Ο σύντροφός μου πάσχει από κατάθλιψη. Πώς μπορώ να του συμπαρασταθώ;

Το να είσαι σε μία σχέση όταν ο ένας (ή και οι δύο) πάσχει από κατάθλιψη είναι πρόκληση. Η κατάθλιψη ίσως κάνει το σύντροφό σου να φαίνεται απόμακρος. Μπορεί να νιώθει ότι είναι βάρος ή να κλείνεται στον εαυτό του. Τίποτα όμως από αυτά δε σημαίνει ότι η σχέση σας είναι προβληματική. Οι δυο σας μπορείτε να το αντιμετωπίσετε μαζί.

Είναι σημαντικό να έχετε κατά νου ότι ο τρόπος που εκδηλώνεται η κατάθλιψη δε διαφέρει μόνο από άτομο σε άτομο, αλλά και από τη μια σχέση στην άλλη. Μπορείτε να ακολουθήσετε κάποιες οδηγίες και προτάσεις που θα βρείτε σε αυτό το άρθρο αλλά μόνο εσείς και ο σύντροφός σας μπορείτε να καθορίσετε τα όρια, τους συμβιβασμούς και τι είναι αυτό που τελικά μπορείτε να χειριστείτε μαζί.

Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει ελπίδα για τη σχέση. Ένας καταθλιπτικός σύντροφος μπορεί να προκαλέσει άγχος σε μια σχέση. Το ίδιο δύναται να προκαλέσει όμως και ένας θάνατος στην οικογένεια ή οικονομικά προβλήματα, ακόμα και μια διαφωνία. Η κατάθλιψη δεν είναι το πρώτο πρόβλημα που προκύπτει στη σχέση και σίγουρα δε θα είναι και το τελευταίο. Ακριβώς όπως και με οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα μπορείτε να μπείτε σε μια συμβουλευτική ή θεραπευτική διαδικασία και να δουλέψετε τα προβλήματά σας.

Μην παίρνετε τα συμπτώματα της κατάθλιψης προσωπικά

Ένα από τα βασικά συμπτώματα της κατάθλιψης είναι η διαστρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Όλα φαντάζουν χειρότερα από ότι είναι στην πραγματικότητα και μερικές μέρες σου φαίνεται ακατόρθωτο ακόμα και το να σηκωθείς από το κρεβάτι το πρωί. Όταν κάποιος που πάσχει από κατάθλιψη είναι σε σχέση, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να εκδηλωθεί και σε πράγματα όπως το να βγείτε για μια βόλτα ή να κάνετε sex ή να κάνετε κάποια συζήτηση. Και είναι και πολύ πιθανό ο λόγος που υπάρχει ενδιαφέρον για αυτά να μην έχει καμία απολύτως σχέση μαζί σας.

Μέρος της δυσκολίας που έχετε να αντιμετωπίσετε είναι ότι τα περισσότερα από τα συμπτώματα της κατάθλιψης έρχονται σε αντίθεση με τα χαρακτηριστικά μιας υγιούς και επιτυχημένης σχέσης. Αν η σχέση σας είναι "καλή" θα πρέπει να είστε θετικοί! Προσπαθήστε να δοκιμάζετε καινούρια πράγματα, να έχετε κοινωνικές σχέσεις και με άλλους ανθρώπους και να κάνετε sex συχνά.

Δεν υπάρχει κάποιος οδηγός σχέσεων που να λέει ότι μια επιτυχημένη σχέση είναι αυτή όπου ο σύντροφος σου γυρνάει από τη δουλειά, λέτε λίγα πράγματα, χαζεύει στον υπολογιστή και κάνα δύωρο και μετά κοιμάται για τις επόμενες 10 ώρες. Αυτό που οι άλλες σχέσεις βλέπουν ως σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά στη σχέση, για εσάς είναι ρουτίνα. Αυτά μπορεί να είναι ανησυχητικά σημάδια αλλά δεν αφορούν απαραίτητα τη δική σας σχέση. Αν είχατε ένα σύντροφο με σπασμένο πόδι, ίσως να μην μπορούσε να βγαίνετε συχνά ή να κάνετε sex όπως κάνατε, αλλά ο λόγος θα ήταν προφανής. Με την κατάθλιψη, το πρόβλημα είναι κρυμμένο. Είναι πιο εύκολο να νομίζετε ότι εσείς είστε ο λόγος, αφού δεν υπάρχει κάτι προφανές να φταίει. Και αυτό γίνεται χειρότερο, όταν βλέπετε τον σύντροφο σας να φέρεται διαφορετικά όταν είναι με άλλους ανθρώπους, αλλά αυτό δεν είναι κάτι κακό.

