Τα βασικά κριτήρια για μία επιτυχημένη συνέντευξη εργασίας.

Στην επόμενη συνέντευξη εργασίας που θα δώσετε, προσπαθήστε να μην ανησυχήσετε για το αν ο υπάλληλος της διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, διακρίνει το άγχος σας. Αντί για αυτό, είναι προτιμότερο να επικεντρωθείτε στο να παρουσιαστείτε εγκάρδιοι, φιλικοί και δυναμικοί.

Αυτό προτείνεται από τα νέα πορίσματα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Guelph στον Καναδά, οι οποίοι παρατήρησαν προσεκτικά τον τρόπο που οι υποψήφιοι προβάλλουν το εαυτό τους κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης και πώς τα άτομα που τους παίρνουν συνέντευξη, αντιδρούν σε αυτόν.

«Σε γενικές γραμμές, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συνεντευξιαζόμενοι θα πρέπει να επικεντρωθούν λιγότερο στις νευρικές αντιδράσεις τους και περισσότερο στις ευρύτερες εντυπώσεις που αυτά εκφράζουν», δήλωσε η ερευνήτρια Amanda Feiler. «Οι αγχωμένοι συνεντευξιαζόμενοι χρειάζεται να εστιάζουν στο πόσο δυναμικοί και διαπροσωπικά ζεστοί εμφανίζονται στα άτομα που τους παίρνουν συνέντευξη».

Σε αυτή τη μελέτη οι ερευνητές ήταν αποφασισμένοι να διαπιστώσουν για ποιο λόγο ακριβώς οι αγχωμένοι υποψήφιοι, τείνουν να λαμβάνουν χαμηλότερες βαθμολογίες επιδόσεων κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης.

Η έρευνά τους έχει σημαντικές επιπτώσεις, καθώς οι υποψήφιοι οι οποίοι εμφανίζουν άγχος κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης, συχνά δεν προσλαμβάνονται. Ως αποτέλεσμα, οι εταιρείες ενδέχεται συχνά να απορρίπτουν πιθανούς υποψήφιους που εκφράζουν νευρικότητα στη συνέντευξη, οι οποίοι όμως μπορεί να είναι αρκετά ικανοί για τη θέση.

Η μελέτη αυτή είναι η πρώτη που χρησιμοποιεί ένα επικυρωμένο σύστημα μέτρησης του άγχους στη συνέντευξη, για να αξιολογήσει τους τρόπους συμπεριφοράς των ερωτηθέντων, ποια σήματα στέλνουν προς τα έξω και το πώς αυτά γίνονται αντιληπτά από τους ανθρώπους που ψάχνουν για τον κατάλληλο υποψήφιο.

Για να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη έρευνα, βιντεοσκοπήθηκαν και καταγράφηκαν εικονικές συνεντεύξεις από 125 προπτυχιακούς φοιτητές ενός πανεπιστημίου στον Καναδά. Δεκαοκτώ ερευνητές βαθμολόγησαν τους υποψηφίους με βάση τα επίπεδα του άγχους και της επίδοσής τους.

Εκπαιδευμένοι βαθμολογητές αξιολόγησαν επίσης τις επιδόσεις των υποψηφίων μετρώντας  τα επίπεδα άγχους τους, μέσω ειδικών ενδείξεων και χαρακτηριστικών, όπως το πώς οι υποψήφιοι προσάρμοζαν τα ρούχα τους, αν κινούνταν νευρικά ή αν έτρεπαν αλλού το βλέμμα τους.

Οι ερευνητές διεπίστωσαν ότι η ταχύτητα με την οποία μιλά κάποιος, είναι η μόνη κοινή ένδειξη που τα πρόσωπα που παίρνουν συνέντευξη και οι συνεντευξιαζόμενοι, εκτιμούν ως σημάδι νευρικότητας ή όχι. Όσο λιγότερες λέξεις ανά λεπτό χρησιμοποιούν όταν μιλούν, τόσο πιο νευρικοί θεωρούνται ότι είναι.

Επίσης, οι αγχώδεις υποψήφιοι συχνά αξιολογούνται ως λιγότερο δυναμικοί και εκπέμπουν λιγότερη διαπροσωπική ζεστασιά. Αυτό τείνει να οδηγεί σε απόρριψη από τα άτομα που παίρνουν τη συνέντευξη.

Η ερευνήτρια συμπληρώνει: «Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο για τους ερευνητές να αξιοποιήσoυν και να επεκτείνουν την παρούσα μελέτη, στη διερεύνηση ακουστικών και φυσιολογικών ενδείξεων καθώς και να χρησιμοποιήσουν διαφορετικές μεθόδους μέτρησης μη λεκτικών συμπεριφορών, καθώς μόλις τώρα οι οργανωτικοί ψυχολόγοι αρχίζουν να κατανοούν τις συνέπειες και τις επιπτώσεις του άγχους κατά τη διάρκεια της συνέντευξης εργασίας»

Πηγή: http://www.psychologynow.gr/ergasia/ta-vasika-kritiria-gia-mia-epityhimeni-synenteyxi-ergasias

Read More

Πέντε κλειδιά για την ενίσχυση της Συναισθηματικής Νοημοσύνης σας.

Με τον όρο συναισθηματική νοημοσύνη (EQ) νοείται η ικανότητα να αναγνωρίζει κανείς τα δικά του συναισθήματα, να τα κατανοεί και να τα ελέγχει. Είναι επίσης η ικανότητα να αναγνωρίζει και να κατανοοεί τα συναισθήματα των ανθρώπων γύρω του και να μπορεί να χειρίζεται αποτελεσματικά τόσο τα δικά του συναισθήματά του όσο και τις διαπροσωπικές του σχέσεις.

Tο 90% των πιο πετυχημένων και αποδοτικών εργαζομένων έχουν υψηλό EQ, ενώ το 80% των εργαζομένων με χαμηλές επιδόσεις έχουν χαμηλό EQ. Η συναισθηματική Νοημοσύνη είναι απολύτως απαραίτητη για την ανάπτυξη, τη συντήρηση και βελτίωση των προσωπικών σχέσεων. Σε αντίθεση με το IQ, το  οποίο δεν αλλάζει σημαντικά στη διάρκεια της ζωής μας, το EQ μπορεί να εξελιχθεί και να αυξηθεί με την επιθυμία μας να μάθουμε και να αναπτυχθούμε ως προσωπικότητες.

Τα παρακάτω πέντε χαρακτηριστικά βελτιώνουν τη συναισθηματική νοημοσύνη μας:

1. Η ικανότητα να αντιμετωπίζουμε τα  αρνητικά συναισθήματα μας

"Γινόμαστε αυτό που σκεφτόμαστε κατά την διάρκεια της ημέρας."

-- Ralph Waldo Emerson

Ίσως δεν υπάρχει πιο σημαντική ικανότητα που να σχετίζεται με το EQ, όσο η ικανότητά μας να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τα αρνητικά συναισθήματα μας, έτσι ώστε να μην μας εξουσιάζουν και να μην επηρεάζουν την κρίση μας.

