Online συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία

Η αποτελεσματικότητα της εξ αποστάσεως ψυχοθεραπείας είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη και πειραματικά αποδεδειγμένη. Την τελευταία δεκαετία εκατοντάδες έρευνες αποδεικνύουν ότι η εξ’ αποστάσεως ψυχοθεραπεία είναι εξίσου αποτελεσματική με την κλασσική θεραπεία δια ζώσης, πρόσωπο με πρόσωπο στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή.

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των γονέων στη λήψη απόφασης επαγγέλματος;

Οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιλογή του επαγγέλματος ενός εφήβου και στην επαγγελματική του εξέλιξη. Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να βρουν την ευτυχία και να επιτύχουν στη ζωή τους. Ένας σημαντικός παράγοντας, λοιπόν, που έχει να κάνει με την ευτυχία και την επιτυχία κάποιου είναι και το επάγγελμα που έχει επιλέξει.

Το συνάισθημα του θυμού. Μύθοι και αλήθειες

Όλοι ξέρουμε τι είναι ο θυμός αφού κάθε άνθρωπος τον έχει βιώσει είτε ως ενόχληση ή ως ξέσπασμα. Είναι ένα απολύτως φυσιολογικό, συνήθως υγιές συναίσθημα. Όμως όταν σε κάνει να χάνεις τον έλεγχο είναι δυνατό να δημιουργηθούν προβλήματα- στη δουλειά, στις προσωπικές σχέσεις και γενικότερα στην ποιότητα ττης ζωής του ατόμου. Και όλο αυτό μπορεί να σε κάνει να νιώθεις έρμαιο ενός απρόβλεπτου και πολύ δυνατου συναισθήματος.

Ο σύντροφός μου πάσχει από κατάθλιψη. Πώς μπορώ να του συμπαρασταθώ;

Το να είσαι σε μία σχέση όταν ο ένας (ή και οι δύο) πάσχει από κατάθλιψη είναι πρόκληση. Η κατάθλιψη ίσως κάνει το σύντροφό σου να φαίνεται απόμακρος. Μπορεί να νιώθει ότι είναι βάρος ή να κλείνεται στον εαυτό του. Τίποτα όμως από αυτά δε σημαίνει ότι η σχέση σας είναι προβληματική. Οι δυο σας μπορείτε να το αντιμετωπίσετε μαζί.

Διαζύγιο: «Να προσπαθήσω κι άλλο ή τελείωσαν όλα;»

Γιατί παντρεύτηκες; Γιατί παντρεύτηκες το συγκεκριμένο άνθρωπο; Γιατί παντρεύτηκες τότε; Ό,τι και αν απάντησες, το πιθανότερο είναι πως οι λόγοι για τoυς οποίους παντρεύτηκες αντιπροσώπευαν για σένα μια ευκαιρία να προσθέσεις κάτι στη ζωή σου. Μόνο ένα ιδιόρρυθμο άτομο και για πολυ ιδιόρρυθμους λόγους θα παντρευόταν ξέροντας ότι με το γάμο θα χειροτερέψει η ζωή του.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα συναισθήματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα συναισθήματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

Διαχείρηση του θυμού (anger management). Τι είναι και πώς να το επιτύχετε.

Ανεξέλεγχτος θυμός

Οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινότητάς μας πολύ συχνά μας φέρνουν αντιμέτωπους με τον εαυτό μας. Πόσες φορές δεν έχετε φτάσει σε σημείο να θυμώνετε τόσο πολύ που να μην μορείτε να ελέγξετε τον εαυτό σας και οι αντιδράσεις σας είναι σπασμοδικές; 





Ωστόσο, όπως μάλλον γνωρίζετε, ο ανεξέλεγχτος θυμός έχει  σοβαρές και αρνητικές συνέπειες στη ζωή μας και καλό θα ήταν να είστε  σε θέση να τον κατευθύνετε αντί να σας κατευθύνει εκείνος.  

Είναι δυνατό να καταστρέψει τις σχέσεις με τους γυρω σας, θολώνει την κρίση, φέρνει εμπόδια στην επιτυχία και γενικά έχει αρνητικό αντίκτυπο στον τρόπο που σας βλέπουν οι άλλοι.

Ο αναξέλεγχτος θυμός βλαπτει την υγεία σας. Το να βρίσκεστε συνεχώς σε συνθήκες έντονου άγχους, ανησυχίας και θυμού σας κάνει πιο επιρεπείς σε καρδιακές παθήσεις, διαβήτη, αϋπνία, υψηλή αρτηριακή πίεση και εξασθενεί το ανοσοποιητικό σας σύστημα. 

Ο ανεξέλεγχτος θυμός βλάπτει την ψυχική σας υγεία. Ο χρόνιος θυμός καταναλώνει μεγάλο κομμάτι της ψυχικής σας ενέργειας και θολώνει τη σκέψη, κάνοντας το για εσάς δύσκολο να συγκεντρωθείτε και να απολαύσετε τη ζωή. Επιπλέον, δεν είναι απίθανο να οδηγήσει σε αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη ή άλλα προβλήματα.

Ο ανεξέλεγχτος θυμός βλάπτει την καριέρα σας. Η εποικοδομητική κριτική, ο δημιουργικός  ανταγωνισμός και η υγιής άμιλλα είναι θετικό να υπάρχουν στη ζωή σας. Ωστόσο, το να ξεπερνάτε διαρκώς τα όρια κουράζει και φθείρει τους συναδέλφους, τους προϊστάμενους ή τους πελάτες σας και τελικά επηρεάζει την άποψή τους για εσάς και το σεβασμό προς το πρόσωπό σας.

Ο ενεξέλεγχτος θυμός βλάπτει τις σχέσεις σας με τους άλλους. Άσχημες και οδυνηρές εκρήξεις θυμού αφήνουν ανεξίτηλες μνήμες στους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν πραγματικά και σημαδεύουν τις φιλικές και συναδελφικές σας σχέσεις. Ξεσπάσματα χωρίς έλεγχο δυσκολεύουν τους άλλους  να σας εμπιστευτούν, να σας μιλήσουν ειλικρινά, να νιώσουν άνετα και είναι ιδιαίτερα καταστροφικά στις σχέσεις σας με τα παιδιά.


Ο σκοπός της διαχείρισης του θυμού είναι να μειωθεί η ένταση του έντονου αυτού συναισθήματος και της ψυχολογικής κατάστασης που δημιουργεί. Δεν είστε σε θέση να εξαφανίσετε όλες εκείνες τις καταστάσεις ή τους ανθρώπους που σας εξοργίζουν, ούτε μπορείτε να τα αλλάξετε. Μπορείτε όμως να μάθετε να ελέγχετε τις αντιδράσεις σας.

Είστε πραγματικά πολύ θυμωμένοι;

Υπάρχουν ψυχομετρικά εργαλέια που μετρούν την ένταση του θυμού, πόσο επιρεπείς είστε στο συναίσθημα αυτό και ποσο καλά το διαχειρίζεστε. Ωστόσο, εαν έχετε κάποιο πρόβλημαμε τη διαχείριση του θυμού σας, πιθανότατα το γνωρίζετε ήδη. Αν έχετε πιάσει τον εαυτό σας να βρίσκεται εκτός ελέγχου ή να προκαλείτε τον τρόμο, ίσως χρειάζεστε βοήθεια ώστε να βρείτε καλύτερους τρόπους να αντιμετωπίζετε το συναίσθημα αυτό.






Γιατί μερικοί άνθρωποι θυμώνουν περισσότερο από ότι άλλοι;

Σύμφωνα με τον Jerry Deffenbacher, ψυχολόγο που ειδικεύεται στη διαχείριση του θυμού, μερικοί άνθρωποι είναι πιο ευέξαπτοι από ότι άλλοι, θυμώνουν πολύ πιο εύκολα και πιο έντονα από το μέσο άνθρωπο. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που δε δείχνουν το θυμό που νιώθουν με συγκεκριμένους τρόπους, αλλά είναι μόνιμα ευερέθιστοι και στριφνοί. Αυτοί που θυμώνουν εύκολα δε φωνάζουν και βρίζουν πάντα, αλλά μπορεί να γίνονται επιθετικοί, να πετούν ή να καταστρέφουν αντικείμενα. Μερικές φορές φτάνουν στο σημείο να αποσύρονται κοινωνικά, να μελαγχολούν ή να πάσχουν από κάποια ψυχική διαταραχή.

Σύγχρονες έρευνες έχουν δείξει οτι οι άνθρωποι που θυμώνουν εύκολα έχουν μικρή ανοχή στη ματαίωση, δηλαδή δε μπορούν να διαχειριστούν το να νιώσουν ματαίωση ή ενόχληση. Δεν μπορούν εύκολα να πάρουν τα πράγματα με τη σειρά και εξαγριώνονται αν μια κατάσταση είναι αβέβαιη. Ενοχλούνται για παράδειγμα, ακόμα και αν κάποιος τους διορθώσει το παραμικρό λάθος που έχουν κάνει.


Τι είναι όμως αυτό που κάνει αυτούς τους ανθρώπους να αντιδρούν τόσο έντονα; 

Βιολογικοί ή ιδιοσυγκρασιακοί παράγοντες: Υπάρχουν ενδείξεις ότι κάποια παιδιά γεννιούνται πιο ευέξαπτα, ευαίσθητα και θυμώνουν εύκολα και τα σημάδια αυτά υπάρχουν από πολύ μικρή ηλικία.

Κοινωνικοί- πολιτισμικοί παράγοντες: Ο θυμός θεωρείται ένα από τα αρνητικά συναισθήματα. Μας έχουν μάθει ότι έχουμε τη δυνατότητα να εκφράζουμε αρνητικά συναισθήματα όπως το άγχος, η μελαγχολία ή το καταθλιπτικό συναίσθημα, αλλά όχι τον θυμό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μη μαθαίνουμε πώς να τον διαχειριζόμαστε ή να τον διοχετεύουμε με παραγωγικό τρόπο.

Οικογενειακό ιστορικό: Αυτοί που θυμώνουν εύκολα συνήθως προέρχονται από οικογένειες αποδιοργανωμένες, χωρίς σαφή όρια μεταξύ των μελών τους και που δεν επιτρέπουν την έκφραση και το μοίρασμα των συναισθημάτων.



Είναι καλό να αφήνουμε το θυμό μας να ξεσπάσει;

Πρόκειται για εναν επικίνδυνο μύθο. Μερικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτη τη θεωρία ως άλοθι για να μπορούν να πληγώνουν τους άλλους. Έρευνες έχουν δείξει ότι το να αφήνουμε το θυμό να εκδηλωθεί στην πραγματικότητα επιδεινώνει το αίσθημα του θυμού και η οργή δε βοηθάει ούτε εσάς ούτε αυτόν με τον οποίο έχετε θυμώσει ώστε να βρεθεί μια λύση.

Θα ήταν πολύ βοηθητικό να προσπαθήσετε να εντοπίσετε τι είναι αυτό που πυροδοτεί το θυμό και στη συνέχεια να μάθετε και να αναπτύξετε στρατηγικές που θα σας διευκολύνουν ώστε να αποφεύγετε να ξεφύγετε από τα όρια.


Στρατηγικές για ελέγξετε το θυμό σας:

Χαλάρωση

Απλές τεχνικές χαλάρωσης, οπως βαθιές αναπνοές και φανταστικές χαλαρωτικές εικόνες θα μπορούσαν να σας ηρεμήσουν. Υπάρχουν βιβλία και προγράμματα που θα μπορούσαν να σας διδάξουν τεχνικές χαλάρωσης.

Μαθαίνοντας κάπιοες από αυτές τις τεχνικές, θα ειστε σε θέση να τις χρησιμοποιήσετε ανά πάσα στιγμή τις χρειαστείτε. Αν έχετε κάποια σχέση στην οποία και οι δύο θυμώνετε πολύ εύκολα, θα ηταν μια πολύ καλή ιδέα να παρακολουθήσετε ένα τέτοιο πρόγραμμα και οι δυο μαζί. 

Κάποια απλά βήματα που θα μπορούσατε να ακολουθήσετε για να χαλαρώσετε είναι τα ακόλουθα:

Αναπνεύστε βαθιά από το διάφραγμα. Η θωρακική αναπνοή δεν πρόκειται να σας βοηθήσει να χαλαρώσετε.

Αργά επαναλάβετε μια λέξη ή φράση που σας  ηερμεί (π.χ. «χαλάρωσε» ή «πάρτο χαλαρά»)

Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας. Οπτικοποιήστε στο μυαλό σας μια χαλαρή εμπειρία, είτε από τη φαντασία ή από τη μνήμη σας.

