Online συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία

Η αποτελεσματικότητα της εξ αποστάσεως ψυχοθεραπείας είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη και πειραματικά αποδεδειγμένη. Την τελευταία δεκαετία εκατοντάδες έρευνες αποδεικνύουν ότι η εξ’ αποστάσεως ψυχοθεραπεία είναι εξίσου αποτελεσματική με την κλασσική θεραπεία δια ζώσης, πρόσωπο με πρόσωπο στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή.

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των γονέων στη λήψη απόφασης επαγγέλματος;

Οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιλογή του επαγγέλματος ενός εφήβου και στην επαγγελματική του εξέλιξη. Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να βρουν την ευτυχία και να επιτύχουν στη ζωή τους. Ένας σημαντικός παράγοντας, λοιπόν, που έχει να κάνει με την ευτυχία και την επιτυχία κάποιου είναι και το επάγγελμα που έχει επιλέξει.

Το συνάισθημα του θυμού. Μύθοι και αλήθειες

Όλοι ξέρουμε τι είναι ο θυμός αφού κάθε άνθρωπος τον έχει βιώσει είτε ως ενόχληση ή ως ξέσπασμα. Είναι ένα απολύτως φυσιολογικό, συνήθως υγιές συναίσθημα. Όμως όταν σε κάνει να χάνεις τον έλεγχο είναι δυνατό να δημιουργηθούν προβλήματα- στη δουλειά, στις προσωπικές σχέσεις και γενικότερα στην ποιότητα ττης ζωής του ατόμου. Και όλο αυτό μπορεί να σε κάνει να νιώθεις έρμαιο ενός απρόβλεπτου και πολύ δυνατου συναισθήματος.

Ο σύντροφός μου πάσχει από κατάθλιψη. Πώς μπορώ να του συμπαρασταθώ;

Το να είσαι σε μία σχέση όταν ο ένας (ή και οι δύο) πάσχει από κατάθλιψη είναι πρόκληση. Η κατάθλιψη ίσως κάνει το σύντροφό σου να φαίνεται απόμακρος. Μπορεί να νιώθει ότι είναι βάρος ή να κλείνεται στον εαυτό του. Τίποτα όμως από αυτά δε σημαίνει ότι η σχέση σας είναι προβληματική. Οι δυο σας μπορείτε να το αντιμετωπίσετε μαζί.

Διαζύγιο: «Να προσπαθήσω κι άλλο ή τελείωσαν όλα;»

Γιατί παντρεύτηκες; Γιατί παντρεύτηκες το συγκεκριμένο άνθρωπο; Γιατί παντρεύτηκες τότε; Ό,τι και αν απάντησες, το πιθανότερο είναι πως οι λόγοι για τoυς οποίους παντρεύτηκες αντιπροσώπευαν για σένα μια ευκαιρία να προσθέσεις κάτι στη ζωή σου. Μόνο ένα ιδιόρρυθμο άτομο και για πολυ ιδιόρρυθμους λόγους θα παντρευόταν ξέροντας ότι με το γάμο θα χειροτερέψει η ζωή του.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα έφηβοι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα έφηβοι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2016

Η χρήση αλκοόλ κατά την εφηβική ηλικία

Σήμερα, η μέση ηλικία που ένα κορίτσι στην Αμερική ξεκινά να πίνει αλκοόλ είναι τα 13 έτη. Στα αγόρια η έναρξη γίνεται συνήθως στα 11. 





Σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο η χρήση αλκοόλ από ανηλίκους είναι ένα πρόβλημα ευρέως διαδεδομένο με πολλές και ποικίλες συνέπειες. Οι νέοι που καταναλώνουν αλκοόλ είναι πιθανό να γίνονται βίαιοι, να εμπλέκονται σε τροχαία που οφείλονται στην κατανάλωση αλκοόλ και να πάσχουν από κατάθλιψη ή κάποια διαταραχή άγχους. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες επικίνδυνες συμπεριφορές για τις οποίες μπορεί να ευθύνεται το αλκοόλ. Νέοι που ξεκινούν να πίνουν πριν την ηλικία των 21 ετών είναι πιθανό να:

Γίνονται βίαιοι
Να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας
Να έχουν σεξουαλικές επαφές χωρίς προφύλαξη και με πολλούς συντρόφους
Να αναπτύξουν εξάρτηση από το αλκοόλ μετέπειτα στη ζωή τους.

Οι έφηβοι πειραματίζονται με το αλκοόλ σε μικρότερες ηλικίες από ότι παλαιότερα. Έρευνες έχουν δείξει ότι στην Αμερική περισσότερα από τα μισά παιδιά ηλικίας από 12 μέχρι 20 ετών έχουν καταναλώσει αλκοόλ τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Κάποιοι ερευνητές ισχυρίζονται ότι αυτοί οι έφηβοι είναι πιο  ευάλωτοι σε αξαρτήσεις, καθώς φαίνεται να είναι πιο παρορμητικοί και το τμήμα του εγκεφάλου τους που ευθύνεται για την ευχαρίστηση να λειτουργεί πριν από αυτό που είναι υπέυθυνο για την αναστολή της παρόρμησης και τη λήψη αποφάσεων.  

Στις προηγούμενες γενιές τα αγόρια ήταν πιο πιθανό να πειραματιστούν με το αλκοόλ κατά την εφηβεία σε σχέση με τα κορίτσια. Αυτό όμως φαίνεται σιγά- σιγά να αλλάζει, με τα κορίτσια να έχουν τα ίδια ποσοστά κατανάλωσης αλκοόλ με τα αγόρια κατά την εφηβεία.

Πολλοί νέοι θα σταματήσουν ή θα μειώσουν τις ποσότητες αλκοόλ που καταναλώνουν από μόνοι τους μέχρι τα 25, οπότε θα κληθούν να δουλέψουν ή να παντρευτούν ή να γίνουν γονείς. Ωστόσο οι κίνδυνοι του να ξεκινήσει ένας έφηβος να καταναλώνει αλκοόλ από νωρίς παραμένουν. Έφηβοι που ξεκινούν το αλκοόλ από την ηλικία των 14 ή νωρίτερα, είναι 6 φορές πιο πθανό να παρουσιάσουν προβλήματα αλκοολισμού σε σχέση με αυτούς που δεν έχουν ξεκινήσει να πίνουν πριν τη νόμιμη ηλικία που μπορεί κάποιος να καταναλώνει αλκοόλ.





Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης προβλημάτων σχετικά με το αλκοόλ

Εκτός από την ηλικία που ξεκινά ένας έφηβος να πίνει οινοπνευματώδη, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που καθορίζουν το αν ο έφηβος αυτός θα εξελιχθεί σε προβληματικό πότη:

Γενετικοί παράγοντες: Ένας έφηβος με αλκοολικό γονιό ή αδερφό είναι 4 φορές πιο πιθανό να αναπτύξει πρόβλημα αλκοολισμού από ότι κάποιος χωρίς οικογενειακό ιστορικό.  

Παρουσία ψυχικής διαταραχής: Τα προβλήματα με το αλκοόλ συχνά συνδέονται με ψυχικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, αγχώδεις διαταραχές ή ψύχωση.

Προσωπικότητα: Για παράδειγμα φηβοι που θεωρούν ότι το να πίνουν τους βοηθάει να κοινωνικοποιηθούν, τείνουν να μην πιστεύουν ότι το αλκοόλ επηρεάζει τις κοινωνικές τους σχέσεις, αφού αμβλύνει τις αναστολές τους.

Επηρροή οικογένειας και συνομηλίκων: Οι έφηβοι που αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης προβλημάτων με το αλκοόλε είναι αυτοί έχουν ευκολη προσβασιμότητα σε αυτό τόσο στο σπίτι τους όσο και μεταξύ φιλων και όπου το να μεθάει κανείς είναι αποδεκτό. 

•      Φύλο: Τα αγόρια έχουν τη δυνατότητα να πίνουν περισσότερο από τα κορίτσια. Αλλά τα  κορίτσια επηρεάζονται περισσότερο και μπορεί να εθιστούν στο αλκοόλ με λιγότερη ποσότητα και με μικρότερης διάρκειας κατανάλωση.


Κίνδυνοι κατανάλωσης αλκοόλ από νεους

Οι ηλικίες 18-25 ετών χαρακτηρίζονται από τεράστιες αλλαγές, καθώς οι έφηβοι ανοίγουν τα φτερά τους προς την ανεξαρτησία και πολλές φορές καλούνται να αφήσουν το σπίτι τους ίσως για πρώτη φορά. Αν και είναι συναρπαστικά χρόνια, η υπέρμετρη χρήση αλκοόλ μπορεί να τα καταστήσει επικίνδυνα. Τα περισσότερα προβλήματα με το αλκοόλ εμφανίζονται σε αυτές τις ηλικίες.

Η χρήση αλκοόλ μπορεί να εγύρει διάφορους κινδύνους:

Το αλκοόλ είναι υπέυθυνο για πολλά τροχαία ατυχήματα

Η κατανάλωση αλκοόλ ενδέχεται να δημιουργήσει χρόνια προβλήματα υγείας: Η κατανάλωση σε μικρή ηλικία που ο εγκέφαλος ακόμα αναπτύσσεται μπορεί να επηρεάσει κάποιες  εγκεφαλικές λειτουργίες, όπως η μνήμη, η συγκέντρωση κ.α.

Η κατανάλωση ακλοόλ μπορεί να ευθύνεται για σεξουαλικές επιθέσεις και βιασμούς: Έφηβοι που έχουν καταναλώσει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ είναι εύκολα θύματα σεξουαλικών επιθέσεων και βιασμών.

Τα κορίτσια στην εφηβεία έχουν να αντιμετωπίσουν και κάποιες άλλες προκλήσεις όταν καταναλώνουν αλκοόλ.

Τα κορίτσια είναι πιο πιθανό να ισχυρίζονται ότι πίνουν εξαιτίας προβλημάτων που αντιμετωπίζουν ή για να αντιμετωπίσουν την αναστάτωση ή το θυμό τους για κάτι που έχει συμβεί στη ζωή τους

Τα κορίτσια είναι πιο πιθανό να πίνουν λόγω κάποιου οικογενειακού προβλήματος, παρά λόγω πίεσης από τους συνομιλήκους.

Το αλκοόλ ενδέχεται να καθυστερήσει την ήβη στα κορίτσια ή να δημιουργήσει ορμονολογικά προβλήματα κατά την ήβη.

Έφηβα κορίτσια  που καταναλώνουν αλκοόλ είναι πιο πιθανό να έρθουν σε σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη από ότι κορίτσια που δεν πίνουν, αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο τον κίνδυνο εγκυμοσύνης και σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων.






Πώς να μιλήσετε στους εφήβους για την υπεύθυνη κατανάλωση αλκοόλ

Σας γονιός, γιαγιά, παππούς, δάσκαλος ή φίλος, έχετε άμεσο αντίκτυπο στις επιλογές που κάνει ένα  παιδί, ιδιαίτερα κατά την προεφηβεία και την εφηβεία. Έφηβοι που έχουν μάθει από το κοινωνικό τους περιβάλλον τον έλεγχο του εαυτού τους, έχουν αναπτύξει μηχανισμούς επίλυσης προβλημάτων και ζουν σε οργανωμένη οικογένεια συνήθως δεν εμφανίζουν προβλήματα με το αλκοόλ. Επιπλέον, το σταθερό πρόγραμμα μέσα στην ημέρα και η ευκαιρίες διασκέδασης με την οικογένεια αποτελούν παράγοντες που αποτρέπουν το άτομο από την κατάχρηση ακλοόλ. 