Η μέθοδος για να αλλάξουμε τον τρόπο που αισθανόμαστε για μια κατάσταση, είναι να αλλάξουμε πρώτα τον τρόπο που σκεφτόμαστε γι 'αυτή την κατάσταση.



2. Η ικανότητα να διατηρούμε την ψυχραιμία μας, ευρισκόμενοι υπό πίεση

"Πολλά προβλήματα ξεκινούν από το στόμα."

-- Κινεζική παροιμία

Οι περισσότεροι από μας αντιμετωπίζουμε κάποιο επίπεδο στρες στη ζωή μας. Το πώς χειριζόμαστε καταστάσεις στρες είναι πολύ σημαντικό. Όταν είστε υπό πίεση, το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάστε είναι να διατηρείτε την ψυχραιμία σας. Μερικές γρήγορες συμβουλές:

 Α. Εάν αισθάνεστε θυμωμένοι με κάποιον, πριν πείτε κάτι που μπορεί να το μετανιώσετε αργότερα, πάρτε μια βαθιά ανάσα και μετρήστε αργά μέχρι το δέκα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μέχρι να φτάσετε στο δέκα, θα έχετε βρει έναν καλύτερο τρόπο επικοινωνίας για να επιλύσετε το πρόβλημα. Αν είστε ακόμα αναστατωμένοι μετά την καταμέτρηση μέχρι το δέκα, κάνετε ένα διάλειμμα (αν είναι δυνατόν), και  επανεξετάστε το θέμα μόλις ηρεμήστε.

 Β. Εάν αισθάνεστε νευρικοί και αγχωμένοι, ρίξτε κρύο νερό στο πρόσωπό σας και πάρτε λίγο καθαρό αέρα. Η δροσερή θερμοκρασία βοηθάει στην μείωση του άγχους. Αποφύγετε την καφεΐνη και ποτά που μπορούν να αυξήσουν την νευρικότητα σας.

 Γ. Εάν αισθάνεστε φοβισμένοι, είστε σε κατάθλιψη, ή έχετε πέσει ψυχολογικά, δοκιμάστε έντονες αερόβιες ασκήσεις. Ασκηθείτε. Ο τρόπος που χρησιμοποιούμε το σώμα μας επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που αισθανόμαστε. Όπως λέει μία παροιμία - η κίνηση υπαγορεύει το συναίσθημα. Όταν αισθανθείτε τη ζωτικότητα του σώματός σας, η εμπιστοσύνη στον εαυτό σας θα αυξηθεί.

 Δ. Εάν αισθάνεστε σε σύγχυση ή χωρίς έμπνευση, βγείτε έξω να 'καθαρίσει' το μυαλό σας. Πηγαίνετε μια βόλτα στη φύση να απολαύστε τις ομορφιές της.


Το πράσινο και το μπλε έχουν κατευναστική επίδραση. Βρείτε μια πανοραμική θέα και κοιτάξτε προς τα εκεί. Περπατήστε. Πάρτε βαθιές ανάσες. Αδειάστε το μυαλό σας. Γυρίστε πίσω με μια θετική αντίληψη για την ζωή.

3. Η ικανότητα να ερμηνεύουμε τους άλλους

"Τα πράγματα δεν τα βλέπουμε όπως είναι, τα βλέπουμε όπως εμείς είμαστε."

- Anais Nin

Οι άνθρωποι με υψηλό EQ έχουν μεγαλύτερη ικανότητά να αντιλαμβάνονται και να ερμηνεύουν τις συναισθηματικές, σωματικές, λεκτικές εκφράσεις των άλλων. Επίσης μπορούν να επικοινωνούν πιο αποτελεσματικά και να αποσαφηνίζουν αυτά που ζητούν. Μερικές συμβουλές που βοηθούν είναι οι εξής:

 Α. Όταν βλέπουμε μια συμπεριφορά από κάποιον που δεν καταλαβαίνουμε πλήρως, θα πρέπει να εξετάζουμε  τουλάχιστον δύο πιθανές ερμηνείες πριν καταλήξουμε σε συμπέρασμα. Για παράδειγμα, κάποιος θα μπει στον πειρασμό να σκεφτεί ότι ο φίλος του δεν επέστρεψε την τηλεφωνική κλήση του γιατί τον αγνοεί, ή αλλιώς μπορεί να σκεφτεί το ενδεχόμενο να είναι πολύ απασχολημένος ο φίλος του. Όταν αποφεύγουμε να καταδικάσουμε την συμπεριφορά των άλλων, μπορούμε να είμαστε πιο αντικειμενικοί στην κρίση μας. Τις περισσότερες φορές δεν οφείλεται η αρνητική συμπεριφορά των άλλων στο ότι έχουν κάτι με εμάς, αλλά σχετίζεται με αποκλειστικά με τους ίδιους. Εξετάζοντας περισσότερα ενδεχόμενα  μειώνουμε την πιθανότητα παρανόησης.

"Μια αρνητική έκφραση από τον συνομιλητή μας, μπορεί να μην σημαίνει τίποτε περισσότερο από ό, τι είναι δυσκοίλιος!"

- Daniel Amen

 Β. Ζητήστε διευκρινίσεις όταν χρειάζεται. Εάν είναι απαραίτητο, ζητείστε από τον άλλο εξηγήσεις σχετικά με το γιατί συμπεριφέρεται με τον συγκεκριμένο τρόπο. Χρησιμοποιείστε ευθείς ερωτήσεις και αποφύγετε τις κατηγορίες και κρίσεις . Συγκρίνετε τα λόγια του με τη γλώσσα σώματος και την συμπεριφορά του, για να ελέγξετε αν υπάρχει ταύτιση.

4. Η ικανότητα έκφρασης  δύσκολων συναισθημάτων, όταν είναι απαραίτητο

"Το να είμαστε o εαυτός μας προϋποθέτει ότι μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά για πράγματα που είναι σημαντικά για εμάς, ότι λαμβάνουμε ξεκάθαρη θέση σε σημαντικά συναισθηματικά ζητήματα, και ότι αποσαφηνίζουμε τα όρια για το τι είναι αποδεκτό και ανεκτό για  εμάς σε μία σχέση. "

- Harriet Lerner

Υπάρχουν στιγμές στις ζωές όλων μας, όπου πρέπει να εκφράσουμε την διαφωνία μας (χωρίς να γινόμαστε δυσάρεστοι), να πούμε «όχι», χωρίς να αισθανθούμε ένοχοι , να θέσουμε τις δικές μας προτεραιότητες, να αμειφτούμε για ότι κάναμε, και να  προστατεύσουμε τον εαυτό μας από καταστάσεις που μπορεί να μας βλάψουν.

Μια χρήσιμη μέθοδος για να εκφράσουμε δύσκολα  συναισθήματα, είναι η τεχνική XYZ:

   "Νιώθω X όταν κάνεις Υ σε κατάσταση Ζ."