Είναι δύσκολο να μην παίρνετε τα πράγματα προσωπικά. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο να σκέφτεστε τι μπορεί να κάνατε εσείς που οδήγησε τον σύντροφό σας στην κατάθλιψη. Όταν πάσχει κάποιος από κατάθλιψη αισθάνεται απόλυτη ανικανότητα να είναι ο εαυτός του. Και αυτό γίνεται 10 φορές χειρότερο όταν είναι με αγαπημένους του ανθρώπους (αυτούς που ήξεραν τον παλιό, αληθινό του εαυτό). Το να είναι με αγνώστους είναι πολλές φορές πιο εύκολο, γιατί μπαίνει στη διαδικασία να δώσει μια παράσταση. Παριστάνει για λίγο ότι δεν έχει τίποτα και είναι απόλυτα καλά. Κάτι τέτοιο μπορεί να σας πληγώσει πραγματικά και να σας κάνει να σκεφτείτε ότι εσείς προκαλείτε την κατάθλιψη. Αλλά δεν είναι έτσι. Όταν ο σύντροφός σας είναι καταθλιπτικός όταν είναι μαζί σας, είναι καλό σημάδι κατά έναν περίεργο λόγο. Σημαίνει ότι σας αγαπά και σας εμπιστεύεται τόσο ώστε να μοιράζεται την πραγματική του κατάσταση μαζί σας. Μερικές φορές σας το κρύβει, άλλες σας διώχνει μακριά. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να είστε εκεί για αυτόν.

Ακόμα και σε μια υγιή σχέση δεν μπορεί κανείς να θεωρήσει καθαρά δική του ευθύνη την καλή συναισθηματική κατάσταση του συντρόφου του. Η κατάθλιψη μπορεί να κάνει τον σύντροφό σας να φαίνεται ότι βαριέται με αυτά που του λέτε ή που σας αρέσουν και να τον κάνει να μην βρίσκει ενδιαφέρον πια σε αυτά που τον ευχαριστούσαν. Αυτά είναι πράγματα που καλείστε να αντιμετωπίσετε. Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε ότι το να έχει κάποιος κατάθλιψη είναι πολύ διαφορετικό από το να βρίσκεται σε μια σχέση που δεν του αρέσει. Από τη στιγμή που ο σύντροφός σας παραδέχεται ότι δεν είστε ο λόγος που φαίνεται να μην είναι χαρούμενος, αποδεχτείτε το και προσπαθήστε να δουλέψετε άλλα ζητήματα που προκύπτουν μαζί.


Φτιάξτε ένα πλάνο για να αντιμετωπίσετε μαζί την κατάθλιψη

Θα πρέπει να μην παίρνετε προσωπικά τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και να τα αγνοείτε. Το γεγονός ότι η κατάθλιψη είναι αυτή που καταστρέφει το κίνητρο του συντρόφου σας για ρομαντισμό και για οποιοδήποτε ενδιαφέρον για τη σχέση γενικότερα και όχι εσείς, δεν το κάνει να σας πονάει λιγότερο όταν νιώθετε παραμελημένοι.

Μια υποστηρικτική σχέση αγάπης έχει πραγματικά τη δυνατότητα να είναι ένα τεράστιο εφόδιο για κάποιον που πάσχει από κατάθλιψη. Ωστόσο, αυτό μπορεί να δουλέψει όταν και οι δυο προσπαθείτε συνεχώς. Αυτό περιλαμβάνει να δείχνετε κατανόηση, αλλά και έμπρακτα να αντιμετωπίζετε καταστάσεις που απορρέουν από την ασθένεια. Υπάρχουν ποικίλοι τρόποι να το πετύχετε αυτό (να ενημερωθείτε σχετικά με την κατάθλιψη και όλες της τις εκφάνσεις, να ενθαρρύνετε το πάσχον άτομο να βάζει στόχους και να προσπαθεί να τους πετυχαίνει, να παρακολουθείτε την πρόοδο που κάνει). Αλλά ο καλύτερος τρόπος είναι να ξεκινήσετε θεραπεία μαζί.

Ακόμα και αν δεν ξεκινήσετε μαζί θεραπεία το να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό θα κάνει πολλή μεγάλη διαφορά στη θεραπεία της κατάθλιψης. Μπορεί να μην υπάρχει ένα καθορισμένο "τέλος" στη θεραπεία, αλλά θα μπορέσετε να δουλέψετε προς ένα συγκεκριμένο στόχο που διαχειρίσιμο και από τους δύο.

Σε αυτή τη φάση είναι πολύ σημαντικό να μην πιέζετε το σύντροφό σας να θεραπευτεί. Μπορείτε να είστε υποστηρικτικοί αλλά δεν είναι σωστό να πιέσετε το σύντροφό σας να κάνει τίποτα. Αν αρνείται να δεχτεί βοήθεια, τότε είναι στη δικαιοδοσία σας να επιλέξετε αν θέλετε να συνεχίσετε να είστε υποστηρικτικοί ή αν θέλετε να παραμείνετε στη σχέση, αλλά θα πρέπει να επιλέξει εκείνος πότε και πώς θα βοηθηθεί.