Το να μιλάτε με τον έφηβο ανοιχτά και ειλικρινά σχετικά με το αλκοόλ είναι ζωτικής σημασίας. Το να καθυστερήσετε όσο μπορείτε την ηλικία που ο έφηβος θα ξεκινήσει να καταναλώνει αλκοόλ μειώνει τον κίνδυνο να μετατραπεί σε προβληματικό πότη. Αυτος είναι ο κυριότερος λόγος για να μιλήσετε στο παιδί σας για το αλκοόλ, αλλά δεν είναι ο μόνος. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι σημαντικοί λόγοι:

Το αλκοόλ επιδρά αρνητκά στην ανάπτυξη του σώματος και του εγκεφάλου
Το αλκοόλ επιδρά αρνητικά στην κρίση, οδηγώντας πολλές φορές τους εφήβους σε επικίνδυνες συμπεριφορές και αφήνοτάς τους εκτεθημένους σε σεξουαλικές παρενοχλήσεις.
Οι έφηβοι που κάνουν πίνουν αλκοόλ και καπνίζουν είναι απηρεπείς στη χρήση ναρκωτικών και άλλων ουσιών.
Έφηβοι που πίνουν παρουσιάζουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν προβλήματα συπεριφοράς, όπως κλοπές, να μπλέκονται σε καβγάδες ή να κάνουν κοπάνες από το σχολείο. 
Η κατανάλωση αλκοόλ από ανηλίκους είναι παράνομη


Ξεκινήστε την συζήτηση νωρίς

Αν και οι περισσότεροι αναγνωρίζουν την ανάγκη να συζητήσουν με τα παιδιά τους το θέμα της κατανάλωσης αλκοόλ, δεν είναι σιγουροι πότε πρέπει να γίνει αυτή η συζήτηση. Οι έφηβοι είναι συνήθως ανήσυχοι και μπερδεμένοι στις πρώτες τους απόπειρες να πιουν αλκοόλ και συχνά τους ενδιαφέρει η άποψή σας για το θέμα.

Ετοιμάστε νωρίς αυτή την κουβέντα, δίνοντας στους εφήβους να καταλάβουν ότι μπορούν να μιλήσουν μαζί σας για οτιδήποτε τους απασχολεί χωρίς να γίνετε επικριτικοί ή να τους κάνετε κύρηγμα.

Να είστε ανοιχτόμυαλοι και να ακούτε
Να κάνετε ανοιχτού τύπου ερωτήσεις και να ακούτε αυτά που ο έφηβος έχει να σας πει χωρίς να διακόπτετε.
Να μιλάτε ανοιχτά για τη ιστορία της οικογένειας. Αν υπήρξε στην οικογένεια κάποιο μέλος με προβλήματα με το αλκοόλ, ο έφηβος θα πρέπει να το γνωρίζει. Να μιλήσετε στον εφηβο και για τη δική σας εμπειρία με το αλκοόλ.
Να θέτετε ξεκάθαρες προσδοκίες και να μοιράζεστε τις απόψεις σας για το θέμα. Είναι λιγότερο  πιθανό να αρχισουν να πίνουν αν γνωρίζουν ότι οι γονείς τους και οι σημαντικοί άλλοι στη ζωή τους είναι αντίθετοι σε αυτό.
Ελέγξτε τα συναισθήματά σας. Αν ακούσετε κάτι που θα σας ανασταώτσει πάρτε μερικές βαθιές αναπνοές και εκφράστε το συνάσθημά σας με θετικό τρόπο.
Ρωτήστε για τους φίλους τους. Ενδιαφερθείτε να γνωρίστε καλύτερα τους φίλους τους. 

Γνωρίζοντας τόσο εκείνους όσο και τους γονείς τους, θα σας βοηθήσει να καταλάβετε τη φάση στην οποία βρίσκονται οι έφηβοι και τον κοινωνικό τους περίγυρο.

Τέλος, αν θεωρείτε ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει και παρατηρείτε ότι ο έφηβος που υπάρχει στη ζωή σας καταναλώνει αλκοόλ σε επικίνδυνα για εσάς επίπεδα, μη διαστάσετε να απευθυνθείτε σε καταρτισμένο στο θέμα επαγγελματία ψυχικής υγείας. Εκείνος θα έχει τις γνώσεις και το τον τρόπο να βοηθήσει τόσο τον ίδιο τον έφηβο, όσο και και εσάς στον βέλτιστο τρόπο να αντιμετωπίσετε την κατάσταση.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την ψυχοθεραπεία πατήστε εδώ.
   

Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

Γιατί οι έφηβοι αμφισβητούν τα πάντα;

Είναι πλέον κοινή παραδοχή ότι τα χρόνια της εφηβείας είναι σπάνια εύκολα τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά. Και είναι ιδιαίτερα δύσκολο και προκλητικό για τους γονείς όταν έρχονται αντιμέτωποι με εφήβους που αμφισβητούν και επαναστατούν ενάντια σε διάφορες αξίες και κατεστημένα.



Πολλοί γονείς ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ταπεινωτικό για εκείνους από το γεγονός ότι τα παιδιά τους εναντιώνονται και αντιδρούν στις αρχές τους. Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποιες εξηγήσεις και κατευθύνσεις που ελπίζουμε να βοηθήσουν τους γονείς που βρίσκονται σε θέση που πρέπει να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν εφήβους που επαναστατούν.

Η εφηβεία είναι η «ετικέτα» που βάζουμε στην περίοδο κατά την οποία το άτομο περνά από το στάδιο της ήβης προς την ωριμότητα. Σηματοδοτεί το στάδιο της ζωής κατά το οποίο το νέο άτομο μεταβαίνει από την παιδικότητα στην ενήλικη ζωή, από την εξάρτηση από τους γονείς προς την ανεξαρτησία του ενήλικα. Γίνεται κατανοητό, λοιπόν, ότι πρόκειται για μια περίοδο μεγάλων αλλαγών, όχι μόνο σε σωματικό επίπεδο, αλλά και συναισθηματικό, νοητικό, πνευματικό και κοινωνικό. Είναι η περίοδος κατά την οποία οι έφηβοι διερωτούνται «Ποιος είμαι;», « Σε τι πιστεύω;», «Ποια είναι η δική μου άποψη και θέση στον κόσμο;». Με αυτόν τον τρόπο ψάχνουν και διαμορφώνουν τελικά την ενήλικη ταυτότητά τους.

Η εφηβεία είναι επίσης ο χρόνος κατά τον οποία δημιουργείται συνήθως ένταση μεταξύ των εφήβων και των γονέων τους. Οι γονείς δεν είναι πια αλάνθαστοι και πέρα από κάθε αμφισβήτηση στα μάτια των παιδιών τους.  Οι ατέλειές τους γίνονται πια ορατές και πολλές φορές διογκωμένες στα μάτια των εφήβων. Οι αξίες και οι απόψεις των συνομήλικων φαντάζουν πολύ πιο δελεαστικές από αυτές των γονέων και η αποδοχή από τους φίλους είναι πολύ πιο σημαντική από την αποδοχή των γονιών. 
Δεν είναι σπάνιο στο κυνήγι της ταυτότητας και της ανεξαρτησίας οι έφηβοι να απορρίπτουν κάποιες από τις αξίες που θεωρούσαν δεδομένες και προέρχονται από την οικογένεια, την εκκλησία ή την κοινωνία γενικότερα. Και μέχρι ένα σημείο κάτι τέτοιο είναι απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο. 

Οι νέοι άνθρωποι έχουν ανάγκη να διαμορφώνουν τις δικές τους πεποιθήσεις για τη ζωή. Και μέρος της διαδικασίας για να το πετύχουν αποτελεί η αμφισβήτηση των αρχών που τους έχουν δοθεί ως δεδομένες.  Κάποιοι έφηβοι το κάνουν αυτό πιο φανερά, ενώ άλλοι συγκεκαλυμμένα.  Άλλων εφήβων η αμφισβήτηση γίνεται σε περιορισμένη εμβέλεια, δηλαδή επαναστατούν μέσω των ρούχων, της εμφάνισης, της μουσικής που ακούν ή στον τρόπο που διακοσμούν  το δωμάτιό τους. Άλλοι μπορεί να  δείχνουν παντελή έλλειψη σεβασμού προς όλες τις ηθικές και πνευματικές αρχές της οικογένειάς, της εκκλησίας ή της κοινωνίας με τα οποία μεγάλωσαν. Γονείς που δεν επιτρέπουν την ατομικότητα των εφήβων στην περιορισμένης εμβέλειας «επανάσταση» (όπως στα ρούχα και την εμφάνιση), μπορεί να κληθούν να αντιμετωπίσουν την αμφισβήτηση των έφηβων παιδιών τους σε πιο σημαντικά θέματα.

Αν είστε από τους γονείς που έχουν να αντιμετωπίσουν την «επανάσταση» των παιδιών τους, δεν πρέπει να νιώθετε μόνοι!  Και μάλλον αυτή η συνειδητοποίηση είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσετε τους εφήβους που αντιτίθενται στις αρχές σας.




Οι πηγές της εφηβικής επανάστασης

Πολλοί γονείς αναρωτιούνται αν ο έφηβος που ζει μαζί τους έιναι το ίδιο παιδί που μεγάλωναν, περνούσαν χρόνο μαζί και έπαιζαν λίγα χρόνια νωρίτερα. Και είναι φυσικό να αναρωτιούναι «Γιατί;», «Γιατί συμβαίνει αυτό», «Γιατί συμβαίνει σε εμάς;». Πολλοί γονείς μάλιστα ρωτούν: «Τι κάναμε λάθος;», «Τι θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει για να το αποτρέψουμε;» Αυτές οι ερωτήσεις εν είναι μόνο οδυνηρές, αλλά είναι και δύσκολο να απαντηθούν. Είναι σημαντικό να μην βγάζετε  απλοϊκά και γρήγορα συμπεράσματα όταν προσπαθείτε να δώσετε απαντήσεις στον εαυτό σας.

Το πιο πιθανό είναι ότι υπάρχουν περισσότεροι από ένας λόγος γιατί ένας έφηβος μπαίνει στη διαδικασία να αμφισβητήσει και μάλιστα με επαναστατικό τρόπο. Είναι στη φύση των εφήβων να αναζητούν την ταυτότητα και την ανεξαρτησία τους. Η ισχυρογνωμοσύνη στην ιδιοσυγκρασία ενός νέου θα μπορούσε να είναι μια πολύ καλή εξήγηση. Μια έρευνα που διενεργήθηκε από τον Dr. James Dobson κατέληξε στο ότι σχεδόν τα ¾ των παιδιών που γεννηθηκαν με ισχυρή ιδιοδυγκρασία έκαναν την επανάστασή τους με κάποιο τρόπο κατά την εφηβική ηλικία. Υπάρχουν, ωστόσο, πολλοί άλλοι λόγοι για τους οποίους ένας έφηβος μπαίνει στη διαδικασία να αμφισβητεί τα πάντα. Είναι σημαντικό να βλέπετε πίσω από την συμπεριφορά του, τους λόγους οι οποίοι τον οδηγούν σε αυτή.

Πρώτον, είναι πιθανό να υπάρχουν ψυχολογικές δυσκολίες. Νέοι με μαθησιακά προβλήματα ή ΔΕΠ- Υ είναι πιο πιθανό να επαναστατήσουν, ως αποτέλεσμα του ότι νιώθουν ότι δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των γονέων ή των δασκάλων τους. Οποιαδήποτε ψυχική διαταραχή, κακή ή μη επαρκής διατροφή επηρεάζουν τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά των εφήβων. 
Γενικότερα, οι αλλαγές που συμβαίνουν και έχει να διαχειριστεί οποιοδήποτε παιδί στην εφηβεία δημιουργούν το υπόβαθρο για μια ευέξαπτη συμπεριφορά και για έντονα συναισθήματα.

Δεύτερον, είναι πιθανό να υπάρχουν δυσκολίες ψυχολογικής φύσης ή ακόμα και ψυχικές διαταραχές που οδηγούν τα παιδιά σε αντιδραστική συμπεριφορά. Πολλές από αυτές τις διαταραχές έχουν βιολογικό υπόβαθρο  και χρειάζονται ιατρική φροντίδα. Πολύ πιθανό είναι οι έφηβοι να αντιμετωπίζουν καταθλιπτικά συναισθήματα ή χαμηλή αυτοεκτίμηση και η συμπεριφορά τους να νιώθουν ότι θα τους κάνει πιο αρεστούς στους συνομιλήκους τους ή ότι θα τραβήξει την προσοχή των γονέων τους, γι’ αυτό και την υιοθετούν.