Μερικά παραδείγματα:

«Πιστεύω ακράδαντα ότι θα πρέπει να λάβω κάποια αναγνώριση από την εταιρεία με βάση την δουλειά μου."

«Νιώθω άβολα που περιμένεις από μένα να σε βοηθήσω αμελώντας τις δικές μου προτεραιότητες."

«Νιώθω απογοήτευση  που δεν έκανες την δουλειά ενώ είπες ότι θα την έκανες."

"Πληγώθηκα όταν με ειρωνεύτηκες  στο δείπνο χθες το βράδυ."

Αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε φράσεις που αρχίζουν με «εσύ» ή «είσαι», και ακολουθεί κρίση ή κατηγορία. Αυτές οι φράσεις βάζουν τον συνομιλητή σας σε αμυντική θέση, και καθιστούν λιγότερο πιθανό να είναι ανοικτός σε ό, τι έχετε να πείτε.

5. Η ικανότητα έκφρασης συναισθημάτων σε στενές προσωπικές σχέσεις

"Ζούμε ο ένας στο καταφύγιο του άλλου."

Η ικανότητα να εκφράζουμε αποτελεσματικά και να εκδηλώνουμε στην πράξη τα συναισθήματα αγάπης είναι απαραίτητη για τη διατήρηση στενών προσωπικών σχέσεων.

Η εκδήλωση αγάπης μπορεί να γίνεται με οποιαδήποτε τρόπο που έχει θετική επίδραση στη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων. Για παράδειγμα:

Λεκτικός τρόπος: "Πώς είσαι", "Πώς αισθάνεσαι", "Σ 'αγαπώ", "Σ'  εκτιμώ», «Μου αρέσει όταν μιλάμε έτσι," "Είμαι ευτυχής που είμαστε μαζί»,« Είσαι πολύ καλός φίλος»

Με την γλώσσα του σώματος: Ζεστές ματιές,  αγκάλιασμα, χαμόγελα.

Με την συμπεριφορά: Προσφέροντας ένα ποτό, δίνοντας μια προσωπική κάρτα, ένα δώρο, κάνοντας μια χάρη. Κατανοώντας. Συμμετέχοντας σε κοινές δραστηριότητες που βοηθούν στην καλλιέργεια μιας πιο στενής σχέση.

Η έρευνα του Gottman έδειξε ότι οι  στενές και  υγιείς σχέσεις χτίζονται με τρόπους μικρούς και μεγάλους,   εκατοντάδες φορές την ημέρα. Οι λέξεις και οι χειρονομίες μπορεί να έχουν ένα εκατομμύριο παραλλαγές, όλες όμως λένε, στην ουσία, «νοιάζομαι για σένα», «θέλω να είμαι μαζί σου" και "είσαι σημαντικός στη ζωή μου". Η συνεχής και συνεπής προσφορά είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση και την ανάπτυξη στενής προσωπικής σχέσης. Είναι η βιταμίνη του έρωτα.

Περιοδικό "Psychology Today"

Πηγή: http://antikleidi.com/2012/09/18/enhane-emotional-intelligence/

Read More

Η Αυτοεκτίμηση | Της Virginia Satir

Η αυτοεκτίμηση είναι ιδέα, στάση, συναίσθημα, εικόνα και εξωτερικεύεται με τη συμπεριφορά. Αυτοεκτίμηση είναι η ικανότητα να δίνεις αξία στον εαυτό σου και να τον μεταχειρίζεσαι με αξιοπρέπεια, με αγάπη και αλήθεια.

“Όταν τον εαυτό μου τον εκτιμώ και μου αρέσει, έχω τις μεγαλύτερες πιθανότητες να αντιμετωπίσω τη ζωή με αξιοπρέπεια, ειλικρίνεια, δύναμη, αγάπη και ρεαλισμό”. Αυτή είναι η περίπτωση της υψηλής αυτοεκτίμησης. Απ’ την άλλη μεριά, όταν βλέπει κανείς υποτιμητικά τον εαυτό του, με αηδία ή περιφρόνηση ή άλλο αρνητικό συναίσθημα, o εαυτός χάνει τη δύναμή του και γίνεται θύμα, νικημένο από τη ζωή: “Αν δεν μου αρέσει ο εαυτός μου, τον υποτιμάω και τον τιμωρώ.

Ξεκινάω για ν’ αντιμετωπίσω τη ζωή από τη βάση του φόβου και της ανημπόριας και δημιουργώ μία κατάσταση στην οποία αισθάνομαι θύμα και φέρομαι σαν θύμα. Τιμωρώ τον εαυτό μου και τους άλλους, χωρίς να βλέπω τι κάνω. Πότε φέρομαι δουλικά και πότε σαν τύρρανος. Θεωρώ τους άλλους υπεύθυνους για τις πράξεις μου”. Σ’ αυτήν την ψυχολογική κατάσταση, το άτομο αισθάνεται ότι δεν το λογαριάζουν, ότι συνέχεια απειλείται με απόρριψη και ότι του λείπει η ικανότητα να δει σωστά τον εαυτό του, τους άλλους και τα περιστατικά. Αυτή είναι η περίπτωση της χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Ένας άνθρωπος, που δε δίνει αξία στον εαυτό του, περιμένει από κάποιον άλλον – τη σύζυγο, το σύζυγο, το γιο ή την κόρη – να του δώσει την αξία. Αυτό συχνά οδηγεί σε ατέλειωτη χειραγώγηση, που συνήθως προκαλεί αντίκτυπο ολέθριο και για τους δύο.

Σε πολλούς μπορεί να φανεί ριζοσπαστική ή ακόμα και καταστροφική η άποψη πως είναι ουσιαστικό το να αγαπάει και να δίνει κανείς αξία στον εαυτό του. Για πολλούς ανθρώπους το ν’ αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει εγωισμό και επομένως ενέργεια εναντίον των άλλων – πόλεμο μεταξύ των ανθρώπων.

Για να αποφύγουν να στρέφονται εναντίον των άλλων, οι άνθρωποι διδάσκονται ν’ αγαπάνε τους άλλους αντί ν’ αγαπάνε τον εαυτό τους. Αυτό οδηγεί στην υποτίμηση του εαυτού. Μα γεννιέται και το ερώτημα: αν κανείς δεν έχει μάθει ν’ αγαπάει τον εαυτό του, πώς μπορεί να ξέρει ν’ αγαπάει τους άλλους; Έχουμε πολλές αποδείξεις που μαρτυρούν ότι μόνο αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα μπορέσεις ν’ αγαπήσεις και τους άλλους, ότι αυτοεκτίμηση και εγωισμός δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Ο εγωισμός αποτελεί μία μορφή ανωτερότητας, στην οποία το μήνυμα είναι κάποια παραλλαγή του “είμαι καλύτερος από σένα”. Το να αγαπάς τον εαυτό σου είναι μία δήλωση, μία θέση αξίας. Όταν δίνω αξία στον εαυτό μου, τότε μπορώ να αγαπώ τους άλλους αναγνωρίζοντας την αξία τους. Όταν ο εαυτός μου δεν μου αρέσει, τότε τα συναισθήματά μου για τους άλλους θα είναι ζήλεια ή φόβος.