Χαλαρωτικές ασκήσεις με το σώμα χαλαρώνουν τους μύες και σας κάνουν να νιώθετε καλύτερα 

Θα μπορούσατε να εξασκείστε καθημερινά και να χλαρώνετε. Με αυτόν τον τρόπο θα μάθετε να χρησιμοποιείτε κάποιες απ΄αυτές αυτόματα όταν βρίσκεστε σε ένταση.


Γνωσιακή Ανακατασκευή

Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει να αλλάξετε τον τρόπο που σκέφτεστε. Οι άνθρωποι που θυμώνουν εύκολα συνηθίζουν να βρίζουν, να καταριούνται και να φωνάζουν δυνατά. Όταν σας έχει καταλάβει η οργή, αυτά που σκέφτεστε είναι συχνά υπερβολικά και παράλογα. Προσπαθήστε να αντικαταστήσετε αυτές τις δυσλειτουργικές σκέψεις με άλλες, πιο ρεαλιστικές και βοηθητικές για την κατάστασή σας. Για παράδειγμα, όταν κάτι σας έχει εκνευρίσει, αντί να σκεφτείτε: «Σκατά, όλα καταστράφηκαν», δοκιμάστε να σκεφτείτε: «Είναι εξοργιστικό και είναι λογικό να έχω θυμώσει τόσο πολύ, αλλά δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου και το να βγω εκτός  εαυτού σίγουρα δε θα διορθώσει τα πράγματα»

Να είστε προσεκτικοί με λέξεις όπως «ποτέ» και «πάντα» όταν μιλάτε για τον εαυτό σας, αλλά και για κάποιον άλλο. Εκφράσεις όπως «Αυτό το κ@λομηχανημα δε δουλεύει ποτέ» ή «Ξεχνάς πάντα ότι σου λέω» δεν είναι μόνο ασταθείς, αλλά σας κάνουν και να νιώθετε ότι ο θυμός σας είναι απόλυτα δικαιολογημένος  και ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος να λυθεί το πρόβλημα. Επιπλέον, είναι μηδενιστικές και φέρνουν σε δύσκολη θέση τον άνθρωπο στον οποίο απευθύνεστε και ο οποίος υπό άλλες συνθλήκες θα ήταν πρόθυμος να βοηθήσει ώστε να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση. 

Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι ο θυμός δεν πρόκειται να διορθώσει τίποτα και δε θα σας κάνει να αιστανθείτε καλύτερα (στην πραγματικότητα θα κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα).

Η λογική μπορεί να ανταγωνιστεί το θυμό, γιατί το αίσθημα του θυμού ακόμα και στις περιπτώσεις που είναι δικαιολογημένο, μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε παράλογα συμπεράσματα. Επομένως, επιστρατεύστε τη λογική σας. Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος εναντίον σας. Απλά καλείστε να αντιμετωπίσετε μια δύσκολη στιγμή. Κάντε το αυτό κάθε φορά που νιώθετε ότι πάει να σας κατακλύσει ο θυμός και θα σας βοηθήσει να έχετε μια πιο ισορροπημένη προοπτική της κατάστασης. Οι άνθρωποι που θυμωνουν πολύ, τείνουν να απαιτούν ορισμένα πράγατα: δικαιοσύνη, αποδοχή, συφωνία, προθυμία να κάνει ο άλλος πράγματα με το δικό του τρόπο. Όλοι επιθυμούμε αυτά τα πράγματα και όλοι πληγονόμαστε και απογοητευόμαστε όταν δεν τα έχουμε, αλλά αυτοί που θυμώνουν εύκολα τα απαιτούν και όταν δεν ικανοποιούνται όλες τους οι ανάγκες, η απογοήτευσή τους μετατρέπεται σε θυμό. Αν βρίσκεστε ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους, θα ήταν πολύ ωφέλιμο να αναγνωρίσετε τις απαιτήσεις σας αυτές και να τις μετατρέψετε σε επιθυμίες. Με άλλα λόγια, το να λέτε «Θα ήθελα ...» είναι πιο υγιές από το «Απαιτώ ...» ή «Πρέπει να ...». Με αυτόν τον τρόπο, όταν δεν μπορείτε να έχετε αυτό που θέλετε, η αντίδραση σας θα είναι πιο ήρεμη και θα νιώσετε αναστάτωση, απογοήτευση ή και πληγωμένοι, αλλά όχι θυμωμένοι. 

Ορισμένοι επιλέγουν να θυμώνουν προκειμένου να μη νιώσουν πληγωμένοι. Αλλά η ύπαρξη του ενός συναισθήματος δεν αναιρεί την ύπαρξη του άλλου. 





Στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων

Μερικές φορές, ο θυμός και ο εκνευρισμός πηγάζουν από πραγματικά και αναπόφευκτα προβλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας. Δεν είναι πάντα άστοχο το να νιώθουμε θυμό. Σε πολλές περιπτώσεις είναι υγιές, φυσικό και έχει να κάνει με δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Επίσης, υπάρχει η ρήση «Κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του» και είναι εκνευριστικό όταν αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι πάντα το να βρούμε τη λύση ο τρόπος να μειώσουμε το αίσθημα του θυμού. Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε σε μια τέτοια περίπτωση, δεν είναι να εστιάσετε στο να βρείτε τη λύση, αλλά να επικεντρωθείτε στο να βρείτε έναν τρόπο να αντέξετε την κατάσταση ώστε να γίνετε δυνατοί και να προσπαθήσετε ανεπηρέαστοι να βρείτε τη λύση.

Προγραμματίστε τις κινήσεις σας. Δώστε τον καλύτερό σας εαυτό ώστε να βρείτε τη λύση, αλλά μην τιμωρείτε τον εαυτό σας αν δεν τα καταφέρετε με την πρώτη. Αν προσεγγίσετε το πρόβλημα με τις καλύτερες προθέσεις και κάνετε ουσιαστική προσπάθεια, είναι λιγότερο πιθανό να χάσετε τον έλεγχο και να φτάσετε στο σημείο να μην μπορείτε να σκεφτείτε λογικά, ακόμα και στις περιπτώσεις που δε βρεθεί η λύση.



Καλύτερη επικοινωνία

Οι άνθρωποι που θυμώνουν έυκολα τείνουν να βγάζουν βιαστικά συπεράσματα, πολλά από τα οποία δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Το πρώτο πράγμα που μπορείτε να κάνετε όταν παίρνετε μέρος σε μια έντονη συζήτηση είναι να μείνετε λίγο πίσω και να σκέφεστε κάθε απάντηση πριν τη δώσετε. Αποφύγετε να πείτε το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό, αλλά αναλογιστείτε καλά αυτό που πρόκειτε να πείτε. Ταυτόχρονα, φροντίστε να ακούτε προσεκτικά τι σας λέει ο συνομιλητής σας και πάρτε το χρόνο σας για να αποκριθείτε.

Να «ακούτε» τι πραγματικά βρίσκεται πίσω από το θυμό. Για παράδειγμα, εσείς μπορεί να θέλετε ελευθερία και προσωπικό χώρο και ο άνθρωπος που είναι μαζί σας θέλει περισσότερη εικοινωνία και συντροφικότητα. Αν παραπονεθεί για τη στάση σας, ακούστε την ανάγκη που σας εκφράζει πριν  ανταποδώσετε την κατηγορία με χαρακτηρισμούς (δεσμοφύλακα, θηλιάς το λαιμό κ.α.).

Είναι φυσιολογικό να υπερασπίζεστε τον εαυτό σας όταν νιώθετε ότι σας κατηγορούν, αλλά δεν είναι ανάγκη να αντεπιτίθεστε. Αντ’ αυτού μπορείτε να προσπαθήσετε να καταλάβετε ποιο μήνυμα ή ποια ανάγκη του συνομιλητή σας κρύβεται πίσω από αυτή την κατηγορία. Ενδέχεται να χρειαστεί υπομονή από τη μεριά σας και να είναι δύσκολο στην αρχή, αλλά μην αφήσετε το θυμό να σας βγάλει εκτός εαυτού. Το να μένετε ψύχραιμοι ενδέχεται να αποτέψει το να γίνει μια συζήτηση καταστροφική.


Χιούμορ

Το χιούμορ, ακόμα και αν είναι «χαζό χιούμορ» διώχνει την ένταση με πολλούς τρόπους. Για αρχή, σας βοηθάει στο να δείτε τα πράγματα με άλλη προοπτική (πιο ισορροπημένη). Όταν θυμώνετε και χαρακτηρίζετε κάποιον με άσχημο τρόπο, σταματήστε και φανταστείτε τη λεξη αυτή. Για παράδειγμα αν έχετε θυμώσει με κάποιον συάδελφο στη δουλειά και θέλετε να τον αποκαλέσετε  «σκα@@σακούλα», φανταστείτε μια τεράστεια τσάντα  γεμάτη σκ@@ να κάθεται στο γραφείο του. Κάντε το κάθε φορά που ένας χαρακτηρισμός σας έρχεται στο μυαλό. Αν σας είναι εύκολο, μπορείτε να ζωγραφίσετε πώς θα πορούσε να είναι η εικόνα που πλάσατε με τη φαντασία σας. Αυτές οι ενέργειες θα μειώσουν κατά  πολύ τις αυθόρμητες αντιδράσεις. Εξάλλου το χιούμορ είναι κάτι στο οποίο μπορείτε πάντα να ανατρέχετε όταν θέλετε να μειωθεί η ένταση.

Συνήθως η ανάγκη των ανθρώπων που θυμώνουν εύκολα είναι να γίνονται τα πράγματα με το δικό τους τρόπο. Νιώθουν ότι είναι σε όλα σωστοί και ο,τιδήποτε αλλάζει τα σχέδιά τους αποτελεί αφόρητη ταπείνωση την οποία δεν αντέχουν να υποστούν. Μπορεί άλλοι άνθρωποι να είναι σε θέση να την υποστούν, αλλά εκείνοι όχι.

Όταν νιώθετε, λοιπόν, αυτή την ανάγκη, μπορείτε να φαντασείτε ότι είστε θεοί ή ανώτεροι από όλους, ότι σαν ανήκουν τα πάντα και όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροί σας. Όσο πιο λεπτομερειακά μπορέσετε να φανταστείτε αυτή την κατάσταση, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχετε να συνειδητοποιήσετε ότι ίσως η ανάγκη σας δεν είναι πραγματική. Επιπλέον, θα κατανοήσετε πόσο είναι στην πραγματικότητα αυτά που σας θυμώνουν τόσο πολύ.

Υπάρχουν δυο παγίδες στις οποίες μπορεί να πέσετε χρησιμοποιώντας το χιούμορ ως στρατηγική ελέγχου του θυμού σας. Πρώτον, μην προσπαθήσετε απλά να διακομωδήσετε τα προβλήματά σας, αλλά χρησιμοποιήστε το χιούμορ ώστε να τα αντιμετωπήσετε πιο εποικοδομητικά. Δεύτερον, μην γίνετε σαρκαστικοί και καυστικοί, καθώς αυτός είναι απλά ένας εναλλακτικός τρόπος εκδήλωσης του θυμού σας.

Το κοινό που έχουν μεταξύ τους αυτές οι τεχνικές χρήσης του χιούμορ, είναι η άρνηση από τη μεριά σας να πάρετε τον εαυτό σας στα σοβαρά όταν βρίσκεται εκτός ελέγχου. Ο θυμός είναι ένα πολύ έντονο συναίσθημα, αλλά συχνά αν κάτσετε να το σκεφτείτε, μπορεί να σας κάνει να γελάσετε! 


Αλλαγή περιβάλλοντος

Πολλές φορές είναι το αμεσο περιβάλλον αυτό που προκαλεί την ευερεθιστότητα και την ένταση. Προβλήματα και ευθύνες ενδέχεται να σας βαραίνουν και να σας οδηγούν στο θυμό. Νιώθετε παγιδευμένοι μαζί με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις που διαμορφώνουν αυτή την παγίδα.

Δώστε στον εαυτό σας το χώρο που έχει ανάγκη. Σιγουρευτείτε ότι έχετε τον προσωπικό σας χρόνο, ειδικά σε μέρες ή περιόδους που αναγνωρίζετε ότι είστε πιο πιεσμένοι. Για παράδειγμα, εάν είστε μια εργαζόενη μητέρα θα μπορούσατε να θέσετε έναν κανόνα σύμφωνα με τον οποίο για τα πρώτα 15 λεπτά που θα επιστρέψετε από τη δουλειά, κανείς δε θα μπορεί να μιλήσει στη  μαμά, εκτός αν συμβαίνει κάτι πολύ σημαντικό. Μετά από το χρόνο αυτό, που θα είναι ο δικός σας χρόνος, θα είστε πολύ καλύτερα προετοιμασμένη να ανταποκριθείτε στις απαιτήσεις των παιδιών σας χωρίς να θυμώνετε μαζί τους.