Τρίτον, δεν είναι απίθανο για ένα νέο άτομο να εκφράζει το θυμό (ή ακόμα και την ενοχή του) μέσα από μια αντιδραστική συμπεριφορά για να μειώσει την ένταση άλλων συνθηκών που υπάρχουν π.χ. στην οικογένειά τους (όπως μιας διαμάχης ή άσχημης σχέσης μεταξύ των γονέων).
Τραυματικά γεγονότα όπως ένας θάνατος στην οικογένεια, μια χρόνια ασθένεια ή σημαντικά οικονομικά προβλήματα μπορεί να πυροδοτήσουν επαναστατική συμπεριφορά από την πλευρά του εφήβου, η οποία νδέχεται να καταλήξει ακόμα και στην αμφισβήτηση της ύπαρξης του Θεού ή την απόρριψη των ηθικών αρχών.

Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί και η αρνητική επιρροή των ομηλίκων και οι αρχές που αποτυπώνονται και ισχυροποιούνται στις ταινίες, την τηλεόραση και στους στίχους των τραγουδιών που ακούν οι περισσσότεροι νέοι. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δίνουν το μήνυμα συχνά ότι ο οποιοσδήποτε και κυρίως οι γονείς περιορίζουν την ελευθερία των νέων και περιορίζουν την ατομικότητα και την ανεξαρτησία τους και ότι εκείνοι οφείλουν να αντιδράσουν σε αυτό.

Τέλος, δεν έιναι απίθανο και το παράδειγμα των ίδιων των γονέων ή ο τρόπος που επιλέγουν να κηδεμονεύουν τα παιδιά τους να έχει επενεργήσει στη στάση των νέων έως κάποιο βαθμό.

Η αντίδραση των γονέων στην επανάσταση των εφήβων

Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, υπάρχουν πολλοί λόγοι γιατί ένας έφηβος αμφισβητεί τους γονείς του και  την κοινωνία στην οποία ζει. Είναι σύνηθες, ωστόσο, οι γονείς να κατηγορούν αποκλειστικά τον εαυτό τους για αυτό, αφού θεωρούν ότι αν τα παιδιά παραστρατήσουν από το δρόμο που τους δείχνουν, φταίνε αυτοί που δεν τα διαπαιδαγώγησαν σωστά.

Όταν ένας έφηβος επαναστατεί έιναι θεμιτό για τον κάθε γονέα να εκτιμήσει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί και να αναρωτηθεί τι αντίκτυπο έιχε ο τρόπος που μεγάλωσε το παιδί του στη σημερινή συμπεριφορά του. Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να διαψεύσει την αντίληψη που έχει ότι η αμφισβήτηση του παιδιού του είναι εξ ολοκλήρου συνέπεια της δικής του γονεϊκής ανεπάρκειας. Γιατί αν το πιστεύει αυτό, είναι σαν να αποδέχεται ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά καθορίζεται μόνο από εξωτερικούς παράγοντες. Η συμπεριφορά ενός ανθρώπου, όμως, επηρεάζεται και από γενετικούς, περιβαλλοντικούς αλλά και ιδιοσυγκρασιακούς παράγοντες. Και σε τελική ανάλυση, η τελική θέση και άποψη του κάθε ατόμου για τη ζωή είναι μια πολύ προσωπική απόφαση.

Όταν ένας έφηβος αμφισβητεί ή απορρίπτει τις αρχές με τις οποίες μεγάλωσε, θα πρέπει να γίνει μια διάκριση σε ποιο βαθμό οι γονείς και οι νέοι, ο καθένας από τη μεριά του, ευθύνονται για αυτό που συμβαίνει. Σε κάποιες περιπτώσεις οι γονείς θα έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης, ενώ σε άλλες λιγότερο. Το σημαντικό δεν έιναι ποιος θα κατηγορηθεί, αλλά με ποιο τρόπο θα διαχειριστείτε τη σχέση με το έφηβο παιδί σας  από εδώ και πέρα.




Πώς  να διαχειριστείτε την κατάσταση ως γονείς

Η πρώτη αντίδραση στην σφοδρή αμφισβήτηση από τη μεριά των εφήβων είναι να εξετάσετε ως γονείς τις αιτίες που κρύβονται πίσω από τη συμπεριφορά τους. Αν θεωρείτε ότι υπάρχει κάποιος ψυχολογικός λόγος που επηρεάζει τις επιλογές τους, μη διστάσετε να απευθυνθείτε σα κάποιον ειδικό. Αν πίσω από την αντιδραστική συμπεριφορά κρύβεται καταθλιπτικό συναίσθημα ή χαμηλή αυτοεκτίμηση, η συμβουλή του ειδικού θα μπορούσε να είναι πολύ βοηθητική.

Όσο περνάει από το δικό σας χέρι, θα ήταν καλό να αναζήσετε αρχικά τρόπους για να ενθαρρύνετε την αλλαγή στη συμπεριφορά του εφήβου. Αλλά η πτυχή της ζωής των παιδιών στην οποία έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή οι γονείς είναι ο τρόπος που οι ίδιοι οι γονείς προσεγγίζουν το γονεϊκό τους ρόλο. Και από εκεί πρέπει να ξεκινήσετε. 

Αντισταθείτε στην παρόρμηση να κατηγορήσετε τον έφηβο για τη στάση του ή να του επιβάλετε τη στάση που θα θέλατε να έχει στη ζωή του. Συζητήστε μαζί του και δώστε του το χώρο να αναζητήσει την ταυτότητά του γνωρίζοντας ότι είστε ανοιχτοί σε αυτό και πρόθυμοι να ακούσετε και να δεχτείτε ότι αποφασίσει να κάνει. Μη θεωρήσετε αποτυχία αν επιλέξει κάτι που δε συνάδει με τα δικά σας «πιστεύω», αλλά μοιραστέιτε μαζί του τις ανησυχίες σας  για την απόφασή του και τα προβλήματα που θα έχει ακολουθώντας τον εκάστοτε δρόμο. Ακούστε τη δική του θέση σε αυτό. Μην του «χτυπάτε» λάθη που έχει κάνει στο παρελθόν. Να του τα υπενθυμίσετε με σκοπό να τα έχει στο νου του και να τα αποφύγει σε επόμενη προσπάθεια αναζήτησης του εαυτού του. 

Μη διστάσετε να του δώσετε να καταλάβει την ανιδιοτελή σας αγάπη, όποιο δρομο και αν διαλέξει ή όποια στάση επιλέξετε να κρατήσετε. Είναι αναγκάιο να γνωρίζει και να ακούει από εσάς ότι ακόμα και όταν σας απογοητεύει σε κάτι που έχει κάνει και όσο σκληρή στάση και αν έχετε επιλέξει να έχετε ως απόρροια αυτού, εσείς το αγαπάτε και θα το αγαπάτε και ότι από αγάπη  επιλέγετε να ενεργήσετε σκληρά. 

Διαβεβαιώστε ότι θα βρίσκεστε διπλα του στη μεταβατική αυτή περίοδο που διανύει προς την ενηλικίωση και την ωριμότητα και οτιδήποτε χρειαστεί μπορέι να απευθυνθεί σε εσάς.

Σίγουρα αναρωτιέστε πώς μπορείτε όλα αυτά να τα κάνετε πράξη και με ποιο τρόπο να δείξετε την αγάπη σας σε έναν έφηβο που σας εξοργίζει.

Του δείχντε την αγάπης σας με το να δείχνετε σεβασμό στα συναισθήματα και τις απόψεις του αν και δεν συμφωνείτε πάντα με αυτές. Καταλαβαίνει ότι τον αγαπάτε όταν δέιχνετε ενδιαφέρον και συμμετέχετε σε δραστηριότητες που είναι σημαντικές για εκείνον ακόμα και αν για εσάς είναι ανούσιες ή όταν δεν τον πιέζετε να μπει σε καλούπια που σχεδίασαν άλλοι για εκείνον. Όταν δεν εκτονώνετε το θυμό σας βίαια και με λόγια που πληγώνουν, αλλά είστε μαζί του συνοδοιπόροι στην αλλαγή. Όταν δε θα διστάσετε να πείτε τη σκηρή αλήθεια όταν διαφωνείτε, αλλά δε θα την επιβάλετε. Όταν δεν θα αποδεικνύετε συνεχώς ότι είστε καλύτερος και όταν ακούτε τις εξηγήσεις που δίνει και όταν δεν τιμωρείτε αναίτια. 

Επιπλέον, είναι σημαντικό να είστε ξεκάθαροι σε συγκεκριμένες συμπεριφορές που ο έφηβος οφέιλει να ανταποκριθεί. Το γεγονός ότι είστε δεκτικοί και υποστηρικτικοί στην αναζήτηση της ταυτότητάς του και δείχνετε την αγάπη σας, δε σημαίνει ότι δεν μπορέιτε να θέσετε όρια. Τα σαφή όρια είναι αναγκαία τόσο για τα παιδιά, όσο και για τους εφήβους. Αρκεί να είναι σταθερά και να δίνονται εξηγήσεις για την αναγακαιότητά τους στον έφηβο με σαφή και κατανοητό τρόπο. 

Επομένως, ακόμα και αν μέχρι τώρα δεν υπήρχαν είναι πού σημαντικό να τεθούν από εσάς σαφή όρια σχετικά με τη γλώσσα που χρησιμοιποιούν στο σπίτι ( δεν θα πρέπει να βριζουν ή να σας μιλούν άσχημα). Επίσης θα πρέπει να είναι ειλικρινείς σχετικά με το πού βγαίνουν και με ποιους ή για τις  δραστηριότητες που κάνουν εκτός σπιτιού. Θα πρέπει να είναι συνεπέις στις δουλειές του σπιτιού που έχουν αναλάβει και να πηγαίνουν κανονικά στο σχολείο. Τέλος, από τη στιγμή που δεν είναι ενήλικες η κατανάλωση αλκοόλ και η σεξουαλική επαφή είναι κάτι που ναι μεν δεν τους απαγορεύεται, αλλά οι γονείς τους θα πρέπει να είναι ενήμεροι. Και φυσικά, το ότι κάποιος έφηβος μπορέι να παραβεί τα όρια αυτά, θα πρέπει να επιφέρει συνέπειες για εκείνον ( τις οποίες πρέπει ως γονείς να καθορίσετε και να επιβάλετε στα έφηβα παιδιά σας), τις οποίες έχετε συνεννοηθεί και γνωρίζει.

Υπάρχουν κάποια πραγματα που κάθε γονιός είναι υποχρεωμένος να παρέχει στα παιδιά του, όπως ένα σπίτι να μένει, φαγητό, ρούχα και σεβασμός. Αλλά πολλά από αυτά που οι έφηβοι θεωρούν δεδομένα είναι και πρέπει να θεωρούνται κεκτημένα, λόγω ένδειξης καλής συμπεριφοράς. Τέτοια είναι η χρήση του τηλεφώνου ή της τηλεόρασης, οι έξοδοι με φίλους, το παραπάνω χαρτζιλίκι. 

Πολλοί έφηβοι χειραγωγούν τους γονείς γεμίζοντάς τους με ενοχές ή εκφοβίζοντάς τους με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν συνέπειες σε περίπτωση παράβασης των ορίων. Ωστόσο, η δική σας στάση θα πρέπει να είναι σταθερή, αποφασισμένη και ανεπηρέαστη από τέτοιες τακτικές. 

Αρκεί να έχετε καταστήσει σαφές ότι η όλη σάση σας απορρέει από τη μεγάλη αγάπη που έχετε στο παιδί σας και είναι σταθερή και δομημένη με αυτόν τον τρόπο με σκοπό να βοηθήσετε και όχι να τιμωρήσετε. 

Πολυδώρου Χριστίνα

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Έφηβοι και κατάθλιψη

Μάθετε τα σημάδια της κατάθλιψης στους εφήβους και πώς μπορείτε να βοηθήσετε.

Η κατάθλιψη κατά την εφηβεία δεν είναι απλά κακή διάθεση και περιστασιακή μελαγχολία- είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που έχει αντίκτυπο σε κάθε πτυχή της ζωής του εφήβου. Είναι πολλές φορές υπεύθυνη για υπερκατανάλωση αλκοόλ, χρήση ουσιών, βία, απέχθεια του εαυτού, ακρωτηριασμό εαυτού, ακόμα και αυτοκτονία.  Αλλά ως γονείς που νοιάζεστε για τα παιδιά σας, υπάρχουν πολλοί τρόποι να βοηθήσετε. Το να συζητάτε για το πρόβλημα και να υποστηρίζετε τον έφηβο είναι για αρχή ένας πολύ καλός τρόπος να επαναφέρετε τον έφηβο στην πραγματικότητα.





