι διφορετικό από αυτό που αυθόρμητα σας έρχεται να κάνετε. Αν συνεχίσετε να ακούτε το ένστικτό σας, μάλλον το αποτέλεσμα θα έιναι πάντα το ίδιο δύσκολο για εσάς. Για να μειώσετε, λοιπόν, το άγχος, θα πρέπει να ακολουθήσετε διαφορετικές μεθόδους.  

Τα  βήματα για να αντιμετωπίσετε αποτελεσματικά μια κρίση πανικού είναι τα ακόλουθα:

1. Αναγνώριση και αποδοχή
2. Αναμονή και Παρακολούθηση ( και ενδεχομένως Πράξη)
3. Δράση (για να είστε πιο άνετα)
4. Επανάληψη
5. Λήξη



Ας δούμε τώρα το κάθε βήμα πιο συγκεκριμένα:

1. Αναγνώριση και αποδοχή

Όλη η διαδικασία ξεκινάει εδώ. Αυτό είναι το πιο σημαντικό βήμα για να αντιμετωίσετε μια κρίση πανικού.

Αναγνώριση

Εδώ αναγνωρίζετε την παρούσα κατάσταση, ότι δηλαδή σας έχει καταβάλει ο φόβος και ότι βρίσκεστε σε κατάσταση πανικού. Μην προσπαθήσετε να το αγνοήσετε και να κάνετε ότι δεν υπάρχει. Μην πείτε στον εαυτό σας «Σταμάτανα το σκέφτεσαι»
Απλά πραδεχτείτε ότι φοβάστε, όχι ότι είστε σε κίνδυνο. Η σκέψη ότι  βρίσκεστε σε κίνδυνο είναι ένα άλλο σύμπτωμα του πανικού, αναληθές και όχι χρήσιμο στην παρούσα φάση. Δεν κινδυνεύετε όταν περνάτε μια κρίση πανικού.

Αποδοχή

Δεχτείτε το γεγονός ότι ο φόβος σας έχει καταβάλει τη δεδομένη στιγμη. Μην προσπαθείτε να διώξετε το συναίσθημα, μην προσευχηθείτε στο Θεό να το πάρει μακρυά, μην κατηγορείτε τον εαυτό σας ή κάποιον άλλο. Δεχτείτε, όσο είναι δυνατόν, ότι φοβάστε όπως δέχεστε ότι έχετε πονοκέφαλο, όταν έχετε. Δεν μας αρέσουν οι ημικρανίες, αλλά δεν χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο για να τις ξεφορτωθούμε, γιατί  αυτό τις κάνει χειρότερα. Το να αντιμετωπίσετε μια κρίση πανικού ξεκινά με το να δουλέψετε μαζί με το άγχος, όχι εναντίον του.

Πώς να δεχτώ μια κρίση πανικού;

Αυτό που βοηθέι στο να δεχτεί κανείς μια κρίση πανικού (όχι να την επιθυμεί, αλλά να τη δεχτεί) είναι ότι, αν και σε κάνει να νιώθεις πάρα πολύ άσχημα και είναι πολύ τρομακτικό, ωστόσο δεν έιναι επικίνδυνο. Δεν πρόκειται να οδηγήσει στο θάνατο, ούτε στην τρέλα.

Το να με σημαδεύει κάποιος  με όπλο, δεν είναι αποδεκτό. Μπορεί να τραυματτιστώ ή και να πεθάνω. Αν κάποιος με σημαδεύει με όπλο, πρέπει να κάνω ότι μπορώ για να σωθώ: να τρέξω, να κρυφτώ, να παλέψω, να ουρλιάξω, να ικετέψω, γιατί το να με πυροβολήσει είναι κάτι που πρέπει να αποφύγω. Το να πάθω όμως μια κρίση πανικού δεν είναι επικίνδυνο για εμένα. Δεν πρόκειται να πάθω τίποτα περισσότερο από μια σειρά από άσχημα συναισθήματα και σωμαικά συμπτώματα, που δεν μπορώ και δε χρειάζεται να αποφύγω, αφού δεν πρόκειται να μου κάνουν κακό.

Το να αποδεχόμαστε, λοιπόν, τα συμπτώματα και να μην αντιστεκόμαστε σε αυτά, είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για την αντιμετώπιση μιας κρίσης πανικού.

Τι μπορεί να πάθω από μια κρίση πανικού;

Αυτό που κάνει μια κρίση πανικού είναι να μας κάνει να βιώνουμε πολύ έντονο φόβο. Είναι σα να βιώνουμε ήδη το χειρότερο που θα μπορόυσε να συμβεί σε μια κατάσταση, χωρίς οπωσδήποτε αυτό να συμβαίνει. Απλά πρέπει να βγούμε από αυτό. Αυτή είναι η πιο σίγουρη λύση σε μια κρίση πανικού.