Δώστε στο σύντροφό σας τη δυνατότητα να έχει άσχημες μέρες

Το να πάσχει κάποιος από κατάθλιψη είναι πολύ μπερδεμένο. Μπορεί να έχετε κανονίσει πράγματα ή να έχετε θέσει στόχους και να πιστεύετε σε αυτά. Ωστόσο, υπάρχουν μέρες που ο σύντροφός σας θα ξυπνάει, θα νιώθει αβοήθητος, θα σιχαίνεται τον εαυτό του που νιώθει έτσι, θα σκέφτεται το γεγονός ότι ακόμα και έτσι νιώθει αβοήθητος, θα σκέφτεται τη δουλειά που έχει κάνει μέχρι τώρα για να μην νιώθει αβοήθητος και θα νιώθει ακόμα περισσότερο αβοήθητος και θα μένει κουλουριασμένος στο κρεβάτι μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Αυτά συμβαίνουν.

Φυσικά εσείς δε θα βλέπετε αυτόν τον εσωτερικό μονόλογο. Θ α αντικρίζετε κάποιον να κάθεται στο κρεβάτι ή τον καναπέ να περνάει όλη του την ημέρα εκεί και να μην απαντάει ούτε στα τηλέφωνα, ούτε τα μηνύματά σας. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζετε ότι θα υπάρχουν και άσχημες μέρες που πρέπει να σεβαστείτε. Μια μόνο μέρα δε σημαίνει και το τέλος του κόσμου.

Βρείτε τι μπορεί να διαχειριστεί ο καθένας σας και μείνετε σε αυτό 

Το να υποστηρίζετε ένα σημαντικό για εσάς πρόσωπο σε μια δύσκολη περίοδο είναι πάντα αγχογόνο. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αξίζει, αλλά μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ευημερία σας. Δεν μπορείτε να βοηθήσετε τον άνθρωπό σας αν υπερβάλετε στο να βοηθήσετε έμπρακτα με κάθε μέσο. Είναι πολύ ρομαντικό να σκέφτεστε ότι θα κάνετε ότι περνάει από το χέρι σας για να βοηθήσετε αυτόν που αγαπάτε, αλλά αυτή η νοοτροπία θα θέσει σε κίνδυνο τη δική σας ψυχική υγεία. Όταν βοηθάτε τον σύντροφό σας σιγουρευτείτε ότι έχετε θέσει σαφή όρια στο τι μπορείτε και τι δεν μπορείτε να
διαχειριστείτε προκειμένου να προστατέψετε τον εαυτό σας.

Αυτό δε σημαίνει να έχετε μια ιδέα του πόσα μπορείτε να ανεχτείτε μέχρι να χωρίσετε. Πιο εποικοδομητικά, πρέπει να προσδιορίσετε τι είναι αυτό που χρειάζεστε για να είστε χαρούμενοι, υγιείς και ικανοί για να συνεχίσετε να υποστηρίζετε και τον εαυτό σας και τον άνθρωπό σας. Αυτό μπορεί να σημαίνει να βρίσκετε χρόνο να κάνετε κάποιο χόμπυ ή για να βρίσκεστε μόνοι σας ή να βγαίνετε με άλλους ανθρώπους. Αυτό περιλαμβάνει ακόμα και το να αρνείστε να γίνεστε ο θεραπευτής του συντρόφου σας. Μην πάρετε πάνω σας αυτή την ευθύνη.

Μπορείτε να θυμίζετε στον σύντροφό σας να λαμβάνει τη φαρμακευτική του αγωγή, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι είναι και δική σας ευθύνη, να τον ενθαρρύνετε να πηγαίνει στη θεραπεία του, αλλά θα πρέπει να το κάνει και μόνος του από κάποιο σημείο. Μπορείτε να είστε ένας καλός σύντροφος, αλλά αν δεν συμπαραστέκεστε ο ένας στον άλλον εξίσου (ή τουλάχιστον με κάποιο τρόπο που να είναι κοντά στο αμοιβαίο) θα υπάρχει δυσαρέσκεια στη σχέση.

Αυτό περιλαμβάνει και το να αφήνετε τον σύντροφό σας να καταλάβει ότι δεν είστε ευτυχισμένος. Όταν ο άνθρωπός σας έχει κατάθλιψη, είναι πολύ πιθανό να φοβάστε να τον αφήσετε να καταλάβει ότι κάτι σας απασχολεί. Τα συναισθήματα είναι ορατά, αλλά αν φοβάστε να του πείτε ότι σας απογοήτευσε ή να αναφέρετε κάτι που σας θύμωσε ή σας στενοχώρησε μπορεί να πυροδοτήσει κάποιο καταθλιπτικό επεισόδιο. Ίσως να μην προκύψει πρόβλημα αν αφήσετε μικρά πράγματα ασχολίαστα, αλλά θα πρέπει να έχετε την ευχέρεια να μοιραστείτε κάτι που για αρκετό διάστημα ή συνεχόμενα δεν σας αρέσει ή σας φέρνει σε δύσκολη θέση.