Κατανοώντας την εφηβική κατάθλιψη. 

Περιστασιακά ξεσπάσματα και κακή διάθεση είναι αναμενόμενα κατά την περίοδο της εφηβείας, αλλά η κατάθλιψη είναι κάτι διαφορετικό. Επεμβαίνοντας στην προσωπικότητα του εφήβου, προκαλεί δυσβάσταχτη θλίψη, απόγνωση και θυμό στον έφηβο.

Η κατάθλιψη κατά την εφηβεία εμφανίζεται πολύ πιο συχνά από ότι νομίζουμε. Αν και είναι κατά μεγάλο ποσοστό θεραπεύσιμη, οι έρευνες έχουν δείξει ότι ένας στους πέντε καταθλιπτικούς εφήβους λαμβάνουν αγωγή. Αντίθετα με τους ενήλικες, που έχουν τη δυνατότητα να αναζητήσουν μόνοι τους βοήθεια, οι έφηβοι εξαρτώνται από τους γονείς, τους καθηγητές ή άλλους κοντινούς τους ανθρώπους που πρέπει α αντιληφθούν τι συμβαίνει και να τους φέρνουν σε επαφή με τους ειδικούς που χρειάζεται. Επομένως, αν έχετε κάποιον έφηβο στη ζωή σας, είναι σημαντικό να γνωρίζετε πώς εκδηλώνεται η εφηβική κατάθλιψη και τι να κάνετε αν αναγνωρίσετε κάποια από τα προειδοποιητικά σημάδια αυτής.

Σημάδια και συμπτώματα της εφηβικής κατάθλιψης.

Οι έφηβοι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα σωρό πιέσεις από τις αλλαγές που επιφέρει η ήβη, αλλά και εσωτερικές αναζητήσεις που έχουν να κάνουν με το ποιοι είναι και τι τους ταιριάζει. Η μετάβαση από την παιδικότητα στην ενήλικη ζωή επιφέρει και διαμάχες με τους γονείς, αφού οι έφηβοι διεκδικούν την ανεξαρτησία τους. Όλη αυτή η κατάσταση κάνει πολύ δύσκολη τη διάκριση μεταξύ των συμπτωμάτων της κατάθλιψης και της φυσιολογικής αντιδραστικής συμπεριφοράς ενός εφήβου. Και για να γίνουν τα πράγματα ακόμα πιο περίπλοκα, οι έφηβοι που πάσχουν από κατάθλιψη δεν είναι απαραίτητο να είναι συνέχεια μελαγχολικοί ή αποτραβηγμένοι από τους άλλους. Για μερικούς εφήβους, τα συμπτώματα της επιθετικότητας, του θυμού και της οργής είναι  πιο έκδηλα.

Μερικά από τα συμπτώματα της εφηβικής κατάθλιψης είναι τα ακόλουθα:

Θλίψη και απελπισία
Ευερεθιστότητα , θυμός ή εχθρότητα 
Δακρύρροια ή συχνό κλάμα
Απόσυρση από φίλους και την οικογένεια
Απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες
Αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες και τον ύπνο
Ανησυχία και διέγερση
Αισθήματα αναξιότητας και ενοχής
Η έλλειψη ενθουσιασμού και κινήτρου
Κόπωση ή έλλειψη ενέργειας
Δυσκολία στη συγκέντρωση
Σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονίας

Αν δεν είστε βέβαιοι αν ο έφηβος που υπάρχει στη ζωή σας πάσχει από κατάθλιψη ή απλά διανύει την περίοδο της εφηβείας,  αναλογιστείτε αν έχει κάποια από αυτά τα συμπτώματα και για πόσο διάστημα, πόσο έντονα είναι και πόσο διαφορετικά συμπεριφέρεται από ότι παλαιότερα. Αν και κάποιοι προβληματισμοί είναι αναμενόμενοι καθώς οι έφηβοι αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της ενηλικίωσης, δραματικές αλλαγές στην προσωπικότητα, τη διάθεση ή τη συμπεριφορά που διαρκούν στο χρόνο είναι ενδεικτικά σημάδια ότι κάτι πιο σημαντικό συμβαίνει στον έφηβο και καλό θα ήταν να λάβει βοήθεια.





Η διαφορά μεταξύ εφηβικής κατάθλιψης και κατάθλιψης ενηλίκων.

Η εφηβική κατάθλιψη έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και φαίνεται διαφορετικά από ότι η κατάθλιψη στους ενήλικες. Τα ακόλουθα συμπτώματα της κατάθλιψης είναι πιο συχνά στους εφήβους από ότι στους ενήλικες:

Ευερεθιστότητα , θυμός ή εχθρότητα - Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, η ευερεθιστικότητα είναι επικρατέστερη της θλίψης και της μελαγχολίας στους εφήβους. Ένας έφηβος που πάσχει από κατάθλιψη μπορεί να είναι  στριφνός, εχθρικός, να ενοχλείται εύκολα ή να είναι επιρρεπής  σε ξεσπάσματα θυμού.

Ανεξήγητα άλγη και πόνοι- Οι έφηβοι που πάσχουν από κατάθλιψη συχνά παραπονιούνται για αδιαθεσίες και φυσικά συμπτώματα, όπως πονοκέφαλος ή πόνος στην κοιλιά. Αν υποβληθεί σε εξετάσεις και δεν υπάρχει κάποιο οργανικό αίτιο, αυτοί οι πόνοι είναι πιθανό να υποδηλώνουν κατάθλιψη.


Υπερευαισθησία στην κριτική- Οι καταθλιπτικοί έφηβοι κατακλύζονται από συναισθήματα ματαιότητας, γεγονός που τους καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτους στην κριτική, την απόρριψη και την αποτυχία. 

Απόσυρση από κάποιος ανθρώπους, αλλά όχι όλους- Ενώ οι ενήλικες που πάσχουν από κατάθλιψη τείνουν να απομονώνονται από όλους, ο έφηβοι συνήθως κρατούν κάποιες φιλίες τους, αλλά κοινωνικοποιούνται λιγότερο από ότι πριν, απομακρύνονται από τους γονείς τους ή κάνουν παρέα με διαφορετικούς ανθρώπους από ότι παλαιότερα.

Επιπτώσεις της εφηβικής κατάθλιψης.

Οι αρνητικές επιπτώσεις της εφηβικής κατάθλιψης είναι πολύ περισσότερο από τη μελαγχολική διάθεση που έχει στο μυαλό του όποιος ακούει για κατάθλιψη. Παρακάτω παρουσιάζονται κάποιες από τις επιπτώσεις της κατάθλιψης στους εφήβους που ταυτόχρονα αποτελούν και λανθασμένους τρόπους με τους οποίους οι έφηβοι που πάσχουν από κατάθλιψη προσπαθούν να μειώσουν τη μεγάλη τους δυσφορία.

Προβλήματα στο σχολείο. Οι έφηβοι που πάσχουν από κατάθλιψη έχουν χαμηλά επίπεδα ενέργειας και δεν μπορούν να συγκεντρωθούν εύκολα. Στο σχολείο, αυτό μπορεί να τους οδηγήσει σε μειωμένη προσοχή και συμμετοχή στο μάθημα, χαμηλότερους βαθμούς και ματαίωση στους καλούς μαθητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν όπως παλαιότερα.

Φυγή. Πολλοί έφηβοι που πάσχουν από κατάθλιψη το σκάνε από το σπίτι ή μιλούν στους δικούς τους για φυγή. Τέτοιες απόπειρες είναι πολλές φορές μια κραυγή βοήθειας από την πλευρά τους.

Αν  θέλετε να μάθετε περισσότερα για τους εφήβους που φεύγουν από το σπίτι πατήστε εδώ.

Υπερκατανάλωση αλκοόλ ή χρήση ναρκωτικών. Οι έφηβοι μπορεί να καταφεύγουν στα ναρκωτικά ή το ποτό για να καταπολεμήσουν την κατάθλιψή τους. Δυστυχώς, η επιλογή τους αυτή κάνει τα πράγματα ακόμα δυσκολότερα. 

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη χρήση αλκοόλ κατά την εφηβική ηλικία πατήστε εδώ.

Χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η κατάθλιψη ενεργοποιεί και εντείνει συναισθήματα όπως ντροπή, αποτυχία, ματαιότητα, γεγονός που φθείρει την αυτοεικόνα του εφήβου.

Εθισμός στο Διαδίκτυο. Οι έφηβοι ενδέχεται να χρησιμοποιούν το Internet ως διέξοδο από την πραγματικότητα και τα προβλήματά τους. Ωστόσο,  η παρατεταμένη χρήση του Διαδικτύου εντείνει την απομόνωσή τους με αποτέλεσμα να γιγαντώνει τα καταθλιπτικά τους συναισθήματα.

Ριψοκίνδυνη συμπεριφορά. Καταθλιπτικοί έφηβοι προβαίνουν συχνά σε επικίνδυνες συμπεριφορές, όπως γρήγορη οδήγηση, ανεξέλεγκτη κατανάλωση αλκοόλ, σεξ χωρίς προφυλάξεις.

Βία. Μερικοί καταθλιπτικοί έφηβοι –συνήθως αγόρια που είναι θύματα σχολικού εκφοβισμού- γίνονται επιθετικοί. Μίσος για τον εαυτό ή η ελπίδα θανάτου μπορεί να ωθήσει μερικούς έφηβους σε βίαιη συμπεριφορά και δολοφονική οργή.

Επιπλέον, η εφηβική κατάθλιψη έχει συσχετιστεί και με άλλες διαταραχές, όπως διατροφικές διαταραχές ή αυτοτραυματισμό.






Ενθαρρύνοντας έναν καταθλιπτικό έφηβο να ανοιχτεί.

Εάν υποπτεύεστε ότι ένας έφηβος που υπάρχει στη ζωή σας μπορεί να  πάσχει από κατάθλιψη,  καλό θα ήταν να ενεργήσετε άμεσα. Ακόμα και αν δεν είστε σίγουροι ότι πρόκειται για κατάθλιψη, οι προβληματικές συμπεριφορές και τα διαφορετικά από πριν συναισθήματα που ενδεχομένως παρουσιάζει ο έφηβος είναι σημάδια του προβλήματος. 

Ανεξάρτητα από το αν τελικά πρόκειται για κατάθλιψη, μια ανησυχητικά διαφορετική συμπεριφορά καλό είναι να αναφερθεί σε κάποιον ειδικό. Όσο νωρίτερα γίνει αυτό, τόσο το καλύτερο για τον έφηβο. 

Αρχικά, με τρόπο που να δείχνει την αγάπη και το νοιάξιμό σας για τον έφηβο και χωρίς να κρίνετε τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά του ή την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, μοιραστείτε τις ανησυχίες σας μαζί του. Παρουσιάστε του συγκεκριμένα τα σημάδια που έχετε παρατηρήσει πάνω του που μπορεί να υποδεικνύουν καταθλιπτική συμπεριφορά και εξηγήστε τους λόγους για τους οποίους ανησυχείτε. Στη συνέχεια, ενθαρρύνετε το παιδί να μοιραστεί μαζί σας την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.

Ο έφηβος μπορεί να είναι απρόθυμος να ανοιχτεί σε εσάς. Ενδεχομένως  ντρέπεται ή φοβάται ότι δε θα τον καταλάβετε. Ωστόσο, δεν είναι απίθανο να δυσκολεύεται να εξωτερικεύσει αυτό που νιώθει.
Εάν ισχυρίζεται ότι δεν συμβαίνει τίποτα, αλλά δεν μπορεί να δώσει κάποια εξήγηση για την αλλαγή της συμπεριφοράς του, θα πρέπει να εμπιστευτείτε το ένστικτό σας. Να έχετε στο νου σας ότι η άρνηση είναι ένας πολύ δυνατός αμυντικός μηχανισμός. 
Συμβουλές για το πώς να μιλήσετε στον έφηβο:

Υποστηρίξτε: Δείξτε του ότι είστε εκεί γι’ αυτόν ολοκληρωτικά και χωρίς       προϋποθέσεις. Μην κάνετε πολλές ερωτήσεις ( στους εφήβους δεν αρέσει να νιώθουν ότι τους λέτε τι να κάνουν) αλλά ξεκαθαρίστε ότι είστε πρόθυμοι και έτοιμοι να του προσφέρετε την υποστήριξή σας όταν τη χρειαστούν.