Γιατί πρέπει να δεχτείτε τον πανικό; Γιατί, όσο περισσότρο του αντιστεκεστε, τόσο χειρότερο γίνεται.  Όσο περισσότερο συνηθίζετε να αποδέχεστε το φόβο σας, τόσο πιο κοντά έρχεστε στο να αντιμετωπίσετε μια κρίση αποτελεσματικά.





2.Αναμονή και Παρακολούθηση ( και ενδεχομένως Πράξη)

Αναμονή

Απλά, μην κάνετε κάτι, μείνετε εκεί. Είναι αντίστοιχο της πρότασης «Μέτρα μέχρι το 10 πριν θυμώσεις»

Ένα από τα χαρακτηριστικά της κρίσης πανικού είναι ότι για το διάστημα που διαρκεί μειώνει την ικανότά σου να σκεφτέις λογικά, να θυμηθείς και να συγκεντρωθείς. Το να περιμένετε, θα σας δώσει λίγο χρόνο να ανακτήσετε αυτές τις ικανότητες πριν προβείτε σε οποιαδήποτε ενέργεια. 

Όταν αντιδράτε πριν ανακτήσετε τη δυνατότητα να σκεφτείτε λογικά τότε τι κάνετε; Αν δεν έχετε κάποια υπερδύναμη τότε το πιο πιθανό είναι να ταλαιπωρείστε. Κάνετε ενέργειες που μάλλον να κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Είναι σαν αυτό που λέμε «Όσο περισσότερο προσπαθώ, τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα»

Το να ενεργείτε πολύ γρήγορα είναι μεγάλο εμπόδιο στην προσπάθειά σας να αντιμετωπίσετε μια κρίση πανικού.

Επομένως αν και ενσικτοδώς έχετε μια μεγάλη ανάγκη να προβείτε σε φυγή, προσπαθήστε να καθυστερήσετε αυτή σας την απόφαση για λίγο. Μην πείτε στον εαυτό σας ότι δεν μπορείτε να φύγετε. Κρατήστε αυτό το ενδεχόμενο της φυγής ανοιχτό για να μην νιώσετε παγιδευμένοι, αλλά καθυστερήστε την απόφαση για το αν τελικά θα φύγετε ή όχι. Δεν χρειάζεται να απομακρυνθείτε για να νιώσετε ανακούφιση. Αφήστε την ανακούφιση να σας βρει εκεί που είστε. Έτσι κι αλλιώς ο πανικός θα σας ακολουθήσει όπου κι αν πάτε. 

Παρακολούθηση

Χρησμποιήστε το περιστατικό για να παρακολουθήσετε πώς λειτουργεί ο πανικός. Ο καλύτερος τρόπος για να το κάνετε αυτό είναι να κρατάτε ένα ημερολόγιο. Διαμορφώστε το  σαν ημερολόγιο που θα σας βοηθήσει να παρατηρήσετε σημαντικές πτυχές της κρίσης, ώστε με τον καιρό να είστε σε θέση να ανιδράτε πιο αποτέλεσματικά.

Πολλοί ισχυρίζοντια ότι παρατηρώντας και καταγράφοντας όσα λαμβάνουν χώρα σε μια κρίση πανικού τους, νιώθουν πιο ήρεμοι. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η διαδικασία αυτή βοηθάει στο να αποστασιοποιηθείτε από τα έντονα συναισθήματα εκείνης της στιγμής και να δείτε τα συμπτώματα και τα πράγματα γενικά ως έχουν. Έχετε το ρόλο δηλαδή ενός παρατηρητή της όλης κατάστασης και όχι αυτόν τους θύματος της κρίσης.

Ο καλύτερος τρόπος να κρατάτε το ημερολόγια είναι αμέσως μετά την κρίση και όχι πολύ μετά.

Πράξη

Αν βρίσκεστε σε μια παθητική κατάσταση κατά τη διάρκεια της κρίσης πανικού (π.χ. επιβάτης σε ενα αυτοκίνητο ή στο δρόμο με τα πόδια ή περιμένετε σε μια ουρά) τότε η Αναμονή και Παρακολούθηση είναι όλα όσα χρειάζεται να κάνετε σε αυτό το βήμα. Αν έχετε όμως πιο  ενεργό ρόλο όταν πάθετε μια κρίση πανικού (π.χ. οδηγείτε εσείς ένα αυτοκίνητο ή δίνετε κάποια ομιλία), τότε θα πρέπει σε αυτό το βήμα να προβείτε και σε Πράξη της ενέργειας που κάνατε προηγουμένως. Θα πρέπει δηλαδή, να περιμένετε και να παρακολουθείτε, όπως είπαμε, αλλά θα πρέπει να μείνετε και δεσμευμενοι στην πράξη που κάνατε προηγουμένως, μέχρι τουλάχιστον να την τερματίσετε με ασφάλεια.






3.Δράση (για να είστε πιο άνετα)

Σε αυτό το σημείο έχετε ήδη κάνει τα δυο πιο σημαντικά βήματα για να αντιμετωπίσετε μια κρίση πανικού.