Πολυδώρου Χριστίνα

Read More

Πώς θα καταλάβω αν το παιδί μου έχει κάποιο πρόβλημα στην ανάπτυξη του λόγου;

Κάθε παιδί είναι μοναδικό. Έτσι, η ανάπτυξη του λόγου του είναι μοναδική και πολύπλοκη διαδικασία, αφού το κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό.

Μέσα σε ένα σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα μαθαίνει τις βασικές φωνολογικές, μορφολογικές, συντακτικές και σημασιολογικές δομές χωρίς εμπρόθετες ενέργειες και διαδικασίες παρά μόνο μέσα από το στενό του περιβάλλον και μόνο με την αυθόρμητη χρήση της γλώσσας.

Εδώ, περιγράφονται κατά μέσο όρο ποια θα είναι τα φωνολογικά επιτεύγματα κάθε παιδιού κατά ηλικία, τι μπορείτε να κάνετε εσείς ως γονείς για να βοηθήσετε το παιδί σας να αναπτύξει ομαλά την ομιλία του και ποια χαρακτηριστικά θα σας κάνουν να αναζητήσετε βοήθεια από τον παιδίατρό σας ή κάποιον λογοπαιδικό.

0-6 μηνών

Το μωρό σας αντιδρά στους ήχους, κοιτάει ή στρέφει το κεφάλι προς την πηγή τους. Επίσης αρχίζει να παράγει και εκείνο ήχους.

Τι να κάνετε: Μιλήστε του με ήρεμο και γλυκό τρόπο

Τραγουδήστε και γελάστε μαζί του

Εξηγήστε του τους ήχους που ακούει

Ονομάστε τα οικεία άτομα και πράγματα της καθημερινής του ζωής

Πείτε του τι κάνετε

Τι να προσέξετε: Παρατηρήστε αν το μωρό σας αντιδρά στους ήχους. Αν όχι, ελέγξτε την ακοή του.

Αναζητήστε βοήθεια αν το μωρό σας στην προσπάθειά του να επικοινωνήσει δεν κάνει βλεμματική επαφή.

Έως 12 μηνών

Καταλαβαίνει απλές οδηγίες, λέει "μαμά" και "μπαμπά" και ανταποκρίνεται όταν ακούει το όνομά του.

Τι να κάνετε: Παίξτε με τη φωνή σας, αρέσει πολύ στο μωρό. Η μελωδία της ομιλίας το βοηθά να καταλάβει και να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα πιο αποτελεσματικά.

Βοηθήστε το μωρό σας να ανακαλύψει τη χαρά της επικοινωνίας. Ενθαρρύνετε κάθε είδους αμοιβαία αλληλεπίδραση (το γέλιο, το χαμόγελο, το κοίταγμα, τις εκφράσεις του προσώπου κλπ).

Βοηθήστε το να καταλάβει πως τα πάντα είναι λόγος.

Τι να προσέξετε: Σε αυτό το στάδιο η τηλεόραση προσφέρει ελάχιστα ερεθίσματα στο παιδί. Μην το αφήνετε να κάθεται και να βλέπει για πολλή ώρα γιατί δεν προάγει την πραγματική επικοινωνία.

Έως 18 μηνών

Το ηλικιακό φάσμα κατά το οποίο ονομάζει οικεία αντικείμενα, το λεξιλόγιο του εμπλουτίζεται και καταλαβαίνει απλές οδηγίες και προτάσεις.

Τι να κάνετε:  Μιλήστε του κανονικά χρησιμοποιώντας γραμματικά σωστές προτάσεις και απλές λέξεις και όχι "μωρουδίστικα".

Δώστε του βιβλία από χαρτόνι ή ύφασμα που είναι κατάλληλα για την ηλικία του και συζητήστε τα μαζί του: τα χρώματα και τα σχήματα τραβούν το ενδιαφέρον.

Τι να προσέξετε: Αναζητήστε βοήθεια αν το παιδί σας σταματήσει να μιλάει ή αν η ομιλία του παραμένει στάσιμη ή υπάρχουν ενδείξεις ότι χειροτερεύει.

Έως 2 χρονών

Η περίοδος που καταλαβαίνει σύνθετες οδηγίες, λέει το όνομά του και χρησιμοποιεί προτάσεις με 2-3 λέξεις.

Τι να κάνετε: Εμπλουτίστε το λεξιλόγιό του.

Εξηγήστε του τις λέξεις που δεν καταλαβαίνει.

Επαναλάβετε τη λέξη που δε λέει σωστά αλλά μην του ζητάτε να την επαναλαμβάνει κάθε φορά.