Να επιμένετε, αλλά ευγενικά και ήρεμα: Μην τα παρατήσετε εάν ο έφηβος σας φωνάξει κατά την πρώτη προσέγγιση. Να σέβεστε το ότι το παιδί σας ενδεχομένως δε νιώθει πολύ άνετα να συζητάει με εσάς αυτό που τον απασχολεί, αλλά ταυτόχρονα να δείχνετε το ενδιαφέρον σας και τη θέλησή σας να τον ακούσετε. 

Να ακούτε χωρίς να κάνετε κήρυγμα: Αντισταθείτε στην τάση σας να κριτικάρετε αυτά που θα σας πει ο έφηβος όταν αρχίσει να μιλάει. Το σημαντικό είναι ότι το παιδί σας μπαίνει στη διαδικασία να επικοινωνήσει μαζί σας και να σας εκφράσει τους προβληματισμούς του. Αποφύγετε να προσφέρετε αμέσως συμβουλές ή τελεσίγραφα.

Δεχτείτε τα συναισθήματά του: Μην προσπαθήσετε αμέσως να βγάλετε τον έφηβο από την κατάθλιψή του, ακόμα και αν οι λόγοι που τον φέρνουν σε αυτή την κατάσταση σας φαίνονται χαζοί ή παράλογοι. Απλά αναγνωρίστε και δεχτείτε τη θλίψη και τον πόνο που βιώνει. Εάν δεν το κάνετε, θα πιστέψει ότι δεν παίρνετε σοβαρά τις ανησυχίες, τα συναισθήματά του και αυτόν τον ίδιο.






Θεραπεία για την εφηβική κατάθλιψη

Η κατάθλιψη είναι πολύ βασανιστική εάν δεν μπει το άτομο στη διαδικασία της θεραπείας. Επομένως μην περιμένετε ελπίζοντας ότι με την πάροδο του χρόνου τα συμπτώματα θα εξαλειφθούν. Εάν αναγνωρίσετε κάποια από τα σημάδια της κατάθλιψης, αναζητήστε βοήθεια από κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας.

Προετοιμαστείτε ώστε να δώσετε στον ειδικό συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τα συμπτώματα του εφήβου που έχουν υποπέσει στην αντίληψή σας. Επιπλέον, θα πρέπει να κάνετε ξεκάθαρο πόσο καιρό υπάρχουν αυτά τα συμπτώματα, πόσο επηρεάζουν την καθημερινότητα του νέου και εάν έχετε παρατηρήσει συγκεκριμένα μοτίβα τα οποία επαναλαμβάνει. Θα πρέπει επίσης να ενημερώσετε ένα υπάρχει κάποιος συγγενής με αντίστοιχη διάγνωση. 

Εάν δεν υπάρχει κάποια οργανική αιτία της δυσφορίας του εφήβου, ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας που γνωρίζει και παρακολουθεί παιδιά και εφήβους είναι η καλύτερη λύση.

Κατά τη διαδικασία της επιλογής του ειδικού, πάντα να λαμβάνετε υπόψη την άποψη του εφήβου. Οι έφηβοι είναι σε ηλικία που εξαρτώνται από τους γονείς τους για αποφάσεις που έχουν να κάνουν με την υγεία τους. Ωστόσο, καλό είναι να ακούτε την άποψή τους. Κανένας θεραπευτής δεν κάνει θαύματα και καμία θεραπεία δεν ταιριάζει σε όλους. Εάν ο έφηβός σας δεν νιώθει άνετα ή δεν νιώθει να συνδέεται συναισθηματικά με τον ψυχοθεραπευτή του, καλό είναι να αναζητήσετε κάποιον άλλον που θα ταιριάζει με τον έφηβο, ώστε η δουλειά που γίνεται να είναι ουσιαστική.   


Μην επαναπαύεστε στη φαρμακευτική αγωγή

Αναζητήστε να κάνετε συζήτηση με τον ειδικό που έχετε επιλέξει σχετικά με τις δυνατότητες που υπάρχουν για θεραπεία. Υπάρχουν πολλές επιλογές για τους εφήβους, μερικές από τις οποίες είναι η ατομική ψυχοθεραπεία, η οικογενειακή- ομαδική και η φαρμακευτική αγωγή. 

Η ψυχοθεραπεία είναι συχνά μια καλή εναλλακτική για κάποιες μορφές κατάθλιψης. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, η κατάθλιψη του εφήβου είναι δυνατόν να θεραπευτεί. Εάν αυτό δεν γίνει, τότε η λήψη φαρμάκων μπορεί να επιλεχθεί. Και πάλι όμως επικουρικά της ψυχοθεραπείας. 

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την ψυχοθεραπεία πατήστε εδώ. 

Δυστυχώς, πολλοί γονείς αναγκάζονται να  επιλέξουν τη λήψη αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, έναντι άλλων θεραπειών που είναι πιο δαπανηρές και διαρκούν πιο μεγάλο διάστημα. Ωστόσο, εκτός και αν υπάρχει αυξημένη πιθανότητα αυτοκτονίας (κατά την οποία η φαρμακοθεραπεία σε συνδυασμό με την ψυχοθεραπεία είναι μονόδρομος),  έχετε τη δυνατότητα και το χρόνο να ζυγίσετε προσεκτικά τις επιλογές σας, να πάρετε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για την καθεμία και τελικά να επιλέξετε τον τύπο θεραπείας που εσείς κρίνετε ότι θα είναι ο καλύτερος για το παιδί σας.

Κίνδυνοι λήψης αντικαταθλιπτικών από εφήβους

Σε σοβαρές περιπτώσεις κατάθλιψης, η λήψη φαρμάκων βοηθά στην εξομάλυνση των συμπτωμάτων. Ωστόσο, τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι πάντα η καλύτερη επιλογή όταν κάποιος έφηβος πάσχει από κατάθλιψη. Και αυτό γιατί πάνε μαζί με τις παρενέργειές τους. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να ζυγίσετε τα οφέλη έναντι των κινδύνων  πριν πάρετε κάποια απόφαση.  

Τα αντικαταθλιπτικά και ο εφηβικός εγκέφαλος 

Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα κατασκευάστηκαν και ελέγχθηκαν σε ενήλικες, οπότε δεν είναι απόλυτα κατανοητός ο τρόπος που επενεργούν στον εγκέφαλο των εφήβων που αναπτύσσεται ακόμα. Πολλοί ερευνητές ανησυχούν ότι η χρήση τους παρεμβαίνει στη φυσιολογική ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών και των εφήβων. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος εξελίσσεται γρήγορα στους νέους και η έκθεσή του σε αντικαταθλιπτικά μπορεί να έχει αντίκτυπο στην ανάπτυξή του- ειδικά στον τρόπο που οι διαχειρίζονται το άγχος και τα συναισθήματα.




Πώς να υποστηρίξετε τον έφηβο που βρίσκεται σε θεραπεία

Όταν ο καταθλιπτικός έφηβος που βρίσκεται στη ζωή σας βρίσκεται υπό θεραπεία, το πιο σημαντικό που μπορείτε να κάνετε είναι να του δίνετε να καταλάβει ότι είστε εκεί για να τον ακούσετε και να τον υποστηρίξετε. Τώρα περισσότερο από ποτέ, ο έφηβος είναι σημαντικό να γνωρίζει ότι είναι πολύτιμος για εσάς, ότι τον αποδέχεστε και ότι νοιάζεστε για αυτόν.

Να δείχνετε κατανόηση: Το να ζείτε με έναν καταθλιπτικό έφηβο μπορεί να είναι δύσκολη υπόθεση. Μερικές φορές μπορεί να νιώθετε εξάντληση, απόρριψη ή και απελπισία. Κατά τη δοκιμασία αυτή, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι το παιδί σας δεν είναι «δύσκολο» επίτηδες. Υποφέρει, οπότε προσπαθήστε όσο μπορείτε να είστε υπομονετικοί και να δείχνετε κατανόηση.

Ενθαρρύνετέ το να γυμνάζεται: Παροτρύνετε τον έφηβο να είναι δραστήριος. Η γυμναστική μπορεί να βοηθήσει πολύ στην εξάλειψη των συμπτωμάτων της κατάθλιψης, επομένως βρείτε τρόπους να την εντάξετε στη καθημερινότητα του εφήβου. Κάτι πολύ απλό, όπως το να βγάζει καθημερινά το σκύλο για βόλτα ή να κάνει βόλτα με το ποδήλατό του, μπορεί να είναι πολύ ευεργετικό.

Ενθαρρύνετε την κοινωνική δραστηριότητα: Το μόνο που κάνει η απομόνωση είναι να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Επομένως, δώστε ώθηση στον έφηβο να βρίσκεται με τους φίλους του ή να προσπαθήσει να κοινωνικοποιηθεί. Προσφερθείτε να πάτε κάπου τον έφηβο με τους φίλους του ή προτείνετέ του κοινωνικές δραστηριότητες που μπορεί να του φανούν ενδιαφέρουσες, όπως ομαδικά αθλήματα ή συμμετοχή σε ομάδες τους σχολείου.

Εμπλακείτε στη θεραπεία του: Σιγουρευτείτε ότι ο έφηβος ακολουθεί όλες τις οδηγίες του θεραπευτή του και ότι πηγαίνει στη θεραπεία του. Είναι πολύ σημαντικό να παίρνει την αγωγή του σωστά. Παρατηρείστε τις αλλαγές στην κατάσταση του εφήβου και επικοινωνήστε με το γιατρό του αν δείτε ότι τα συμπτώματα χειροτερεύουν. 

Ενημερωθείτε σχετικά με την κατάθλιψη: Ακριβώς όπως θα κάνατε αν το παιδί σας έπασχε από μια ασθένεια για την οποία γνωρίζετε ελάχιστα, έτσι και τώρα καλό είναι να ενημερωθείτε και να πάρετε όσες  περισσότερες πληροφορίες γίνεται σχετικά με την ασθένεια. Όσο περισσότερα ξέρετε τόσο πιο έτοιμος είστε να βοηθήσετε τον νέο με τη θεραπέια του. Ενθαρρύνετε τον να μάθει και εκείνος σχετικά με αυτό που περνάει όσα περισσότερα μπορεί. Με αυτόν τον τρόπο θα καταλάβει ότι δεν είναι μόνος, υπάρχουν κι άλλοι νέοι στην ίδια κατάσταση.

Η όλη διαδικασία της θεραπείας θα είναι δύσκολη και απαιτητική, γι΄αυτό  χρειάζεται να είστε υπομονετικοί. Να αναγνωρίζετε και να χαίρεστε για κάθε μικρή νίκη και να είστε προετοιμασμένοι για σκαμπανεβάσματα και μικρά πισωγυρίσματα. Και αυτά στο πρόγραμμα είναι. Όσο κάνετε ότι είναι απαραίτητο για να βοηθήσετε τον έφηβο, κάνετε σωστά τη δουλειά σας.

Οικογενειακή συμβουλευτική

Σαν γονιός που καλέιται να αντιμετωπίσει την εφηβική κατάθλιψη, θα πιάσετε την εαυτό σας να δίνει όλη την ενέργεια κι την προσοχή του στο πρόβλημα. Με αυτόν τον τρόπο, είναι πιθανό να παραμελείτε τις δικές σας ανάγκες ή τις ανάγκες των υπολοίπων μελών της οικογένειας. Καθώς το να παρέχετε  βοήθεια στον έφηβο που τη χρειάζεται θα πρέπει να είναι στις προτεραιότητές σας, είναι σημαντικό η οικογένειά σας να μένει δυνατή και υγιής.

Να προστατεύετε τον εαυτό σας. Προκειμένου να βοηθήσετε τον έφηβο θα πρέπει να είστε υγιείς  και θετικοί. Επομένως δεν είναι σωστό να αγνοείτε τις δικές σας ανάγκες. Το άγχος και η αγωνία σας είναι δυνατό να επηρεάζει τη δάθεση και τα συναισθήματά σας, επομένως είναι σημαντικό να βοηθάτε τον εαυτό σας να ανταπεξέλθει, φροντίζοντας να τρέφεστε σωστά, να κοιμάστε ικανοπιητικά και να φροντίζετε να υπάρχουν στο καθημερινό σας πρόγραμμα πράγματα που σας ευχαριστούν. 