Ποια είναι η «δουλειά σας» κατά τη διάρκεια της κρίσης πανικού;

Δεν είναι ο ρόλος σας να κάνετε την κρίση να τελειώσει ή να περάσει. Αυτό θα γίνει έτσι κι αλλιώς από μόνο του ότι και να κάνετε.

Ο ρόλος σας είναι να βοηθήσετε το εαυτό σας να νιώσει όσο πιο άνετα γίνεται καθώς περιμένετε να περάσε η κρίση πανικού.

Παρακάτω είναι μερικές χρήσιμες τεχνικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε: 

Αναπνεύστε από την κοιλιά

Ανεξάρτητα από το τι άλλο κάνετε, να αναπνέετε από την κοιλιά. Η διαδικασία αυτή είναι γνωστή  και ως διαφραγματική αναπνοή. Πολλοί νομίζουν ότι γνωρίζουν πώς να αναπνέουν βαθιά, αλλά δεν το κάνουν σωστά και έτσι δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Καλές διαφραγματικές αναπνοές είναι ένα πολύ καλό όπλο για να περάσει εύκολα και γρηγορότερα μια κρίση πανικού. 

Εαν δε γνωρίζετε, μην αγχώνεστε. Χρησιμοποιήστε την παρακάτω τεχνική με σκοπό να παρατείνετε της εκπνοή σας. Πώς γίνεται; Πάρετε μια φυσιολογική εισπνοή και  εκπνεύστε από μια πολύ μικρή τρυπούλα που θα δημιουργήσετε με το στόμα σας αργά- αργά, σα να φυσάτε ένα πούπουλο που έχτε μπροστά σας. Όταν θα τελειώσει όλος ο αέρας, δε θα πάρεττε μεγάλη αναπνοή αλλά άλλη μια κανονική και θα εκπνεύσετε με τον ίδιο τρόπο. Θα συνεχίσετε αυτόν τον τρόπο αναπνοής μέχρι να νιώσετε  καλύτερα.

Μιλήστε στον ευατό σας

Μιλήστε στον εαυτό σας (από μέσα σας) για το τι σας συμβαίνει και τι πρέπει να κάνετε. Μια καλή ερώτηση που μπορείτε να κάνετε είναι: « Είναι απικίνδυνο αυτό που συμβαίνει ή άβολο;» Αλλες σκέψεις που μπορείτε να κάνετε:

Ωραία, ας πάθω μια κρίση πανικού. Καλή ευκαιρία να εξασκήσω τα βήματα που έχω μάθει.

Απαντήστε στους φόβους τύπου « Και αν...;» που κάνετε λέγοντας « Ε και; Θα τρομάξω πολύ και μετα θα ηρεμήσω πάλι, όπως κάθε φορά» 

Είναι ΟΚ να φοβάμαι. Δεν είναι κάτι τραγικό.

Σκεφτείτε στο παρόν.

Δεν πανικοβαλόμαστε για κάτι που συμβαίνει τώρα. Ο φόβος μας συνήθως έχει να κάνει με κάτι κακό που  πρόκειται να συμβεί ή έχει συμβεί στο παρελθόν. Και γι’ αυτό οι φόβοι κατά τη διάρκεια της κρίσεις έχουν τη μορφή « Και αν...;» Και ο  λόγος που έχουν αυτη τη μορφή είναι επειδή αυτό που φοβάστε δε συμβαίνει  πραγματικά εκείνη τη στιγμή.

Γυρίστε σε αυτό που κάνατε πριν σας καταβάλει ο πανικός και εμπλακείτε με τα άτομα και τα αντικέιμενα γύρω σας. Εαν βρίσκεστε σε κάποιο κατάστημα, συνεχίστε τα ψώνια σας. Το να επαναφέρετε το ενδιαφέρον σας στο παρόν θα σας κινητοποιήσει προς το στόχο σας, να αντιμετωπίσετε δηλαδή την κρίση. Ασχοληθείτε, λοιπόν, με ότι βρίσκεται γύρω σας. 

Ασχοληθείτε με το σώμα σας.

Χαλαρώστε τα μέλη του σώματός σας που έχουν τη μεγαλύτερη ένταση κατα τη διάρκεια της κρίσης πανικού. Συνήθως έιναι το σαγόνι, ο λαιμός, οι ώμοι, ή πλάτη και τα πόδια. Μην αφήσετε το σώμα σας σφιγμένο και απελευθερώστε την αναπνοή σας (που συνήθως την κρατάτε κατά τη διάρκεια του πανικού, κάτι που απλά σας κάνει να νιώθετε χειρότερα). Αν νομίζετε ότι δεν μπορείτε να κουνηθείτε, ξεκινήστε με ένα δάκτυλο και σιγά- σιγά επεκτείνετε την κίνηση και στο υπόλοιπο σώμα.