Χρόνος

Αν συνηθίζετε να τσακώνεστε με το σύζηγό σας όταν ξεκινάτε κάποια συζήτηση το βράδυ- που είναι πιθανό να είστε κουρασμένοι ή να διασπάται η προσοχή σας- μπορείτε να δοκιμάσετε να αλλάξετε την ώρα που συζητάτε για σημαντικά θέματα, ώστε να αποφύγετε τη σύγκρουση.


Αποφυγή

Αν το γεγονός ότι το παιδί σας δεν έχει μαζέψει ακόμα το δωάτιό του σας βγάζει από τα ρούχα σας κάθε φορά που περνάτε απ’έξω, κλείστε την πόρτα. Μην αφήνετε τον εαυτό σας να έρχεται συνέχεια σε επαφή με αυτό που σας εκνευρίζει. Μην πέσετε στην παγίδα να πείτε: « Ο γιός μου πρέπει να μαζέψει το δωμάτιό του για να μην είμαι θυμωμένη». Δεν έιναι αυτό το ζήτημα. Ο στόχος είναι να διατηρείστε σε μια ήρεμη κατάσταση. 


Εναλλακτικές

Αν κάθε μέρα πέφτετε σε κίνηση και δεν το αντέχετε, προσπαθήστε να το αποφύγετε. Βρείτε μια εναλλακτική διαδρομή με λιγότερη κίνηση. Ακόμα και αν κάνετε περισσότερη ώρα να φτάσετε δε θα βρίσκεστε μέσα στην κίνηση που σας προκαλεί εκνευρισμό. Ή βρείτε άλλες εναλλακτικές (π.χ. να παίρνετε το λεωφορείο ή το τραίνο όταν κυκλοφορείτε σε ώρες αιχμής)


Μετά τον εκνευρισμό, μοιραστείτε το θυμό

Αφού καταφέρετε  να σκεφτείτε καθαρά, μοιραστείτε το θυμό που βιώσατε με τους γύρω σας με μη επικριτικό τρόπο. Μιήστε για τις αντιρρήσεις, την ανησυχία ή τις ανάγκες σας ευθέως, έχοντας στο νου σας να μην πληγώσετε τους άλλους και να μην επιχειρήσετε να τους ασκήσετε έλεγχο (είπαμε προηγουμένως ότι όσοι θυμώνουν εύκολα είναι ιδιαίτερα ελεγχτικοί)


Φυσική άσκηση

Η γυμναστική βοηθάει στη μείωση του άγχους και της έντασης που κάνει πιο εύκολο το να βγείτε εκτός ελέγχου αν θυμώσετε. Αν νιώθετε πως περνάτε μια περίοδο με έντονο άγχος και ανησυχία  ή ότι είστε πιο ευέξαπτοι, βγείτε για περπάτημα ή για τρέξιμο ή βρείτε έναν τρόπο να αθληθείτε που σας ευχαριστεί.


Μιλήστε με το «εγώ»

Για να αποφύγετε χαρακτηρισμούς ή κατηγορίες πάνω στα νεύρα σας- που το μόνο που κάνουν είναι να αυξάνουν τη ένταση- χρησιμοποιήστε προτάσεις που ξεκινούν με το «εγώ» για να περιγράψετε το πρόβλημα ή την κατάσταση. Να σέβεστε τους άλλους και να είστε συγκεκριμένοι. Για παράδειγμα προτιμήστε να πείτε: «Εγώ είμαι αναστατωμένος που έφυγες από το τραπέζι χωρίς να προσφερθείς να με βοηθήσεις με τα πιάτα» αντί «Ποτέ δεν με βοηθάς στις δουλειές του σπιτιού» 


Μην το κρατάτε «μανιάτικο»

Η συγχώρεση είναι ισχυρό εργαλείο. Αν επιτρέπετε στο θυμό και σε άλλα έντονα συναισθήματα να υπερισχύσουν άλλων, πιο θετικών και αισιόδοξων, ενδέχεται να σας κυριεύσει η πικρία και η αδικία. Αν όμως συγχωρέσετε αυτούς που σας προκάλεσαν το θυμό, θα μάθετε και  οι δυο από αυτή την κατάσταση. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένετε από όλους να ενεργούν όπως θέλετε εσείς συνέχεια.





Αναγνωρίστε πότε χρειάζεστε βοήθεια με το θυμό σας

Το να μάθετε να ελέγχτε και να περιορίζετε το συναίσθημα του θυμού αποτελεί μια πρόκληση για τον καθένα. Εξετάστε το ενδεχόμενο να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό εαν ο θυμός σας σας φτάνει εκτός ελέγχου, σας οδηγεί στο να κάνετε πράγματα για τα οποία μετανιώνετε ή σας φέρνει στο σημείο να πληγώνετε τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω σας. 

Αν νομίζετε ότι ο θυμός σας είναι πραγματικά εκτός ελέγχου, αν έχει αντίκτυπο στις διαπροσωπικές σας σχέσεις και σημαντικές πτυχές της ζωής σας, θα μπορούσατε να σκεφτείτε το ενδεχόμενο να αναζητήσετε επαγγελματική βοήθεια. Κάποιος ειδικός ψυχικής υγείας (ψυχολόγος ή σύμβουλος) θα μπορούσε να σας βοηθήσει να αναπτύξετε στρατηγικές προκειμένου να αλλάξετε τον τρόπο σκέψης και τη συμπεριφορά σας στα κομμάτια που δε σας αρέσουν στον εαυτό σας.

Μιλώντας σε έναν θεραπευτή, ενημερώστε τον σχετικά με τη δυσκολία που αντιμετωπίζετε σχετικά με το θυμό και ρωτήστε  τον/την για την άποψή του σχετικά με τη διαχείριση του θυμού (anger management). Σιγουρευτείτε ότι έχει κατανοήσει ακριβώς το πρόβλημά σας και είναι σε θέση να σας βοηθήσει.


Μήπως να προτιμήσω πρόγραμμα ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης;

Είναι αλήθεια ότι άνθρωποι που θυμώνουν εύκολα χρειάζεται να πιστέψουν περισσότερο στον εαυτό τους (και λιγότερο στο θυμό). Ωστόσο, τα περισσότερα προγράμματα που στοχεύουν στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης απευθύνονται σε ανθρώπους που δεν έχουν προβλήματα θυμού, αλλά σε ανθρώπους που είναι πιο παθητικοί και συγκαταβατικοί. Εκείνοι, τείνουν να αφήνουν τους άλλους να τους κάνουν ό,τι θέλουν. Βέβαια, κάποιες από τις τακτικές που χρησιμοποιούνται θα ήταν χρήσιμες και σε κάποιον που βρίσκεται σε ένταση.

Θυμηθείτε ότι δεν μπορείτε  να  εξαλείψετε εντελώς το συνάισθημα του θυμού- και δε θα ήταν καλή ιδέα ακόμα και αν μπορούσατε. Ανεξάρτητα από όση προσπάθεια και αν έχετε καταβάλει, πάντα θα συμβαίνουν πράγματα που θα σας εκνευρίζουν. Και κάποιος φορές θα είναι δικαιολογημένος ο θυμός σας. Η ζωή είναι γεμάτη με ένταση, πόνο, απώλεια και απροσδόκητες ενέργειες από άλλους ανθρώπους. Δεν μπορείτε να το αλλάξετε αυτό. Μπορείτε όμως να αλλάξετε τον τρόπο που αφήνετε τέτοια πράγματα να σας επηρεάζουν. Ο έλεγχος των αντιδράσεών σας όταν είστε θυμωμένοι μπορεί να σας προστατέψει από το να είστε δυστυχισμένοι μακροπρόθεσμα.


Πότε χρειάζομαι επαγγελματική βοήθεια για να αντιμετωπίσω το θυμό μου;

Αν η απάντησή σας είναι ναι σε κάποια από τις  παρακάτω ερωτήσεις, τότε θα ήταν χρήσιμο να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό, ώστε να μάθετε να διαχειρίζεστε το συνάισθημα του θυμού.

Η συμπεριφορά σας όταν είστε θυμωμένος σας έχει οδηγήσει να κάνετε κάτι παράνομο.
Γίνεστε επιθετικός προς το σύντροφο, τα παιδιά σας ή οποιονδήποτε άλλον.
Απειλείτε ότι θα ασκήσετε βία ή θα καταστρέψετε ξένη περιουσία.
Έχετε ξεσπάσματα θυμού που περιλαμβάνουν σπάσιμο πραγμάτων.
Έχετε συνεχείς καβγάδες με κοντινούς σας ανθρώπους, το σύντροφό σας, τους γονείς, τα παιδιά, τους συναδέλφους ή τους  φίλους σας.
Θυμώνετε πολύ συχνά αλλά εσωτερικεύετε το θυμό σας.
Θεωρείτε ότι μπορεί και να χρειάζεστε επαγγελματική βοήθεια.


Πολυδώρου Χριστίνα

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Θυμός στην προεφηβεία. Τι κάνουμε;

Φοβάστε ότι το παιδί σας που διανύει την περίοδο της προεφηβείας θα εξελιχθεί σε ένα θυμωμένο έφηβο; 
Φοβάστε ότι υπάρχει περίπτωση να κληθεί να αντιμετωπίσει δυσαρεστα συναισθήματα κατα τη εφηβεία και αναρωτιέστε αν θα μπορούσατε να κάνετε κάτι για να το αποτρέψετε;





Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το συναίσθημα του θυμού πατήστε εδώ.

Αυτό σημαίνει ότι είστε πολύ διορατικοί ώστε να μπορείτε να δείτε δυσκολίες εν τη γενέσει τους. Τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ένα παιδί είναι δυνατό να  έχουν επίδραση στη ζωή του εφήβου που  διαμορφώνεται. Ένας θυμωμένος έφηβος είναι συνήθως ένας νέος που έχει αναγκαστεί να καταπιέζει τα συναισθήματά του για μεγάλο διάστημα. Και η πραγματικότητα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι προέφηβοι και οι έφηβοι στο σχολέιο και την κοινωνία γενικότερα δεν είναι καθόλου υποστηρικτική. Επομένως, καθώς ο χρόνος περνά αν δεν έχουν κάποιον να ακούει τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τα συναισθήματα τους, είναι λογικό να νιώθουν απομονωμένοι και τρομαγμένοι.

Όταν τα παιδιά κάνουν την πρώτη τους απόπειρα να μοιραστούν τα συναισθήματά τους με τους γονείς τους, οι περισσότεροι γονείς συνήθως προσπαθούν να κάνουν τα παιδιά τους να σταματήσουν να κλαίνε και να μην είναι θυμωμένα καθώς αυτό τους έχει μάθει η κοινωνία να κάνουν. Ωστόσο αυτό έχει σαν συνέπεια τα παιδιά να νιώθουν ότι οι γονέις τους δεν τους υποστηρίζουν. Επομένως, ο φόβος και η θλίψη που έχουν βιώσει αλλά έχουν μάθει ότι δεν πρέπει να εκφράζουν με κλάμμα, συσσωρεύεται και μετατρέπεται σε θυμό  που εκφράζεται με  διάφορους τρόπους.

Ακόμα και αν αντιληφθείτε νωρίς ότι είναι ευεργετικό για τα παιδιά να ακούτε τους προβληματισμούς και τα συναισθήματά τους, είναι πολύ πιθανό να μην μοιραζονται τα πάντα μαζί σας, γεγονός που μπορεί να εκδηλωθεί σε θυμό μέσα στο χρόνο. Και μπορεί, επειδή σας αγαπά και νιώθει ασφάλεια κοντά σας να τον εκφράζει με τη μορφή: «Δεν με ακούς ποτέ!» ή «Τι σε νοιάζει εσένα;» ή «Παράτα με! Δεν με καταλαβαίνεις και δε θα με καταλάβεις ποτέ!»
Κάτι τέτοιο δεν είναι δίκαιο, αλλά το λάθος δεν είναι δικό σας. Όσο και αν προσπαθείτε σαν γονείς να αγαπάτε και να καθοδηγείτε τα παιδιά σας, ποτέ δεν μπορείτε να είστε τέλοιοι και είναι λογικό. Τα παιδιά χρειάζονται  κάποιον να τα ακούει και να τα βοηθάει να επουλώνουν τις πληγές τους. Και πολλές φορές αυτό που τα έχει πληγώσει έχει να κάνει  με εσάς ή το προβάλλουν πάνω σας. Και είναι δύσκολο να ακούτε άκριτα και με σεβασμό τα παιδιά σας να σας κατηγορούν ή να στρέφονται εναντίον σας καθώς ξεδιπλώνουν τα συναισθήματά τους, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η δουλειά σας.





Τι μπορείτε να κάνετε.