Αναζητήστε υποστήριξη. Φροντίστε να παίρνετε τη συναισθηματική υποστήριξη που χρειάζεστε. Απευθυνθύτε σε φίλους ή σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Είναι πολύ λογικό να νιώθετε πελαγωμένοι, θυμωμένοι αβοήθητοι, ακόμα και θυμωμένοι. Το σημαντικό είναι να μιλατε για αυτά τα συναισθήματα, καθώς και για τον τρόπο που βιώνετε την κατάθλιψη του παιδιού σας, παρά να καταπιέζετε τα συναισθήματά σας.

Ανοιχτείτε στην οικογένεια. Μην κρύβεστε πίσω από το δάχτυλό σας με σκοπό να προστατέψετε τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας. Τα παιδιά το αντιλαμβάνονται όταν κάτι δεν πάει καλά. Όταν τα κρατάτε στο σκοτάδι, η φαντασία τους μπορεί να φτιάξει ακόμα χειρότερα  σενάρια. Να είστε ειλικρινείς σχετικά με το τι συμβαίνει και αφήστε τα παιδία να κάνουν όσες ερωτήσεις θέλουν και να μοιραστούν τα συναισθήματά τους για αυτό που συμβαίνει.

Προστατεψτε τα αδέρφια. Η κατάθλιψη μπορεί να προκαλέσει άγχος και αγωνία σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Γι’ αυτό φροντίστε τα υπόλοιπα αδέρφια να λάβουν ξεχωριστή προσοχή και επαγγελματική βοήθεια σε περίπωση που θεωρείτε ότι δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν την κατάσταση μόνα τους. 

Αποφύγετε να αποδώσετε ευθύνες. Είναι εύκολο να κατηγορήσετε τον εαυτό σας ή άλλα μέλη της οικογένειας για την κατάσταση. Αυτό μόνο άγχος και δυσφορία μπορεί να προσφέρει στην ήδη αγχωμένη ατμόσφαιρα του σπιτιού. Επιπλέον, η κατάθλιψη οφείλετεαι σε μεγάλο αριθμό παραγόντων και είναι σχεδόν απίθανο να οφείλεται σε κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο- εκτός αν μιλάμε για περιπτώσεις παραμέλησης ή κακοποίησης.

Πολυδώρου Χριστίνα

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Παντρεύομαι και τα παιδιά μου είναι στην εφηβεία. Τι πρέπει να ξέρω;

Αν και πολλοί γάμοι στις μέρες μας καταλήγουν σε διαζύγιο, οι περισσότεροι γονείς που μένουν μόνοι δεν απογοητεύονται από το θεσμό του γάμου και επιλέγουν να ξαναπαντρευτούν. Έτσι τα παιδιά καταλήγουν να ανήκουν σε μια μεικτή οικογένεια.



Δυστυχώς, η  μη ανοχή στη διαφορετικότητα, οι διαφορετικές ανάγκες, το παιχνίδι εξουσίας, η ανάγκη επιβεβαίωσης και η δυσκολία να μοιραστούν πράγματα είναι οι παγίδες στις οποίες πέφτουν τα μέλη της νέας οικογένειας. Αυτό δημιουργεί εντάσεις και τσακωμούς μεταξύ των ενηλίκων και των παιδιών που δεν συνδέονται βιολογικά, αλλά τώρα είναι αναγκασμένοι να ανήκουν στην ίδια οικογένεια και η συνύπαρξη καθίσταται δύσκολη.

Συνήθως οι δεύτεροι γάμοι με παιδιά από προηγούμενους γάμους που βασίζονται σε ρεαλιστικές προσδοκίες, αντί για ρομαντικές και ιδεαλιστικές (π.χ. «η αγάπη μας θα τα νικήσει όλα») έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι επιτυχημένοι.

Το σημαντικό είναι να καταλάβετε ότι αν ένας δεύτερος γάμος με παιδιά από προηγούμενο γάμο είναι μια δύσκολη υπόθεση, όταν εμπλέκονται έφηβοι τα πράγματα είναι ακόμα πιο απαιτητικά. 
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαγορευτικό ή ανέφικτο να γίνει. Αλλά χρειάζεται πολύ προσοχή και προετοιμασία.

Γιατί; Γιατί είναι πολύ πιο δύσκολο για έναν ανεξάρτητο και πεισματάρη έφηβο να συμβιβαστεί να μένει με τον/τη σύντροφο του γονιού του από ότι θα ήταν ένα παιδί που ακόμα εξαρτάται και συμμορφώνεται τελικά με τις επιταγές του γονιού του. Το παιδί τελικά θα καλωσορίσει και θα δεχτεί το νέο γονιό, ενώ ο έφηβος πιο πιθανό είναι να δυσανασχετήσει και τελικά αντισταθεί στην αλλαγή. 

Η ηλικία του παιδιού είναι πολύ σημαντική. Οι πιθανότητες για διαμάχες στην νέα οικογένεια αυξάνονται όταν τα παιδιά είναι στην εφηβεία (μπορεί να ξεκινήσει από τα 9 έως τα 13έτη) 
Το διαζύγιο και ο δεύτερος γάμος είναι ικανά να εντείνουν τη φυσιολογική και αναμενόμενη γκρίνια της εφηβείας. Το αίσθημα της αδικίας από ένα γονιό που δεν έμεινε πιστός στη δέσμευση προς τα παιδία του και το άγχος της αλλαγής που διαταράσσει της οικογένεια με τη μορφή που είχε, πυροδοτούν τη δυσαρέσκεια του νέου. Ο νέος σύντροφος του γονέα, λοιπόν, είναι ο εύκολος στόχος για να κατηγορήσουν, αφού δεν είναι ένα πρόσωπο για το οποίο έχουν ήδη συναισθήματα, οπότε δεν υπάρχει αγάπη να χάσουν.  Όσο για το νέο σύντροφο, νιώθει ότι δεν αξίζει αυτή την εχθρότητα.

Πολύ συχνά, η καλή διάθεση που υπήρχε πριν το γάμο μπορεί να χαθεί μετά από αυτόν. Όλοι ενδέχεται να έχουν πολύ καλή συμπεριφορά και διάθεση όσο περνούν χρόνο μαζί, παίζουν και διασκεδάζουν. Το να μένουν όμως όλοι μαζί είναι πολύ διαφορετικό. Όταν ουσιαστικά με το γάμο διαμορφώνουν μια νέα οικογένεια και αρχίσουν να μοιράζονται τον ίδιο χώρο, πολύ σύντομα η ελπίδα χάνεται και τη θέση της παίρνει η πραγματικότητα. Η αλλαγή των ρόλων αλλάζει και τις σχέσεις, όταν ο «φίλος» της μαμάς μετατρέπεται σε μία μέρα σε «νέο γονιό» που μένει συνέχει μαζί.

Συχνά, αρκετές από τις παρακάτω φράσεις μπορεί να ακουστούν από κάθε μέλος της νέας οικογένειας:

«Το έφηβο παιδί σου έχει κακούς τρόπους και είναι κακομαθημένο»
     
«Όταν κρίνεις το παιδί μου είναι σα να κρίνεις και εμένα σα γονιό»
     
« Η γυναίκα σου είναι πάντα κακοδιάθετη και κακιά. Δε την θέλω!»
     
«Νοιάζεσαι περισσότερο για τον καινούριο σου γάμο απ’ ότι για τα παιδιά σου»
   
«Ποιος έρχεται πρώτος; Τα παιδιά σου ή εγώ; Διάλεξε!»

«Γιατί δεν μπορείτε όλοι να τα βρείτε για χάρη μου;»



Για να αποφύγετε στερεοτυπικούς χαρακτηρισμούς, όπως της «κακιάς μητριάς» και του «κακομαθημένου παιδιού», υπάρχουν κάποια πράγματα που θα μπορούσε ο νέος σύντροφος του γονιού να λάβει υπόψη:

1. Αντί να προσπαθούν να έχουν όσο λιγότερες επαφές γίνεται (γιατί ίσως αυτό θέλουν), ο έφηβος και ο νέος σύντροφος του γονιού είναι καλό να έχουν περισσότερη επαφή οι δυο τους, χωρίς την παρουσία του γονιού. Χωρίς να έχουν την παρουσία, άρα και το λόγο να ανταγωνιστούν ώστε να κερδίσουν τη προσοχή του γονιού και του συντρόφου τους αντίστοιχα, αυτός ο χρόνος θα τους δώσει τη δυνατότητα να βρουν τρόπους επικοινωνίας μεταξύ τους και να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον καλύτερα. Επομένως, αν είστε ο νέος σύντροφος του γονιού επιδιώξτε να περάσετε χρόνο μόνοι σας με τον έφηβο, όσο τρομακτικό και αν σας φαίνεται κάτι τέτοιο.

2. Στην αρχή, η μεγαλύτερη δυσκολία των νέων γονιών είναι ότι προσπαθούν πάρα πολύ να έχουν μια καλή σχέση με τον έφηβο. Τελικά, καταλήγουν ο ένας να δίνει υπερβολικά, να κάνει θυσίες και τελικά να εξαντλείται και να θυμώνει με τον έφηβο που θεωρεί δεδομένη αυτή την προσπάθειά του και δεν την αναγνωρίζει ούτε την επιστρέφει. Μια καλή συμβουλή είναι να μην δίνετε περισσότερα από ότι συναισθηματικά αντέχετε και μην περιμένετε ότι ο έφηβος θα εκτιμήσει την προσπάθειά σας ή ότι θα προσπαθήσει να την επιστρέψει, γιατί θα ματαιωθείτε. 

Επιπλέον, θα ήταν πολύ βοηθητικό το νέο ζευγάρι να αναγνωρίσει και εκτιμήσει όλα αυτά στα οποία ο έφηβος καλείται να προσαρμοστεί μετά το γάμο:

Ο νέος γάμος σημαίνει ότι ο έφηβος θα αναγκαστεί να μένει με έναν άνθρωπο που σε πολλά πράγματα του είναι ξένος. Πολλές φορές τυχαίνει να παραπονιούνται ότι « Η οικογένεια δεν είναι πια το σπίτι μου, αφού μένω με ένα ενήλικα που σχεδόν δεν ξέρω» 

Το νοιάξιμο από και προς το νέο γονιό δεν είναι το ίδιο με αυτό που νιώθει και παίρνει από τον γονιό του. «Με τη μαμά μου αγαπιόμαστε έτσι κι αλλιώς, αλλά με τον Χ δεν υπάρχει η αγάπη να με κάνει να το ξεχάσω όταν έχουμε τσακωθεί ή με έχει μαλώσει»

Το διαζύγιο και τα ξεχωριστά σπίτια στα οποία μένουν οι γονείς κάνει λιγότερο το χρόνο που το παιδί περνάει με τον καθένα. Ο χρόνος αυτός μειώνεται ακόμα περισσότερο όταν υπάρχει και νέος σύντροφος στο προσκήνιο. « Περνάω λιγότερο ουσιαστικό χρόνο με τον μπαμπά τώρα που η Χ είναι εκεί κάθε φορά.» 

Μετά το γάμο, ο έφηβος βλέπει τον γονέα του να φέρεται τρυφερά με κάποιον άλλο και αυτό τον κάνει να νιώθει ντροπή. « Ο μπαμπάς είναι τρυφερός με κάποια που δεν είναι η μαμά και δεν μου φαίνεται να είναι σωστό, πάντως σίγουρα νιώθω άβολα»

Ένας δεύτερος γάμος κλείνει την πόρτα στην ελπίδα κάθε παιδιού με χωρισμένους γονείς, ότι οι γονείς του θα είναι στο τέλος ξανά μαζί. « Το να τους βλέπω μαζί, απλά με κάνει να αναπολώ τον παλιό καιρό που ο μπαμπάς και η μαμά ήταν μαζί αγαπημένοι.»