Οι καλές ανθρώπινες σχέσεις και η κατάλληλη και τρυφερή συμπεριφορά πηγάζουν από ανθρώπους που έχουν αυξημένη αυτοεκτίμηση. Για να το πούμε απλά, όσοι αγαπάνε και εκτιμούν τον εαυτό τους είναι ικανοί να αγαπήσουν και να εκτιμήσουν τους άλλους και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα κατάλληλα. Η συναίσθηση της αξίας του εαυτού είναι το κλειδί, ο δρόμος για να γίνεις περισσότερο ανθρώπινος, να αποκτήσεις υγεία και ευτυχία, να δημιουργήσεις και να συντηρήσεις ικανοποιητικές σχέσεις και να είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος, αποδοτικός και υπεύθυνος.

Όταν νοιάζεται κανείς για τον εαυτό του, δεν πρόκειται ποτέ να κάνει κάτι για να τον πληγώσει, να τον υποτιμήσει, να τον ταπεινώσει ή να τον καταστρέψει, αυτόν ή κάποιον άλλον και ποτέ δεν θα θεωρήσει τους άλλους υπεύθυνους για τις πράξεις του. Για παράδειγμα, όσοι νοιάζονται για τον εαυτό τους, δεν θα τον καταστρέψουν με ναρκωτικά και δεν θα επιτρέψουν ποτέ στους άλλους να τους κακομεταχειριστούν σωματικά ή ψυχικά.

Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν αξίζουν, είναι σίγουροι πως οι άλλοι θα τους ξεγελάσουν, θα τους παραγκωνίσουν και θα τους υποτιμήσουν. Έτσι προετοιμάζουν τον δρόμο για να γίνουν θύματα. Καθώς περιμένουν το χειρότερο, το προκαλούν και συνήθως το παθαίνουν. Για να προστατευθούν, κρύβονται πίσω από έναν τοίχο δυσπιστίας και βουλιάζουν μέσα σ’ ένα τρομακτικό συναίσθημα μοναξιάς και απομόνωσης. Έτσι, απομονωμένοι από τους άλλους, γίνονται απαθείς, αδιαφορούν για τον εαυτό τους και για τους άλλους γύρω τους. Είναι δύσκολο γι’ αυτούς ν’ ακούσουν, να δουν και να σκεφτούν καθαρά και επομένως έχουν την τάση να παραγκωνίζουν και να υποτιμούν τους άλλους. Όσοι αισθάνονται έτσι, χτίζουν τεράστιους ψυχολογικούς τοίχους και κρύβονται πίσω τους και ύστερα, για να αμυνθούν, αρνιούνται πως αυτό έκαναν. Ο φόβος είναι φυσικό επακόλουθο αυτής της δυσπιστίας και της απομόνωσης. Μας περιορίζει και μας τυφλώνει. Μας εμποδίζει να διακινδυνεύσουμε με νέες λύσεις στα προβλήματά μας. Αντίθετα, μας σπρώχνει πάντα σε τρόπους συμπεριφοράς εκ των προτέρων καταδικασμένους σε αποτυχία.

Όσο πιο δυνατή η αυτοεκτίμηση, τόσο πιο εύκολα παίρνει κανείς κουράγιο για ν’ αλλάξει η συμπεριφορά. Όσο πιο πολύ εκτιμάει κανείς τον εαυτό του, τόσο πιο λίγα απαιτεί από τους άλλους. Όσο λιγότερα απαιτεί, τόσο περισσότερο τους εμπιστεύεται. Όσο πιο πολύ εμπιστεύεται τον εαυτό του και τους άλλους, τόσο πιο πολύ μπορεί ν’ αγαπάει. Όσο πιο πολύ αγαπάει, τόσο πιο λίγο φοβάται τους άλλους. Όσο περισσότερα οικοδομεί μαζί με τους άλλους, τόσο πιο πολύ τους γνωρίζει. Όσο πιο πολύ τους γνωρίζει, τόσο πιο στερεοί είναι οι δεσμοί και οι γέφυρες ανάμεσα σ’ αυτόν και τους άλλους. Η συμπεριφορά της αυτοεκτίμησης βοηθάει λοιπόν να μπει τέλος στην απομόνωση και την αποξένωση ανάμεσα στους ανθρώπους και τις ομάδες.

Προσαρμογή από το βιβλίο της Virginia Satir, “Πλάθοντας Ανθρώπους” – εκδ. ΚΕΔΡΟΣ

Πηγή: http://www.nostimonimar.gr/i-aftoektimisi-tis-virginia-satir/

Read More

Αποδεσμεύσου για να ζήσεις, Χόρχε Μπουκάι.

Κάποιες φορές, ζωή είναι να παρατάς αυτό που κάποτε σ’ έσωσε...

Ήταν μια φορά ένας ορειβάτης και επιχειρούσε μια πολύ δύσκολη αναρρίχηση σε ένα βουνό με έντονη χιονόπτωση. Πέρασε τη νύχτα μαζί με άλλους στο καταφύγιο. Το πρωί το χιόνι έχει σκεπάσει για τα καλά το βουνό, πράγμα που κάνει την αναρρίχηση ακόμη πιο δύσκολη.

Δεν θέλει, όμως, να γυρίσει πίσω, κι έτσι, όπως μπορεί, με μεγάλη προσπάθεια και θάρρος, συνεχίζει την αναρρίχηση, συνεχίζει να σκαρφαλώνει στο απόκρημνο βουνό. Μέχρι που κάποια στιγμή, ίσως από κακό υπολογισμό, ίσως γιατί η κατάσταση ήταν πραγματικά δύσκολη, πάει να στερεώσει στον πάσσαλο το σχοινί ασφαλείας και του γλιστράει ο γάντζος. Ο ορειβάτης γκρεμίζεται… αρχίζει να κατρακυλάει στο βουνό χτυπώντας άγρια στα βράχια ενώ το χιόνι πέφτει πυκνό…

Από μπροστά του βλέπει να περνάει όλη του η ζωή. Κλείνει τα μάτια περιμένοντας το χειρότερο, και ξαφνικά, νιώθει στο πρόσωπο του ένα χτύπημα από σχοινί. Χωρίς καθόλου να σκεφτεί, πιάνεται από το σχοινί με μια ενστικτώδη κίνηση. Ποιος ξέρει… Το σχοινί αυτό μπορεί να έμεινε εκεί κρεμασμένο από κάποιον πάσσαλο… κι αν είναι έτσι, θα μπορέσει να τον κρατήσει και να σταματήσει την πτώση του.