Μια πιθανή κίνηση θα ήταν να παροτρύνεται το παιδί να δει κάποιον ειδικό. Το να μιλά σε κάποιον έξω από την οικογένεια για πράγματα που το απασχολούν είναι πολύ βοηθητικό. Αν δεν του αρέσει ο ειδικός μετά την πρώτη ή τη δεύτερη συνεδρία βρείτε κάποιον άλλον. Τα παιδιά είναι πολύ γρήγορα σε θέση να καταλάβουν αν αυτός που είναι απέναντί τους μπορεί να τους βοηθήσει ή όχι και αν μπορούν να τον εμπιστευτούν. Το σημαντικό είναι το παιδί να νιώθει καλά και ασφάλεια με τον άνθρωπο στον οποίο θα πάει, ώστε να μπορέσει να ανοιχτεί και να βοηθηθεί ουσιαστικά.
Όπως και να έχει, τα παιδιά χρειάζονται εσάς, τους γονείς τους, να ξέρετε και να κατανοείτε τα συναισθήματά τους. Η δική σας προσοχή είναι αυτή που θα τους δώσει τη δύναμη να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της φηβείας που πλησιάζει. Η αγάπη σας είναι η κινητήριος δύναμη. Επομένως, δώστε στα παιδιά σας την προσοχή που χρειάζονται, ακόμα και αν δεν είστε σίγουροι πώς ακριβώς να το πετύχετε.

Μπορείτε να βγείτε μια μέρα μαζί και να περάσετε καλά κάνοντας κάτι που ευχαριστεί και τους δυο. Ή να καθορίσετε μια «δική σας ώρα» μόνο για εσάς και το παιδί σας, κατά την οποία θα κάνετε ό,τι του αρέσει. Ρωτήστε το και δείτε τι είναι αυτό με το οποίο θα μπορούσατε να καταπιαστείτε. Να είστε ευχάριστοι κατά τη διάρκεια αυτών των δραστηριοτήτων. Μην ανοίγετε πολλά θέματα και μην κάνετε ερωτήσεις. Μην ψάχνεστε και μην αναφερθείτε σε κάποια από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει αυτό το διάστημα το παιδί ή εσείς. Αντίθετα, επικεντρωθείτε στο πόσο αξιαγάπητο είναι το παιδί σας όταν περνάει καλά μαζί σας και στο τι σας δείχνει σχετικά με τα πράγματα και τις δραστηριότητες που του αρέσουν.

Στη συνέχεια και αφού θα έχει ανοιχτεί και θα έχει αφήσει ελέυθερα τα συναισθήματα του ( η «δική σας ώρα» σίγουρα θα φέρει στην επιφάνεια πραγματικά συναισθήματα) δώστε προσοχή και ακούστε τι έχει να σας πει. Αν εκδηλώσει θυμό, μην τσακωθείτε ή προσπαθήσετε να αιτιολογήσετε συμπεριφορές. Απλά δείξτε ότι σας στεναχωρεί το ότι νιώθει τόσο άσχημα. Μπορεί να θελήσει να κλάψει ή και να απομακρυνθεί για να μην τα δείτε σε  αυτή την ευάλωτη στιγμή.

Όταν ένα παιδί βιώνει συναισθήματα φόβου ή θυμού, χρειάζεται κάποιον να το ακούει και  να το προστατέψει από το να χτυπήσει ή να κάνει κακό. Το ένστικτό του του του λέει να παλέψει για τη ζωή του και είναι πιθανό να κλάψει ή να αρχίσει να τρέμει και να ιδρώνει. Αυτά είναι σημάδια ότι αντιμετωπίζει το φόβο που το κάνει να νιώθει τόσο μόνο. Προσπαθεί να παλέψει με το φόβο αυτό, αλλά μπορεί να φαίνεται σα να εναντιώνεται σε εσάς. Ενδέχεται να γίνεται βίαιο. Να κοπανάει τις πόρτες και να σας κλέινει έξω από το δωμάτιό του ή να προσπαθεί να σας χτυπήσει.

Τα παιδιά δεν πρόκειται να σας δείξουν κάποιο σημάδι ότι είναι καλά μέχρι να τελειώσει κάποιο τέτοιο συναισθηματικό ξέσπασμα, αλλά αν μπορέσετε να μείνετε μαζί τους μέχρι το τέλος θα δείτε μεγάλη αλλαγή στη συμπεριφορά τους όταν ηρεμήσει. Θα νιώθει πιο κοντά σε εσάς και πιο χαλαρό. 
Η αγάπη σας θα το έχει βοηθήσει να το ξεπεράσει. 





Είναι πολύ δύσκολο να μέινετε υποστηρικτικοί και να δείχνετε ότι νοιάζεστε όταν τα παιδιά σας βγάζουν τον χειρότερο εαυτό τους. Τις περισσότερες φορές σας κατηγορούν ότι είστε οι χειρότεροι και η αιτία που υποφέρουν. Ξέρουν τι σας πονάει και το χτυπάνε με το χειρότερο τρόπο πολλές φορές. Το να τα ακούτε με σκοπό να τα βοηθήσετε να ξεπεράσουν το άσχημο συνάισθημα που έχουν  και να μην απαντάτε στις κατηγορίες τους δεν είναι καθόλου εύκολο και φυσικά δεν πρόκειται να το πεύχετε με την πρώτη φορά. Θα χρειαστεί αρκετές προσπάθειες για να μπορέσετε να είστε δίπλα έστω και τα πέντε πρώτα λεπτά ενός ξεσπάσματος θυμού του παιδιού σας. Σταδιακά οι δικές σας θυμωμένες αντιδράσεις θα μετατραπούν στην ήρεμη πρόθεσή σας να ακούσετε όλα όσα έχει να σας πει και να μείνετε δίπλα του.

Στη διαδικασία αυτή είναι πολύ πιθανό να χρειαστείτε κάποιον να ακούει εσάς και τη δική σας δυσκολία να το καταφέρετε. Οι γονείς χρειάζονται συναισθηματική υποστήριξη πολλές φορές στην «καριέρα» τους ώστε να είναι και εκείνοι με τη σειρά τους σε θέση να ακούσυν ουσιαστικά τα παιδιά τους. Μια τέτοια διαδικασία θα σας βοηθήσει να αναγνωρίζετε τα συναισθήματα των παιδιών σας και να ακούτε τις πραγματικές τους ανάγκες. Θα μπορείτε να είστε λιγότερο ανήσηχοι και θυμωμένοι και σε θέση να δείξετε την αγάπη σας στα παιδιά σας που τόσο πολύ την έχουν ανάγκη, ακόμα και όταν σας έχουν βγάλει εκτός εαυτού.

Πολυδώρου Χριστίνα

Τετάρτη 6 Απριλίου 2016

Το συνάισθημα του θυμού. Μύθοι και αλήθειες.


Όλοι ξέρουμε τι είναι ο θυμός αφού κάθε άνθρωπος τον έχει βιώσει είτε ως ενόχληση ή ως ξέσπασμα. Είναι ένα απολύτως φυσιολογικό, συνήθως υγιές συναίσθημα. Όμως όταν σε κάνει να χάνεις τον έλεγχο είναι δυνατό να δημιουργηθούν προβλήματα- στη δουλειά, στις προσωπικές σχέσεις και γενικότερα στην ποιότητα ττης ζωής του ατόμου. Και όλο αυτό μπορεί να σε κάνει να νιώθεις έρμαιο ενός απρόβλεπτου και πολύ δυνατου συναισθήματος.





Κατανοώντας το θυμό

Το άισθημα του θυμού δεν είναι ούτε καλό, ούτε όμως και κακό. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και υγιές να είναι καποιος θυμωμένος όταν δεν του έχουν φερθεί σωστά ή θεωρεί ότι έχει αδικηθεί. Το σνάισθημα δεν έιναι το πρόβλημα. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι το τι κάνουμε όταν έχουμε αυτό το συναίσθημα. Ο θυμός γίνεται πρόβλημα όταν βλάπει το άτομο που το βιώνει ή/και τους γύρω του.

Όταν εξοργίζεστε ενδέχεται να νιώθετε ότι δεν μπορείτε να το ελέγξετε και ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείτε να κάνετε για να «δαμάσετε το τέρας». Ωστόσο έχετε πολύ περισσότερο έλεγχο του θυμού σας από ότι νομίζετε. 

Η φύση του θυμού

Σύμφωνα με τον Charles Spielberger, PhD, ψυχολόγο που ειδικέυεται στη μελέτη του θυμού, ο θυμός είναι «μια συναισθηματική κατάσταση, η ένταση της οποίας ποικίλει από μια ελαφά ενόχληση σε σφοδρή οργή». Όπως άλλα συναισθήματα, συνοδεύεται από μια σειρά βιολογικών αλλαγών. Όταν θυμώνει κανείς, η καρδιά του χτυπάει πιο γρήγορα, η πίεση του αίματος αυξάνεται, όπως και το επίπεδο της ενέργειας και των ορμονών, της αδρεναίνης και της νοραδρεναλίνης.

Ο θυμός μπορεί να προκαλείται από εσωτερικά ή εξωετρικά ερεθίσματα. Μπορεί κάποιος να είναι θυμωμένος με ενα συγκεκριμένο άτομο (π.χ.  με ένα συνάδελφό του στη δουλειά) ή με ένα γεγονός (π.χ. κίνηση στο δρόμο ή η ακύρωση ενός ραντεβού). Μπορεί όμως να προκαλείται και λόγω ανησυχίας ή έντονου συλλογισμού για κάποιο προσωπικό πρόβλημα. Έντονες αναμνήσεις, τραυματικα ή εξοργιστικά γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν μπορεί ακόμα να πυροδοτήσουν το συνάισθημα του θυμού στο άτομο όταν τα ανακαλεί.





Η έκφραση του θυμού

Ο ενστικτώδης, φυσικός τρόπος να εκφράσει κάποιος το θυμό του είναι να αντιδράσει με έντονο τρόπο. Είναι μια φυσική, προσαρμοστική αντίδραση στην απειλή. Πυροδοτεί έντονα συνήθως επιθετικά συναισθήματα και συμπεριφορές, ώστε να επιτρέψουν στο άτομο που απειλείται να αμυνθεί και να υπερασπιστεί τον εαυτό του όταν δέχεται επίθεση. Επομένως, το συνάισθημα του θυμού ως ένα βαθμό είναι απαράιτητο για την επιβίωση του ατόμου.   

Από την άλλη όμως, δεν είναι φυσιολογικό να επιτίθεται κανείς σε οποιονδήποτε ή οτιδήποτε  τον εκνευρίζει ή τον ενοχλεί. Οι νόμοι, οι κοινωνικές συμβάσεις και η κοινή λογική θέτουν το όρια του πόσο μακριά μπορεί να μας φτάσει ο θυμός που νιώθουμε. 

Οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε πληθώρα συνειδητών και ασυνείδητων διαδικασιών για να αντιμετωπίσουμε το θυμό που νιώθυμε. Οι τρεις πιο βασικοί τρόποι είναι: η έκφραση του θυμού, η καταστολή του και η ηρεμία.

 Η έκφραση του θυμού με θετικό και όχι επιθετικό τρόπο έιναι ο πιο υγιής τρόπος εκδήλωσης του αισθήματος αυτού. Για να μπορέσει να το κάνει κάποιος αυτό θα πρέπει να μάθει πώς να ξεκαθαρίζει ποιες είναι οι ανάγκες του και πώς να τις ικανοποιήσει χωρίς να πληγώνει τους άλλους.  

Καταστολή: Ο θυμός μπορεί να κατασταλεί και μετά να μετατραπέι σε κάτι άλλο. Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος κρατά μέσα του τον θυμό του δεν το επικοινωνεί σε κανέναν και επιλέγει να κάνει κάτι άλλο που να του δημιουργεί θετικά συναισθήματα. Ο σκοπός είναι να ανασταλεί ο θυμός εκέινη τη στιγμή και να διοχετευτεί η ενέργεια σε κάτι πιο παραγωγικό. Ο κίνδυνος σε αυτό τον τρόπο αντιμετώπισης του θυμού είναι ότι μη εξωτερικέυοντας ο θυμό, το συνάισθημα μπορεί να στραφεί προς το ίδιο το άτομο. Και αυτό είναι πιθανό να προκαλέσει υψηλή πίεση, υπερένταση, ακόμα και κατάθλιψη.  

Θυμός που δεν έχει εκφραστεί είναι δυνατό να προκαλέσει και άλλα προβλήματα. Ενδέχεται να οδηγήσει σε παθολογικούς τρόπους εκδήλωσης του θυμού, όπως παθητική- επιθετική συμπεριφορά ή διαμόρφωση μιας κυνικής και μονίμως εχθρικής συμπεριφοράς. Άνθρωποι που συνεχώς είναι απότομοι με  τους άλλους, κριτικάρουν τα πάντα και κάνουν κυνικά σχόλια, είναι άτομα που δεν έχουν μάθει να εκφράζουν το θυμό τους ανοιχτά. Και δυστυχώς για αυτούς, δυσκολεύονται πολύ να συνάψουν επιτυχημένες διαπροσωπικές σχέσεις.