Στο νέο γάμο, η επιρροή του νέου συντρόφου αναπόφευκτα αλλάζει έστω και λίγο τον τρόπο που λειτουργεί και ως γονιός. «Αυτό που είναι το πιο σκληρό είναι το πόσο έχει αλλάξει η μαμά τώρα»

Ο γάμος δίνει τη δικαιοδοσία σε έναν άγνωστο μέχρι πριν ενήλικα να  μένει στο σπίτι και αργά ή γρήγορα να έχει εξουσία πάνω στον έφηβο ζητώντας του πράγματα ή θέτοντας όρια ή βάζοντας κανόνες για το νοικοκυριό που πριν μπορεί να μην υπήρχαν. « Νομίζει ότι μπορεί να μου πει τι πρέπει να κάνω ή τι απαγορεύεται να κάνω στο σπίτι μου» 

Ο νέος σύντροφος γίνεται απειλή ότι μπορεί να υποσκελίσει ή να αντικαταστήσει το βιολογικό γονέα που δεν μένει μαζί με τη νέα οικογένεια. «Δε θέλω να περνάω καλά και να μου αρέσει η μητριά μου, γιατί θα νιώθω τύψεις για τη μαμά μου που τη αγαπάω και με αγαπάει πολύ»

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις σκέψεις που κάνουν οι έφηβοι κατά το δεύτερο γάμο των γονιών τους. Επομένως, πριν γίνετε ανυπόμονοι ή θυμώσετε μαζί τους που δεν ακολουθούν το πρόγραμμα του νέου γάμου αμέσως, θα ήταν πολύ σημαντικό να μιλήσετε μαζί τους και να ακούσετε τις ανησυχίες τους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Είναι σημαντικό να νιώθουν ότι μπορούν να ανοιχτούν σε εσάς και ότι είστε εκεί να ακούτε και να κατανοείτε ακόμα και αυτά που δεν σας είναι τόσο ευχάριστα. Η σχέση σας δεν θα αλλάξει όσες αλλαγές και αν έρθουν στη ζωή σας και αυτό είναι κάτι που οφείλουν να το γνωρίζουν.

Πολυδώρου Χριστίνα

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

Μετακομιζουμε. Πώς μπορώ να κάνω πιο ομαλή την αλλαγή για τα παιδιά;

Αργά ή γρήγορα πολλές οικογένειες έρχονται αντιμέτωπες με την προοπτική μιας μετακόμισης.




Μια τέτοια εμπειρία είναι ίσως αποδιοργανωτική για τους γονείς, αλλά για τα παιδιά ενδέχεται να είναι πιο τραυματική. Μπορεί να μην έχουν πάρει μέρος στη διαδικασία της απόφασης ή να μην κατανοούν τους λόγους που κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει. 

Θα χρειαστούν οπωσδήποτε χρόνο και την απαιτούμενη προσοχή κατά τη διάρκεια της μετάβασης αυτής. Εδώ θα σας δοθούν ορισμένες συμβουλές προκειμένου να γίνει η εμπειρία αυτή λιγότερο στρεσογόνα για όλους.

Παίρνοντας την απόφαση

Για τα παιδιά είναι πολύ εποικοδομητική η οικογενειακή ατμόσφαιρα και η ρουτίνα στο σπίτι. Επομένως, όταν σκέφτεστε την πιθανότητα μετακόμισης, καλό είναι να ζυγίσετε καλά τα πλεονεκτήματα της αλλαγής αυτής έναντι της άνεσης που προσφέρει στα παιδιά σας ένα συνηθισμένο και δομημένο περιβάλλον, το σχολείο και η κοινωνική τους ζωή όπως είναι.

Εάν η οικογένειά σας έχει πρόσφατα χρειαστεί να αντιμετωπίσει μια μεγάλη αλλαγή ζωής, όπως ένα διαζύγιο ή ένας θάνατος στην οικογένεια, μπορεί να θέλετε να αναβάλετε αν είναι δυνατόν μια μετακόμιση για να δώσετε στα παιδιά σας το χρόνο να συνηθίσουν τη νέα κατάσταση.

Ωστόσο, η απόφαση της μετακόμισης μπορεί να μην είναι στα δικά σας χέρια, ενδεχομένως λόγω κάποιας προοπτικής για εργασία σε άλλη πόλη ή για οικονομικούς λόγους. 

Ακόμα και αν δεν είστε χαρούμενοι για τη μετακόμιση, προσπαθήστε να κρατήσετε μια θετική στάση. Κατά τις μεγάλες αλλαγές, η διάθεση των γονέων και η συμπεριφορά τους μπορεί σε μεγάλο βαθμό να επηρεάσει τα παιδιά, που μέσα από εκείνους προσπαθούν να πάρουν επιβεβαίωση ότι αυτό που πρόκειται να γίνει δεν πρέπει να τα τρομάζει, γιατί τουλάχιστον οι γονείς τους φαίνονται έτοιμοι να τους προσφέρουν ασφάλεια σε αυτό το νέο βήμα.



Συζητήστε για τη μετακόμιση με τα παιδιά

Ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τους λόγους της μετακόμισης, ο πιο σημαντικός τρόπος να προετοιμάσετε τα παιδιά σας για τη μετακόμιση είναι να μιλήσετε μαζί τους για αυτό.
Προσπαθήστε να τους δώσετε όσο περισσότερες πληροφορίες για τη μετακόμιση μπορείτε. Απαντήστε στις ερωτήσεις τους ολοκληρωμένα με αλήθεια και ειλικρίνεια. Παραμείνετε δεκτικοί στην θετική αλλά και την αρνητική αντίδρασή τους. Ακόμα και αν η αλλαγή σημαίνει πρόοδο και βελτίωση για την οικογένεια, τα παιδιά δεν το καταλαβαίνουν πάντα αυτό και παραμένουν προσκολλημένα στις τρομακτικές πτυχές της αλλαγής και ντιδρούν άσχημα. Δεχτείτε το.

Το να εμπλέκετε τα παιδιά στην οργάνωση της μετακόμισης όσο περισσότερο γίνεται, θα τα κάνει να νιώσουν ότι συμμετέχουν και η άποψή τους έχει αξία. Εμπλέξτε τα στη διαδικασία της επιλογής του καινούριου σπιτιού ή σχολείου. Αυτό θα τα κάνει να νιώσουν ότι είναι και αυτά μέρος της αλλαγής και δεν είναι τόσο αναγκασμένα να το κάνουν με το ζόρι, αφού έχουν και αυτά άποψη στην επιλογή. 

Προσπαθήστε να παίρνετε μαζί σας τα παιδιά όταν επισκέπτεστε το καινούριο σπίτι ή όταν επιβλέπετε ίσως το χτίσιμο της νέας κατοικίας και παροτρύνετέ τα να εξερευνήσουν τη νέα γειτονιά.
Επιπλέον, δώστε στα παιδιά όσο περισσότερες πληροφορίες μπορείτε για το καινούριο σπίτι, την πόλη ή τη χώρα στην οποία θα ζήσετε. Ψάξτε μαζί τους στο Internet για το πώς είναι η κοινωνία εκεί. Ενημερωθείτε για το που θα μπορούν εκεί  να συνεχίσουν να ασκούν τις αγαπημένες τους συνήθειες ή τα χόμπυ τους και μοιραστείτε το μαζί τους. 

Μετακομίζοντας με εφήβους

Είναι σύνηθες οι έφηβοι να αντιδρούν αρνητικά και να επαναστατούν ενάντια σε μια μετακόμιση. Η μετακόμιση σημαίνει για αυτούς ότι θα χάσουν το σχολείο, τις παρέες τους, τις ομάδες στις οποίες ανήκουν ή ένα σημαντικό για αυτούς γεγονός (π.χ. μια εκδήλωση του σχολείου που περιμένουν όλη τη χρονιά)

Είναι πολύ σημαντικό για τους εφήβους να τους δείχνετε ότι είστε πρόθυμοι να ακούσετε τις ανησυχίες τους και ότι τις σέβεστε. Είναι θεμιτό να τους ενημερώσετε ότι η μετακόμιση θα είναι θετική για το μέλλον τους, γιατί μπορεί να τους προσφέρει καλύτερες προοπτικές για εκπαίδευση ή για την ανεύρεση μια καλής δουλειάς στο μέλλον, αν κάτι τέτοια ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι να τους δώσετε να καταλάβουν ότι είστε εκεί για να ακούσετε τις ανησυχίες τους, αλλά όχι να τους δώσετε διαβεβαιώσεις οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. 

Μετά τη μετακόμιση, αν είναι δυνατόν, κανονίστε επισκέψεις στην παλιά γειτονιά. Επίσης διερευνήστε την πιθανότητα να πάτε τον έφηβο εκεί σε εκδηλώσεις που δεν θα ήθελε να χάσει και κανόνιζε όσο ακόμα ζούσε στην παλιά του γειτονιά. 

Αν η μετακόμιση γίνει στα μέσα της σχολικής χρονιάς, μπορείτε να σκεφτείτε το ενδεχόμενο να μείνει ένας μεγαλύτερος έφηβος με κάποιο φίλο ή συγγενή μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς, αν είναι δυνατόν.



Η επόμενη μέρα

Μετά τη μετακόμιση, προσπαθήστε να βοηθήσετε τον έφηβο να ετοιμάσει το δωμάτιό του πριν ασχοληθείτε με κάποιο άλλο  χώρο του σπιτιού. Επίσης, προσπαθήστε να κρατήσετε όσο γίνεται το παλιό πρόγραμμα της οικογένειας (π.χ. ως προς τα γεύματα ή την ώρα του ύπνου) ώστε να δώσετε στα παιδιά την αίσθηση ότι η ρουτίνα και η οικογενειακή ατμόσφαιρα δεν άλλαξε.

Όταν ο έφηβος πάει στο καινούριο σχολείο πηγαίνετε και εσείς μαζί του, μόνο αφού το συζητήσετε μαζί του και αν εκείνος το επιθυμεί.

Να θέτετε ρεαλιστικούς στόχους για τη μετάβαση στο σχολείο. Γενικά, οι καθηγητές περιμένουν ότι τα καινούρια παιδιά θα νιώσουν άνετα στο νέο εκπαιδευτικό περιβάλλον σε διάστημα 6 εβδομάδων. Μερικά παιδιά χρειάζονται λιγότερο, ενώ άλλα περισσότερο. 

Ενθαρρύνετε τους εφήβους να κρατούν επαφή με τους παλιούς τους φίλους μέσω τηλεφώνου, video- κλήσεων, μέσων κοινωνικής δικτύωσης ή με όποιον άλλο τρόπο θέλουν.  
Μετά τη μετακόμιση, αν ανησυχείτε για την ομαλή μετάβαση των παιδιών, μερικές συνεδρίες συμβουλευτικής θα μπορούσαν να είναι πολύ βοηθητικές για την ομαλή μετάβαση και κοινωνικοποίηση. 

Τελικά, μια μετακόμιση έχει πολλές προκλήσεις, αλλά μια τέτοια αλλαγή μπορεί να φέρει και καλά πράγματα. Η οικογένειά σας θα έρθει πιο κοντά και ο ένας θα μάθει περισσότερα για τον άλλον, καθώς όλοι μαζί θα περάσετε από αυτό. 

Πολυδώρου Χριστίνα

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

Γιατί οι έφηβοι απειλούν ότι θα φύγουν από το σπίτι και πώς να το αποτρέψετε.

«Τα παιδιά που απειλούν ότι θα φύγουν από το σπίτι τους, το κάνουν χειριστικά για να ασκήσουν πίεση» ακούγεται συχνά να λέγεται. Ισχύει πάντα όμως; Και τι μπορείτε να κάνετε για να αποφύγετε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;






Καλό είναι να αναφερθεί από την αρχή ότι η πρόθεση του παρόντος άρθρου είναι να υποστηρίξει και να δώσει πληροφόρηση σε γονείς που τα παιδιά τους χρησιμοποιούν τη φυγή ως λανθασμένο τρόπο επίλυσης προβλημάτων που αφορούν συνήθως αντίδραση σε κανόνες ή περιορισμούς που τίθενται από το σπίτι. Πολλές φορές, ωστόσο, υπάρχουν και άλλες συνθήκες που μπορεί να ωθήσουν έναν έφηβο στο να το σκάσει. Το άρθρο αυτό δεν απευθύνεται σε περιπτώσεις όπου υπάρχει πιθανότητα κακοποίησης ή παραμέλησης.

Το να φύγει ένας έφηβος από το σπίτι του είναι ο χειρότερος εφιάλτης κάθε γονιού.  Κάθε παιδί μπορεί να επιλέξει να φύγει από το σπίτι του αν οι συγκυρίες το ευνοούν, αν δηλαδή η πίεση και το άγχος που νιώθει είναι πολύ έντονο.