4. Επανάληψη

Μπορεί να νιώσετε καλύτερα και σε λίγο να νιώσετε άλλο ένα κύμα πανικού να έρχεται. Και τότε θα σκεφτείτε: « Γαμώτο, το κόλπο δεν έπιασε» Το βήμα αυτό υπάρχει για να σας υπενθυμήσει ότι ακομα και αν αυτό συμβεί είναι μέσα στο πρόγραμμα. Αυτό που πρεπει να κάνετε είναι να πάρετε πάλι όλα τα βήματα από την αρχή. Δεν πρόκειται για κάτι ασυνήθιστο ή επικίνδυνο. Μπορεί να επαναληφθεί αρκετές φορές. Το μόνο που έχετε να κάνετε έιναι να πάρετε τα ίδια βήματα από την αρχή, όσο συχνά χρειάζεται.


5.Λήξη

Αυτό το βήμα σας υπενθυμίζει ότι η κρίση πανικού θα τελειώσει, όπως συμβαίνει σε όλες τις κρίσεις πανικού. Τελειώνουν ανεξάρτητα από το πώς θα αντιδράσετε και τι θα κάνετε. Δεν είναι στο χέρι σας να σταματήσετε ή να επέμβετε σε μια κρίση. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε έιναι να βρείτε τους τρόπους να κάνετε πιο εύκολη  για τον εαυτό σας την αναμονή μέχρι να τελειώσει και να νιώσετε όσο πιο άνετα γίνεται κατά τη διάρκειά του.

Και ίσως, κάποια από τις επόμενες φορές, όταν θα πιάσετε τον εαυτό σας να λέει: «Θα τελειώσει ποτέ;» να απαντήσετε «ΝΑΙ».

Πολυδώρου Χριστίνα

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Τα βασικά κριτήρια για μία επιτυχημένη συνέντευξη εργασίας.

Στην επόμενη συνέντευξη εργασίας που θα δώσετε, προσπαθήστε να μην ανησυχήσετε για το αν ο υπάλληλος της διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, διακρίνει το άγχος σας. Αντί για αυτό, είναι προτιμότερο να επικεντρωθείτε στο να παρουσιαστείτε εγκάρδιοι, φιλικοί και δυναμικοί.






Αυτό προτείνεται από τα νέα πορίσματα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Guelph στον Καναδά, οι οποίοι παρατήρησαν προσεκτικά τον τρόπο που οι υποψήφιοι προβάλλουν το εαυτό τους κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης και πώς τα άτομα που τους παίρνουν συνέντευξη, αντιδρούν σε αυτόν.

«Σε γενικές γραμμές, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συνεντευξιαζόμενοι θα πρέπει να επικεντρωθούν λιγότερο στις νευρικές αντιδράσεις τους και περισσότερο στις ευρύτερες εντυπώσεις που αυτά εκφράζουν», δήλωσε η ερευνήτρια Amanda Feiler. «Οι αγχωμένοι συνεντευξιαζόμενοι χρειάζεται να εστιάζουν στο πόσο δυναμικοί και διαπροσωπικά ζεστοί εμφανίζονται στα άτομα που τους παίρνουν συνέντευξη».

Σε αυτή τη μελέτη οι ερευνητές ήταν αποφασισμένοι να διαπιστώσουν για ποιο λόγο ακριβώς οι αγχωμένοι υποψήφιοι, τείνουν να λαμβάνουν χαμηλότερες βαθμολογίες επιδόσεων κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης.

Η έρευνά τους έχει σημαντικές επιπτώσεις, καθώς οι υποψήφιοι οι οποίοι εμφανίζουν άγχος κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης, συχνά δεν προσλαμβάνονται. Ως αποτέλεσμα, οι εταιρείες ενδέχεται συχνά να απορρίπτουν πιθανούς υποψήφιους που εκφράζουν νευρικότητα στη συνέντευξη, οι οποίοι όμως μπορεί να είναι αρκετά ικανοί για τη θέση.

Η μελέτη αυτή είναι η πρώτη που χρησιμοποιεί ένα επικυρωμένο σύστημα μέτρησης του άγχους στη συνέντευξη, για να αξιολογήσει τους τρόπους συμπεριφοράς των ερωτηθέντων, ποια σήματα στέλνουν προς τα έξω και το πώς αυτά γίνονται αντιληπτά από τους ανθρώπους που ψάχνουν για τον κατάλληλο υποψήφιο.

Για να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη έρευνα, βιντεοσκοπήθηκαν και καταγράφηκαν εικονικές συνεντεύξεις από 125 προπτυχιακούς φοιτητές ενός πανεπιστημίου στον Καναδά. Δεκαοκτώ ερευνητές βαθμολόγησαν τους υποψηφίους με βάση τα επίπεδα του άγχους και της επίδοσής τους.

Εκπαιδευμένοι βαθμολογητές αξιολόγησαν επίσης τις επιδόσεις των υποψηφίων μετρώντας  τα επίπεδα άγχους τους, μέσω ειδικών ενδείξεων και χαρακτηριστικών, όπως το πώς οι υποψήφιοι προσάρμοζαν τα ρούχα τους, αν κινούνταν νευρικά ή αν έτρεπαν αλλού το βλέμμα τους.