Τι να προσέξετε: Αναζητηστε βοήθεια αν το λεξιλόγιό  του εκτός από "μπαμπά" και "μαμά" διαθέτει ελάχιστες λέξεις, αν η ομιλία του είναι δυσκατάληπτη ή αν δεν συνδυάζει 2 λέξεις για να σχηματίσει σύντομες φράσεις και προτάσεις.

Έως 3 χρονών 

Πλέον το παιδί μπορεί να καταλαβαίνει απλές ιστορίες. Έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί προτάσεις, πληθυντικό και προθέσεις αλλά και να κάνει ερωτήσεις.

Τι να κάνετε: Μάθετε στο παιδί σας πως να λέει ιστορίες: βοηθήστε το να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.

Ενθαρρύνετε το να εγκαταλείψει το μπιμπερό και την πιπίλα, εφόσον τη χρησιμοποιεί ακόμα.

Τι να προσέξετε: Αναζητήστε βοήθεια αν η ομιλία του παραμένει δυσκατάληπτη, χρησιμοποιεί μόνο λίγα ρήματα ή/και καθόλου άρθρα ή επίθετα, αν δεν χρησιμοποιεί πληθυντικό ή αν δεν κάνεει απλές προτάσεις.

Έως 4 χρονών

Η ομιλία του παιδιού σας πλησιάζει περισσότερο αυτή των ενηλίκων όσον αφορά τη γραμματική και το συντακτικό.

Τι να κάνετε: Διαβάστε ιστορίες μαζί και διηγηθείτε ο ένας στον άλλον. Έτσι ενθαρρύνεται μια θετική στάση προς την ανάγνωση και το λόγο (προφορικό και γραπτό).

Τα παιδιά χρειάζονται το παράδειγμά σας: αφήστε τα να σας βλέπουν να διαβάζετε.

Τι να προσέξετε: Αναζητήστε βοήθεια αν δυσκολεύεται να αρχίσει μια πρόταση ή να επαναλαμβάνει συλλαβές ή λέξεις, αν χρησιμοποιεί μικρές και όχι σωστά οργανωμένες προτάσεις, αν η ομιλία του δεν είναι πάντα κατανοητή ή αν δεν μπορεί να διηγηθεί απλά και πρόσφατα γεγονότα.

Τέλος, παρότι το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό ανάπτυξης, δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στο ότι το παιδί μας είναι μικρό και θα μιλήσει αργότερα. Αν υπάρχει υποψία για κάποια διαταραχή στην επικοινωνία και το λόγο του παιδιού θα ήταν πολύ χρήσιμο να ενημερωθεί ο παιδίατρος που το παρακολουθεί και αν κριθεί σκόπιμο να ληφθεί μια λογοθεραπευτική αξιολόγηση, για να διαπιστωθούν τυχόν αποκλίσεις.

Η έγκαιρη παρέμβαση σε καθυστέρηση ή διαταραχή του λόγου  θα βοηθήσει το παιδί να αποφύγει δευτερογενείς συνέπειες, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, μειωμένη κοινωνική δραστηριότητα, φόβο για επικοινωνία και μαθησιακές δυσκολίες.

Πολυδώρου Χριστίνα

Read More

Άλις Μίλερ: Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ

«Το σώμα ξέρει τι του λείπει, δεν μπορεί να ξεχάσει τις στερήσεις, το κενό είναι πάντα παρόν και περιμένει να γεμίσει.

Από τότε που επέστρεψα στα αισθήματά μου, τα οποία επί μακρόν ήταν εγκλωβισμένα μέσα μου, να εκφραστούν και κατάφερα να τα νιώσω, απελευθερωνόμουν ολοένα και περισσότερο από το παρελθόν μου. Τα αληθινά συναισθήματα δεν αποβάλλονται δια της βίας…

Προσπαθούσα να φαντασιώνομαι θετικά συναισθήματα και να αγνοώ τα αρνητικά, ώστε να βρίσκομαι σε συμφωνία με την Ηθική, με το σύστημα αξιών που αποδεχόμουν. Όμως, οι προσπάθειές μου ήταν μάταιες…

Το σώμα ξέρι τι του λείπει, δεν μπορεί να ξεχάσει τις στερήσεις, το κενό είναι πάντα παρόν και περιμένει να γεμίσει…

Mε έναν καλό, όχι ουδέτερο θεραπευτή μπορεί κανείς να βρει την αλήθεια του. Μπορεί να απαλλαγεί από τα συμπτώματά του, να απελευθερωθεί από την κατάθλιψη και να νιώσει τη χαρά της ζωής.

Μπορεί να εξέλθει από την κατάσταση της εξάντλησης και να νιώσει το απόθεμα ενέργειας μέσα του, εφόσον αυτή η ενέργεια δεν θα καταναλώνεται πλέον στην απώθηση της αλήθειας του.