Εσωτερική ηρεμία: Αυτό σημάινει ότι το άτομο όχι μόνο είναι σε θέση να ελέγχει τη συμπεριφρά του όταν είναι θυμωμένο, αλλά ελέγχει και τις σωματικές αντιδράσεις που αυτό προκαλεί, μειώνει το ρυθμό που χτυπά η καρδιά του και δίνει χώρο στο θυμό να υποχωρήσει.

Όταν κανένεας από τους τρεις αυτούς τρόπους δεν λειτουργούν, τότε είναι που κάποιος ή θα πληγωθεί.

Μύθοι και αλήθειες


Μύθος: Δεν πρέπει να κρατάω μέσα μου το θυμό μου. Είναι υγιές να του δίνω διεξοδο και να τον αφήνω να εκδηλωθεί.
Αλήθεια:. Στην πραγματικότητα, τα ξεσπάσματα και οι κατσάδες εντέινουν το συνάισθημα και το πρόβλημα του θυμού επανέρχεται.

Μύθος: Ο θυμός η επιθετικότητα και ο εκφοβισμός με βοηθούν να κερδίζω το σεβασμό των άλλων και να πετυχαίνω αυτό που θέλω.
Αλήθεια: Η πραγματική δύναμη δεν κερδίζεται εκφοβίζοντας τους άλλους. Οι άλλοι μπορεί να σε φοβούνται αλλά δε σε σέβονται επειδή δεν μπορείς να ελέγχεις τον εαυτό σου ή να  χειριστείς αντίθετες με τις δικές σου απόψεις. Οι άλλοι είναι πιο πρόθυμοι να σε ακούσουν και να ικανοποιήσουν τις ανάγκες σου καλύτερα αν τους το ζητήσεις με αξιοσέβαστο τρόπο.

Μύθος: Δεν μπορώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου. Ο θυμός είναι κάτι που δεν μπορεί κανέις να το ελέγξει.
Αλήθεια: Δεν μπορείς πάντα να ελέγχεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι ή το πώς σε κάνει αυτό να νιώθεις αλλά μπορείς να ελέγξεις το πώς θα εκφράσεις το θυμό που νιώθεις. Και μπορείς να εκφράσεις το θυμό σου χωρίς να προβάινεις σε λεκτική ή σωματική βία. Ακόμα και αν κάποιος σε εξωθέι στα άκρρα είναι στο χέρι σου το πώς θα αντιδράσεις σε αυτό.

Μύθος: Η διαχείριση του θυμού (anger management) σε μαθάινει να καταπιέζεις το θυμό σου.
Αλήθεια: Δεν είναι πάντα κακό να θυμώνει κανείς. Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό συνάσθημα και θα εκδηλωθεί ανεξάρτητα από το πόσο θα προσπαθήσει το άτομο να τον καταπιέσει. Η διαχείριση του θυμού (anger management) έχει να κάνει με την αναγνώριση του συναισθήματος του θυμού και την εκμάθηση υγιών τρόπων έκφρασης αυτού. Αντί να καταπιέζει το θυμό του το άτομο μαθαίνει να τον χρησιμοποιεί με παραγωγικό τρόπο.





Αναζητώντας βοήθεια

Αν νομίζετε ότι ο θυμός σας σας βγάζει συχνά εκτός εαυτού και αυτό έχει σημαντικό αντίκτυπο στις σχέσεις και την καθημερινότητά σας, θα μπορούσατε να παρακολυθήσετε κάποιο πρόγραμμα συμβουλευτικής ώστε να μάθετε να διαχειρίζεστε τα πράγματα καλύτερα. Κάποιος ειδικός του χώρου, θα μπορούσε να σας δείξει τεχνικές ώστε να αλλάξετε τον τρόπο που αντιδράτε και τη συμπεριφορά σας σε περίπτωση έντονου και ανεξέλεγχτου θυμού.  Μοιραστείτε μαζί του ότι αντιμετωπίζετε πρόβλημα στη διαχείριση του θυμού σας και ότι είστε διατεθειμένοι να δουλέψετε πάνω σε αυτό το κομμάτι.

Το να αναζητάτε βοήθεια δεν είναι σημάδι αδυναμίας. Συχνά μέσα από τη δαδικασία βλέπετε ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι στη θέση σας και η αλληλεπίδραση μαζί τους θα είναι ουσιαστικά βοηθητική. 

Η θεραπευτική διαδικασία είναι ο καλύτερος τρόπος και το ασφαλέστερο πλάισιο ώστε να αναζητήσετε τις αιτίες που κρύβονται πίσω από το θυμό σας. Αν δεν γνωρίζετε γιατί θυμώνετε τόσο πολύ, είναι και δύσκολο να διαχειριστείτε το θυμό αυτό. Επίσης, είναι ένα ασφαλές πλαίσιο και για να εξασκηθέιτε στις νέες τεχνικές που έχετε μάθει για να εκφράζετε και να διαχειρίζεστε τα συναισθήματά σας.

Πολυδώρου Χριστίνα

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Ενσυναίσθηση: Τι είναι; Μπορεί να διδαχθεί;


Ενσυναίσθηση είναι η δυνατότητα που έχουμε να καταλαβαίνουμε ή να αισθανόμαστε τι ζει ή τι έχει να αντιμετωπίσει ένας άλλος άνθρωπος, μπαίνοντας στη δική του θέση. Είναι η διαδικασία κατανόησης της κατάστασης στην οποία βρίσκεται κάποιος μέσα από τη δική του προοπτική των πραγμάτων. Είναι να γινόμαστε για λίγο ο άλλος και να αισθανόμαστε όπως αισθάνεται. 




Σύμφωνα με τον Daniel Coleman «η ενσυναίσθηση οικοδομείται πάνω στην αυτεπίγνωση. Όσο περισσότερο ανοιχτοί είμαστε στις ίδιες μας τις συγκινήσεις τόσο περισσότερο ικανοί θα είμαστε στο να αντιληφθούμε τα συναισθήματα» Για την επίδειξη ενσυναίσθησης, η οποία είναι δείκτης συναισθηματικής νοημοσύνης, δεν είναι απαραίτητη η προφορική επικοινωνία καθώς μπορεί να στηρίζεται στη μη λεκτική επικοινωνία.

Ποτέ δεν πρόκειται να καταλάβουμε κάποιον άλλον άνθρωπο, μέχρι να αναλογιστούμε τα πράγματα από τη δική του σκοπιά- μέχρι να μπούμε στο σώμα του και να περιπλανηθούμε σε αυτό.
Οι άνθρωποι από τη φύση τους έχουν αυτή την ικανότητα. Σύμφωνα με τις νευροεπιστήμες το 98 % των ανθρώπων (οι εξαιρέσεις αφορούν τους σοβαρά ψυχικά πάσχοντες) έχουν την ικανότητα της ενσυναίσθησης- της ικανότητας δηλαδή να μπαίνουν στη θέση του άλλου και να καταλαβαίνουν τα συναισθήματα και τον τρόπο σκέψης του άλλου.

Η δυσκολία έγκειται στο ότι δεν μπαίνουν όλοι στη διαδικασία αυτή στην καθημερινή τους ζωή.

Μπορείτε εύκολα να φανταστείτε τον εαυτό σας να προσπερνά μια μητέρα που ζητιανεύει στα σκαλιά μιας εκκλησίας ή να μαθαίνει στις ειδήσεις για ένα μεγάλο σεισμό που έγινε σε μια μακρινή χώρα, αλλά να τα αφήσετε να φύγουν γρήγορα από το μυαλό σας.  

Η έλλειψη ενσυναίσθησης μπορεί επίσης να εμφανιστεί και στην καθημερινή σας ζωή. Όπως όταν πιάνετε τον εαυτό σας να φωνάζει στο 6χρονο παιδί σας, επειδή έκανε κάποια ζημιά ή όταν δεν έχετε καταλάβει ότι ο σύντροφός σας είναι λίγο πεσμένος μια μέρα. 





Επομένως, υπάρχει κάτι που θα μπορούσατε να κάνετε ώστε να αυξήσετε τα επίπεδα ενσυναίσθησης στην καθημερινή σας ζωή; Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που θα μπορούσατε να κάνετε ώστε να ενισχύσετε τα επίπεδα ενσυναίσθησής σας, τρεις απλές αλλά αποτελεσματικές τεχνικές.

1. Συνηθίστε να ακούτε ουσιαστικά τον άλλον

Αυτό που είναι σημαντικό είναι να είμαστε εκεί σε αυτό που πραγματικά βιώνει ο άλλος. Να αντιλαμβανόμαστε τα συναισθήματα και τις ανάγκες που το άτομο βιώνει μια συγκεκριμένη στιγμή.

Το να ακούμε τις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων τους δίνει την αίσθηση ότι κάποιος τους καταλαβαίνει. Ανεξάρτητα αν είναι ένας φίλος που μόλις διαγνώστηκε με μια σοβαρή ασθένεια ή ένας σύζυγος που είναι αναστατωμένος γιατί δούλευε πάλι μέχρι αργά.

Αφήστε τους ανθρώπους να πουν αυτό που θέλουν, μη διακόπτετε και επαναλάβετε αυτά που σας είπαν ώστε να ξέρουν ότι τους έχετε ακούσει. Αυτό είναι το να ακούμε ουσιαστικά αυτό που έχει ο άλλος να μας πει.

Η ουσιαστική ακρόαση έχει την ικανότητα να επιλύει ακόμα και μπερδεμένες καταστάσεις. Σε διαμάχες μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, αν και οι δυο πλευρές απλώς επαναλαμβάνουν αυτό που τους είπε ο άλλος πριν πουν τη γνώμη τους, οι διαμάχες λύνονται 50% γρηγορότερα!

2. Αναλογιστείτε τον ανθρώπινο παράγοντα πίσω από τα πάντα. 

Το δεύτερο βήμα είναι να κατανοήσουμε όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από διάφορες εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής και από τους οποίους εξαρτόμαστε κατά κάποιο τρόπο. 
Αφιερώστε λίγο χρόνο κάθε μέρα για να αναλογιστείτε όλους τους ανθρώπους που συνδέονται με πράγματα που κάνετε καθημερινά.

Έτσι, όταν πίνετε τον καφέ σας το πρωί σκεφτείτε τους ανθρώπους που συνέλεξαν τους κόκκους του καφέ. Όταν κουμπώνετε το παντελόνι σας, σκεφτείτε πέρα από την μάρκα ή το κατάστημα που το αγοράσατε: " Ποιος έραψε αυτό το κουμπί; Σε ποια χώρα να βρίσκεται; Πώς είναι η ζωή του;"

Σκεφτείτε για όλους τους ανθρώπους που θεωρείτε δεδομένους στη ζωή σας.
Συνεχίστε τη μέρα σας με αυτή τη σκέψη. Αναρωτηθείτε: "ποιός οδηγεί το ΜΕΤΡΟ, ποιός σφουγγαρίζει το δάπεδο του γραφείου σας ή ποιός γεμίζει τα ράφια του super market;" 
Όλη αυτή η διαδικασία θα ενθαρρύνει την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης προς τους άλλους.





3.  Γίνετε περίεργοι με τους άγνωστους

Το να μιλάτε με άγνωστους σε εσάς ενισχύει την ενσυναίσθηση. Όχι μόνο θα γνωρίσετε συναρπαστικούς ανθρώπους αλλά η συναναστροφή με αγνώστους θα κάμψει τις προκαταλήψεις που μπορεί να έχετε προς τους άλλους που βασίζονται στην εμφάνιση, την προφορά ή το κοινωνικό τους υπόβαθρο.

Θα είναι σαν να ανακτάτε την περιέργεια που είχατε σαν παιδιά, την οποία η κοινωνία μεγαλώνοντας σας υπαγόρευσε να απαρνηθείτε μπροστά στην ευπρέπεια. Μην περιοριστείτε σε επιφανειακές συζητήσεις, αλλά αποφύγετε να φτάσετε στο άκρο της ανάκρισης. Μην γίνετε ανακριτής, αλλά ένας ενδιαφέρων "εισβολέας".

Έτσι, με λίγη προσπάθεια σχεδόν όλοι μπορούν να ενισχύσουν τις ενσυναίσθητικές τους ικανότητες. Μπείτε, λοιπόν, στα ενσυναισθητικά σας παπούτσια και ανακαλύψτε τον κόσμο μέσα από τα μάτια των άλλων!