Δε θα πρέπει να ξεχνάτε ότι η φυγή είναι μια ενέργεια, που για να γίνει χρειάζεται να πληρούνται τρεις προϋποθέσεις: η ικανότητα να φύγει, η θέληση να το κάνει και  η ευκαιρία. Και κακά τα ψέματα, τα παιδιά έχουν και την ευκαιρία και την ικανότητα να το σκάσουν όποτε θέλουν, επομένως αυτό που ουσιαστικά χρειάζεται για να το κάνουν είναι η πραγματική θέληση. Αυτή η θέληση μπορεί να προκύψει για διάφορους λόγους. Θα μπορούσε να είναι μια στρεσογόνα περίοδος που διανύει, ο φόβος των συνεπειών που μπορεί να έχει κάτι που έχει κάνει, μια μορφή επίδειξης δύναμης, το ότι μπορεί να μην θέλει αν πάει στο σχολείο ή η κατάχρηση ουσιών κ.α.  

Ένας άλλος παράγοντας είναι ότι οι έφηβοι συχνά εξειδανικεύουν τη φυγή και έχουν μια περιπετειώδη και ρομαντική άποψη για το πώς θα είναι μετά η ζωή στους δρόμους. Στην πραγματικότητα όμως είναι απαίσια: κρυώνεις, πεινάς και είναι επικίνδυνο. Αλλά οι έφηβοι συχνά το βλέπουν σαν μια περιπέτεια ή το κλειδί για την ελευθερία όπου «κανείς δεν πρόκειται να τους πει τι να κάνουν»   





Γιατί τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι;

Πολλοί έφηβοι φεύγουν από το σπίτι τους λόγω κατανάλωσης αλκοόλ ή άλλων ουσιών. Όταν παιδιά στην εφηβεία ή την προ-εφηβεία εμπλέκονται σε κατανάλωση ουσιών, συνήθως φεύγουν από το σπίτι τους για να το κρύψουν από τους γονείς τους και να μην το καταλάβουν. Συνήθως αυτά τα παιδιά κάνουν πολλά περισσότερα από όσα οι γονείς τους γνωρίζουν, θέλουν να νιώθουν πιο ελεύθεροι και ανοιχτοί σε εμπειρίες και επιλέγουν τη φυγή.

Επίσης, συναισθήματα όπως φόβος, θυμός ή το αίσθημα της αποτυχίας μπορεί να κάνουν ένα νέο να φύγει από το σπίτι του. Μερικοί το σκάνε επειδή είναι ευκολότερο να ζουν μόνοι τους από το να ζουν σε ένα σπίτι που τους κρίνουν. Δυστυχώς, παιδιά με προβλήματα στη διαχείριση των συναισθημάτων τους ή μαθησιακές δυσκολίες συχνά απογοητεύονται ή κουράζονται που δεν μπορούν να κάνουν τα πράγματα σωστά. Φαντάζει ευκολότερο στα μάτια τους να το σκάσουν από το να λύσουν το πρόβλημα. Δε γνωρίζουν όμως ότι αυτό που περνάνε μπορεί να αντιμετωπιστεί, αν μπουν στη διαδικασία να μάθουν νέες στρατηγικές επίλυσης των προβλημάτων τους.  

Ο κυριότερος λόγος που ένας έφηβος φεύγει από το σπίτι , ανεξάρτητα από την αφορμή είναι το ότι δεν έχεί βρει άλλο τρόπο να λύνει τα προβλήματά του. Το να φεύγει από το σπίτι είναι ένας τρόπος θεώρησης του προβλήματος τύπου «άσπρο- μαύρο». Σαν να μην υπάρχει μέση λύση- η γκρίζα ζώνη- για να λύσει ένα ενδεχόμενο πρόβλημα. Το σκάει γιατί δεν θέλει να αντιμετωπίσει κάτι, και αυτό περιλαμβάνει και συναισθήματα τα οποία αποφεύγει να βιώσει. Ο έφηβος που το σκάει δεν μπορεί να βρει άλλο τρόπο να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που τον απασχολεί. Και το να αφήνει πίσω το σπίτι του- μαζί με αυτό που δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί- φαίνεται να είναι ο μόνος τρόπος να λύσει άμεσα το πρόβλημα.

Είναι σημαντικό να γίνει μια διάκριση μεταξύ των εφήβων που φεύγουν από το σπίτι τους επεισοδιακά και αυτών που είναι «χρόνιοι φυγάδες». Οι λόγοι πίσω από αυτές τις τάσεις φυγής είναι διαφορετικοί και είναι σημαντικό να τους γνωρίζετε. 

Επεισοδιακή φυγή:  Όταν το παιδί σας φεύγει από το σπίτι όταν έχει γίνει κάτι. Δεν είναι  ένα σταθερό μοτίβο συμπεριφοράς και το παιδί δεν το χρησιμοποιεί ως στρατηγική επίλυσης προβλημάτων συνέχεια. Επίσης, δεν είναι κάτι που χρησιμοποιεί ως ένδειξη δύναμης. Αντιθέτως, ίσως προσπαθεί να αποφύγει κάποια συνέπεια των ενεργειών του, την ταπείνωση ή την ντροπή και την αμηχανία.

Χρόνια φυγή: Παιδιά που συνεχώς χρησιμοποιούν τη φυγή από το σπίτι ως ένδειξη της δύναμής τους στην οικογένεια. Είναι μια μορφή χειριστικής συμπεριφοράς, «πολέμου» προς τους γονείς. Μπορεί να απειλούν τους γονείς λέγοντας: «Αν με βάλεις να κάνω αυτό, θα φύγω από το σπίτι». Ξέρουν ότι οι γονείς τους ανησυχούν και για τα περισσότερα το να σταματήσουν οι γονείς τους να ανησυχούν είναι ο μεγαλύτερός τους φόβος τους, γι’ αυτό και χρειάζονται επιβεβαίωση-ότι και αυτή τη φορά θα ανησυχήσουν. Πολλοί γονείς μπαίνουν λανθασμένα στη διαδικασία να διαπραγματευτούν με τα παιδιά τους αυτό που δεν θέλουν να γίνει, από φόβο μήπως πραγματοποιήσουν την απειλή. Όμως πρέπει να καταλάβετε ότι τα παιδιά που απειλούν ότι θα φύγουν θέλουν να  τσεκάρουν τη δύναμή τους και εσάς. Η διαπραγμάτευση όχι μόνο τους δίνει δύναμη προς τους εαυτούς τους, αλλά και προς τους γονείς και τις οικογένειές τους. Όταν ένας γονιός ενδίδει σε έναν εκβιασμό, το παιδί θα αρχίσει να το χρησιμοποιεί προς όφελός του. Για παράδειγμα, ένας γονιός σε αυτή την κατάσταση θα μάθει να μην στέλνει το παιδί στο δωμάτιό του όταν πρέπει, αν κάθε φορά αυτό απειλεί ότι θα φύγει. Παιδιά που συνεχώς απειλούν ότι θα φύγουν δεν το κάνουν για να λύσουν ένα πρόβλημα. Το κάνουν γιατί αυτή τη στρατηγική έχουν υιοθετήσει για να λύνουν τα προβλήματά τους. Προσπαθούν να αποφύγουν κάθε είδους οριοθέτηση, τιμωρία ή λογοδοσία για κάτι που έχει γίνει.

Υπάρχουν προειδοποιητικά σημάδια;

Δυστυχώς δεν υπάρχουν πραγματικά σημάδια που υποδεικνύουν  ότι ο παιδί σας σκέφτεται ή πρόκειται να φύγει από το σπίτι. Σίγουρα, μυστικοπαθείς συμπεριφορές ή αποταμίευση χρημάτων ή εξαφάνιση ακριβών αντικειμένων από το σπίτι μπορεί να σας  υποψιάσει για κάτι. Αν δείτε ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει, μην κάνετε τα στραβά μάτια. Εμπιστευτείτε το ένστικτό σας. Προσοχή όμως! Μην προσβάλετε ή κατηγορήσετε άδικα τον έφηβο σε καμία περίπτωση . 





3 Πράγματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς σε περίπτωση που ο έφηβος έιναι έτοιμος να φύγει:

Πολλοί νέοι φεύγουν από το σπίτι μετά από έντονο καβγά με τους γονείς τους ή μετά από ένα πολύ σημαντικό περιστατικό. Αυτή η πράξη, όμως, είναι μάλλον συνειδητή- το παιδί σας ενδεχομένως σκεφτόταν για κάποιο διάστημα πώς να το σκάσει. Εάν νομίζετε ότι το παιδί σας είναι έτοιμο να φύγει, εδώ υπάρχουν κάποια πράγματα που θα μπορούσατε να κάνετε ή να πείτε για να τα σταματήσετε: 

Προσπαθήστε να ηρεμήσετε τον έφηβο

Προσπαθήστε να ηρεμήσετε το παιδί σας για 5 λεπτά. Μπορείτε να πείτε: « Γιατί δεν κάθεσαι λίγο στο σαλόνι να πάρεις το χρόνο σου; Εγώ θα επιστρέψω σε 5 λεπτά» Καλό θα ήταν να μην του πείτε να πάει στο δωμάτιό του. Προτείνετέ του να μείνει μόνος τους σε ένα κοινόχρηστο χώρο του σπιτιού.  
Ρωτήστε «Τι συμβαίνει;» και όχι «Τι νιώθεις;»

Όταν μιλήσετε μαζί του μην ρωτήσετε τι αισθάνεται, ρωτήστε τι συμβαίνει. Όλοι οι έφηβοι θέλουν να τσακωθούν για αυτά που νιώθουν (ή εξαιτίας τους) ή θέλουν να αρνηθούν ότι νιώθουν το παραμικρό. Συχνά οι γονείς κολλάνε σε αυτό και ξεκινά καινούριος καβγάς που επιδεινώνει την κατάσταση. Άρα, αντί να πείτε «Γιατί είσαι τόσο θυμωμένος», δοκιμάστε να πείτε «Τι συμβαίνει; Τι είναι αυτό που σε έκανε να θέλεις να φύγεις από το σπίτι;»

Χρησιμοποιήστε πειστικά επιχειρήματα.

Μια πολύ καλή ερώτηση που μπορείτε να κάνετε στο παιδί σας είναι: « Λοιπόν, τι είναι τόσο δύσκολο για εσένα και δεν μπορείς να το διαχειριστείς;» Αφού σας πει μπορείτε να πείτε: « Έχεις χειριστεί και άλλα πράγματα σαν αυτό στο παρελθόν.  Νέοι στην ηλικία σου αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα και ξέρω ότι μπορείς και εσύ να τα καταφέρεις. ΟΚ τα θαλάσσωσες. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Αντιμετώπισε αυτό που έχεις να αντιμετωπίσεις και μετά συνεχίζεις τη ζωή σου.» Με αυτόν τον τρόπο, δεν ενδίδετε στον εκβιασμό, αλλά προσπαθείτε να πείσετε το παιδί σας ότι θα είναι όλα εντάξει.

Και θυμηθείτε! Οι έφηβοι το σκάνε από προβλήματα που δεν μπορούν να διαχειριστούν. Είναι στη φύση τους. Το βλέπουν σαν ένα τρόπο να νιώσουν ότι έχουν δύναμη και ότι μπορούν να είναι ανεξάρτητοι. Η παρορμητικότητα της εφηβείας δεν τους αφήνει να δουν ότι κάτι τέτοιο είναι ψευδαίσθηση δύναμης και ανεξαρτησίας, αφού δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους  με νόμιμο τρόπο στους δρόμους. Παρόλα αυτά τα συναισθήματα μπορεί να είναι βαθιά ριζωμένα σε κάποιους εφήβους. 

Το πιο σημαντικό είναι τα παιδιά να μάθουν στρατηγικές και τρόπους να λύνουν τα προβλήματά τους διαφορετικά. Τα παιδιά σας θα πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν ότι έχουν να αντιμετωπίσουν και να μην το αποφεύγουν, γι’ αυτό η καλύτερη συμβουλή και μάθημα ζωής για αυτά είναι να τους υπενθυμίζετε ότι: «Τελικά, δυστυχώς θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις αυτό.» 

Αν θέλετα να μέθετε πότε είναι ο χρόνος οι νέοι να σταματήσουν να μένουν με τους γονείς τους, πατήστε εδώ.

Πολυδώρου Χριστίνα