Κοιτάζει προς τα πάνω, αλλά το μόνο που βλέπει είναι η χιονοθύελλα και το πυκνό χιόνι που πέφτει πάνω τον. Τα δευτερόλεπτα μοιάζουν αιώνες σ’ αυτό το κατρακύλισμα που γίνεται όλο και πιο γρήγορο και μοιάζει να μην τελειώνει…

Ξαφνικά, το σχοινί τινάζεται και νιώθει αντίσταση. Ο ορειβάτης δεν βλέπει τίποτε, ξέρει όμως ότι προς το παρόν έχει σωθεί. Το χιόνι πέφτει ασταμάτητα, κι αυτός εκεί, δεμένος με το σχοινί, μέσα στο φοβερό κρύο, κρεμασμένος από ένα κομμάτι λινάρι, που τον κρατάει για να μην τσακιστεί πέφτοντας στη χαράδρα ανάμεσα στα βουνά.

Προσπαθεί να δει τι υπάρχει γύρω του, αλλά μάταια δεν ξεχωρίζει τίποτε. Φωνάζει δυο-τρεις φορές, αλλά καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τον ακούσει κανείς. Η πιθανότητα να σωθεί είναι απειροελάχιστη. Και να δουν ότι λείπει, δεν θα μπορέσει κανείς ν’ ανέβει να ψάξει γι’ αυτόν πριν σταματήσει η χιονοθύελλα, αλλά και τότε ακόμη, πώς να ξέρουν ότι βρίσκεται κρεμασμένος στο γκρεμό;

Αντιλαμβάνεται πως αν δεν κάνει κάτι γρήγορα, αυτό θα είναι το τέλος του.

Όμως, τι να κάνει;

Θα μπορούσε ίσως να σκαρφαλώσει προς τα πάνω και να προσπαθήσει να φτάσει στο καταφύγιο, αμέσως όμως καταλαβαίνει πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Ξαφνικά… ακούει μια φωνή από μέσα τον που τον λέει «λύσου!» Μπορεί να είναι η φωνή του Θεού, ή η φωνή της εσωτερικής του σοφίας, μπορεί όμως να είναι κάποιο κακό πνεύμα, ή παραίσθηση… ακούει πάντως τη φωνή να επιμένει «λύσου, λύσου!»

Σκέφτεται πως αν λυθεί αυτή τη στιγμή σίγουρα θα σκοτωθεί. Θα είναι ένας τρόπος για να τελειώσει το μαρτύριο του. Μπαίνει στον πειρασμό να επιλέξει το θάνατο για να σταματήσει να υποφέρει. Σαν απάντηση όμως στη φωνή δένεται ακόμη πιο σφιχτά. Και η φωνή επιμένει «λύσου!…

Μη βασανίζεσαι άλλο, δεν έχει νόημα τόσος πόνος… λύσου!» Εκείνος, όμως, δένεται ακόμη πιο σφιχτά, ενώ πολύ αποφασιστικά λέει μέσα τον πως καμία φωνή δεν πρόκειται να τον πείσει να αφήσει αυτό που χωρίς αμφιβολία του έχει σώσει τη ζωή. Η σύγκρουση αυτή συνεχίζεται για ώρες, ο ορειβάτης όμως εξακολουθεί να είναι δεμένος μ αυτό που νομίζει πως είναι η μοναδική του δυνατότητα για να σωθεί.

Ο μύθος λέει ότι την άλλη μέρα η ομάδα διάσωσης βρήκε τον ορειβάτη μισοπεθαμένο. Η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή. Ακόμα λίγα λεπτά, και ο ορειβάτης θα είχε πεθάνει από το κρύο, παγωμένος, και, παραδόξως, δεμένος με το σχοινί του… σε απόσταση λιγότερο από ένα μέτρο από το έδαφος.

Λέω, λοιπόν, ότι, καμιά φορά, το να μην εγκαταλείπεις κάτι είναι θάνατος.

Κάποιες φορές, ζωή είναι να παρατάς αυτό που κάποτε σ’ έσωσε.

Να αφήνεις πίσω τα πράγματα που μαζί τους είσαι δεμένος σφιχτά, επειδή νομίζεις ότι αν τα κρατήσεις θα σε σώσουν από την κατάρρευση.

Όλοι έχουμε αυτήν την τάση να δενόμαστε σφιχτά με ιδέες, πρόσωπα και καταστάσεις. Δενόμαστε με ανθρώπους, με χώρους, με τόπους γνωστούς, γιατί είμαστε βέβαιοι πως αυτό είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να μας σώσει. Πιστεύουμε στο «γνώριμο κακό», όπως λέει ένα γνωστό γνωμικό.

Και παρόλο που από διαίσθηση καταλαβαίνουμε ότι το δέσιμο σημαίνει θάνατο, συνεχίζουμε να μένουμε αγκιστρωμένοι σ’ αυτό που πια δεν μας χρειάζεται, σ’ αυτό που δεν υπάρχει πια, τρέμοντας τις φανταστικές συνέπειες αν αποδεσμευτούμε.


Χόρχε Μπουκάι – Ο Δρόμος των Δακρύων – Εκδόσεις OPERA

Read More

Συνεξάρτηση, δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο «καλοί» με τους άλλους.

Συνεξάρτηση είναι όταν αναλαμβάνεις τα προβλήματα των άλλων, τις ανάγκες, τα συναισθήματά, τις προτιμήσεις, τους στόχους, τη ζωή τους, σα να είναι δικά σου, παραμελώντας ή ακόμη και χάνοντας επαφή με τα πραγματικά δικά σου.

Ο όρος αρχικά αναφερόταν στη νοσηρή «δυναμική» που παρατηρούνταν στους συντρόφους αλκοολικών, που χωρίς να το θέλουν, υπέθαλπαν τα προβλήματα του εθισμένου ατόμου, μέσα από υποθετικά βοηθητικές συμπεριφορές.

Η συνεξάρτηση τώρα πλέον αναφέρεται σε οποιονδήποτε εμπλέκεται σε παρόμοια νοσηρή «δυναμική». Λέμε «νοσηρή» γιατί το να καλύπτει τις ανάγκες του άλλου, δεν είναι υγιές για τον συνεξαρτημένο αλλά ούτε και για τον παραλήπτη.

Πως αναπτύσσεται η συνεξάρτηση;

Η συνεξάρτηση αναπτύσσεται όταν ένα παιδί είναι σε ανισότιμη σχέση με τους γονείς του, όπου μαθαίνει να βάζει στην άκρη τις δικές του ανάγκες και επιθυμίες, ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες και τα θέλω των γονιών του, προκειμένου να πάρει τη φροντίδα τους, την προσοχή ή την έγκρισή τους.

Έτσι το παιδί μεγαλώνοντας, αποκτά την τάση να ξαναδημιουργεί κα να έλκεται απ’ αυτή τη «δυναμική» σε όλες του τις σχέσεις. Συνήθως χρειάζεται να αλλάξει αρκετές σχέσεις ή θέσεις εργασίας, πριν συνειδητοποιήσει ότι τα προβλήματά του δεν οφείλονται στον λάθος σύντροφο ή στη λάθος δουλειά, αλλά σε νοσηρές συνήθειες. Επειδή οι συνήθειες στις σχέσεις αποκτούνται κατά την πρώιμη ανάπτυξη, είναι βαθιά ριζωμένες και φαίνονται φυσιολογικές, κάνοντάς το πιο δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχουν εναλλακτικές.