Διότι η κούραση που προκαλεί η κατάθλιψη, εμφανίζεται κάθε φορά που καταπιέζουμε τα δυνατά συναισθήματά μας, οπότε υποτιμούμε τις μνήμες του σώματος και δεν τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία…

Το σώμα γνωρίζει ακριβώς τι μας λείπει, τι χρειαζόμαστε, τι δεν ανεχόμαστε, τι μας προκαλεί αλλεργία.

Ωστόσο πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν στα φάρμακα, στα ναρκωτικά ή στο αλκόολ, που κλείνουν ακόμα περισσότερο τον δρόμο προς την αλήθεια. Γιατί; Μήπως επειδή η αναγνώριση της αλήθειας είναι επώδυνη; Προφανώς! Αυτή η οδύνη όμως είναι προσωρινή και με έναν καλό θεραπευτή υποφερτή….

Ποτέ δεν πόθησαν έναν Παράδεισο, για τον οποίον προϋπόθεση της ευτυχίας θα ήταν η υπακοή και η άγνοια. Πιστεύω στη δύναμη της αγάπης, κάτι που δεν σημαίνει να είναι κανείς καλός και υπάκουος.

Για μένα η αγάπη έχει να κάνει με το να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας, την ιστορία μας, τα συναισθήματα και τις ανάγκες μας. Μέσα σε αυτά περικλείεται και η λαχτάρα για γνώση. Προφανώς ο Θεός ήθελε να "κλέψει" από τον Αδάμ και την Εύα αυτή την πίστη στον εαυτό τους».

Αποσπάσματα από το βιβλίο της Άλις Μίλερ, Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ, εκδ. Ροές.

Η Άλις Μίλερ (1923-2010) σπούδασε στη Βασιλεία (Ελβετία) φιλοσοφία, ψυχολογία και κοινωνιολογία. Μετά τη διδακτορική διατριβή της, εκπαιδεύτηκε στη Ζυρίχη ως ψυχαναλύτρια και, για 20 χρόνια, άσκησε αυτό το επάγγελμα ενώ παράλληλα δίδασκε.

Το 1980 αποφάσισε να σταματήσει την ψυχαναλυτική και διδακτική πρακτική και να ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων. Δημοσίευσε συνολικά 13 βιβλία (μεταφρασμένα μέχρι σήμερα σε 30 γλώσσες), με τα οποία γνωστοποίησε στο ευρύ κοινό τα αποτελέσματα των ερευνών της όσον αφορά τις αιτίες και τις συνέπειες των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας.

Όπως έχει πει η ίδια, «Το κύριο θέμα όλων των βιβλίων μου είναι η άρνηση των δεινών που έχουμε υποστεί στην παιδική μας ηλικία. Καθένα από τα βιβλία πραγματεύεται κάποια πτυχή αυτού του φαινομένου και επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα».

Η Άλις Μίλερ ασχολήθηκε συστηματικά με τους κρυφούς χειρισμούς των γονέων κατά τη διάρκεια της ανατροφής των παιδιών τους, με τις διάφορες στρατηγικές προφύλαξης ενάντια στα τραύματα της παιδικής ηλικίας, με τις συνέπειες της απώθησης αυτών των τραυμάτων σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο και, τέλος, με τις σύγχρονες δυνατότητες ανάλυσης των συνεπειών των παιδικών τραυμάτων. Γι' αυτές τις έρευνές της η συγγραφέας κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση.

Πηγή: http://www.doctv.gr/page.aspx?itemid=spg8114

Read More

Διαζύγιο: «Να προσπαθήσω κι άλλο ή τελείωσαν όλα;»

Γιατί  παντρεύτηκες; Γιατί παντρεύτηκες το συγκεκριμένο άνθρωπο; Γιατί παντρεύτηκες τότε;  Ό,τι και αν απάντησες, το πιθανότερο είναι πως οι λόγοι για τoυς οποίους παντρεύτηκες αντιπροσώπευαν για σένα μια ευκαιρία να προσθέσεις κάτι στη ζωή σου. Μόνο ένα ιδιόρρυθμο άτομο και για πολυ ιδιόρρυθμους λόγους θα πήγαινε να παντρευτεί ξέροντας ότι με το γάμο θα χειροτερέψει η ζωή του.

Είχες πολλές ελπίδες ότι τα πράγματα θα καλυτέρευαν για σενα μετά το γάμο. Όταν κάτι συμβεί σε αυτές τις ελπίδες, αρχίζουν οι πρώτες ζυμώσεις και αναταραχές για το διαζύγιο.

Αν θέλετε να μαθετε περισσότερα για τα χαρακτηριστικά μια επιτυχημένης σχέσης πατήστε εδώ.