Οι ερευνητές διεπίστωσαν ότι η ταχύτητα με την οποία μιλά κάποιος, είναι η μόνη κοινή ένδειξη που τα πρόσωπα που παίρνουν συνέντευξη και οι συνεντευξιαζόμενοι, εκτιμούν ως σημάδι νευρικότητας ή όχι. Όσο λιγότερες λέξεις ανά λεπτό χρησιμοποιούν όταν μιλούν, τόσο πιο νευρικοί θεωρούνται ότι είναι.



Επίσης, οι αγχώδεις υποψήφιοι συχνά αξιολογούνται ως λιγότερο δυναμικοί και εκπέμπουν λιγότερη διαπροσωπική ζεστασιά. Αυτό τείνει να οδηγεί σε απόρριψη από τα άτομα που παίρνουν τη συνέντευξη.

Η ερευνήτρια συμπληρώνει: «Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο για τους ερευνητές να αξιοποιήσoυν και να επεκτείνουν την παρούσα μελέτη, στη διερεύνηση ακουστικών και φυσιολογικών ενδείξεων καθώς και να χρησιμοποιήσουν διαφορετικές μεθόδους μέτρησης μη λεκτικών συμπεριφορών, καθώς μόλις τώρα οι οργανωτικοί ψυχολόγοι αρχίζουν να κατανοούν τις συνέπειες και τις επιπτώσεις του άγχους κατά τη διάρκεια της συνέντευξης εργασίας»

Πηγή: http://www.psychologynow.gr/ergasia/ta-vasika-kritiria-gia-mia-epityhimeni-synenteyxi-ergasias

Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Το στρες που βιώνουν τα παιδιά.

Oι συνθήκες της σημερινής εποχής αναγκάζουν πολλά παιδιά σχολική ηλικίας να εμφανίζουν υψηλά επίπεδα στρες. Πληθώρα γεγονότων που συμβαίνουν  στη ζωή μας  μερικές φορές ξεφεύγουν από τον έλεγχό μας και δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε σωστά.



Τα παιδιά επηρεάζονται από τα προβλήματα της οικογένειας και γενικότερα από διάφορα γεγονότα που μπορεί να συμβαίνουν στο σχολείο, στην κοινωνία μας και πολλές φορές δεν δίνουμε την απαιτούμενη προσοχή. Ένα ορισμένο ποσό του στρες είναι φυσιολογικό και αναγκαίο για την επιβίωση. Το στρες βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν τις δεξιότητες που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν και να προσαρμοστούν στις νέες και δυνητικά απειλητικές καταστάσεις σε όλη τη ζωή. Η υποστήριξη από τους γονείς είναι απαραίτητη για  να μάθουν τα παιδιά πώς να αντιδρούν στο στρες σωματικά και συναισθηματικά να έχουν έναν υγιή σύμμαχο.

Οι ευεργετικές πτυχές του στρες μειώνονται όταν είναι αρκετά σοβαρή η επίδραση ώστε να υπερνικά την ικανότητα ενός παιδιού να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το στρες. Η έρευνα δείχνει ότι ήδη από την περίοδο της κύησης το στρες που βιώνει η μητέρα μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη και την υγεία του εμβρύου. Κατά τις επιμέρους χρονικές περιόδους  υπάρχουν διάφορες φάσεις στρες που μπορεί να βιώσει ένα παιδί πιο συγκεκριμένα περιγεννητικό  στρες,  το στρες στην βρεφική ηλικία, την προσχολική, το στρες κατά τα σχολικά έτη και αυτό που βιώνεται κατά την φάση της εφηβείας. Η διάκριση αυτή είναι απαραίτητη, καθώς στις διαφορετικές αυτές φάσεις τόσο τα αίτια του στρες, όσο και η επίδραση που ασκεί αλλά και ο τρόπος αντιμετώπισής του διαφέρουν, απαιτώντας εξειδίκευση και γνώση.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον τρόπο που το άγχος επιδρά στο σώμα πατήστε εδώ.

Όταν αναφερόμαστε στο στρες των  παιδιών εννοούμε κάθε στρεσογόνο εισβολή στην φυσιολογική ζωή ενός παιδιού η οποία μπορεί να τροποποιήσει είτε βραχυπρόθεσμα είτε μακροπρόθεσμα την σωματική ή ψυχολογική ισορροπία του, απειλεί την ασφάλειά του, ή διαταράσσει τη φυσιολογική του ανάπτυξη, καθώς και οι ψυχοπαθολογικές συνέπειες λόγω ακριβώς των στρεσογόνων αυτών παραγόντων. Το στρες στην παιδική ηλικία επηρεάζει άμεσα τα παιδιά και έχει σημαντικές επιπτώσεις στην εξέλιξη και την ανάπτυξη του παιδιού και εν γένει στη διαμόρφωση της ενήλικης ζωής. Τα παιδιά λόγω της μη ολοκληρωμένης γνωστικής ανάπτυξης, και των περιορισμένων εμπειριών έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν μικρότερη ανοχή και μεγαλύτερη ταραχή απέναντι σε στρεσογόνα γεγονότα. Στο National Scientific Council on the Developing Child έχουν μελετηθεί οι επιπτώσεις του στρες στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι το στρες στην παιδική ηλικία μπορεί να επηρεάσει την ενήλικη υγεία. Η μελέτη δείχνει ότι  οι Ανεπιθύμητες εμπειρίες της  παιδικής ηλικίας   δείχνουν μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ

1)βίας που σχετίζεται με στρεσογόνους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής κακοποίησης, παραμέλησης, και επαναλαμβανόμενη έκθεση στην συντροφική βία

2) επικίνδυνες συμπεριφορές και προβλήματα υγείας στην ενήλικη ζωή.



Σε μελέτη που έγινε στο Centers for Disease Control and Prevention (CDC) and Kaiser Permanente’s Health Appraisal Clinic στο Σαν Ντιέγκο, χρησιμοποιεί μια αναδρομική προσέγγιση να εξετάσει την σχέση μεταξύ στρεσογόνων παραγόντων της παιδικής ηλικίας και της υγείας των ενηλίκων. Πάνω από 17.000 ενήλικες συμμετείχαν στην έρευνα, καθιστώντας την μία από τις μεγαλύτερες μελέτες τέτοιου είδους, κάθε συμμετέχων συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο που ζήτησε λεπτομερείς πληροφορίες για ιστορικό κακοποίησης, παραμέλησης και οικογενειακής δυσλειτουργίας, καθώς και τις τρέχουσες συμπεριφορές τους και την κατάσταση της υγείας. Τα αποτελέσματα περιλαμβάνουν μια πληθώρα από προβλήματα υγείας και συμπεριφοράς.

•αλκοολισμός και η κατάχρηση αλκοόλ
• χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια
• κατάθλιψη
• εμβρυϊκό θάνατο
• χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών
• ισχαιμική καρδιοπάθεια
• ηπατική νόσο
• κίνδυνο για την συντροφική βία
• πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους
• σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα
κάπνισμα
• απόπειρες αυτοκτονίας
• ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες

Επίσης, σχετίζονται με επικίνδυνες συμπεριφορές υγείας στην παιδική ηλικία και την εφηβεία, συμπεριλαμβανομένων των κυήσεων, απόπειρες αυτοκτονίας, πρώιμη έναρξη του καπνίσματος, τη σεξουαλικής δραστηριότητα, καθώς και η χρήση παράνομων ναρκωτικών.

Ποια είναι τα αίτια του στρες στα παιδιά;

Στρεσογόνοι παράγοντες που σχετίζονται με γεγονότα ζωής (μείζονα και καθημερινά)
Φυσικές καταστροφές και καταστροφές που προκαλούνται από τον ανθρώπινο παράγοντα.

Αίτια του στρες στα παιδιά-γεγονότα ζωής
Γέννηση ενός νέου μέλους στην οικογένεια
Πρόωρος θάνατος γονέα
Απομάκρυνση από αγαπημένα πρόσωπα
Οικογενειακές διαμάχες-συγκρούσεις
Ατυχήματα
Οικονομικά προβλήματα
Διαζύγιο
Εισαγωγή στο νοσοκομείο
Χειρουργικές επεμβάσεις
Ύπαρξη νόσου
Ανεργία
Γήρας


Αίτια του στρες στα παιδιά-φυσικές καταστροφές
Σεισμοί
Πλημμύρες
Πυρκαγιές
Τσουνάμι
Πανδημίες
Τυφώνες

Αίτια του στρες στα παιδιά-καταστροφές από ανθρώπινο παράγοντα

Ακούσια γεγονότα:
Βιομηχανικά ατυχήματα
Ατυχήματα σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Έκθεση σε επικίνδυνα υλικά

Εκούσια γεγονότα:
Τρομοκρατία
Πόλεμοι
Εθνικές ή πολιτικές συγκρούσεις
Σεξουαλική ή άλλη κακοποίηση
Παραμέληση
Βασανισμοί
Επιθέσεις