Παραδείγματα Συνεξάρτησης

Η Μαρία είχε συνεξάρτηση με τον σύντροφό της Παύλο. Ο Παύλος δεν ήταν ευχαριστημένος με τη δουλειά του και η Μαρία ανέλαβε να του βρει μια νέα δουλειά. Ξανάφτιαξε το βιογραφικό του, έψαξε στο διαδίκτυο για αγγελίες και του αγόρασε πουκάμισα και γραβάτες για τις συνεντεύξεις.

Ο Παύλος ήταν πολύ ευχαριστημένος στη νέα δουλειά που βρήκε με τη σκληρή προσπάθεια της Μαρίας αλλά εκείνη έγινε καταθλιπτική και υποτονική. Καθώς ο Παύλος δεν χρειαζόταν τη βοήθειά της, εκείνη δεν ένιωθε πλέον σέξι και ελκυστική, πράγμα που έφερε προβλήματα και στην ερωτική τους ζωή. Η μελαγχολία της Μαρίας επιδεινώθηκε και παραιτήθηκε από τη δουλειά της. Ο οικογενειακός γιατρός την παρέπεμψε σ’ έναν ψυχολόγο και η Μαρία έμαθε πώς να σχετίζεται με πιο ισορροπημένο τρόπο και με τον σύντροφό της και με τον εαυτό της.

Ο Σταύρος είχε συνεξάρτηση με τη δουλειά του. Ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι στη δουλειά, έπαιρνε προαγωγές και αυξήσεις που έσπαγαν τα ρεκόρ της εταιρείας. Αυτό απαιτούσε ηρωική προσπάθεια από τον Σταύρο, που δούλευε μέχρι αργά τη νύχτα και τα σαββατοκύριακα, παραμελώντας την προσωπική του ζωή. Έξι μήνες αφότου προάχθηκε σε μια θέση που ούτε την ήθελε ούτε του άρεσε αλλά ένιωθε υποχρεωμένος να δεχτεί, κατέρρευσε με κλινική κατάθλιψη.

Η Ειρήνη είχε συνεξάρτηση με το γιό της Φώτη. Ο Φώτης δεν είχε τελειώσει μια εργασία για το σχολείο, που έπρεπε να παραδώσει την επόμενη μέρα. Δεν είχε αρκετό χρόνο για να την ολοκληρώσει και να πάει για προπόνηση στο ποδόσφαιρο. Η Ειρήνη δεν άντεξε να τον αφήσει να χάσει το ποδόσφαιρο, οπότε τελείωσε εκείνη την εργασία του και την είχε έτοιμη όταν εκείνος γύρισε στο σπίτι.

Είμαι συνεξαρτημένος;

Αν απαντήσετε «Ναι» σε 4 ή περισσότερες από τις παρακάτω δηλώσεις, τότε έχετε κάποιο βαθμό συνεξάρτησης.

1. Δεν μπορείτε να πείτε «Όχι».

2. Πάντα συμμορφώνεστε με τις προτιμήσεις των άλλων.

3. Νιώθετε άβολα και ένοχα όταν κάνετε τα πράγματα που εσείς θέλετε.

4. Έχετε δυσκολία να αποδεχτείτε τις φιλοφρονήσεις που σας κάνουν.

5. Ντρέπεστε ή νιώθετε υπεύθυνος για την κακή συμπεριφορά των άλλων.

6. Νιώθετε θυμωμένος και δεν ξέρετε γιατί.

7. Πιστεύετε ότι η σύγκρουση δεν έχει κανένα καλό αποτέλεσμα και την αποφεύγετε πάση θυσία.

8. Συνεχώς προλαβαίνετε τις ανάγκες των άλλων και τις ικανοποιείτε πριν καν σας το ζητήσουν.

9. Έχετε την τάση να έλκετε ανθρώπους που χρειάζονται κάποιον να τους σώσει.

10. Νιώθετε μεγάλο άγχος όταν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως τα σχεδιάσατε.

Πως θα αναγνωρίσετε τη Συνεξάρτηση;

Κάποιες φορές χρειάζεται να κάνουμε θυσίες για τους άλλους αλλά όταν παραμελούμε συστηματικά τις δικές μας ανάγκες, τους στόχους και τις προσδοκίες μας, για μήνες ή χρόνια, αυτό δεν είναι υγιές.

Η συνεξάρτηση οδηγεί το άτομο σε εξάντληση. Με τον καιρό, μπορεί να πάθει κατάθλιψη, να είναι αγχώδης, ευρέθιστος και θυμωμένος. Κάποιες φορές είναι πολύ δύσκολο για τα συνεξαρτημένα άτομα να επιτρέψουν στον εαυτό τους να νιώσουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, καθώς έχουν μάθει να μη δίνουν αξία στα συναισθήματά τους.

Μπορώ να το αλλάξω;

Τα συνεξαρτημένα άτομα λένε συχνά: «Έτσι είμαι. Δεν μπορώ να αλλάξω». Συνήθως χωρίς να το συνειδητοποιούν, το να υποφέρουν τους δίνει μια ικανοποίηση και μια αίσθηση περηφάνιας επειδή τα καταφέρνουν. Όμως αν δεν ζήσεις εσύ τη ζωή σου, δεν θα το κάνει κανείς άλλος για σένα.

Μπορείς να αλλάξεις την τάση για συνεξάρτηση. Είναι δύσκολο και χρειάζεται χρόνο, αλλά δεν είναι τόσο κοπιαστικό όσο το να είσαι συνεξαρτημένος. Μικρές αλλαγές μπορεί να έχουν εντυπωσιακά μεγάλη επίδραση, γιατί η νοοτροπία, η συμπεριφορά και τα συναισθήματα της συνεξάρτησης αλληλεπιδρούν και έτσι, αλλάζοντας το ένα, αλλάζουν και τα άλλα.

Ένα πρώτο βήμα για να αλλάξεις τη συνεξάρτηση, είναι να αναπτύξεις μια νοητική εικόνα, ένα «μέτρο» για το τι είναι ρεαλιστικό για σένα να κάνεις. Μπορείς για παράδειγμα, να οραματιστείς τον εαυτό σου – το χρόνο και την ενέργειά σου – σαν ένα γυάλινο δοχείο με χρωματιστό νερό, στο αγαπημένο σου χρώμα.

Αποφάσισε πόσο από το χρωματιστό νερό χρησιμοποιούν ήδη οι διάφορες ευθύνες και υποχρεώσεις σου και επέλεξε το χαμηλότερο επίπεδο στάθμης (όχι κάτω από 30%) που θα φροντίζεις να εξασφαλίζεις για το περιεχόμενό σου, έτσι ώστε να έχεις αρκετό απόθεμα για τον εαυτό σου και τις έκτακτες ανάγκες.