Πολυδώρου Χριστίνα

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Πέντε κλειδιά για την ενίσχυση της Συναισθηματικής Νοημοσύνης σας.

Με τον όρο συναισθηματική νοημοσύνη (EQ) νοείται η ικανότητα να αναγνωρίζει κανείς τα δικά του συναισθήματα, να τα κατανοεί και να τα ελέγχει. Είναι επίσης η ικανότητα να αναγνωρίζει και να κατανοοεί τα συναισθήματα των ανθρώπων γύρω του και να μπορεί να χειρίζεται αποτελεσματικά τόσο τα δικά του συναισθήματά του όσο και τις διαπροσωπικές του σχέσεις.

Tο 90% των πιο πετυχημένων και αποδοτικών εργαζομένων έχουν υψηλό EQ, ενώ το 80% των εργαζομένων με χαμηλές επιδόσεις έχουν χαμηλό EQ. Η συναισθηματική Νοημοσύνη είναι απολύτως απαραίτητη για την ανάπτυξη, τη συντήρηση και βελτίωση των προσωπικών σχέσεων. Σε αντίθεση με το IQ, το  οποίο δεν αλλάζει σημαντικά στη διάρκεια της ζωής μας, το EQ μπορεί να εξελιχθεί και να αυξηθεί με την επιθυμία μας να μάθουμε και να αναπτυχθούμε ως προσωπικότητες.





Τα παρακάτω πέντε χαρακτηριστικά βελτιώνουν τη συναισθηματική νοημοσύνη μας:

1. Η ικανότητα να αντιμετωπίζουμε τα  αρνητικά συναισθήματα μας

"Γινόμαστε αυτό που σκεφτόμαστε κατά την διάρκεια της ημέρας."

-- Ralph Waldo Emerson


Ίσως δεν υπάρχει πιο σημαντική ικανότητα που να σχετίζεται με το EQ, όσο η ικανότητά μας να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τα αρνητικά συναισθήματα μας, έτσι ώστε να μην μας εξουσιάζουν και να μην επηρεάζουν την κρίση μας.

Η μέθοδος για να αλλάξουμε τον τρόπο που αισθανόμαστε για μια κατάσταση, είναι να αλλάξουμε πρώτα τον τρόπο που σκεφτόμαστε γι 'αυτή την κατάσταση.



2. Η ικανότητα να διατηρούμε την ψυχραιμία μας, ευρισκόμενοι υπό πίεση


"Πολλά προβλήματα ξεκινούν από το στόμα."

-- Κινεζική παροιμία


Οι περισσότεροι από μας αντιμετωπίζουμε κάποιο επίπεδο στρες στη ζωή μας. Το πώς χειριζόμαστε καταστάσεις στρες είναι πολύ σημαντικό. Όταν είστε υπό πίεση, το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάστε είναι να διατηρείτε την ψυχραιμία σας. Μερικές γρήγορες συμβουλές:


 Α. Εάν αισθάνεστε θυμωμένοι με κάποιον, πριν πείτε κάτι που μπορεί να το μετανιώσετε αργότερα, πάρτε μια βαθιά ανάσα και μετρήστε αργά μέχρι το δέκα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μέχρι να φτάσετε στο δέκα, θα έχετε βρει έναν καλύτερο τρόπο επικοινωνίας για να επιλύσετε το πρόβλημα. Αν είστε ακόμα αναστατωμένοι μετά την καταμέτρηση μέχρι το δέκα, κάνετε ένα διάλειμμα (αν είναι δυνατόν), και  επανεξετάστε το θέμα μόλις ηρεμήστε.

 Β. Εάν αισθάνεστε νευρικοί και αγχωμένοι, ρίξτε κρύο νερό στο πρόσωπό σας και πάρτε λίγο καθαρό αέρα. Η δροσερή θερμοκρασία βοηθάει στην μείωση του άγχους. Αποφύγετε την καφεΐνη και ποτά που μπορούν να αυξήσουν την νευρικότητα σας.

 Γ. Εάν αισθάνεστε φοβισμένοι, είστε σε κατάθλιψη, ή έχετε πέσει ψυχολογικά, δοκιμάστε έντονες αερόβιες ασκήσεις. Ασκηθείτε. Ο τρόπος που χρησιμοποιούμε το σώμα μας επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που αισθανόμαστε. Όπως λέει μία παροιμία - η κίνηση υπαγορεύει το συναίσθημα. Όταν αισθανθείτε τη ζωτικότητα του σώματός σας, η εμπιστοσύνη στον εαυτό σας θα αυξηθεί.

 Δ. Εάν αισθάνεστε σε σύγχυση ή χωρίς έμπνευση, βγείτε έξω να 'καθαρίσει' το μυαλό σας. Πηγαίνετε μια βόλτα στη φύση να απολαύστε τις ομορφιές της.


Το πράσινο και το μπλε έχουν κατευναστική επίδραση. Βρείτε μια πανοραμική θέα και κοιτάξτε προς τα εκεί. Περπατήστε. Πάρτε βαθιές ανάσες. Αδειάστε το μυαλό σας. Γυρίστε πίσω με μια θετική αντίληψη για την ζωή.

3. Η ικανότητα να ερμηνεύουμε τους άλλους

"Τα πράγματα δεν τα βλέπουμε όπως είναι, τα βλέπουμε όπως εμείς είμαστε."

- Anais Nin


Οι άνθρωποι με υψηλό EQ έχουν μεγαλύτερη ικανότητά να αντιλαμβάνονται και να ερμηνεύουν τις συναισθηματικές, σωματικές, λεκτικές εκφράσεις των άλλων. Επίσης μπορούν να επικοινωνούν πιο αποτελεσματικά και να αποσαφηνίζουν αυτά που ζητούν. Μερικές συμβουλές που βοηθούν είναι οι εξής:

 Α. Όταν βλέπουμε μια συμπεριφορά από κάποιον που δεν καταλαβαίνουμε πλήρως, θα πρέπει να εξετάζουμε  τουλάχιστον δύο πιθανές ερμηνείες πριν καταλήξουμε σε συμπέρασμα. Για παράδειγμα, κάποιος θα μπει στον πειρασμό να σκεφτεί ότι ο φίλος του δεν επέστρεψε την τηλεφωνική κλήση του γιατί τον αγνοεί, ή αλλιώς μπορεί να σκεφτεί το ενδεχόμενο να είναι πολύ απασχολημένος ο φίλος του. Όταν αποφεύγουμε να καταδικάσουμε την συμπεριφορά των άλλων, μπορούμε να είμαστε πιο αντικειμενικοί στην κρίση μας. Τις περισσότερες φορές δεν οφείλεται η αρνητική συμπεριφορά των άλλων στο ότι έχουν κάτι με εμάς, αλλά σχετίζεται με αποκλειστικά με τους ίδιους. Εξετάζοντας περισσότερα ενδεχόμενα  μειώνουμε την πιθανότητα παρανόησης.

"Μια αρνητική έκφραση από τον συνομιλητή μας, μπορεί να μην σημαίνει τίποτε περισσότερο από ό, τι είναι δυσκοίλιος!"

- Daniel Amen


 Β. Ζητήστε διευκρινίσεις όταν χρειάζεται. Εάν είναι απαραίτητο, ζητείστε από τον άλλο εξηγήσεις σχετικά με το γιατί συμπεριφέρεται με τον συγκεκριμένο τρόπο. Χρησιμοποιείστε ευθείς ερωτήσεις και αποφύγετε τις κατηγορίες και κρίσεις . Συγκρίνετε τα λόγια του με τη γλώσσα σώματος και την συμπεριφορά του, για να ελέγξετε αν υπάρχει ταύτιση.





4. Η ικανότητα έκφρασης  δύσκολων συναισθημάτων, όταν είναι απαραίτητο


"Το να είμαστε o εαυτός μας προϋποθέτει ότι μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά για πράγματα που είναι σημαντικά για εμάς, ότι λαμβάνουμε ξεκάθαρη θέση σε σημαντικά συναισθηματικά ζητήματα, και ότι αποσαφηνίζουμε τα όρια για το τι είναι αποδεκτό και ανεκτό για  εμάς σε μία σχέση. "

- Harriet Lerner


Υπάρχουν στιγμές στις ζωές όλων μας, όπου πρέπει να εκφράσουμε την διαφωνία μας (χωρίς να γινόμαστε δυσάρεστοι), να πούμε «όχι», χωρίς να αισθανθούμε ένοχοι , να θέσουμε τις δικές μας προτεραιότητες, να αμειφτούμε για ότι κάναμε, και να  προστατεύσουμε τον εαυτό μας από καταστάσεις που μπορεί να μας βλάψουν.

Μια χρήσιμη μέθοδος για να εκφράσουμε δύσκολα  συναισθήματα, είναι η τεχνική XYZ:

   "Νιώθω X όταν κάνεις Υ σε κατάσταση Ζ."

Μερικά παραδείγματα:

«Πιστεύω ακράδαντα ότι θα πρέπει να λάβω κάποια αναγνώριση από την εταιρεία με βάση την δουλειά μου."

«Νιώθω άβολα που περιμένεις από μένα να σε βοηθήσω αμελώντας τις δικές μου προτεραιότητες."

«Νιώθω απογοήτευση  που δεν έκανες την δουλειά ενώ είπες ότι θα την έκανες."

"Πληγώθηκα όταν με ειρωνεύτηκες  στο δείπνο χθες το βράδυ."

Αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε φράσεις που αρχίζουν με «εσύ» ή «είσαι», και ακολουθεί κρίση ή κατηγορία. Αυτές οι φράσεις βάζουν τον συνομιλητή σας σε αμυντική θέση, και καθιστούν λιγότερο πιθανό να είναι ανοικτός σε ό, τι έχετε να πείτε.

5. Η ικανότητα έκφρασης συναισθημάτων σε στενές προσωπικές σχέσεις

"Ζούμε ο ένας στο καταφύγιο του άλλου."

Η ικανότητα να εκφράζουμε αποτελεσματικά και να εκδηλώνουμε στην πράξη τα συναισθήματα αγάπης είναι απαραίτητη για τη διατήρηση στενών προσωπικών σχέσεων.

Η εκδήλωση αγάπης μπορεί να γίνεται με οποιαδήποτε τρόπο που έχει θετική επίδραση στη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων. Για παράδειγμα:

Λεκτικός τρόπος: "Πώς είσαι", "Πώς αισθάνεσαι", "Σ 'αγαπώ", "Σ'  εκτιμώ», «Μου αρέσει όταν μιλάμε έτσι," "Είμαι ευτυχής που είμαστε μαζί»,« Είσαι πολύ καλός φίλος»

Με την γλώσσα του σώματος: Ζεστές ματιές,  αγκάλιασμα, χαμόγελα.

Με την συμπεριφορά: Προσφέροντας ένα ποτό, δίνοντας μια προσωπική κάρτα, ένα δώρο, κάνοντας μια χάρη. Κατανοώντας. Συμμετέχοντας σε κοινές δραστηριότητες που βοηθούν στην καλλιέργεια μιας πιο στενής σχέση.

Η έρευνα του Gottman έδειξε ότι οι  στενές και  υγιείς σχέσεις χτίζονται με τρόπους μικρούς και μεγάλους,   εκατοντάδες φορές την ημέρα. Οι λέξεις και οι χειρονομίες μπορεί να έχουν ένα εκατομμύριο παραλλαγές, όλες όμως λένε, στην ουσία, «νοιάζομαι για σένα», «θέλω να είμαι μαζί σου" και "είσαι σημαντικός στη ζωή μου". Η συνεχής και συνεπής προσφορά είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση και την ανάπτυξη στενής προσωπικής σχέσης. Είναι η βιταμίνη του έρωτα.

Περιοδικό "Psychology Today"

Πηγή: http://antikleidi.com/2012/09/18/enhane-emotional-intelligence/

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Συναισθηματικός εκβιασμός: Μία αόρατη μορφή κακοποίησης.

Συναισθηματικός εκβιασμός – Πιο συχνός και πιο αληθινός απ΄ό,τι νομίζουμε

Τί είναι ο συναισθηματικός εκβιασμός;

Ο όρος συναισθηματικός εκβιασμός αναφέρεται σε μία μορφή ψυχολογικής χειραγώγησης που συμβαίνει μέσα στα πλαίσια στενών προσωπικών σχέσεων: μπορεί να είναι η σχέση ανάμεσα σε μία μητέρα και το παιδί της, η σχέση μεταξύ συζύγων, αδελφών, ακόμη και μεταξύ πολύ στενών φίλων. Σε αυτές τις σχέσεις, το ένα μέλος χρησιμοποιεί ψυχολογική πίεση προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του, ενώ το άλλο μέλος υποχωρεί μπροστά στο φόβο των συνεπειών. Ο συναισθηματικός εκβιασμός είναι μία μορφή ψυχολογικής κακοποίησης με πολύ δυσάρεστες συνέπειες.