Υπάρχει η περίπτωση ένα παιδί να βιώσει στρες, ακόμα και αν η επαφή του με το στρεσογόνο γεγονός γίνεται όχι με άμεσο τρόπο, αλλά με έμμεσο . Για παράδειγμα, η παρακολούθηση  ενός καταστροφικού ή τραυματικού γεγονότος  που μπορεί να συμβεί και το παιδί μπορεί να το παρακολουθήσει μέσω της τηλεόρασης  φαίνεται ότι είναι ικανό να προκαλέσει στρες στα παιδιά. Έρευνα σε εθνικό επίπεδο στην Αμερική, για τα γεγονότα  της 11ης Σεπτεμβρίου, έδειξε ότι το 35% των παιδιών που παρακολούθησαν τα γεγονότα στην τηλεόραση εμφάνισαν ένα ή περισσότερα συμπτώματα σχετιζόμενα με το στρες 3. Ενάμιση χρόνο μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Αρμενία το 1988, 231 παιδιά από τρεις πόλεις σε μία συστηματική κλινική  εκτίμηση του μετατραυματικού στρες βρέθηκε μία πολύ ισχυρή συσχέτιση από αυτήν την μελέτη που δείχνει πόσο επηρεάστηκαν τα παιδιά από το γεγονός αυτό. Υψηλά ποσοστά χρόνιου, σοβαρού μετα-τραυματικού στρες βρέθηκαν μεταξύ των παιδιών των δύο πιο κατεστραμμένων πόλεων, Spitak και Gumri. Οι αναλύσεις για τον έλεγχο της έκθεσης αποκάλυψε ότι τα κορίτσια  αναφέρθηκαν πιο επίμονα σε φόβους από ό, τι τα αγόρια. Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι μετά από τέτοιες φυσικές καταστροφές, μετα-τραυματικές αντιδράσεις στα παιδιά μπορεί να φθάσουν σε επιδημικές διαστάσεις και παραμένουν σε υψηλά επίπεδα για μεγάλο χρονικό διάστημα, και μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την ευημερία του παιδικού πληθυσμού μιας μεγάλης περιοχής 4.

1 στα 4 παιδιά θα βιώσει ένα σημαντικό τραυματικό στρεσογόνο γεγονός πριν την ενηλικίωση.Σύμφωνα με έρευνα των Ηνωμένων Εθνών περίπου 275 εκ. παιδιά παγκοσμίως εκτίθενται σε οικιακή βία ένα από τα συχνότερα στρεσογόνα και τραυματικά γεγονότα με σημαντικές επιπτώσεις στην συναισθηματική αλλά και σωματική ανάπτυξη των παιδιών.

Η έκθεση σε τραυματικά γεγονότα, όπως η οικογενειακή βία και η δυσλειτουργία της οικογένειας κατά την περίοδο της παιδικής ηλικίας, συνδέεται με την εμφάνιση κάποιων εκ των κυριοτέρων ασθενειών στην ενήλικη ζωή.




Συνήθη συμπτώματα του στρες στα παιδιά:
σωματικά συμπτώματα
ψυχικά συμπτώματα
συμπτώματα σε επίπεδο συμπεριφοράς
συμπτώματα που σχετίζονται με την επαφή με τρίτους
έλλειψη ενδιαφέροντος σε δραστηριότητες ή το σχολείο

Ενδεικτικά συμπτώματα του στρες στα παιδιά:
Ξαφνική και έντονη κινητικότητα
Αλλαγές στον τρόπο και στις ώρες του ύπνου.
Ενούρηση στο κρεβάτι.
Απόσυρση από τις συνήθεις δραστηριότητές τους.
Μοναχικότητα
Επιθετικότητα
Συχνά ψέματα
Έλλειψη συνεργασίας
Εκδήλωση αισθήματος φόβου και ανασφάλειας
Προσκόλληση στη μητέρα
Επίμονοι στομαχόπονοι
Πονοκέφαλοι (χωρίς σωματική αιτία)
Διαταραχές στον ύπνο (εφιάλτες)
Συχνές μολύνσεις
Δερματικές εκδηλώσεις

Η έκθεση του παιδιού στο στρες, πυροδοτεί μια σειρά από νευροφυσιολογικές αντιδράσεις οι οποίες στο άμεσο στρες δύναται να επανέλθουν στο φυσιολογικό, στις περιπτώσεις του χρόνιου και παρατεταμένου στρες οι αλλαγές αυτές μπορεί να είναι μη αναστρέψιμες.

Το στρες μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά και σε επίπεδο ανάπτυξης . Κατά την εμβρυϊκή περίοδο το στρες της μητέρας που βιώνει μετά τη γέννηση ή και κατά την φάση της εντατικής συναπτογένεσης, περίοδο κατά την οποία ο εγκέφαλος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε εξωγενείς επιδράσεις όπως το στρες, προκαλώντας ακόμα και μη αναστρέψιμες αλλαγές. Η εγκεφαλική ωρίμανση παίζει σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα συνολική υγεία, αλλά και στην ικανότητα της μάθησης και της συμπεριφοράς, για το λόγο αυτό είναι αναγκαίο να αποφεύγονται εξωτερικοί παράγοντες που μπορούν να την εμποδίσουν, όπως του στρες. Οι πρώιμες εμπειρίες των παιδιών και η πρόωρη έκθεση σε στρεσογόνα γεγονότα ζωής, μπορεί να επιδράσει στην συχνότητα εμφάνισης νοσημάτων από το αναπνευστικό, αλλά και στην γενικότερη καλή ανοσοποιητική λειτουργία. Η έκθεση σε άμεσα στρεσογόνα γεγονότα ζωής, σε συνδυασμό με την έκθεση στο χρόνιο στρες, αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης κρίσεων άσθματος σε παιδιά με σχετικό ιστορικό. Το στρες που σχετίζεται με τη σχολική πίεση και τα οικονομικά της οικογένειας έχει μεγαλύτερη επιρροή στα παιδιά απ’ ότι πιστεύουν οι γονείς.