Από κει και πέρα, κάθε φορά που κάποιος θα σου ζητάει να κάνεις κάτι, πριν αποφασίσεις αν θα το κάνεις, μπορείς να φέρνεις στο μυαλό σου την εικόνα του δοχείου σου και να εξετάζεις αν, ικανοποιώντας το αίτημα, θα εξαντλήσεις τα αποθέματά σου κάτω από το χαμηλότερο επιτρεπτό όριο (π.χ. το 30% του περιεχομένου). Επιπλέον, είναι σημαντικό να λάβεις υπόψη αν το αίτημα έρχεται από κάποιον με τον οποίο έχεις μια ισορροπημένη και υγιή σχέση.

Το επόμενο βήμα είναι να μάθεις να λες «Όχι», πράγμα πολύ δύσκολο για όσους έχουν θέματα συνεξάρτησης. Το να λες «Όχι» δεν σε κάνει κακό άνθρωπο ούτε σε εμποδίζει να παίρνεις αγάπη και τρυφερότητα.

Το να νιώθεις ότι πρέπει να κερδίσεις την αγάπη και τη στοργή, είναι μια λανθασμένη πεποίθηση που οι συνεξαρτημένοι μαθαίνουν ακούσια, ως παιδιά. Χρειάζεται να μάθεις να επεξεργάζεσαι το αίτημα του άλλου αντί να συμφωνείς αυτόματα όπως συνηθίζει να κάνει ο συνεξαρτημένος.

Εξασκήσου στο να λες δυνατά μια φράση στον εαυτό σου, που θα λέει ότι θα το σκεφτείς και θα τους απαντήσεις. Είναι καθοριστικό να εξασκηθείς λέγοντας δυνατά τη φράση, γιατί έτσι κάνεις πρόβα σε μια νέα αυτόματη απάντηση που θα έχεις έτοιμη, καθώς είναι δύσκολο να πεις «Όχι» όταν σε αιφνιδιάζουν. Μέχρι να τους απαντήσεις, μπορεί κιόλας να έχουν βρει άλλη λύση στα προβλήματά τους. Στη συνέχεια, εξασκήσου με τον ίδιο τρόπο στο να λες «Όχι».

Επιπλέον, χρειάζεται να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Οι συνεξαρτημένοι νιώθουν αυτοεκτίμηση μέσα από τον εθισμό τους στο να παρέχουν βοήθεια. Οπότε για να αλλάξεις τη συνεξάρτηση, χρειάζεται να συμβιβαστείς με το γεγονός ότι θα παίρνεις λιγότερη ευχαρίστηση μέσα απ’ αυτό, και παράλληλα να αναπτύξεις νέους τρόπους για να νιώθεις αυτοεκτίμηση.

Για παράδειγμα, να ασχοληθείς με όλα εκείνα τα πράγματα που είχες βάλει στην άκρη, όπως το να αλλάξεις εργασία ή καριέρα, να ασχοληθείς με ένα αγαπημένο σου χόμπι ή να βρεις ένα καινούριο, να αθληθείς, να κοινωνικοποιηθείς κλπ.

Φαντάσου ότι αυτή η εξάσκηση στους νέους τρόπους συσχέτισης με τους άλλους, είναι ένα πείραμα. Μην περιμένεις να πετύχεις μόνιμες αλλαγές αμέσως. Δες τι αποδίδει και τι όχι, κάνε τις δικές σου διορθώσεις και πειραματίσου ξανά. Αρκετά σύντομα, αυτό που έμοιαζε πολύ δύσκολο στην αρχή, θα γίνει κάτι φυσιολογικό για σένα. Σκέψου πόσα πολλά μπορείς να πετύχεις αν βάλεις όλη την ενέργεια και το χρόνο που ξόδευες για τους άλλους, στη δική σου ζωή!!

Πηγή: http://www.thessalonikiartsandculture.gr/life/aytoveltiwsi/syneksartisi-den-xreiazetai-na-eimaste-toso-kaloi-me-tous-allous#.VXND29Kqqkp

Read More

Η μέθοδος της Janis-Norton για τη βελτίωση της συμπεριφοράς του παιδιού χωρίς φωνές.

Μπορεί να βελτιωθεί η συμπεριφορά ενός παιδιού δίχως φωνές και γκρίνιες; Η ειδική σε θέματα γονιών Noël Janis-Norton υποστηρίζει πως ναι – και έχει σύμμαχό της μία διασημότητα, την ηθοποιό Έλενα Μπόναμ Κάρτερ που ορκίζεται ότι οι συμβουλές της, της άλλαξαν τη ζωή.

Οι συμβουλές της Janis-Norton αποτελούν τμήμα ενός ολόκληρου προγράμματος που έχει επινοήσει και το οποίο στις αρχές Μαΐου εξέδωσε ως οδηγό για γονείς. Τιτλοφορείται «Calmer, Easier, Happier Parenting: The Revolutionary Programme That Transforms Family Life» και υπόσχεται να φέρει την πολυπόθητη γαλήνη και ηρεμία στο σπίτι.

Να μερικές από τις συστάσεις του βιβλίου:

● Αποφύγετε τους γενικευμένους και υπερβολικούς επαίνους. Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να επαινούμε τα παιδιά μας, αλλά οι γενικές και οι υπερβολικές εκφράσεις τους κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό.

Αντί λοιπόν να λέτε «υπέροχα», «άψογα», «θαυμάσια», επιλέξτε τον συγκεκριμένο και συγκρατημένο έπαινο, όπως «βλέπω ότι διάβασες προσεκτικά τα μαθήματά σου, προσέχοντας την ορθογραφία σου και κάνοντας την αντιγραφή σου. Βλέπω επίσης ότι δεν άφησες κενά. Αυτό είναι πολύ καλό».

Το κλειδί, κατά την Janis-Norton είναι να παρατηρείτε, να περιγράφετε με ακρίβεια και να μην χρησιμοποιείτε υπερθετικούς βαθμούς.

● Να επαινείτε την απουσία της ενοχλητικής συμπεριφοράς. Για να αντιμετωπίσετε μια ενοχλητική συμπεριφορά του παιδιού (π.χ. ότι μιλάει απότομα, τρώει τα νύχια του, σας διακόπτει όταν μιλάτε στο τηλέφωνο, ζητάει διαρκώς κάτι, δεν διαβάζει) αρχίστε να δίνετε έμφαση στις στιγμές που το παιδί δεν συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Αυτές τις στιγμές, να χρησιμοποιείτε τον συγκεκριμένο/συγκρατημένο έπαινο για να του τις επισημαίνετε. Να λέτε λ.χ. «βλέπω ότι δεν με διέκοψες στο τηλέφωνο… αυτό είναι πολύ καλό».