Το διαζύγιο αποτελεί ένα οδυνηρό γεγονός, συνήθως στρεσογόνο, που αφορά όλα τα μέλη της οικογένειας. Το τέλος της σχέσης του ζευγαριού γίνεται συχνά πολύ τραυματική εμπειρία.
Αποτελέι τη νομική λύση ενός γάμου. Για να φτάσει όμως κάποιος στο νομικό διαζύγιο, έχει προηγηθεί το συναισθηματικό, του οποίου οι διεργασία κρατά μήνες ή και χρόνια πριν από την τελική απόφαση.

Στην Ελλάδα διαλύεται πλέον ο ένας στους τέσσερεις γάμους και η μεγάλη κρίση φαίνεται να εκδηλώνεται 5 με 10 χρόνια μετά τη σύναψή του. Σπάνια η απόφαση για το χωρισμό είναι κοινή μεταξύ των συζύγων. Σε ποσοστό 80% οι γυναίκες είναι εκείνες που παίρνουνν την οριστική απόφαση.  Παρ’όλα αυτά οι γυναίκες είναι αυτές που δυσκολεύονται περισσότερο μετά το χωρισμό.

Πριν πάρετε την απόφαση:

Διερευνήστε τους λόγους που οδήγησαν το γάμο σας σε κρίση και σκεφτείτε ή συζητήστε με τον/τη σύτροφό σας τις αμοιβαίες προσπάθειες που θα απιτηθούν για να συνεχιστεί η σχέση σας.

Εξετάστε από κοινού αν  έχετε κοινες επιδιώξεις και στόχους.

Διερευνήστε αν υπάχουν περιθώρια να ξανανιώσετε χαρά με κοινά όνειρα ή δραστηριότητες. Σε περίπτωση που συμνφωνείτε σε αμοιβαίες υποχωρήσεις, ο γάμος σας μπορεί να διασωθεί.

Αν κάθε συζήτηση που κάνετε καταλήγει σε καβγά ή διαφωνία, τότε είναι φανερό ότι στη σχέση σας έχει συσσωρευτεί αρκετή εχθρότητα. Θα πρέπει με συνεννόηση και προσπάθεια να απαλείψετε την οργή. Αν αυτό δεν είναι εφικτό θα ήταν ίσως χρήσιμο πριν προχωρήσετε στη λύση του γάμου σας να επισκευτείτε κάποιον είδικό. Το ότι υπάρχει ένα τόσο έντονο συναίσθημα στο γάμο σας, σημαίνει ότι ίσως υπάρχει μεταξύ σας μια μεγάλη θέληση για το μαζί που έχει χάσει το δρόμο της.

 Αν κάποιος από τους δυο δημιούργησε εξωσυζυγική σχέση, βάλτε όσο μπορείτε στην άκρη τη δικαιολογημένη οργή που νιώθετε για την προδοσία και αναλογιστείτε τι συνέβη. Συχνά η εξωσυζυγική σχέση υποδηλώνει μακροχρόνια κακή επικοινωνία μεταξύ του ζευγαριού. Αν έχετε περιθώρια να βελτιώσετε και οι δυο την επικοινωνία σας ίσως έχετε περιθώρια να σώσετε και το γάμο σας.

Οι περιπτώσεις στις οποίες είναι οφθαλμοφανές ότι το διαζύγιο αποτελεί τη μοναδική λύση είναι οι γάμοι στους οποίους ασκείται κάποια μορφή βίας, είτε αυτή είναι λεκτική, είτε ψυχολογική έιτε σωματική.

Συναισθήματα κατά το χωρισμό:

Οι μήνες ή οι εβδομάδες που προηγούνται του χωρισμού είναι γενικά οι πιο επώδυνες στιγμές για τους ανήσυχους και στεναχωρημένους συζύγους, με έντονο άγχος.

Το ζευγάρι κατακλύζεται από διάφορα συναισθήματα. Βιώνουν θλίψη, εξαιτίας της αποχώρησης του άλλου, θυμό γι’αυτό που συμβαίνει –ειδικά στην περίπτωση που δεν ήταν επθυμητό- ενοχές για την αποτυχία της σχέσης, άγχος για το μέλλον που έρχεται και φαντάζει αβέβαιο, το αίσθημα της εγκατάλειψης και της απόρριψης, αγωνία, φόβο.  Οι σύζυγοι κατακλύζοντια από αυτά τα συναισθήματα που μοιραία επηρεάζουν τη ζωή τους, πολύ συχνά την επαγγελματική τους δραστηριότητα, αλλά και τη συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά τους. Κάποιες φορές γίνονται πιο ευερέθιστοι και μπορέι να παρουσιάσουν δυσανεξία στη συμπεριφορά των παιδιών τους, τα οποία αδυνατούν να καταλάβουν τις περίεργες αντιδράσεις των γονέων τους. Είναι γεγονός ότι οι γονείς βυθισμένοι στα προβλήματά τους δεν έιναι πάντα πολύ διαθέσιμοι για τα παιδιά τους.