Πώς λειτουργεί;

Ο «συναισθηματικός εκβιαστής» προβάλλει τις απαιτήσεις του και τις ανάγκες του πάνω από οτιδήποτε άλλο: προκειμένου να βεβαιωθεί ότι θα πάρει αυτό που επιθυμεί χρησιμοποιεί ψυχολογική πίεση απειλώντας, άμεσα ή έμμεσα, ότι αν δε γίνει το δικό του θα υπάρξουν συνέπειες. Υπάρχουν διαφορετικές μορφές συναισθηματικού εκβιασμού. Ο εκβιαστής μπορεί να απειλεί ότι θα κάνει κακό στον εαυτό του (όχι απαραίτητα σωματικό), ότι θα τιμωρήσει το «θύμα» του αν δεν ανταποκριθεί ή μπορεί να παριστάνει το μάρτυρα προκαλώντας συναισθήματα ενοχής και οίκτου. Υπάρχουν επίσης εκείνοι που χρησιμοποιούν μία μορφή δωροδοκίας, υποσχόμενοι διάφορα ανταλλάγματα προκειμένου να επιτύχουν το σκοπό τους.

Παραδείγματα συναισθηματικού εκβιασμού.

Οι μάρτυρες. Σκεφτείτε μία μητέρα η οποία στερεοτυπικά όταν επιθυμεί κάτι, επαναλαμβάνει στα παιδιά της ότι «έκανε τα πάντα και ξόδεψε όλη της τη ζωή» για να τα μεγαλώσει σωστά ή ένα σύζυγο ο οποίος πάντα προβάλλει το γεγονός ότι εργάζεται σκληρά για να μη λείψει τίποτα στην οικογένειά του. Αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την ενοχή και την υποχρέωση σαν μοχλό για να επιτύχουν το σκοπό τους.

Οι τιμωροί. Οι τιμωροί χρησιμοποιούν απειλές και κυρώσεις για να πιέσουν τις καταστάσεις. Μπορεί να απειλούν ότι θα τους συμβούν επώδυνα πράγματα αν δεν τους βοηθήσουμε, ότι θα είναι δυστυχείς, ότι θα κινδυνέψουν ή ακόμα ότι θα μας κάνουν να υποφέρουμε αν δεν ενδώσουμε στις πιέσεις τους.

Οι δωροδοκούντες. Προκειμένου να αποσπάσουν αυτό που θέλουν από το «θύμα» του εκβιασμού τους, δίνουν υποσχέσεις και ανταλλάγματα: «Αν κάνεις αυτό που θέλω, θα συνεχίσω να σε φροντίζω».

Πώς αισθάνονται τα «θύματα» του συναισθηματικού εκβιασμού;

Οι συνέπειες του συνεχιζόμενου συναισθηματικού εκβιασμού είναι οδυνηρές για τον ψυχισμό των θυμάτων. Αισθάνονται ανασφαλείς, ασήμαντοι και έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση ενώ κάθε φορά που κάνουν κάτι για τον εαυτό τους νιώθουν εγωιστές. Τα κύρια συναισθήματα που εμπνέει ο συναισθηματικός εκβιασμός είναι φόβος, υποχρέωση και ενοχή. Το αποτέλεσμα είναι ότι το «θύμα» εμπλέκεται σε έναν ιστό από τον οποίο αισθάνεται αδύναμο ή ανίκανο να ξεφύγει.

Οι άνθρωποι που πέφτουν «θύματα» συναισθηματικού εκβιασμού είναι συνήθως άνθρωποι με έντονα αλτρουιστικά αισθήματα αλλά ταυτόχρονα φοβούνται και αποφεύγουν τη ρήξη, το θυμό και τη διαφωνία. Έχουν μεγάλη ανάγκη να τους αγαπούν, να τους αποδέχονται και να έχουν ανθρώπους γύρω τους. Γίνονται έτσι ευάλωτοι στις συναισθηματικές πιέσεις και εύκολα υπαναχωρούν με αποτέλεσμα να βάζουν πάντοτε τις ανάγκες τους σε δεύτερο πλάνο.




Είμαι «θύμα» συναισθηματικού εκβιασμού;

Παρόλο που πρόκειται για μία μορφή ψυχολογικής βίας και κακοποίησης, πολλές φορές οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ή να παραδεχτούν τι τους συμβαίνει. Οι συναισθηματικοί εκβιαστές:

– Σας απειλούν ότι θα σας εγκαταλείψουν αν δεν κάνετε αυτό που σας ζητούν.

– Όταν τους αρνηθείτε κάτι, σας κάνουν τη ζωή δύσκολη.

– Σας κατηγορούν ότι είστε εγωιστές, άπληστοι, ότι σκέφτεστε μόνο τον εαυτό σας.

– Σας δίνουν υποσχέσεις τις οποίες σπάνια τηρούν όταν τελικά πετύχουν αυτό που θέλουν.

– Αφήνουν να εννοηθεί ότι αν δεν τους βοηθήσετε θα τους συμβεί κάτι κακό.

– Επαναλαμβάνουν διαρκώς πόσο τους απογοητεύετε, πόσο δεν το περίμεναν αυτό από σας και πόσο τους πληγώνει η συμπεριφορά σας.

– Σας υπενθυμίζουν συχνά πόσα έχουν κάνει για σας και άρα, πόσο υποχρεωμένοι είστε.

– Σας λένε καλά λόγια και σας φέρονται καλά όσο τους δίνετε ό,τι σας ζητήσουν αλλά τα αναιρούν όλα και γίνονται σκληροί και επιθετικοί στο πρώτο όχι που θα πείτε.

– Χρησιμοποιούν τα χρήματα σαν απειλή ή σαν εργαλείο για να σας χειριστούν.

Πώς να το αντιμετωπίσετε.

Οι σχέσεις που βασίζονται σε μηχανισμούς συναισθηματικού εκβιασμού είναι συνήθως βαθειά ριζωμένες και αντιστέκονται σθεναρά στην αλλαγή.

Αναγνωρίστε τη μορφή του εκβιασμού. Παρόλο που ο συναισθηματικός εκβιασμός, ειδικά όταν συμβαίνει χρόνια, μας δημιουργεί σύγχυση και θολώνει τη σκέψη μας, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τα κίνητρα της συμπεριφοράς μας. Νιώθετε ενοχή, φόβο και υποχρέωση;

Βάλτε όρια. Σπάστε το φαύλο κύκλο του εκβιασμού βάζοντας όρια και κρατήστε τα. Αυτό θα δώσει το μήνυμα ότι έχετε τη δύναμη να πείτε όχι σε κάτι που θεωρείτε παράλογο.

Φροντίστε τον εαυτό σας. Εξετάστε τις προσωπικές σας ανάγκες και επιθυμίες χωρίς να επηρεάζεστε από το φόβο της απειλής. Τι θα κάνατε για τον εαυτό σας αν είχατε απόλυτη ελευθερία;

Δείτε τον εαυτό σας από απόσταση. Πώς θα κρίνατε εσείς τον εαυτό σας; Τι ρόλο έχετε παίξει σε αυτή τη σχέση; Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν άνθρωπο που βρίσκετε στη θέση σας;

Ξεκινήστε με μικρές αλλαγές. Κάνοντας μικρές προσωπικές επιλογές σε καθημερινή βάση και υποστηρίζοντας τον εαυτό σας, θα σας βοηθήσει όχι μόνο να βάλετε όρια αλλά και να θυμηθείτε σταδιακά πώς είστε δυνατοί, αξιόλογοι και πως η αγάπη και η συντροφιά σας αξίζει, χωρίς να χρειάζεται να την «εξαγοράζετε» υποχωρώντας πάντα σε αυτό που σας ζητούν.

Πηγή: http://proionta-tis-fisis.com/synaisthimatikos-ekviasmos-mia-aorati-morfi-kakopoiisis/



Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Το στρες που βιώνουν τα παιδιά.

Oι συνθήκες της σημερινής εποχής αναγκάζουν πολλά παιδιά σχολική ηλικίας να εμφανίζουν υψηλά επίπεδα στρες. Πληθώρα γεγονότων που συμβαίνουν  στη ζωή μας  μερικές φορές ξεφεύγουν από τον έλεγχό μας και δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε σωστά.



Τα παιδιά επηρεάζονται από τα προβλήματα της οικογένειας και γενικότερα από διάφορα γεγονότα που μπορεί να συμβαίνουν στο σχολείο, στην κοινωνία μας και πολλές φορές δεν δίνουμε την απαιτούμενη προσοχή. Ένα ορισμένο ποσό του στρες είναι φυσιολογικό και αναγκαίο για την επιβίωση. Το στρες βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν τις δεξιότητες που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν και να προσαρμοστούν στις νέες και δυνητικά απειλητικές καταστάσεις σε όλη τη ζωή. Η υποστήριξη από τους γονείς είναι απαραίτητη για  να μάθουν τα παιδιά πώς να αντιδρούν στο στρες σωματικά και συναισθηματικά να έχουν έναν υγιή σύμμαχο.

Οι ευεργετικές πτυχές του στρες μειώνονται όταν είναι αρκετά σοβαρή η επίδραση ώστε να υπερνικά την ικανότητα ενός παιδιού να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το στρες. Η έρευνα δείχνει ότι ήδη από την περίοδο της κύησης το στρες που βιώνει η μητέρα μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη και την υγεία του εμβρύου. Κατά τις επιμέρους χρονικές περιόδους  υπάρχουν διάφορες φάσεις στρες που μπορεί να βιώσει ένα παιδί πιο συγκεκριμένα περιγεννητικό  στρες,  το στρες στην βρεφική ηλικία, την προσχολική, το στρες κατά τα σχολικά έτη και αυτό που βιώνεται κατά την φάση της εφηβείας. Η διάκριση αυτή είναι απαραίτητη, καθώς στις διαφορετικές αυτές φάσεις τόσο τα αίτια του στρες, όσο και η επίδραση που ασκεί αλλά και ο τρόπος αντιμετώπισής του διαφέρουν, απαιτώντας εξειδίκευση και γνώση.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον τρόπο που το άγχος επιδρά στο σώμα πατήστε εδώ.

Όταν αναφερόμαστε στο στρες των  παιδιών εννοούμε κάθε στρεσογόνο εισβολή στην φυσιολογική ζωή ενός παιδιού η οποία μπορεί να τροποποιήσει είτε βραχυπρόθεσμα είτε μακροπρόθεσμα την σωματική ή ψυχολογική ισορροπία του, απειλεί την ασφάλειά του, ή διαταράσσει τη φυσιολογική του ανάπτυξη, καθώς και οι ψυχοπαθολογικές συνέπειες λόγω ακριβώς των στρεσογόνων αυτών παραγόντων. Το στρες στην παιδική ηλικία επηρεάζει άμεσα τα παιδιά και έχει σημαντικές επιπτώσεις στην εξέλιξη και την ανάπτυξη του παιδιού και εν γένει στη διαμόρφωση της ενήλικης ζωής. Τα παιδιά λόγω της μη ολοκληρωμένης γνωστικής ανάπτυξης, και των περιορισμένων εμπειριών έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν μικρότερη ανοχή και μεγαλύτερη ταραχή απέναντι σε στρεσογόνα γεγονότα. Στο National Scientific Council on the Developing Child έχουν μελετηθεί οι επιπτώσεις του στρες στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι το στρες στην παιδική ηλικία μπορεί να επηρεάσει την ενήλικη υγεία. Η μελέτη δείχνει ότι  οι Ανεπιθύμητες εμπειρίες της  παιδικής ηλικίας   δείχνουν μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ

1)βίας που σχετίζεται με στρεσογόνους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής κακοποίησης, παραμέλησης, και επαναλαμβανόμενη έκθεση στην συντροφική βία

2) επικίνδυνες συμπεριφορές και προβλήματα υγείας στην ενήλικη ζωή.



Σε μελέτη που έγινε στο Centers for Disease Control and Prevention (CDC) and Kaiser Permanente’s Health Appraisal Clinic στο Σαν Ντιέγκο, χρησιμοποιεί μια αναδρομική προσέγγιση να εξετάσει την σχέση μεταξύ στρεσογόνων παραγόντων της παιδικής ηλικίας και της υγείας των ενηλίκων. Πάνω από 17.000 ενήλικες συμμετείχαν στην έρευνα, καθιστώντας την μία από τις μεγαλύτερες μελέτες τέτοιου είδους, κάθε συμμετέχων συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο που ζήτησε λεπτομερείς πληροφορίες για ιστορικό κακοποίησης, παραμέλησης και οικογενειακής δυσλειτουργίας, καθώς και τις τρέχουσες συμπεριφορές τους και την κατάσταση της υγείας. Τα αποτελέσματα περιλαμβάνουν μια πληθώρα από προβλήματα υγείας και συμπεριφοράς.