Η έκφραση «βλέπω ότι…» κάνει τα παιδιά να τεντώνουν τ’ αυτιά τους, διότι δεν είναι μία έκφραση που χρησιμοποιούμε συχνά όταν θέλουμε να τα επιπλήξουμε ή να τα διορθώσουμε για κάτι. Σταδιακά, θα μάθουν τα παιδιά να συσχετίζουν το «βλέπω ότι…» με το ότι θα ακούσουν ότι έκαναν κάτι καλό, και θα επιδιώκουν ολοένα περισσότερο να το ακούσουν.

● Αφιερώστε τους «ειδικό» χρόνο. Κάθε ένας από τους γονείς πρέπει να αφιερώνει σε κάθε ένα από τα παιδιά λίγο ειδικό, αποκλειστικό χρόνο, που θα περνάνε κάνοντας οι δυο τους κάποιες δραστηριότητες.

Ο χρόνος αυτός πρέπει να είναι καθημερινός ει δυνατόν, να διαρκεί τουλάχιστον 10 λεπτά και να μην αφιερώνεται για να βλέπουν μαζί τηλεόραση ή να παίζουν στο κομπιούτερ, αλλά σε κάτι άλλο που αρέσει και στους δύο.

Τα παιδιά χρειάζονται πρωτίστως χρόνο από τον γονέα του ιδίου φύλου – κι αν ο ένας δεν υπάρχει, από άλλο κοντινό ενήλικα του ιδίου φύλου.

● Μάθετε να ακούτε πρώτα το παιδί. Για να λύσετε κάποιο πρόβλημα, πρέπει πρώτα να ακούσετε τι έχει να πει το παιδί, και αναλόγως να προσαρμόζετε την απάντησή σας. Με τον τρόπο αυτό τα παιδιά ξεπερνούν πιο εύκολα και πιο γρήγορα τον θυμό ή τα αρνητικά συναισθήματά τους, ενώ έχουν και την ευκαιρία να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους, να τα νιώσουν πλήρως και μετά να τα ξεπεράσουν και να ηρεμήσουν.

Για να ακούσετε το παιδί, βάλτε στην άκρη τα δικά σας συναισθήματα, σταματήστε ό,τι κι αν κάνετε, συγκεντρωθείτε σε ό,τι σας λέει κοιτάζοντάς το στα μάτια και αναλογισθείτε πως μπορεί να νιώθει το παιδί.

Το συναίσθημα που θα φαντασθείτε, εκφράστε το στο παιδί, δίχως όμως να το καθησυχάσετε, να προσπαθήσετε να εκλογικεύσετε, να του κάνετε κήρυγμα ή να το δικαιολογήσετε. Πείτε λ.χ. «ακούγεσαι πολύ απογοητευμένος/θυμωμένος που χάλασε το παιχνίδι σου».

● Ετοιμασθείτε εκ των προτέρων. Αυτή είναι μια πανίσχυρη τεχνική για να εξασφαλίσετε ότι το παιδί θα ακολουθεί τους κανόνες του σπιτιού. Πρέπει να την εφαρμόσετε πριν συμβεί η αρνητική συμπεριφορά και οπωσδήποτε όχι εν ώρα αψιμαχίας ή όταν βιάζεστε. Επιπλέον, το παιδί είναι αυτό που θα μιλάει, όχι εσείς.

Τι πρέπει να κάνετε; Διαλέξτε μια ουδέτερη στιγμή (να μην έχει προηγηθεί καυγάς) που θα έχετε άφθονο χρόνο στη διάθεσή σας. Καθίστε κάτω με το παιδί και θέστε του μερικά βασικά ερωτήματα (για κάθε ερώτημα και απάντηση, να αφιερώνετε έως 60 δευτερόλεπτα).

Κάθε ερώτηση πρέπει να είναι λεπτομερής και να μην απαντιέται με «ναι» ή «όχι», αλλά να έχει συγκεκριμένη απάντηση. Επιπλέον, επειδή το παιδί ξέρει τις απαντήσεις, εσείς δεν πρέπει να του τις πείτε, αλλά να περιμένετε να τις πει μόνο του.

Παράδειγμα; «Όταν γυρνάμε από το ποδόσφαιρο, τι είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε; Πού θα βάλουμε την τσάντα; Πού θα βάλουμε τα παπούτσια; Τι θα κάνουμε τα λερωμένα ρούχα;».

Όσο πιο λεπτομερής είναι κάθε απάντηση του παιδιού, τόσο περισσότερο εντυπώνεται στη μνήμη του.

● Απομακρύνετε ό,τι αποσπά την προσοχή. Αν λ.χ. τα παιδιά σας παίζουν το πρωί αντί να ετοιμάζονται για το σχολείο, βάλτε τα ρούχα τους σε ξεχωριστά δωμάτια ώστε να μην συναντηθούν πριν ντυθούν. Ή πάλι αν αρνούνται να ντυθούν ζεστά το χειμώνα, εξαφανίστε τα καλοκαιρινά ρούχα από τα ντουλάπια ώστε να μην τα έχουν πρόχειρα και βάζουν κοντομάνικα.

● Μην ζητάτε ποτέ δεύτερη φορά το ίδιο πράγμα. Για να κάνει το παιδί ό,τι ζητάτε με το πρώτο (στο 90% των περιπτώσεων τουλάχιστον) εφαρμόστε την απλή μέθοδο που ακολουθεί. Είναι κατάλληλη για παιδιά ηλικίας άνω των 3 ετών και δεν συνιστάται σε δύο περιπτώσεις: όταν το παιδί κάθεται μπροστά σε μία οθόνη και όταν βιάζεστε.

Η μέθοδος έχει ως εξής:

1. Πηγαίνετε στο δωμάτιο όπου βρίσκεται το παιδί, σταθείτε δίπλα του και κοιτάξτε το.

2. Περιμένετε να γυρίσει να σας κοιτάξει και αυτό – αλλά να κοιτάει μόνο εσάς και πουθενά αλλού.

3. Πείτε στο παιδί τι θέλετε να κάνει – αργά, με απλά λόγια, με σαφήνεια και μόνο μία φορά.

4. Ζητήστε από το παιδί να επαναλάβει ό,τι του είπατε, λέγοντας «Πες μου σε παρακαλώ τι πρέπει να κάνεις τώρα» (μόλις το παιδί αρχίσει να το λέει, έχει αρχίσει να γίνεται δική του απόφαση και ευθύνη).

5. Περιμένετε στη θέση σας να κάνει το παιδί ό,τι του ζητήσατε – και κάθε τι σωστό που κάνει, να το επαινείτε συγκεκριμένα και συγκρατημένα.

Καθώς θα περνάει ο καιρός, το τελευταίο βήμα θα πάψει να είναι απαραίτητο και τελικά θα απαιτούνται μόνο τα τρία πρώτα.

Πηγή:http://www.thessalonikiartsandculture.gr/paidi/arthra/i-methodos-tis-janis-norton-gia-ti-veltiosi-tis-symperiforas-tou-paidioy-xoris-fones#.VW_zY9Kqqkq

Read More