Γι’αυτό κατά την περίοδο της κρίσης είναι απαραίτητο οι γονείς να μπορούν να αποφορτίζονται παροδικά από τις γονεϊκές τους ευθύνες. Μη διστάζετε, λοιπόν, όταν βρίσκεστε σε άσχημη συναισθηματική κατάσταση να ζητάτε τη βοήθεια των κοντινών σας   ανθρώπων προκειμένου να κρατήσουν τα παιδιά. Έτσι θα μπορέσετε να σκεφτείτε πιο ψύχραιμα, να ηρεμήσετε και να πάρετε πιθανά αποφάσεις για σημαντικά θέματα που αφορούν τη ζωή σας, αλλά και τη ζωή των παιδιών σας.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το πώς να ανακοινώσετε το διαζύγιο στα παιδιά σας πατήστε εδώ.

Πολυδώρου Χριστίνα

Read More

Τα παιδιά μας δεν μας ανήκουν.

Το μέσο παιδί, κάνει τα πράγματα σωστά. Το παιδί χωρίς όρια, κάνει το σωστό πράγμα. Μην αναγκάζετε τετράγωνα παιδιά να περάσουν από στρογγυλές τρύπες. (Γ. Κόρας)

Τι είναι αυτό που πραγματικά ζητούμε από τα παιδιά μας; Να υπακούν τους γονείς τους για να είναι «καλά» παιδιά; Να «πετύχουν» στη ζωή τους; Να είναι ευτυχισμένα;

 Ένα πράγμα ξέρω. ‘Οτι πάνω από όλα, θέλω η κόρη μου να είναι ευτυχισμένη. Οτιδήποτε κάνει. Και έχω πει στον εαυτό μου ότι θα κάνω τα πάντα για να της δώσω τα φτερά που χρειάζεται για να πετύχει τα όνειρα της. Αλλά αν δε μου αρέσουν τα όνειρα της; Αν θεωρώ και κρίνω – βασιζόμενος στη δική μου εμπειρία – ότι αυτά που η ίδια βλέπει ως όνειρα μπορεί να μετατραπούν σε εφιάλτες; Θα κάτσω αμέτοχος;

Διάβασα πρόσφατα ότι το να προσπαθούμε να ελέγχουμε το παιδί μας σχεδιάζοντας το δικό του μέλλον δεν αφήνει το παιδί να βρει το δρόμο του ως ενήλικας. Με αυτόν τον τρόπο μάλιστα το μόνο που καταφέρνουμε είναι να το ακρωτηριάζουμε ψυχικά και να το περιορίζουμε. Και ότι ως γονείς οφείλουμε να αφήσουμε τα παιδιά μας να κάνουν μόνα τους τις επιλογές τους, χωρίς να προβάλουμε επάνω τους τις δικές μας προσωπικές φιλοδοξίες και προσδοκίες. Γιατί τα παιδιά τελικά, δεν είναι κτήματα μας. Και αν θέλουμε πραγματικά να συνεισφέρουμε στη χαρά της δημιουργίας, μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας την ευκαιρία να πάρουν τις ευθύνες για το μέλλον στα χέρια τους!

Μα εγώ σε καμία περίπτωση δε θέλω να περιορίσω το παιδί μου, πόσο μάλλον να καταστρέψω την ψυχή της. Ούτε θέλω να σχεδιάσω εγώ το δικό της μέλλον. Ίσα ίσα θέλω να πάρει το μέλλον στα χέρια της. Όμως νιώθω και μια υποχρέωση ως πατέρας να τη νουθετήσω, να της υποδείξω τυχόν λάθη, να της δείξω το σωστό δρόμο. Ποιος είναι όμως ο σωστός δρόμος; Ο δικός μου δρόμος σύμφωνα με τα δικά μου μέτρα και σταθμά, τις δικές μου επιλογές, τα δικά μου λάθη; Μάλλον όχι…

Ο μεγάλος ποιητής και φιλόσοφος Khalil Gibran λέει στον «Προφήτη»:

Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας παιδιά,
Είναι γιοι και κόρες που ίδια η ζωή χάρισε στον εαυτό της.

Ήρθαν μέσω εσάς, αλλά όχι από εσάς
Και παρά που είναι κοντά σας, δε σας ανήκουν.

Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, αλλά όχι και τις σκέψεις σας,
Γιατί εκείνα έχουν τις δικές τους, προσωπικές σκέψεις.

Μπορείτε να φιλοξενήσετε τις σάρκες τους, αλλά όχι και τις ψυχές τους,
Γιατί οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
Το οποίο εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθείτε
Ούτε στα όνειρά σας.

Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάζετε,
Αλλά μην ζητάτε εκείνα να γίνουν σαν κι εσάς Γιατί η ζωή δε γυρίζει πίσω, ούτε παραμένει στο χθες…

Ελπίζω να τα καταφέρω!

του Σταύρου Σταυρινού


Πηγή: http://www.superdad.gr/keimena/editorial/ta-paidia-mas-den-einai-dika-mas/

Read More