Το στρες φαίνεται ότι μπορεί να επηρεάσει:
Ικανότητα συγκέντρωσης του παιδιού.
Ικανότητα λόγου.
Ικανότητα μνήμης.
Άλλες νοητικές λειτουργίες

Μέθοδοι διαχείρισης και αντιμετώπισης του στρες στα παιδιά:
Η ύπαρξη κοινωνικών δεξιοτήτων
Οι καλές σχέσεις με φίλους και γονείς
Το αίσθημα του ανήκειν σε μία ομάδα.
Η αυτό-εκτίμηση και η θετική εικόνα για τον εαυτό.
Το αίσθημα ασφάλειας στον τόπο κατοικίας.
Eνεργητική ακρόαση: όχι απλώς παροχή συμβουλών και απαγορεύσεις.
Θετική επιβράβευση αναγνώριση των καλών στοιχείων και των επιτευγμάτων του παιδιού.

Στην αντιμετώπιση του στρες των παιδιών τον σημαντικότερο ρόλο τον διαδραματίζει ο γονέας. Οι επιλογές των γονέων ή οι οικογενειακές και κοινωνικές συνθήκες που έχουν δημιουργήσει  αποτελούν βασικό παράγοντα στρες για το παιδί. Η αντιμετώπιση του στρες στην παιδική ηλικία, απαιτεί τη συνεργασία των γονέων και του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος και της ομάδας των ειδικών, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού και αποφεύγοντας τον στιγματισμό του παιδιού ως παιδί που ασθενεί ή είναι «προβληματικό» δεν πρέπει να βάζουμε ταμπέλα.

Πως μπορεί να βοηθήσει ο γονέας;
Δημιουργία προϋποθέσεων για ένα δυνατό και υγιή οργανισμό

Ενίσχυση της φυσικής άμυνας του οργανισμού (επαρκής ανάπαυση, σωστή διατροφή, ρουτίνα)

Σωστά οργανωμένο σπίτι με πρόγραμμα και συμπεριφορές που αυξάνουν το αίσθημα ασφάλειας

Ευαισθησία απέναντι στα αισθήματα του παιδιού παράλληλα, δυνατότητα να εκφράζει ελεύθερα τα συναισθήματα του

Ρεαλιστικές απαιτήσεις και προσδοκίες από το παιδί σε όλους  τους τομείς της ζωής του (σχολείο, σπορ, εξωσχολικές δραστηριότητες, φίλοι)

Βοήθεια του παιδιού στις σχολικές δραστηριότητες στις περιπτώσεις που το παιδί έχει ανάγκη η μας ζητάει την βοήθειά μας

Ατομική και ξεχωριστή διαπροσωπική σχέση και των δύο γονέων με το παιδί

Διαφύλαξη του παιδιού από τρόπους σκέψεις με υψηλά επίπεδα στρες.

Προστασία του παιδιού από στρεσογόνες καταστάσεις χωρίς όμως εκδήλωση υπερπροστατευτικής συμπεριφοράς


Διάλογος με το παιδί και προετοιμασία για καταστάσεις που ενδεχομένως να προκαλέσουν στρες

Εν κατακλείδι το παιδί επηρεάζεται από όλα όσα συμβαίνουν γύρω του είναι στο χέρι μας να διαχειριστούμε σωστά το στρες που βιώνει και είναι πολύ σημαντικό αν αναγνωρίσουμε κάποιο από τα παραπάνω αναφερόμενα συμπτώματα και δούμε ότι επιμείνει για αρκετό χρονικό διάστημα να αναζητήσουμε την βοήθεια κάποιου ειδικού ο διάλογος με το παιδί μας είναι πολύ σημαντικός και δεν πρέπει να προσπερνάμε δυσλειτουργικές συμπεριφορές . Όταν η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό μας και βλέπουμε ότι δεν μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί μας να ξεπεράσει το στρες και του δημιουργεί επιμέρους προβλήματα στην καθημερινότητά του θα ήταν εύλογο να απευθυνθούμε σε κάποιον ειδικό που θα είναι σε θέση να μας κατευθύνει και θα μπορέσει να βοηθήσει . Όλοι αγαπάμε τα παιδιά μας και θέλουμε το καλύτερο γι αυτά , υπό το πρίσμα αυτό και έχοντας πάντα ως γνώμονα και προτεραιότητα την καλή υγεία του παιδιού μας φροντίζουμε γι αυτά και δεν προσπερνάμε μία συμπεριφορά.

Πηγή: http://antikleidi.com/2012/10/06/stress-kids/