•αλκοολισμός και η κατάχρηση αλκοόλ
• χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια
• κατάθλιψη
• εμβρυϊκό θάνατο
• χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών
• ισχαιμική καρδιοπάθεια
• ηπατική νόσο
• κίνδυνο για την συντροφική βία
• πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους
• σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα
κάπνισμα
• απόπειρες αυτοκτονίας
• ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες

Επίσης, σχετίζονται με επικίνδυνες συμπεριφορές υγείας στην παιδική ηλικία και την εφηβεία, συμπεριλαμβανομένων των κυήσεων, απόπειρες αυτοκτονίας, πρώιμη έναρξη του καπνίσματος, τη σεξουαλικής δραστηριότητα, καθώς και η χρήση παράνομων ναρκωτικών.

Ποια είναι τα αίτια του στρες στα παιδιά;

Στρεσογόνοι παράγοντες που σχετίζονται με γεγονότα ζωής (μείζονα και καθημερινά)
Φυσικές καταστροφές και καταστροφές που προκαλούνται από τον ανθρώπινο παράγοντα.

Αίτια του στρες στα παιδιά-γεγονότα ζωής
Γέννηση ενός νέου μέλους στην οικογένεια
Πρόωρος θάνατος γονέα
Απομάκρυνση από αγαπημένα πρόσωπα
Οικογενειακές διαμάχες-συγκρούσεις
Ατυχήματα
Οικονομικά προβλήματα
Διαζύγιο
Εισαγωγή στο νοσοκομείο
Χειρουργικές επεμβάσεις
Ύπαρξη νόσου
Ανεργία
Γήρας


Αίτια του στρες στα παιδιά-φυσικές καταστροφές
Σεισμοί
Πλημμύρες
Πυρκαγιές
Τσουνάμι
Πανδημίες
Τυφώνες

Αίτια του στρες στα παιδιά-καταστροφές από ανθρώπινο παράγοντα

Ακούσια γεγονότα:
Βιομηχανικά ατυχήματα
Ατυχήματα σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Έκθεση σε επικίνδυνα υλικά

Εκούσια γεγονότα:
Τρομοκρατία
Πόλεμοι
Εθνικές ή πολιτικές συγκρούσεις
Σεξουαλική ή άλλη κακοποίηση
Παραμέληση
Βασανισμοί
Επιθέσεις

Υπάρχει η περίπτωση ένα παιδί να βιώσει στρες, ακόμα και αν η επαφή του με το στρεσογόνο γεγονός γίνεται όχι με άμεσο τρόπο, αλλά με έμμεσο . Για παράδειγμα, η παρακολούθηση  ενός καταστροφικού ή τραυματικού γεγονότος  που μπορεί να συμβεί και το παιδί μπορεί να το παρακολουθήσει μέσω της τηλεόρασης  φαίνεται ότι είναι ικανό να προκαλέσει στρες στα παιδιά. Έρευνα σε εθνικό επίπεδο στην Αμερική, για τα γεγονότα  της 11ης Σεπτεμβρίου, έδειξε ότι το 35% των παιδιών που παρακολούθησαν τα γεγονότα στην τηλεόραση εμφάνισαν ένα ή περισσότερα συμπτώματα σχετιζόμενα με το στρες 3. Ενάμιση χρόνο μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Αρμενία το 1988, 231 παιδιά από τρεις πόλεις σε μία συστηματική κλινική  εκτίμηση του μετατραυματικού στρες βρέθηκε μία πολύ ισχυρή συσχέτιση από αυτήν την μελέτη που δείχνει πόσο επηρεάστηκαν τα παιδιά από το γεγονός αυτό. Υψηλά ποσοστά χρόνιου, σοβαρού μετα-τραυματικού στρες βρέθηκαν μεταξύ των παιδιών των δύο πιο κατεστραμμένων πόλεων, Spitak και Gumri. Οι αναλύσεις για τον έλεγχο της έκθεσης αποκάλυψε ότι τα κορίτσια  αναφέρθηκαν πιο επίμονα σε φόβους από ό, τι τα αγόρια. Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι μετά από τέτοιες φυσικές καταστροφές, μετα-τραυματικές αντιδράσεις στα παιδιά μπορεί να φθάσουν σε επιδημικές διαστάσεις και παραμένουν σε υψηλά επίπεδα για μεγάλο χρονικό διάστημα, και μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την ευημερία του παιδικού πληθυσμού μιας μεγάλης περιοχής 4.

1 στα 4 παιδιά θα βιώσει ένα σημαντικό τραυματικό στρεσογόνο γεγονός πριν την ενηλικίωση.Σύμφωνα με έρευνα των Ηνωμένων Εθνών περίπου 275 εκ. παιδιά παγκοσμίως εκτίθενται σε οικιακή βία ένα από τα συχνότερα στρεσογόνα και τραυματικά γεγονότα με σημαντικές επιπτώσεις στην συναισθηματική αλλά και σωματική ανάπτυξη των παιδιών.

Η έκθεση σε τραυματικά γεγονότα, όπως η οικογενειακή βία και η δυσλειτουργία της οικογένειας κατά την περίοδο της παιδικής ηλικίας, συνδέεται με την εμφάνιση κάποιων εκ των κυριοτέρων ασθενειών στην ενήλικη ζωή.




Συνήθη συμπτώματα του στρες στα παιδιά:
σωματικά συμπτώματα
ψυχικά συμπτώματα
συμπτώματα σε επίπεδο συμπεριφοράς
συμπτώματα που σχετίζονται με την επαφή με τρίτους
έλλειψη ενδιαφέροντος σε δραστηριότητες ή το σχολείο

Ενδεικτικά συμπτώματα του στρες στα παιδιά:
Ξαφνική και έντονη κινητικότητα
Αλλαγές στον τρόπο και στις ώρες του ύπνου.
Ενούρηση στο κρεβάτι.
Απόσυρση από τις συνήθεις δραστηριότητές τους.
Μοναχικότητα
Επιθετικότητα
Συχνά ψέματα
Έλλειψη συνεργασίας
Εκδήλωση αισθήματος φόβου και ανασφάλειας
Προσκόλληση στη μητέρα
Επίμονοι στομαχόπονοι
Πονοκέφαλοι (χωρίς σωματική αιτία)
Διαταραχές στον ύπνο (εφιάλτες)
Συχνές μολύνσεις
Δερματικές εκδηλώσεις

Η έκθεση του παιδιού στο στρες, πυροδοτεί μια σειρά από νευροφυσιολογικές αντιδράσεις οι οποίες στο άμεσο στρες δύναται να επανέλθουν στο φυσιολογικό, στις περιπτώσεις του χρόνιου και παρατεταμένου στρες οι αλλαγές αυτές μπορεί να είναι μη αναστρέψιμες.

Το στρες μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά και σε επίπεδο ανάπτυξης . Κατά την εμβρυϊκή περίοδο το στρες της μητέρας που βιώνει μετά τη γέννηση ή και κατά την φάση της εντατικής συναπτογένεσης, περίοδο κατά την οποία ο εγκέφαλος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε εξωγενείς επιδράσεις όπως το στρες, προκαλώντας ακόμα και μη αναστρέψιμες αλλαγές. Η εγκεφαλική ωρίμανση παίζει σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα συνολική υγεία, αλλά και στην ικανότητα της μάθησης και της συμπεριφοράς, για το λόγο αυτό είναι αναγκαίο να αποφεύγονται εξωτερικοί παράγοντες που μπορούν να την εμποδίσουν, όπως του στρες. Οι πρώιμες εμπειρίες των παιδιών και η πρόωρη έκθεση σε στρεσογόνα γεγονότα ζωής, μπορεί να επιδράσει στην συχνότητα εμφάνισης νοσημάτων από το αναπνευστικό, αλλά και στην γενικότερη καλή ανοσοποιητική λειτουργία. Η έκθεση σε άμεσα στρεσογόνα γεγονότα ζωής, σε συνδυασμό με την έκθεση στο χρόνιο στρες, αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης κρίσεων άσθματος σε παιδιά με σχετικό ιστορικό. Το στρες που σχετίζεται με τη σχολική πίεση και τα οικονομικά της οικογένειας έχει μεγαλύτερη επιρροή στα παιδιά απ’ ότι πιστεύουν οι γονείς.

Το στρες φαίνεται ότι μπορεί να επηρεάσει:
Ικανότητα συγκέντρωσης του παιδιού.
Ικανότητα λόγου.
Ικανότητα μνήμης.
Άλλες νοητικές λειτουργίες

Μέθοδοι διαχείρισης και αντιμετώπισης του στρες στα παιδιά:
Η ύπαρξη κοινωνικών δεξιοτήτων
Οι καλές σχέσεις με φίλους και γονείς
Το αίσθημα του ανήκειν σε μία ομάδα.
Η αυτό-εκτίμηση και η θετική εικόνα για τον εαυτό.
Το αίσθημα ασφάλειας στον τόπο κατοικίας.
Eνεργητική ακρόαση: όχι απλώς παροχή συμβουλών και απαγορεύσεις.
Θετική επιβράβευση αναγνώριση των καλών στοιχείων και των επιτευγμάτων του παιδιού.

Στην αντιμετώπιση του στρες των παιδιών τον σημαντικότερο ρόλο τον διαδραματίζει ο γονέας. Οι επιλογές των γονέων ή οι οικογενειακές και κοινωνικές συνθήκες που έχουν δημιουργήσει  αποτελούν βασικό παράγοντα στρες για το παιδί. Η αντιμετώπιση του στρες στην παιδική ηλικία, απαιτεί τη συνεργασία των γονέων και του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος και της ομάδας των ειδικών, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού και αποφεύγοντας τον στιγματισμό του παιδιού ως παιδί που ασθενεί ή είναι «προβληματικό» δεν πρέπει να βάζουμε ταμπέλα.

Πως μπορεί να βοηθήσει ο γονέας;
Δημιουργία προϋποθέσεων για ένα δυνατό και υγιή οργανισμό

Ενίσχυση της φυσικής άμυνας του οργανισμού (επαρκής ανάπαυση, σωστή διατροφή, ρουτίνα)

Σωστά οργανωμένο σπίτι με πρόγραμμα και συμπεριφορές που αυξάνουν το αίσθημα ασφάλειας

Ευαισθησία απέναντι στα αισθήματα του παιδιού παράλληλα, δυνατότητα να εκφράζει ελεύθερα τα συναισθήματα του

Ρεαλιστικές απαιτήσεις και προσδοκίες από το παιδί σε όλους  τους τομείς της ζωής του (σχολείο, σπορ, εξωσχολικές δραστηριότητες, φίλοι)

Βοήθεια του παιδιού στις σχολικές δραστηριότητες στις περιπτώσεις που το παιδί έχει ανάγκη η μας ζητάει την βοήθειά μας

Ατομική και ξεχωριστή διαπροσωπική σχέση και των δύο γονέων με το παιδί

Διαφύλαξη του παιδιού από τρόπους σκέψεις με υψηλά επίπεδα στρες.

Προστασία του παιδιού από στρεσογόνες καταστάσεις χωρίς όμως εκδήλωση υπερπροστατευτικής συμπεριφοράς


Διάλογος με το παιδί και προετοιμασία για καταστάσεις που ενδεχομένως να προκαλέσουν στρες

Εν κατακλείδι το παιδί επηρεάζεται από όλα όσα συμβαίνουν γύρω του είναι στο χέρι μας να διαχειριστούμε σωστά το στρες που βιώνει και είναι πολύ σημαντικό αν αναγνωρίσουμε κάποιο από τα παραπάνω αναφερόμενα συμπτώματα και δούμε ότι επιμείνει για αρκετό χρονικό διάστημα να αναζητήσουμε την βοήθεια κάποιου ειδικού ο διάλογος με το παιδί μας είναι πολύ σημαντικός και δεν πρέπει να προσπερνάμε δυσλειτουργικές συμπεριφορές . Όταν η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό μας και βλέπουμε ότι δεν μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί μας να ξεπεράσει το στρες και του δημιουργεί επιμέρους προβλήματα στην καθημερινότητά του θα ήταν εύλογο να απευθυνθούμε σε κάποιον ειδικό που θα είναι σε θέση να μας κατευθύνει και θα μπορέσει να βοηθήσει . Όλοι αγαπάμε τα παιδιά μας και θέλουμε το καλύτερο γι αυτά , υπό το πρίσμα αυτό και έχοντας πάντα ως γνώμονα και προτεραιότητα την καλή υγεία του παιδιού μας φροντίζουμε γι αυτά και δεν προσπερνάμε μία συμπεριφορά.

Πηγή: http://antikleidi.com/2012/10/06/stress-kids/